Με τα πολλά είχε περάσει ήδη ενάμισης μήνας από την ημέρα των αγώνων και όλα κυλούσαν υπέροχα. Ο Άλκης με την Άννα είχαν μια ονειρική και ζηλεμένη σχέση . Χωρίς εντάσεις , φασαρίες και τσακωμούς ! Μονάχα έρωτα , μικρά καυγαδακια και αμέτρητες στιγμές ευτυχίας . Το ανησυχητικό είναι πως όλα τα καλά , κάποτε τελειώνουν ... βέβαια υπάρχει και το άλλο που υποστηρίζει την εξαίρεση στον κανόνα ! Μόνο ο χρόνος θα το έδειχνε αυτό !

«Άλκη τι μου κρύβεις ;»ρώτησε καθώς έτρωγε την μπουκιά από το τοστ της . Ο Άλκης ρούφηξε τον καφέ του προκλητικά και την κοίταξε με ένα πολύ αστείο βλέμμα που την έκανε να γελάσει .

«Τι σου κρύβω ;»ανταπάντησε με την ερώτηση της .

«Άμα ήξερα δεν θα ρώταγα ! Έχεις τόσες μερες ξέρεις που φέρεσαι περίεργα ... σαν να προσπαθείς κάτι να μου πεις και τελευταία στιγμή το παίρνεις πίσω !»του είπε με σοβαρό ύφος . Έχεις βαλθεί να μου χαλάσεις την έκπληξη μωρό μου ...

«Ιδέα σου είναι !»της είπε ενοχικά ενισχύοντας τις υποψίες της . Πάταξε με δύναμη το τοστ στο πιάτο και χτύπησε τα χέρια της πάνω στο τραπέζι .

«Ξέρεις ποσό σιχαίνομαι τα ψέματα έτσι ;»του είπε έτοιμη να εκραγεί .

«Ναι κάτι θυμάμαι !»της είπε αδιάφορα παίζοντας μαζί της .

«Άλκη ...» γρυλισε βγάζοντας καπνούς . «Με βγάζεις από τα ρούχα μου τώρα !»φώναξε και το βλέμμα του έγινε πιο πονηρό από ποτέ .

«Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον !»της είπε σηκώνοντας το φρύδι του .

«Αν δεν μου πεις , κομμένο το σεξ !»του είπε σαν απειλή . Ήξερε ποσό πολύ τρελαινόταν όταν η αποχή από αυτό μεγάλωνε επικίνδυνα . Εκείνος όμως δεν πτοήθηκε . Είχε ξεκινήσει ένα παιχνίδι και θα το έφτανε μέχρι τέλους .

«Εντάξει μωρό μου , αν θες να με τιμωρήσεις καν'το !»της είπε προσπαθώντας να μην γελάσει . Την είδε να κλείνει τα μάτια της και να στηρίζει το κεφαλή της στις παλάμες της . Ωχ !

«Άλκη , δεν ήμουν ποτέ υστερική ...» ξεφυσηξε . «Αλλά αν έχεις γκομενα απλά πες το μου τώρα !»αναφώνησε σοβαρά . Ήταν τραυματική εμπειρία για εκείνη . Δε ήθελε να χάσει τον Άλκη με αυτόν τον τρόπο . Όχι εκείνον ! Τον είδε να σηκώνετε και να πηγαινει μέχρι το ξύλινο σύνθετο που διακοσμούσε το σαλόνι . Άνοιξε το ντουλάπι και έβγαλε έναν ασπρο φακελο . Γύρισε ξανά στο μέρος της με ένα μειδιασμα στα χείλη του .

Ήξερε το παρελθόν της , τους φόβους της και δεν υπήρχε περίπτωση να παίξει άλλο με αυτό .

«Τι είναι αυτό ;»τον ρώτησε κοιτάζοντας τον εξονυχιστικά .

