Η Μάνια ανέμενε την επίσκεψη του ντετέκτιβ στο σπίτι της από ώρα σε ώρα. Μέχρι τότε απασχολούσε τον εαυτό της με τη μαγειρική, το ξεφύλλισμα περιοδικών και τα πράγματα με τα οποία θα ήθελε να διακοσμήσει το καινούριο της σπίτι. Εκείνος δεν άργησε να έρθει κάνοντας τη Μάνια να αναστατωθεί από χαρά και ανυπομονησία για την συζήτηση που θα ακολουθούσε.

Ο  Μεθόδιος ένας ερευνητής με κοφτερό και έξυπνο μυαλό είχε αναλάβει να βρει την ''χαμένη'' μητέρα της Μάνιας και μάλιστα χωρίς να περιμένει σε αντάλλαγμα ένα ισχυρό χρηματικό ποσό. Ο λόγος οφείλονταν στο γεγονός πως υπήρξε φίλος με την τριανταπεντάχρονη ξαδέρφη της από τα χρόνια του σχολείου και τελικά σύζυγος της στην έπειτα πορεία με αποτέλεσμα να θεωρηθεί και για την Μάνια φίλος παρότι τους χώριζαν χιλιόμετρα μακριά αφού το ζευγάρι διέμενε στην Αυστρία για πάνω από πέντε χρόνια. Μετανάστευσαν για την ξένη χώρα ύστερα από την αποφοίτηση της κοπέλας από το πανεπιστήμιο και την αδυναμία της στην εύρεση δουλειάς στην γενέτειρα της.

« Στηρίζομαι στις προσπάθειες και στις επαγγελματικές σου ικανότητες, επιτυχίες. Σε παρακαλώ  βάλε τα δυνατά σου και φέρε μου τη μητέρα μου » τον παρακαλούσε με καλοσύνη, ικεσία και μελαγχολία η νεαρή Μάνια. Ο Μεθόδιος άγγιξε το χέρι της γλυκά, συμπονετικά και με κατανόηση της θέσης της.

« Θα φροντίσω να κάνω το μέγιστο δυνατό και το καλύτερο προκειμένου να βρω τη μητέρα σου Μάνια μου » της υποσχέθηκε με τρυφερή ευσπλαχνία.

Η Μάνια ευχαρίστησε τον εξαιρετικά καλόκαρδο εκείνο άνθρωπο επειδή βοήθησε αποτελεσματικά στην υπόθεση της και μάλιστα με επιτυχία αφού τα ίχνη της μητέρας της βρέθηκαν στη μακρινή Αυστρία, ένα μήνα μετά.

[...]

Στο μεγαλύτερο νοσοκομείο μιας αυστριακής πόλης, ο Μεθόδιος συνάντησε την Πηνελόπη και εκείνης μόνο που δεν φωτίστηκε το πρόσωπο της από τη λάμψη μιας απροσδιόριστης χαράς. Δεν γνώριζε τον Μεθόδιο όμως για κάποιο λόγο όταν τον είδε στο γραφείο υποδοχής ασθενών όπου βρισκόταν η ίδια εκείνη τη μέρα περιμένοντας τον γιατρό που ανέλαβε τις εξετάσεις της, κατάλαβε πως κάποιος φύλακας άγγελος της σταλμένος από το θεό. Ο νέος άντρας πλησίασε δειλά και μαζεμένα την Πηνελόπη, όμως η επιθυμία του να διαλευκάνει το μυστήριο της εξαφάνισης της και να ξαναφέρει κοντά μαμά-κόρη υπερνίκησε κάθε αρχικό δισταγμό του.

Λυπήθηκε τη δύσμοιρη γυναίκα. Εκείνη του διηγήθηκε την ιστορία της και μέσω αυτής, ο ερευνητής έβγαλε συμπέρασμα σχετικά με το γιατί η κυρία είχε εξαφανιστεί και δεν επικοινωνούσε με τη κόρη της που περίμενε μάταια στην Ελλάδα ένα γράμμα, ένα τηλεφώνημα ή οτιδήποτε. Ένα άσχημο αυτοκινητιστικό τροχαίο-τη στιγμή που του αυτοκίνητο της καρφώθηκε με δύναμη σε μια κολώνα - έγινε η αιτία να υποστεί πολλαπλές κακώσεις και τραύμα στον εγκέφαλο με δύστυχη συνέπεια την πρόκληση αμνησίας.

Όταν ο Μεθόδιος της αποκάλυψε την ταυτότητα και τον λόγο που ζήτησε να του αφηγηθεί την ιστορία της, η μεσήλικη κόντεψε να κλάψει από το σοκ, την αναστάτωση και τη συγκίνηση.

