Η κατάσταση της είχε σταθεροποιηθεί . Εκείνη είχε ήδη πάρει τα πάνω της και έπειτα από την εντολή των γιατρών βγήκε από την εντατική και μεταφέρθηκε στο δικό της δωμάτιο στην νευροχειρουργικη κλινική ! Ο Άλκης προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποφύγει τους γονείς της παρόλο που εκείνη δεν του είχε εξηγήσει ακόμη τι ακριβώς είχε συμβεί και αντιδρούσε με αυτόν τον τρόπο .

«Θέλεις να φας κάτι ;» Την ρώτησε καθώς τακτοποίουσε τα πράγματα της στην βαλίτσα . Το εξιτήριο ήταν θέμα χρόνου πλέον ...

«Όχι !»του απάντησε ανόρεχτα .

«Έχεις να φας από χθες το πρωί !»της υπενθύμισε αυστηρά .

«Δεν πεινάω !»του απάντησε με νεύρο . Εκείνος της έριξε μια κλέφτη μάτια , έτρεξε να κλείσει την πόρτα και γύρισε ξανά στο πλευρό της . Έκανε τα πόδια της στην άκρη και κάθισε μαζί της στο κρεβάτι . Της έπιασε το χέρι και την κοίταξε βαθιά στα πληγωμένα της μάτια .

«Τότε σε ακούω !»της είπε και εκείνη έσκυψε το βλέμμα της μελαγχολικά . «Τι σου είπε και μίσησες έτσι τους γονείς σου ...»Την ρώτησε ήρεμα .

«Βρηκα τι μου έκρυβαν Άλκη !»αποκρίθηκε σχεδόν αηχα . «Όταν είχα μείνει εγκυος» κόμπιασε . «Δεν είχα ποτέ καμία κύστη !»του είπε αμέσως και ένιωσε ένα μεγάλο φορτίο να βγαίνει από μέσα της . «Οι γονείς μου πλήρωσαν τον γιατρό να μου αραδειασει ένα σωρό ψέματα για να σκοτώσουν το παιδί μου ! Και σαν να μην έφτανε αυτό , πλήρωσαν και τον Λαμπρό , για να δώσει την έγκριση του και έπειτα να μου σταθεί ...» γέλασε μέσα από τα δάκρυα της . Ο Άλκης είχε μείνει στήλη αλατος . «Γι αυτό τους μισώ Άλκη ! Γιατί αυτό δεν σημαίνει οικογένεια !»ξέσπασε και άλλο . «Ακόμη και αν ηθελαν να με απαλλάξουν από εκείνον θα με είχαν πάρει μακριά του ! Δεν θα τον πλήρωναν για να μείνει δίπλα μου !» Φώναξε έντονα . «Με πούλησαν κυριολεκτικά , το καταλαβαίνεις ;»έλεγε χτυπώντας νευρικά τα χέρια της στο στρώμα . «Με έκαναν πουτανα πολυτελειας πίσω από την πλάτη μου !»κάγχασε ειρωνικά . Ο Άλκης εκμηδένισε την αποσταση και την έσφιξε πάνω του . Αν όλα αυτά ήταν αλήθεια ... οι γονείς της ήταν τέρατα ! Και πράγματι ο σκοπός τους δεν ήταν ξεκάθαρος !

«Γιατί μου το έκαναν όλο αυτό ; Τι έχω κάνει πια ; Τι αμαρτίες πληρώνω ;» Έλεγε ασταμάτητα αφήνοντας τα δάκρυα της να μουσκέψουνε το μαυρο του μπλουζάκι . Το χέρι του χάιδευε απαλά την πλάτη της και το κορμί της έκανε συσπάσεις .

«Ηρέμησε μωρό μου !»δεν ήξερε τι άλλο να της πει . Τι λόγια να βρει για να την παρηγορήσει ...

«Σε παρακαλώ μην τους αφήσεις να έρθουν εδώ !»τον ικέτευσε . «Τους σιχαίνομαι ! Όλους ! Ο Αντρεας είναι στο χώμα αυτοί χαίρονται την ζωή τους ! Την ζωή που έχτισαν στις πλάτες άλλων !»τα λόγια της σκληρά .