«Η γκομενα μου !»την πείραξε χαρίζοντας της ένας μεγάλο χαμόγελο . «Την λένε εισιτήρια για Ιταλία !»γέλασε ακόμη περισσότερο . Η Άννα χαμογέλασε δειλά και έσκυψε το κεφάλι της . «Τι έπαθες τώρα ; Δεν χαίρεσαι ;»την ρώτησε πιάνοντας την από το πηγούνι ανασηκωνοντας το .

«Χαίρομαι απλά φέρθηκα τόσο ανώριμα ...» ψέλλισε ενοχή .

«Φέρθηκες όπως ένιωσες !»της είπε ευθύς αμέσως .

«Ήμουν στα όρια να γίνω υστερική !»κλαψουρισε και εκείνος γέλασε πνιχτα .

«Βοήθησα και εγώ σε αυτό !»πήρε ένα μέρος της ευθύνης . «Έλα πες μου τώρα ... θέλεις να πάμε ένα ταξιδάκι οι δυο μας ;»την ρώτησε γελαστός .

«Το ρωτάς ;»του είπε γλυκά . «Εννοείται πως θέλω ...» του είπε αγκαλιάζοντας τον από την μέση του . «Ανυπομονώ ήδη !»χαμογέλασε ευτυχισμένη .

«Εγώ να δεις ! Έχω κάνει τόσα σχέδια γι αυτό το ταξίδι !»της απάντησε . «Τώρα όμως φάε το φαι σου γιατί έχουμε και δουλειές !»της είπε γελώντας και την απομάκρυνε ώστε να ετοιμαστεί για την σχολή . Η Άννα συνέχισε ήρεμη το πρωινό της ώσπου το κινητό του Άλκη άρχισε να χτυπά .

«Μωρό μου το κινητό σου !»του φώναξε .

«Δες ποιος είναι και απάντησε εσυ !»της είπε απλά και εκείνη χαμογέλασε με την εμπιστοσύνη που της έδειχνε . Η Μελινα καλούσε .

«Καλημέρα όμορφη !»

«Αννουλα , εκτελούμε και χρέη γραμματέα τώρα !»την πείραξε η αδερφή του .

«Σταματά !»γέλασε . «Απλά ο αδερφός σου ετοιμάζεται για την δουλειά .»

«Λοιπόν άκουσε με ! Μιας και το σήκωσες εσυ θέλω μια χαρη .»

«Πες μου !»

«Προσπαθώ να τα ξανά βρω με τον πατέρα του παιδιού μου . Είμαστε ήδη σε καλό δρόμο Άννα , αλλά ο αδερφός μου δεν θα το δεχτεί ! Θέλω την βοήθεια σου !»εξήγησε .

«Δηλαδή πως μπορώ να βοηθήσω εγώ ;»

«Το βράδυ ! Θέλω να τον φέρεις στο εστιατόριο που θα βγω με εκείνον . Μην του πεις όμως , αλλιώς δεν πρόκειται να έρθει !»

«Μελινα μου ζητας να του πω ψέματα και εγώ δεν συνηθίζω να το κάνω αυτό !»

«Δεν πρόκειται να σε δώσω . Θα πω ότι ούτε εσυ ήξερες , έλα Άννα σε παρακαλώ !»

«Το ψέμα παραμένει ψέμα όμως !»ξεφυσηξε .

«Είναι ένα αθώο ψέμα ... για το καλό του Αντρέα και μετά το δικό μου !»επέμεινε .

«Εντάξει ...» είπε διστακτικά .

«Θα σου χρωστάω Άννα ! Σε ευχαριστώ !»

Ο Άλκης βγήκε από το δωμάτιο και προχώρησε προς το μέρος της .

«Τι ήθελε ;»την ρώτησε . Η φαινόταν αρκετά νευρική . Δεν το είχε καθόλου με τα ψέματα αλλά αυτό έμοιαζε πράγματι αθώο .

