«Άλκη , κρατά λίγο το μωρό να βγάλω το καρότσι από το πορτ παγκαζ !»φώναξε η αδερφή του . Επέμενε να έρθει μαζί του στην σχολή και μάλιστα να φέρει μαζί της και το νεογέννητο . Ο Άλκης κάθετος από την αρχή λέγοντας της πως κυκλοφορούν τόσα μικρόβια αλλά εκείνη επέμενε πως ήθελε να αλλάξει παραστάσεις . Δεν είχε άδικο , ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι τόσους μήνες . Οι φίλες της μετρημένες στα δάχτυλα ... Πριν την γεννά ήταν ενεργή αθλήτρια όχι όμως ιδιαίτερα παθιασμένη με αυτό που έκανε .

«Θα το βγάλω εγώ !»της απάντησε κάνοντας τον γύρω του αυτοκινήτου.

«Φοβάσαι να κρατήσεις το παιδί ; Σοβαρά τώρα ;»του φώναξε .

«Μελινα ... για καλό σε έφερα ;»μονολόγησε και εκείνη σούφρωσε τα χείλη της νευριασμενα . Βγήκε από το αυτοκίνητο και άνοιξε την πίσω πόρτα ώστε να βγάλει το παιδί από το καθισματάκι του . Εκείνο της χαμογέλασε διάπλατα και η καρδιά της έλιωσε . Ο Άλκης έβγαλε το καρότσι του και αφού κατάφερε να το ανοίξει έκανε νόημα στην Μελινα να βάλει το παιδί μέσα . Κλείδωσε το αυτοκίνητο και προχώρησαν προς την σχολή .

Ήταν περίπου 6 το απόγευμα και το πρώτο τμήμα , το αντρικό , είχε αρχίσει να γεμίζει . Μόλις είδαν την Μελινα με το μωρό έτρεξαν κατά πάνω της . Ήταν αδερφή του Άλκη κι είχαν ρητή εντολή πως οποίος την πειράξει ... τελείωσε ! Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλοι να την βλέπουν σαν την δίκη τους αδερφή !

«Ρε 'σείς !»φώναξε ο Φώτης . «Είναι η ιδέα μου ή το παιδί είναι ολόιδιο με τον Άλκη !»όλοι έπεσαν ξανά να το κοιτάξουν . Το μωρό ίσως και να τρόμαξε με όλα αυτά τα στραμμένα βλέμματα πάνω του .

«Κόψτε τις μαλακιες ! Ίδιος η Μελινα είναι ! Ευτυχώς από τον παπάρα πήρε μόνο την ...»

«Άλκη !»Τσιριξε η Μελινα .

«Το πουλάκι του ήθελα να πω !»απάντησε αστειευόμενος κάνοντας την να γελάσει . «Αρκετά τώρα ! Διαλυθείτε , φορέστε εξοπλισμό , ξεκινάμε προθέρμανση !»φώναξε . Την ίδια στιγμή η πόρτα άνοιξε και η Άννα εμφανίστηκε αλαφιασμένη .

«Χίλια συγνώμη ! Ξεκίνησα να έρθω με τα πόδια κι επειδή μένω κοντά δεν υπολόγισα σωστά τον χρόνο !»απολογήθηκε και εκείνος ήθελε να γελάσει τόσο πολύ με την αθώα συμπεριφορά της όμως δεν το έκανε για να μην την φέρει σε δύσκολη θέση ή την παρεξηγήσει .

«Μόλις θα αρχίζαμε ! Δεν έχασες κάτι ...» της απάντησε ζεστά . Κούνησε το κεφάλι της και έτρεξε στα αποδυτήρια να αλλάξει . Φόρεσε το κοντό της το σορτσάκι και ένα πιο κοντό μπλουζάκι αυτή την φορά . Έτσι ενιωθε πιο άνετα ! Μόλις έφτασε ξανά στον επάνω όροφο τα βλέμματα κόλλησαν για ακόμη μια φορά πάνω της και αυτή την φορά και του Άλκη .

