«Γιατί πάντα καποιος πρέπει να μας χτυπάει τις πόρτες τις πιο ακατάλληλες ώρες ;»χαχανισε φορώντας βιαστικά τα ρούχα της . Ο Άλκης νευριασμένος με τον απρόσμενο επισκέπτη τους πέταξε τα σεντόνια από πάνω του φορώντας το μποξερακι του και την γκρι βερμούδα του .

«Για να φτάσουν τα νεύρα μου στον θεό !»της απάντησε και εκείνη γέλασε .

«Οποίος και να είναι , θα τον διώξουμε γρήγορα και μετά θα είμαι πάλι όλη δίκη σου !»του ψιθύρισε στο αυτί και έπειτα έτρεξε να ανοίξει την πόρτα .

Είσαι όλη δίκη μου ακόμα και όταν δεν είσαι μαζί μου !

«Μιχάλη !»αναφώνησε καθώς άνοιξε την πόρτα . Σίγουρα δεν περίμενε να δει μπροστά της τον αδερφο της . Ήταν μια ευχαριστη έκπληξη και περισσότερο ευχάριστο ήταν το γεγονός ότι φαινόταν καλά .

«Σας ξύπνησα ;» Ρώτησε ενοχικά ενώ ο Άλκης κρυφογελασε ερχόμενος προς το μέρος τους .

«Καλύτερα να μας ξυπνούσε αδερφέ !»τον πείραξε δίνοντας του να καταλάβει . Η Άννα κοκκινησε ολόκληρη ρίχνοντας στον Άλκη μια αυστηρή μάτια .

«Ωχ !»γέλασε πνιχτα . «Συγνώμη παιδιά δεν ήξερα !» Αγκάλιασε την αδερφή του και εκείνη προχώρησε μαζί του προς τα μέσα. «Είχα καιρό να δω το κορίτσι μου και μου έλειψε ...»ψέλλισε .

«Τι ξαφνικές αγάπες είναι αυτές ;» Αναρωτηθηκε η Άννα .

«Έλα που έχεις παράπονο εσυ από εμένα ;» Κάγχασε . «Λυπάμαι τον Άλκη μόνο ... ποιος ξέρει τι καψόνια του κανείς !» Αστειεύτηκε .

«Δεν φαντάζεσαι !»ρολλαρε τα μάτια του και η Άννα τον χτύπησε στο στήθος με την αναστροφή της παλάμης του .

«Καθίκια !»μουρμούρισε . «Αν ήρθες να με δυσφημίσεις καλύτερα να πηγαίνεις !»του είπε και εκείνη με την σειρά της και ο Μιχάλης ξέσπασε σε γελια .

«Θα φύγω αφού σου πω πρώτα τα νέα μου !»απλώθηκε στον καναπέ . «Βρηκα δουλειά ...» αναφώνησε ενθουσιασμένος .

«Ορίστε ;» Η Άννα έμεινε με το στόμα ανοιχτο . «Ο τεμπέλης , παρτακιας , μαμάκιας , ο 'τα θέλω όλα στο χέρι' βρήκε δουλειά ;»γέλασε . «Άλκη άκουσες και εσυ το ίδιο με εμένα ;»

«Μην είσαι τόσο καργιολα τώρα !»ξέσπασε εκείνος σε γελια . Ο Άλκης δεν είχε πολλά περιθώρια να γελάσει . Το βλέμμα της Αννας τον έκαιγε . «Νέος Μιχάλης , νέα ζωή !»ξεστόμισε .

«Αν και δεν μπορώ να το πιστέψω , χαίρομαι για εσένα !»του είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο να απλώνεται στα χείλη της .

«Πίστεψε το όμορφη !»κάγχασε .

«Ρε φιλε αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε ! Το βράδυ κερνάω εγώ !»πετάχτηκε ο Άλκης .

«Μέσα !»συμφώνησε ο Μιχάλης .

«Τι μέσα ρε ; Εσυ βρήκες δουλειά άλλοι θα σε κεράσουν ;» Του φώναξε και εκείνος χαμογέλασε πονηρά .

«Αδερφούλα δεν έχω πληρωθεί ακόμη ...» της επισήμανε και εκείνη τον στραβοκοίταξε .

«Άφησε τον ! Εγώ το πρότεινα εγώ θέλω να το κάνω !»της είπε ο Άλκης .

«Σου έχω πει ποσό χαρούμενος είμαι για την επιλογή σου !»Της είπε δείχνοντας τον Άλκη μεταξύ σοβαρού και αστείου .