«Η Μελινα θέλει να βγούμε για φαγητό το βράδυ !»του είπε χωρίς να τον κοιτάει στα μάτια .

«Ωραία να βγούμε ! Έχεις κανονίσει κάτι μηπως ;»αναρωτηθηκε .

«Όχι ...» είπε δείχνοντας να το σκέφτεται .

«Το βράδυ λοιπόν έχουμε έξοδο !»αναφώνησε χαρούμενος . Την έπιασε από τα χέρια και την τράβηξε πάνω του συνθλίβοντας τα χείλη τους . «Αν και θα προτιμούσα να μείνουμε σπίτι ...» ψιθύρισε ερωτικά .

«Σταματά σατανα !»τον πείραξε και τον τράβηξε από το χέρι για να σηκωθεί . «Πάμε θα αργήσουμε ...» φώναξε .

~~~
Η ώρα ήταν ήδη 9:30 . Το ραντεβού είχε καθοριστεί για της 10:00 σε κεντρικό εστιατόριο της πόλης . Το άγχος διαγράφονταν πάνω στο πρόσωπο της Αννας όμως ο Άλκης δεν έδειξε να ψιλιαζεται κάτι .

«Μωρό μου είσαι έτοιμη ;»φώναξε . Είχε κλειστεί ώρες στο δωμάτιο με την πρόφαση ότι ετοιμαζόταν ενώ στην πραγματικότητα ενιωθε τύψεις που του έκρυβε για πρώτη φορά την αλήθεια . Φόρεσε βιαστικά τις μαύρες τις γόβες της . Το ψηλό και γυμνασμένο κορμί της στόλιζε ένα κόκκινο κοντό φόρεμα με στρογγυλή λαιμοκοψη και μεγάλο άνοιγμα στην πλάτη . Άνοιξε την πόρτα και ο ήχος του τακουνιού ήχησε στο μαρμάρινο πλακάκι .

«Έτοιμη !»αναφώνησε . Τα μάτια του Άλκη περιπλανήθηκαν πάνω της . Ίσως να ήταν και η πρώτη φορά που την έβλεπε τόσο ... λόγια δεν υπήρχαν . Ήταν πανέμορφη , θηλυκή και φλογερή .

«Κάνε μια στροφή !»διέταξε παρατηρώντας την από την πολυθρόνα .

«Έλα ρε Άλκη τώρα !»γέλασε αμήχανα .

«Κάτι είπα !»επανέλαβε αυστηρά . Η Άννα έστρεψε το κορμί της και ο Άλκης σφύριξε ενθουσιασμένος . «Είσαι πανέμορφη αλλά και μόνο στην ιδέα ότι σήμερα θα σε φάνε όλοι με τα μάτια τους τρελαίνομαι !»ψιθύρισε .

«Θέλεις να το βγάλω ;»είπε επηρεασμένη από το παρελθόν . Ο Λάμπρος θα της είχε αραδειασει του κόσμου τις απειλές για να το βγάλει από πάνω της .

«Ούτε κατά διάνοια !»της είπε με απόλυτη σιγουριά και η Άννα χαμογέλασε χαρούμενη.

«Πάμε τότε ;»του είπε και τον είδε να σηκώνεται. Πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει .

Σε όλη την διαδρομή ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί . Αν ο Άλκης αντιδρούσε άσχημα ; Αν την κατηγορούσε εκείνη ; Όλα ήταν ένα λάθος !

«Γιατί είσαι τόσο σκεπτική μωρό μου ;»έσπασε την σιωπή .

«Απλά νιώθω μια μικρή αδιαθεσία ! Δεν είναι κάτι !»του είπε . Αυτό ήταν αλήθεια απλά δεν ήταν η πραγματική αιτία .

«Και γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα ! Θα λέγαμε στην Άννα να το ακυρώσουμε !»της είπε αυστηρά .