«Μίλησε μαζί τους Άννα ! Μπορεί να υπάρχει κάτι πίσω από όλο αυτό που δεν μπορούμε να δούμε εμείς !»προσπάθησε να την συμβουλεύσει . Ήταν όμως ανένδοτη .

«Δεν έχω να πω τίποτα ! Θέλω μόνο να επιβεβαιώθω αν όλα αυτά τα ήξερε και ο Μιχάλης !»του είπε έντονα . «Που μάλλον την ξέρω ήδη την απάντηση !»έσκυψε το κεφάλι της .

«Ο Μιχάλης έρχεται τώρα με την Μελινα !»της είπε . «Ξέρεις αυτοί οι δυο δέθηκαν αρκετά τις τελευταίες μέρες !»της ανακοίνωσε .

«Η αδερφή σου από τον έναν μαλακα στον άλλον πηγαινει !»κάγχασε ελαφρύνοντας το κλίμα . Ο Άλκης γέλασε πιο ηχηρά ενώ παράλληλα θαύμαζε το γεγονός ότι η Άννα δεν έχανε ποτέ την ζωηράδα που έκρυβε μέσα της .

«Είναι μεγάλη γυναίκα , ώριμη ... ! Ας φάει τα μούτρα της !»της έκλεισε το μάτι και την αγκάλιασε ακόμη μια φορά , φιλώντας πεινασμένα τα χείλη της . «Μου ελειψες !»της χαμογέλασε . «Συγχρόνως διαπίστωσα πως δεν ζω μακριά σου άτιμη γυναίκα !»ψιθύρισε πάνω στα χείλη της . «Αν μου παθαινες το παραμικρό ...» άφησε την πρόταση του μισή.

«Σιγά μην σε άφηνα έτσι απλά !»του χαμογέλασε τυλιγοντας τα χέρια του γύρω από το γυμνασμένο κορμί του .

«Τα παιδιά, σου στέλνουν τα περαστικά τους ! Ηθελαν να έρθουν αλλά τους είπα καλύτερα όχι ! Δεν θέλω να σε κουράζουν !»αναφέρθηκε στον Φώτη και τον Δημήτρη .

«Δεν με κουράζουν οι ευπρόσδεκτοι !»του απάντησε με νόημα και εκείνος της τσίμπησε το μάγουλο . Την ίδια στιγμή άκουσαν τον ήχο της πόρτας που άνοιγε . Ο Άλκης σηκώθηκε από το κρεβάτι και στάθηκε όρθιος στα πόδια του . Η Μελινα με τον Μιχάλη ξεπρόβαλλαν .

«Αννουλα μου !»η Μελινα έτρεξε κατά πάνω της αγκαλιάζοντας την σφιχτά . «Συγνώμη , συγνώμη ...» επανέλαβε αμέτρητες φορές .

«Μελινα !»της μάλωσε . «Δεν θα ζητας εσυ συγνώμη επειδή κάποιοι ανθρώποι δεν αξίζουν να λέγονται ανθρώποι !»πέταξε την μπηχτή της . Ο Μιχάλης ήταν σαν βρεγμένη γάτα . Η Άννα του χαμογέλασε και εκείνος ξεφυσηξε ανακουφισμένος . Που να ήξερε τι τον περίμενε όμως ...

«Για μια στιγμή πίστεψα πως με την αδυναμία που είχες στον Αντρέα θα επελεγες να πας να τον βρεις !»της είπε κι έπειτα της χάιδεψε απαλα τα μαλλιά .

«Αγαπώ τον Αντρέα αλλά αγαπώ περισσότερο την ζωή»του απάντησε .

«Πως είσαι ;»την ρώτησε πλησιάζοντας την περισσότερο .

«Δεν είμαι καλά !»του απάντησε ειλικρινά .

«Πονάς κάπου ; Έγινε κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε ...» ρώτησε εκείνος ανήσυχα .

«Ναι πονάω ...» του είπε έτοιμη να λυγίσει . «Πονάει η ψυχή μου !»ένα δακρυ έσταξε από το μάτι της . Ο Άλκης χάιδεψε την πλάτη της και η Μελινα έντρομη πλησίασε και κάθισε δίπλα της .