«Ναι ήταν ο καλύτερος που μπορούσα να είχα επιλέξει από την δημοπρασία !»τον ειρωνεύτηκε . Ο Άλκης γέλασε . Προχώρησε προς το μέρος της , στάθηκε πίσω της και τύλιξε τα χέρια της γύρω από την μέση της . Τα χείλη του άγγιξαν τον λαιμό της και εκείνη του χάιδεψε τα μαλλιά .

«Ξερει ;» Την ρώτησε αινιγματικά .

«Τα πάντα !»του απάντησε κοιτάζοντας τον Άλκη . «Αλλά και να μην ήξερε μόλις τώρα θα με είχες δώσει στεγνά !»τον πείραξε .

«Το ξέρω ! Επίτηδες το έκανα !»της έκλεισε το μάτι . «Η αδερφή σου ;» Αναρωτηθηκε .

«Δεν ξέρω πως θα την βγάλω από την φωλιά του λύκου !»του απάντησε ειλικρινά .

«Μόνη της θα βγει !»του είπε σοβαρά . «Όσο και αν θες να την βοηθήσεις δεν μπορείς να κανείς τίποτα !»αποκρίθηκε .

«Εσυ την αδερφή σου δεν την βοήθησες τότε ;» Του αντιγυρισε .

«Όχι !»ψέλλισε ένοχα . «Δεν της στάθηκα όπως έπρεπε να της σταθώ . Ενώ έβλεπα ότι την έθαβε μέρα με την μέρα δεν έκανα τίποτα να την βοηθήσω !»ομολόγησε . «Με εσένα είναι διαφορετικά ! Η δίκη σου η αδερφή ξέρει τι της γίνεται , αυτή κοιμόταν !»

«Δεν κοιμόμουν Μιχάλη ! Νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμενη !»τον διόρθωσε .

«Το ίδιο λέμε !»επέμεινε .

«Αν η Μελινα ανοίξει το στόμα της , η μπάλα θα πάρει και την Άννα !»του υπενθύμισε ο Άλκης .

«Τι θα της κάνει ρε Άλκη ;» Φώναξε .

«Δεν μπορώ να ξέρω !»του απάντησε .

«Έλα τώρα ! Και οι δυο υπερβάλλετε ! Τον ξέρω τον Λαμπρό . Έβγαινα μαζί του , ήξερα ποσό σκάρτος ήταν αλλά μέχρι εκεί . Τον κάνετε να μοιάζει σαν κανέναν στυγνό εγκληματία !»τους είπε .

«Μου είπε ξεκάθαρα πως θέλει το παιδί για να παίρνει τα επιδόματα ! Τι άλλο θες να άκουσεις ; Το λέω και ανατριχιάζω . Εσένα αυτος ο άνθρωπος σου φαίνεται φυσιολογικός ;» Του φώναξε . «Εμένα με απείλησε πως αν μιλήσω θα μας τελειώσει όλους !»πρόσθεσε . Ο Άλκης της έτριψε τους ώμους για να την ηρεμήσει .

«Κοιτά Άννα , τα έχει κάνει σκατα ! Ούτε αυτος θα περίμενε ποτέ να είσαι η γκομενα του αδερφου της ! Πως θα επιβιώσει ένας άνθρωπος που είναι στριμωγμένος από όλες τις πλευρές ;» Την ρώτησε χωρίς να περιμένει την απάντηση της . «Με απειλές !»πρόσθεσε .

«Μιχάλη τον έχω ζήσει !»ψιθύρισε . Δεν ήθελε να μπει ξανά σε λεπτομέρειες και μάλιστα μπροστά στον Άλκη .

«Και εγώ τον έζησα Άννα !»επισήμανε εξοργίζοντας την .

«Τώρα τι ακριβώς έζησες εσυ από εκείνον ;» Τον προκάλεσε έντονα . «Έλα τώρα Μιχάλη , μην παίζεις με τα νεύρα μου , είναι ήδη αρκετά τσιτωμενα τον τελευταίο καιρό !»φώναξε .

«Ξέρω πολύ καλά για το τι είναι ικανός και τι όχι !»της είπε . «Όμως ξέρω ότι οι απειλές του είναι κούφιες !»φαινόταν πολύ σίγουρος .

«Έχεις επαφές μαζί του ;» Τον ρώτησε ξαφνικά και εκείνος πάγωσε .

«Ορίστε ;» Γέλασε ειρωνικά .

«Άννα ...» ψιθύρισε ο Άλκης.

«Έχεις επαφές μαζί του έτσι ;»φώναξε ξανά .

«Άννα βλέπεις παντού φαντάσματα !»η στάση του την επιβεβαίωνε ακόμη περισσότερο .