«Δεν είμαι τόσο χάλια ! Μάλλον θα αδιαθετήσω , μην αγχώνεσαι !»προσπάθησε να τον ηρέμησει .

«Αν οποιαδήποτε στιγμή νιώσεις άσχημα , θα σηκωθούμε να φύγουμε !»της είπε τελεσίδικα και εκείνη έγνεψαν . Σε πολύ λίγο είχαν φτάσει έξω από το εστιατόριο που τους είχε υποδείξει η Μελινα . Ο Άλκης έπιασε την Άννα από την μέση και προχώρησαν μέχρι την είσοδο . Ο υπεύθυνος τους καλωσόρισε και αφού έδωσαν το όνομα στο οποίο είχε γίνει η κράτηση τους οδήγησε προς τα μέσα . Η Μελινα με τον πρώην της ήταν πλάτη σε αυτούς. Ο Άλκης παραξενεύτηκε , δεν είπε τίποτα απλά επιτάχυνε τον βηματισμό του .

«Καλησπερα !»αναφώνησε και δυο ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν πάνω τους . Η έκπληξη όμως δεν ήταν μόνο για τον Άλκη ! Ποιος θα της το έλεγε ότι έκπληξη θα ήταν και για εκείνη . Ο Λάμπρος στεκοταν μπροστά της και δίπλα από την Μελινα . Η Μελινα ήταν το τρίτο πρόσωπο στην σχέση τους και όχι για έναν χρόνο όπως πίστευε ... αλλά για πολλά περισσότερα . Εκείνος πάγωσε όταν την είδε αλλά προσπάθησε να φανεί ατάραχος .

«Άννα , από εδώ ο Λαμπης !»ήθελε να γελάσει τόσο δυνατά . Σήκωσε δειλά το χέρι της δίνοντας του το . Ενιωθε μια τρομερή αηδία να την κατακλύζει . Αφού συνήλθε από το δικό της σοκ έστρεψε τα μάτια της στον Άλκη ο οποίος μόνο σπίθες δεν πετούσε .

«Τι στο διάολο είναι όλο αυτό ;»είπε μέσα από τα δόντια του .

«Καθιστε κάτω και μην τολμήσεις να κάνει σκηνή !»τον προειδοποίησε η αδερφή του . Τράβηξε την καρέκλα της Αννας και έπειτα κάθισε δίπλα της . Η διάθεση ήταν εξαιρετικά φορτισμένη από όλες τις πλευρές και η Άννα ενιωθε μια τρομερή δυσφορία .

«Το ήξερες ;»στράφηκε στην Άννα . Τα μάτια της έλεγαν ναι , το στόμα της είπε όχι !

«Άσε την Άννα έξω από αυτό !»του είπε η Μελινα . Πως να την αφησει αφού η Άννα είναι ο πυρήνας ;

«Ξέρεις ότι δεν γουστάρω να δω την μάπα του ! Γιατί θέλεις λοιπόν να μου γαμησεις την διάθεση !»της είπε χαμηλόφωνα αλλά έντονα .

«Αδερφέ ...» ψέλλισε ο Λάμπρος .

«Μην τολμήσεις να με ξανά αποκαλεσεις έτσι !»του είπε αυστηρά . «Εγώ θα πάρω την Άννα και θα φύγουμε ! Κάνε ότι θέλεις Μελινα , αλλά εγώ δεν πρόκειται να σου σταθώ σε αυτό !»της είπε ξεκάθαρα .

«Μείνε ! Κάνε μια υποχώρηση και μείνε ! Σε παρακαλώ είσαι αδερφός μου !»προσπάθησε να τον μεταπείσει χτυπώντας τον στο συναίσθημα . Η Άννα ενιωθε να πνίγεται .

«Συγνώμη , πηγαίνω μια στιγμή στην τουαλέτα !»είπε . Ο Άλκης της έριξε μια εξεταστική μάτια και αφού βεβαιώθηκε πως όλα ήταν εντάξει την άφησε να φύγει . Ο Λάμπρος την κοιτούσε να απομακρύνεται και έπρεπε γρήγορα να αναλάβει δράση πριν του χαλασει τα σχέδια .