«Άννα ...» ξεροβηξε . «Σήμερα θέλω να σε δω με τον Τάσο !»της είπε με βαριά καρδια δείχνοντας την έναν ψηλό και γεροδεμένο άντρα στο πίσω μέρος . Εκείνος έγλυψε τα χείλη του και την κοίταξε πονηρά .

«Τυχερέ ...» ψέλλισαν συγχρονισμένα μερικοί . Η Άννα ένιωσε κάπως άβολα όμως δεν θα το άφηνε να την επηρεάσει . Είχε έρθει για έναν σκοπό !

«Αν δω χειρονομίες , έχεις φύγει ! Εσυ και οποιοσδήποτε άλλος !»προειδοποίησε . Η Άννα έφτασε στο μέρος του δίνοντας το χέρι της για να συστηθεί . Χωρίς πολλά πολλά , φόρεσε τα γάντια της και με το σύνθημα του Άλκη ξεκίνησε να μάχεται απέναντι στον διπλάσιο αντίπαλο της . Τα χτυπήματα της τον έβρισκαν κυρίως στο στομάχι ενώ τα δικά του κατάφερνε με επιτυχία να τα αποκρούσει μιας και ήταν αρκετά κοντότερη από εκείνον .

«Δεν σου το χα !»ψέλλισε λαχανιασμένος καθώς απέκρουε το χτύπησε που στόχευε το κεφάλι του . Εκείνη δεν έβαλε άχνα . Προσηλωμένη στον στόχο . Σαν να είναι πραγματικός εχθρός . Ίσως για εκείνη στο πρόσωπο του Τάσου να υπήρχε καποιος άλλος που θα ήθελε να πλακώσει στο ξύλο . «Μην είσαι τόσο απόμακρη !»συνέχισε εκείνος και τότε η Άννα βρήκε την ευκαρια να του δώσει μια δυνατή στα πλευρά γονατίζοντας τον . Όλη η αίθουσα στράφηκε πάνω τους .

«Ρε μαλακα ... σε έβαλε κάτω η γκομενα !»πέταξε ένας από τους πολλούς . Ο Τάσος είχε πιάσει το πονεμένο του σημείο και προσπαθούσε να πάρει ανάσα ρίχνοντας του ένα σκληρό βλέμμα . Ο Άλκης ήταν μαγεμένος αλλά προσπάθησε να μην το δείξει .

«Ο καθένας να κοιτάει την δουλειά του !»φώναξε ο Άλκης και πλησίασε στο μέρος τους σηκώνοντας τον Τάσο από το μπράτσο . «Πήγαινε να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπο σου , έχεις χλωμιασει !»του είπε σιγανά .

«Εμένα βρήκες ρε κούκλα μου !»γύρισε και της είπε πρώτου φύγει από τον χώρο .

«Αν δεν προσπαθούσες να μου την πέσεις , θα ήσουν πιο συγκεντρωμένος !»του απάντησε ευθύς αμέσως και εκείνος την κοίταξε αγριεμένος .

«Ήσουν πολύ καλή !»της είπε χαμηλόφωνα . «Συνέχισε έτσι και θα μεινω χωρίς τους άντρες μου!»την πείραξε .

«Εσυ το επέλεξες !»του χαμογέλασε .

«Δεν νομίζω πως θα το μετανιώσω !»της απάντησε σοβαρά . «Κάνε ενα δίλεπτο διάλειμμα και ετοιμάσου , θα παίξουμε μαζί ! Δεν νομίζω πως ο Τάσος θα είσαι σε θέση ...» της είπε και εκείνη έγνεψε καταφατικά .

«Άλκη , που έχεις το κινητό σου ;»ακούστηκε μια γυναικεία φωνή και αμέσως και οι δυο στράφηκαν προς το μέρος της . Η Άννα πάγωσε στην θέα της γυναίκας με το μωρό στην αγκαλιά .

«Είναι μέσα στην τσέπη από την ζακέτα μου !»της απάντησε αμέσως . «Είναι μια μαυρη κρεμασμένη πίσω από την πόρτα !»της εξήγησε και εκείνη έγνεψε .

«Συγνώμη , αγένεια μου ! Είμαι η Μελινα !»χαμογέλασε προς την Άννα και της έδωσε το ελευθερο χέρι της . Η Άννα το έπιασε δειλά ...