«Μιχάλη απάντησε μου !»του είπε πιο ήρεμα αυτή την φορά .

«Όχι Άννα !»ξεφυσηξε .

«Ξέρω ποτέ μου λες την αλήθεια και ποτέ όχι !»του είπε απογοητευμένα .

«Παραλογίζεσαι !»της φώναξε ένοχα . «Γιατί να έχω επαφές μαζί του ;» Γέλασε . «Ειδικά μετά τα όσα έγιναν !»επέμεινε .

«Μπορεί να κάνω να λάθος !»κατέληξε . «Εύχομαι να κάνω λάθος ...»

«Λες μαλακιες και το ξέρεις και ο μόνος λόγος που δεν σου σπάω τα μούτρα τώρα είναι επειδή σέβομαι το γεγονός ότι είσαι ταραγμένη από την όλη κατάσταση !»της είπε καθώς σηκώθηκε από τον καναπέ .

«Τολμά να την αγγίξεις και δεν ξέρω αν θα προλάβω να επέμβω !»του είπε ο Άλκης χαμογελαστά . Ας τόλμαγε όμως πράγματι να κάνει πράξη τα λόγια του , ίσως να ήταν και τα τελευταία του . Ο Μιχάλης γέλασε δυνατά . Στάθηκε δίπλα από τον Άλκη χτυπώντας τον στο ώμο .

«Το βράδυ φέρε και την αδερφή σου ! Καλό θα της κάνει να ξεχαστεί !»του πρότεινε .

«Της έχει γίνει βδέλλα ο άλλος !»του είπε με μίσος κι ο Μιχάλης γέλασε .

«Έλα τώρα ! Οι γυναίκες πάντα βρίσκουν τρόπους να μας ξεγελάνε !»μουρμούρισε και η Άννα μουγκρισε . «Έλα εδώ εσυ !»στράφηκε στο μέρος της . Εκείνη τον κοίταξε ύποπτα όμως δεν πρόλαβε να αντίδραση καθώς ο Μιχάλης την έκλεισε σφιχτά στην αγκαλιά του . «Ξέρεις ποσό σε αγαπώ !»δήλωσε .

«Και εγώ σε αγαπάω ηλίθιε !»του έριξε ένα απαλό χαστούκι και εκείνος έκανε δήθεν πως πόνεσε .

«Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους ... μην ανησυχεις για τίποτα , δεν είσαι μόνη σου !»της είπε με σίγουρα και εκείνη έγνεψε . «Λοιπόν !»φώναξε . «Τα λέμε το βράδυ έτσι ;» Ρώτησε .

«Είπαμε φιλε ! Κερνάω εγώ απόψε !»του υπενθύμισε .

«Στου Αντρέα ;» Ρώτησε .

«Στου Αντρέα !»του απάντησε ο Άλκης . Ο Μιχάλης τους χαιρέτησε και έφυγε αφήνοντας τους ξανά μόνους .

«Πάρε την Μελινα να της πεις ! Είναι καλή ιδέα να έρθει και εκείνη !»ψιθύρισε η Άννα . Ο Άλκης δεν άκουγε τίποτα την δεδομένη στιγμή . Την σήκωσε απότομα στους ώμους του και εκείνη Τσιριξε απο έκπληξη .

«Τι κανείς;» ούρλιαξε .

«Συνεχίζω αυτό που άφησα στην μέση μωρό μου !»η παλάμη του προσγειώθηκε στον γλουτό της. Τα χέρια της χτυπούσαν τα μπράτσα του προκειμένου να ελευθερωθεί όμως εκείνος την απάλλαξε σύντομα πετώντας την με φορά στο κρεβάτι . «Τώρα θα είσαι καλό κορίτσι και θα κανείς ότι λέω εγώ !»της είπε πονηρά .

«Δεν μου αρέσει να με διατάζουν !»του χαμογέλασε σατανικά .

«Αλήθεια ...»ψιθύρισε σκύβοντας πάνω της με το σώμα του να καλύπτει ολοκληρωτικά το δικό της . «Θα έχει πολύ ενδιαφέρον η συνέχεια !»ψιθύρισε πάνω στα χείλη της και εκείνη αναστέναξε βαριά . Το χέρι του κατευθύνθηκε στο παντελόνι της πιτζαμας της τραβώντας το προς τα κάτω μονομιάς και προς έκπληξη του διαπίστωσε πως δεν φορούσε εσώρουχο .

«Δεν πρόλαβα να το φορέσω !»απάντησε στις σκέψεις του και εκείνος γέλασε ηχηρά .