«Πάω να ανάψω ένα τσιγάρο ! Νομίζω χρειάζεστε λίγο χρόνο !»πέταξε και ο Άλκης ούτε καν που του έδωσε σημασία . Ο Λάμπρος αντί να πάρει την έξοδο έτρεξε στις τουαλέτες . Το γεγονός ότι ήταν κοινές του έδωσε την ευκαρια να εισβάλει ανεμποδιστος . Η Άννα ταράχτηκε .

«Φυγε !»φώναξε . Το πρόσωπο της ήταν χλωμό και τα μάτια της κομμένα .

«Δεν ηρθα για εσένα χαλάρωσε ! Στα αρχιδια μου αν πηδιέσαι με τον αδερφο της . Έτσι και ανοίξεις το γαμημενο στόμα σου , θα σου το βουλώσω μια και καλή Άννα . Έτσι και της πεις ποιος είμαι θα σε θάψω ζωντανή !»την απείλησε . Τα μάτια του έβγαζαν σπίθες . Τα λόγια του δηλητήριο ...

«Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα την αφήσω να ζήσει μέσα στο ψέμα ;»του είπε με θάρρος . Το χέρι του προσγειώθηκε με δύναμη στο μάγουλο της κάνοντας το πρόσωπο της να γυρίσει από την άλλη πλευρά . Προσπάθησε να ανταποδώσει όμως εκείνος την στρίμωξε στην γωνία πιάνοντας τον λαιμό της με δύναμη στα χέρια του. .

«Μπορείς να με δοκιμάσεις !»την ειρωνεύτηκε . «Και στις δυο περιπτώσεις εσυ είσαι η χαμένη ! Άλλωστε εσυ ήσουν πάντα !»της έκλεισε το μάτι . «Και να θυμασαι ότι η μπάλα δεν θα πάρει μόνο εσένα ...»

«Τι στο διάολο σου έκανα , τι σου έκαναν αυτοί οι άνθρωποι ;»ξέσπασε μέσα της αυτό που δεν είχε κάνει τόσα χρόνια . «

«Αννουλα ... απλά ήσουν πολύ λίγη για εμένα ! Όπως και για τον παπάρα τον αδερφο της ...» πεταξε το φαρμάκι του ξανά . «Εσυ το στοματάκι σου μόνο κλειστό ! Δεν θέλω να την πληρώσει το παιδί μου ...» ψέλλισε αδιάφορα .

«Φυγε !»φώναξε ξανά σμπρωχνοντας τον από πάνω της . Εκείνος γέλασε σαρδόνια και έπειτα άνοιξε την πόρτα αφήνοντας την μόνη της . Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη . Πήρε πολλές βαθιές ανάσες . Το σημάδι ήταν εμφανές απλά ήλπιζε με τον χαμηλό φωτισμό του μαγαζιού ο Άλκης να μην το παρατηρήσει . Έβρεξε τα χέρια της και τα πέρασε πάνω από τον λαιμό της για να νιώσει καλύτερα . Άνοιξε την πόρτα και προχώρησε με δυναμισμό στο τραπέζι τους .

«Είσαι εντάξει μωρό μου ;»την ρώτησε ανήσυχα .

«Ναι μια χαρά !»του χαμογέλασε . «Όλα εντάξει εδώ ;»του ψιθύρισε και εκείνος έγνεψε αρνητικά .

«Θέλω να φύγουμε !»της είπε . Και εγώ !

«Μείνε λίγο ακόμη για την αδερφή σου !»του είπε και εκείνος συμβιβάστηκε . Τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει καλά από εδώ και πέρα .

Και τα ψέματα που τόσο σιχαινόταν , τόσο αυξανόταν !