«Άλκη , Άννα έγινε κάτι ;» Αναρωτηθηκε και εκείνη .

«Έγιναν πολλά !»απάντησε εκείνη σκληρά .

«Μελινα πάμε στο κυλικείο εμείς !»πρότεινε ο Άλκης .

«Όχι δεν θα πάτε πουθενά !»διέταξε και τα δυο αδέρφια κοιτάχτηκαν επιστρέφοντας ξανά στις θέσεις τους. «Ήξερες ;» Τον ρώτησε χωρίς πολλά πολλά . Ο Μιχάλης την κοίταξε μπερδεμένος ...

«Τι να ήξερα;» Ρώτησε επιθετικά .

«Ήξερες για όλα τα ψέματα που μου έχουν πεταξει μπροστά στα μούτρα μου ;»φώναξε συγκρατημένα .

«Τι σου είπε ;»την ρώτησε μόλις κατάλαβε τι εννοούσε .

«Μάλλον την αλήθεια !»γέλασε ειρωνικά . «Εμαθα την αλήθεια από τον Λαμπρό ...τραγική ειρωνία ε ;» Χτύπησε το χέρι της δυνατά στο πόδι της .

«Έμαθες την αλήθεια του !»την διόρθωσε .

«Δηλαδή δεν πληρώσατε για να σκοτώσετε το παιδί μου ;»πρώτη χειροβομβίδα . Η Μελινα έμεινε με το στόμα ανοιχτο . «Δεν πληρώσατε για να μείνει μαζί μου ...» πρόσθεσε σκληρά για να μην λυγίσει περισσότερο .

«Για το καλό σου ρε Αν...» τον διέκοψε με την κραυγή της .

«Ποιο καλό μου ;»φώναξε σαν μανιακή . «Ποιο καλό μου μην σας πάρει ο διάολος ! Αν θέλατε το καλό μου γιατί με αφήσατε μαζί του ! Τι ήμουν για εσάς ; Καρδια δεν είχατε ;»τα δάκρυα της έτρεχαν πλέον σαν ορμητικό ποτάμι .

«Θα πέθαινες χωρίς εκείνον Άννα !»της είπε εξοργίζοντας την .

«Πέθαινα με εκείνον !»τον διόρθωσε . «Για το παιδί ίσως και να σας ευγνωμωνω βαθιά μέσα μου ...» του είπε . «Αλλά γιατί το κάνατε αφού δεν θέλατε να με πάρετε μακριά του ;»ρώτησε αυτό που την βασάνιζε από την πρώτη στιγμή που έμαθε την αλήθεια . Δεν υπήρχε λογική στις πράξεις τους ! Ίχνος ...

«Γιατί κάποια στιγμή θα έβλεπες και μόνη σου τι κάθαρμα ήταν !»γρυλισε .

«Τώρα κάθαρμα , πριν λίγες μέρες αγγελος !»τον ειρωνεύτηκε .

«Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο Άννα ! Απλά δεν τον είχα ικανό να φτάσει σε αυτό το σημείο !»της απάντησε θιγμένος .

«Ήξερες για το κέρατο που μου έριχνε !»τον ρώτησε καρφώνοντας τον στα μάτια . Το βλέμμα του την φόβισε . Θα της έδινε μια ακόμη φριχτή απάντηση .

«Το ήξερα !»παραδέχτηκε με σκυμμένο το κέφαλι. «Πολλές φορές όταν βγαίναμε , καταλήγαμε να φεύγουμε χωριά και με παρέα !»της είπε με νόημα . Αφού ο ασκός του αιωλου είχε ανοίξει , θα τα μάθαινε όλα .

«Τοσο πολύ με σέβεσαι ; Τοσο πολύ με αγαπάς ;»τον ρώτησε με το παράπονο να κρέμεται από τα χείλη της . «Τι σας έταξε ; Τι του χρώσταγες και τον κάλυπτες έτσι ;»τον πλημμύρισε με ερωτήσεις . «Γιατί αρνούμαι να δεχτώ πως ο ίδιος μου ο αδερφός , με άφηνε να κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου !»ψέλλισε αηχα .