«Όσα λιγότερα τόσο το καλύτερο!»ψέλλισε στο αυτί της δαγκώνοντας ελαφρώς τον λοβό της . Τα χείλη του κατηφορησαν στον λαιμό της ενώ τα χέρια του ανασηκώσαν την μπλούζα της αποκαλύπτοντας το μαυρο αθλητικό μπουστακι . Δάγκωσε την άκρη του με τα δόντια του και το τράβηξε και εκείνο προς τα πάνω αφήνοντας εκτεθειμένα μπροστά του τα ζουμερά της στήθη. Την κοίταξε στα μάτια και σύγχρονως τα δόντια του δάγκωσαν της ορθωμένες θηλές της .

«Ω Άλκη !»βογγηξε ενώ εκείνος συνέχισε ακαθικτος να την βασανίζει . Τα δάχτυλα των ποδιών της έδιωξαν ανυπόμονα την φόρμα από πάνω του . Ο Άλκης σήκωσε το κεφάλι του γελαστός .

«Κάποια είναι πολύ ανυπόμονη !»σχολίασε πιάνοντας στο χέρι του τον λαιμό της . «Για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό ...» ψιθύρισε πάνω στα χείλη της ενώ έπειτα τα φίλησε με παθος . Πήρε θέση ανάμεσα στα πόδια της και χωρίς καμία προειδοποίηση εισέβαλε μέσα της . Το κορμί της κύρτωσε απότομα , το χέρι του παρέμεινε δεμένο στο λαιμό της κρατώντας την σταθερή ώστε να τον κοιτάζει . Ήθελε να βλέπει τις εκφράσεις της , τα μάτια της , το βλέμμα της ... ήθελε να την βλέπει και να νιώθω τον έρωτα της για εκείνον .

«Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε ;»τον προκάλεσε επίτηδες και εκείνος γέλασε σατανικά .

«Θα εύχεσαι να μην το έχεις πει ποτέ αυτό !»την φίλησε ξανά . Το κορμί του άρχισε να διεκδικεί το δικό της με μια περίεργη μανια , απρόσμενη και ξένη . Αλλά τόσο ευχαριστη και ερωτική ... «έχεις παράπονο τώρα ;» Την ρώτησε λαχανιασμένα με ένα μειδιασμα να απλώνεται στα χείλη του .

«Κανένα !»του χαμογέλασε διάπλατα πλημμυρισμένη από ηδονή . Οι ωθησεις του παρέμειναν σταθερά έντονες οδηγώντας την στην απόλυτη κορύφωση .

«Σε αγαπώ τόσο πολύ !»τον έσφιξε πάνω της αφήνοντας τον εαυτό της ελευθερο . Ο Άλκης βύθισε το κεφάλι του στον λαιμό της ακολουθώντας την έπειτα .

«Όχι όσο σε αγαπώ εγώ !»ανασηκώθηκε στον αγκώνα του κοιτάζοντας την . Το πρόσωπο της άστραψε .

«Είσαι πολύ καλός για να είσαι αληθινός Άλκη !»ψιθύρισε χαϊδεύοντας το μάγουλο του .

«Όχι μωρό μου ! Είμαι απλά αληθινός , δεν είπα ποτέ ότι είμαι καλός !» Την διόρθωσε . Τα πάντα είσαι ! Τα πάντα ...

«Όπως και να έχει εγώ σε αγαπάω ...» επανέλαβε σαν μικρό παιδί αγκαλιάζοντας τον ξανά . Τα γυμνά κορμιά τους ενώθηκαν σαν ένα ! Ταίριαζαν απόλυτα . Έπιασε το πρόσωπο της στις παλάμες του κατακτώντας τα χείλη της με παθος .

«Σου έχω μια έκπληξη ...» πέταξε και εκείνη σαστισε .

«Θα μου πεις ή θα με αφήσεις να βράζω ...» γέλασε .

«Έχω αγώνες στην Ιταλία σε έναν μήνα ! Σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να το συνδυάσουμε με ένα ταξιδάκι !»της εξήγησε και το χαμόγελο της έφτασε μέχρι τα αυτιά .

«Αυτο είναι υπέροχο !»σχεδόν Τσιριξε . «Εννοείται ! Αλλά γιατί δεν μου είπες για τους αγώνες σου . Αν δεν μπορούσα να έρθω ;» Τον μάλωνε .

«Δεν θα σε ανάγκαζα ! Ακόμη και τώρα εάν δεν μπορείς θα πάω το πρωί και θα γυρίσω την επόμενη μέρα !»την διαβεβαίωσε .

«Δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορώ Άλκη !»του είπε με απόλυτη σιγουριά . «Τα πάντα θα μπορώ για εσένα ... για εμάς !»ψιθύρισε .