«Άννα !»απάντησε ήρεμα . «Να σου ζήσει !»κοίταξε το παιδί στα μάτια και ξάφνου οι μνήμες της ξύπνησαν . Ήταν τριών μηνών ... όσο ήταν και ο αδερφός της κάτω από το χώμα .

«Σε ευχαριστώ πολύ !»της απάντησε η κοπέλα και έπειτα έκανε ένα νεύμα στον αδερφο της πρώτου φύγει ξανά . Ο Άλκης παρατήρησε το χαμηλωμένο βλέμμα της και σκέφτηκε αμέσως τι ακριβώς την βασάνιζε .

«Πάμε πάμε !»της φώναξε για να την επαναφέρει χωρίς να την φέρει σε δύσκολη θέση .

«Σε πειράζει να φύγω νωρίτερα σήμερα ;»του είπε κάπως θλιμμένα .

«Γιατί να φύγεις ;»την ρώτησε . Όχι δεν θα την άφηνε . Μπορούσε να μπει στο μυαλό της και να δει τα πάντα . Και το μόνο που δικαιολογούσε ήταν η απώλεια του αδερφου της . Το άλλο ήταν ... πως νόμιζε ότι η Μελινα είναι γυναίκα του ! Δεν θα την άφηνε να το ανακαλύψει σύντομα . Ήθελε να την βασανίσει να δει αν η έλξη που ενιωθε ο ίδιος ήταν μονόπλευρη ή όχι !

«Δεν έχεις να πας πουθενά δεσποινίς μου ! Τώρα αρχίζει το καλό κομμάτι !»αναφώνησε χτυπώντας τα γάντια του μεταξύ τους . Εκείνη χαμογέλασε στραβά και υποχώρησε . Οι υπόλοιποι είχαν ήδη αρχίσει να μάχονται . «Πάλεψε με σαν να είμαι ο εχθρός σου. Αλλά μην ξεχνάς ποτέ να το κανείς τεχνικά !»της είπε σαν συμβουλή κι εκείνη έγνεψε. Ο Άλκης σαφώς ήταν δυσκολότερος αντίπαλος από τον Τάσο . Δύσκολα πέρναγαν τα χτυπήματα της αλλά κι τα δικά του ήταν φανερά συγκρατημένα . Ίσα που την άγγιζε .

«Χτυπά με ! Δεν θα πονέσω !»του είπε σε κάποια φάση όμως εκείνος την αγνόησε . Προσπαθούσε να τον προκαλέσει αλλά μάταια . Ήταν τόσο συγκεντρωμένος και ήξερε ακριβώς τι έκανε. «Δεν έχει νόημα αν παίζω με τον αέρα !»επέμεινε κι χωρίς να το περιμένει βρέθηκε με το πρόσωπο στο έδαφος και το χέρι της τυλιγμένο πίσω της και γερά συγκρατημένο από τον Άλκη . Χαχανητά ήχησαν μέσα στην αίθουσα ...

«Όταν μάχεσαι , δεν μιλάς ! Απλά κοιτάς τον στόχο και χτυπάς !»της ψιθύρισε στο αφτι κι εκείνη ανατρίχιασε .

«Μπορείς να με αφήσεις να σηκωθώ !»είπε μέσα από τα δόντια της . Εκείνος την απελευθέρωσε και η Άννα πήρε μια βαθιά ανάσα . Ο ωμός της πονούσε από την πτώση όμως δεν το έδειχνε .

«Είσαι εντάξει ;»την ρώτησε .

«Μια χαρά είμαι !»απάντησε τινάζοντας τα χέρια της . Πήρε ξανά θέση μάχης και συνέχισε για τον δεύτερο γύρω . Ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη και δεν έχασε τον έλεγχο όσο και αν προσπάθησε ο Άλκης να την αποσπάσει . Φυσικά δεν τον έβγαλε νοκ-αουτ αλλά τον αντιμετώπισε άξια !

«Μαθαίνεις γρήγορα !»της είπε καθώς πέταξε τα γάντια του στην άκρη . Εκείνη έβγαλε το αδιαφανο προστατευτικό των δοντιών της και του χαμογέλασε . Σκούπισε τον ιδρώτα της με την πετσέτα και ήπιε μονορούφι το νερό της .