«Μου είχε δανείσει κάποια χρήματα ...» ομολόγησε ντροπιασμένος .

«Ποσά άξιζα ;»του πέταξε αμέσως . «Ποσά ;»Τσιριξε .

«Τα πάντα άξιζες ! Εγώ δεν σου αξίζω !»της είπε και εκείνη γέλασε τόσο δυνατά που όλοι την κοίταξαν περίεργα . Μόνο ένας τρελός άνθρωπος θα φερόταν όπως εκείνη την δεδομένη στιγμή .

«Φυγε !»είπε ήρεμα . Ο Μιχάλης την κοίταξε έτοιμος και εκείνος να δάκρυσει . Είχε μετανιώσει για τα λάθη του και τις πράξεις του όμως ότι και να έκανε δεν θα άλλαζε το γεγονός ότι βύθισε την αδερφή του σε τόσα ψέμματα και τόση δυστυχία . «Έλα φυγε !»επανέλαβε .

«Άφησε με μόνο να σε αγκαλιάσω! Έστω μια φορά ακόμη !»της είπε κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος της .

«Μην διανοηθείς ! Ούτε εσυ , ούτε κανένας άλλος από αυτούς που θέλουν να λέγονται οικογένεια μου !»ούτε μάνα και πατέρα δεν μπορούσε να τους αποκαλέσει πια .

«Εμένα διέγραψε με από την καρδια σου , αλλά μην το κανείς αυτό στους γονείς μας !»της είπε ικετευτικά .

«Ο Ανδρέας ήξερε ;» Τον ρώτησε αγνοώντας την ικεσία του .

«Ήξερε , δεν συμφώνησε ποτέ ! Πάντα ήθελε να σου μιλήσει , να σου τα πει όλα !»της εξήγησε . «Βέβαια δεν ήξερε για τις απιστίες του Λάμπρου !»επισήμανε .

«Μάλιστα !»είπε σκληρά .

«Άννα μην ξεχάσεις αυτό που σου είπα !»επέμεινε .

«Ειδικά εκείνοι δεν θέλω ούτε στα εκατο μέτρα να με πλησιάσουν !»γρυλισε μέσα από τα δόντια της . «Φυγε τώρα Μιχάλη ! Φυγε ...» ψέλλισε με βαριά καρδια . Εκείνος έριξε μια μάτια στην Μελινα που τον κοιτούσε απλά σοκαρισμένη και έπειτα γύρισε για να φύγει ικανοποιώντας το αίτημα της .

«Μιχάλη !»φώναξε η Μελινα τρέχοντας πίσω του . Η Άννα κοίταξε τον Άλκη και εκείνος της χαμογέλασε απαλά .

«Από τώρα και στο εξής αφήνουμε τα πάντα πίσω μας !»του είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη .

«Ότι θέλει το μωρό μου !»την έπιασε απαλά από το πηγούνι ενώνοντας τα χείλη τους σε ένα παθιασμένο φιλί .

«Εσένα θέλω !»ψέλλισε . «Εσένα και τίποτα άλλο !»επανέλαβε φιλώντας τον ξανά .

«Εμένα με έχεις !»της έκλεισε το μάτι και έπειτα την έβαλε σφιχτά μέσα στην αγκαλιά του .

«Τίποτα δεν θεωρώ δεδομένο πια !»ψιθύρισε απογοητευμένη με την τροπή που είχε πάρει η ζωή της πλέον .

«Τίποτα δεν είναι δεδομένο !»τόνισε εκείνος .

«Ο αγώνας στην Ιταλία είναι δεδομένος ή άδικα τρεφω ελπίδες ;» Τον πείραξε ελαφρύνοντας το κλίμα .

«Σε μια εβδομάδα αν μας το επιτρέψει ο γιατρός... πετάμε !»της ανακοίνωσε και εκείνη τσιριξε από την χαρά της .

«Το καλό που του θέλω Άλκη ...» γέλασε μαζί και εκείνος .

Και μια νέα , δίκη τους ζωή μόλις ξεκινούσε ...