«Έπεσε στην παγίδα μου !»σχολίασε γελώντας .

«Από τα λάθη μαθαίνει κανείς ! Να προσεχείς πριν το φας το κεφάλι σου !»την πείραξε αλλά στην πραγματικότητα τα εννοούσε τα λόγια του .

«Εντάξει coach !»του είπε συγκρατημένα . Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του όμως στο μυαλό της είχε την Μελινα κι το νεογέννητο αγοράκι. Που να ήξερε όμως ;

«Πήγαινε να άλλαξεις και τα λέμε αύριο !»την χτύπησε στον ώμο . Στα αποδυτήρια βρήκε τον Τάσο να κάθεται σε μια καρέκλα βάζοντας πάγο στο πλευρό του .

«Τασο !»φώναξε . «Είσαι καλά;» φυσικά και δεν ήταν !

«Πως σου φαινομαι ;»την ρώτησε ειρωνικά .

«Λίγο χτυπημένος !»του απάντησε χαμογελαστά κι εκείνος λύγισε . «Συγνώμη !»ψέλλισε .

«Δεν φταις εσυ ! Άλλωστε δεν πονάω και τόσο ! Κυρίως ο εγωισμός μου !»παραδέχτηκε σιγανά . «Όχι και να με γονατίζει γκομενα , συνήθως εγώ τις γονατίζω !»είπε . Η Άννα ρολλαρε τα μάτια της και έκανε να φύγει. «Έλα πλάκα κάνω , μην τρελαίνεσαι !»της φώναξε όμως εκείνη τον αγνόησε κι προχώρησε προς τα γυναικεία αποδυτήρια για να αλλάξει .

Μάζεψε τα πράγματα της κι ήταν έτοιμη να φύγει . Θα περνούσε από το πατρικό της σήμερα . Απέφευγε να πηγαινει συχνά διότι μετά τον θάνατο του Αντρέα όλοι είχαν μαραζώσει και εκείνη δεν το άντεχε. Ήξερε πως ο αδερφός της δεν το ήθελε αυτό . Και όσο σκληρό και αν ήταν , όσο δύσκολο , όλοι έπρεπε να συνεχίσουν τις ζωες τους . Το στήριγμα της ήταν ο Μιχάλης πλέον ! Οι γονείς τους ήταν αδύναμοι ...

«Καλό απόγευμα !»αναφώνησε η Άννα πριν φύγει από την σχολή . Ο Άλκης κρατούσε στην αγκαλιά του τον μικρό και γύρισε προς το μέρος της . Εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της . Του πήγαινε τόσο πολύ ο ρόλος του πατέρα αλλά θα προτιμούσε να μην το έβλεπε ...

«Κάνε γεια στην Άννα !»στράφηκε στο παιδί χαμογελαστός . Έβγαλε μια άναρθρη κραυγή και κουλουριαστηκε πάνω στον ωμο του . «Είναι ντροπαλός με τις γυναίκες !»σχολίασε . «Και κυρίως της όμορφες !»πρόσθεσε και η καρδια της τρεμοπαιξε . Πως είναι δυνατόν να κρατάει το παιδί του και να μου λέει τέτοια !

«Σε χαιρετώ Άλκη !»του είπε άχνα και άνοιξε την πόρτα .

«Γεια σου Άννα !»της είπε ζεστά και την παρατήρησε να απομακρύνεται . Γύρισε το βλέμμα του στον μικρό . «Θα μας καταστρέψουν οι όμορφες γυναίκες μπόμπιρα ! Να μου το θυμηθείς !»ψέλλισε στο παιδί και εκείνο αναδευτηκε στην αγκαλιά του σαν να καταλάβαινε τι του έλεγε ο θείος του .

«Άλκη , φέρε το παιδί ! Θα το πάω μια βόλτα εδώ γύρω να πάρει αέρα !»ακούστηκε η Μελινα .

«Να προσέχετε !»την φίλησε στο μέτωπο δίνοντας της το μωρό .

Αχ Άννα ...