« Φέρε με σε επικοινωνία με τη κόρη μου  αμέσως. Τώρα που θα την καλέσεις στο τηλέφωνο, ζήτα της συγνώμη εκ μέρους μου που την ξέχασα εξαιτίας του θέματος υγείας μου. Για να μπορέσει να έχει ευνοική γνώμη για μένα όταν θα χρειαστεί να με δει από κοντά »

« Η κόρη σας θα καταλάβει κυρία Πηνελόπη, μην έχετε έννοια και μην ανησυχείτε. Είμαι σίγουρος πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρόκειται να δείξει θυμό ή κριτική » το ενθαρρυντικό και σίγουρο χαμόγελο του την ανακούφισε. Η Πηνελόπη μπορούσε να ξαναγίνει χαρούμενη και ήσυχη τώρα που θα πλησίαζε το σμίξιμο με τη κόρη της. Μαζί με τον σύντροφο της που στεκόταν στο πλευρό της στα χαρμόσυνα και στα αρνητικά και τον συμπαθητικό, φιλότιμο και ευγενή Μεθόδιο θα  έπαιρνε το πρώτο διαθέσιμο αεροπλάνο για την Ελλάδα και θα ξαναέβλεπε από κοντά την Μάνια.

 [...]

Τα φετινά Χριστούγεννα στα Τρίκαλα Θεσσαλίας...

Ήταν η καλύτερη εποχή η γιορτή της Χριστιανοσύνης, αφού το θεικό φως της απλώνονταν στις ανθρώπινες ψυχές και οι περισσότεροι αντάλλαζαν ευχές για υγεία, χαρά , ειρήνη και αγάπη και όσο ήταν δυνατόν προσπαθούσαν να προσφέρουν έμπρακτη αγάπη μεταξύ τους. Η όμορφη αυτή αύρα και μαγεία δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τις καρδιές εκείνων που ψάχνουν -μοναχές, πικραμένες και μετανιωμένες για κάποια κακή πράξη- τη πίστη σε κάτι ελπιδοφόρο και λυτρωτικό.

 Τη ξεχωριστή τούτη βραδιά στο θεματικό πάρκο, το πανύψηλο δέντρο υψηλής ποιότητας στεκόταν αγέρωχο, εντυπωσιακό και κομψό. Ήταν επενδυμένο από ασημένιες, φιστικί μπάλες, γιρλάντες, λαμπάκια και διάφορες λεπτομέρειες.

Η πλατεία είχε κατακλυστεί από πλήθος κόσμου που κατέφτανε με σκοπό να θαυμάσει το φαντασμαγορικό χριστουγεννιάτικο έθιμο.  Η Πηνελόπη κρατούσε αγκαζέ την Μάνια και από πίσω τους έρχονταν ο Μεθόδιος με την κοπέλα του που αρέσκονταν να παρακολουθούν τις δύο άλλοτε ταλαίπωρες αλλά κεφάτες και συνεπαρμένες γυναίκες πλέον. Μέσα σε αυτή τη κοσμοσυρροή, ξεχώρισε το πρόσωπο της...Χαρίκλειας που εμφανίστηκε ξαφνικά μερικά μέτρα μακριά τους αλλά σύντομα έκανε το βήμα να κατευθυνθεί προς εκείνες.

Είχε μετανιώσει πολύ για τον τρόπο με τον οποίο τις αντιμετώπιζε. « Συγνώμη » πρόφερε με ντροπή, κουράγιο και ειλικρίνεια η κοπέλα.

« Μας ζητάς συγνώμη; Αλήθεια τώρα ;» τη ρώτησε η Μάνια ενώ την κοιτούσε σαν να μην καταλάβαινε αυτό που της είπε ή για να βεβαιωθεί ότι είχε άριστη ακοή.

« Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα με συντάραξε και με βοήθησε τη φετινή χρονιά, επειδή θυμήθηκα ορισμένα λόγια και πράξεις τα οποία δεν με κάνουν να νιώθω ικανοποιημένη με τον εαυτό μου. Έτσι κατάλαβα πως δεν έχει νόημα να περάσω τα Χριστούγεννα στο σπίτι μου, με τον ανεπρόκοπο πατέρα μου και τους επιφανειακούς προνομιούχους φίλους μου επειδή δεν θα υπήρχε καμία μαγική αύρα απολύτως. Εν ολίγοις, για να μην αργώ να μπω στο βασικό θέμα:  Κατάλαβα ότι έκανα τρομερό λάθος, δεν έπρεπε να σας συμπεριφερθώ σαν αντικείμενα-ή μάλλον χειρότερα απ αντικείμενα σαν υποδεέστερες και κατώτερες από εμένα. Θα μπορέσετε να δείξετε την μεγαλοψυχία σας και να με συγχωρέσετε;» ρώτησε τις δύο γυναίκες με αβεβαιότητα.

« Φυσικά και θα σου δείξουμε Χαρίκλεια μου. Το βασικό είναι ότι αναγνώρισες το σφάλμα σου και ζήτησες συγνώμη. Η πράξη σου αυτή δείχνει και αποδεικνύει την καλοσύνη που έκρυβες βαθιά μέσα σου απλώς δεν την είχες ανακαλύψει » της χαμογέλασε με κατανόηση η Μάνια. Η Πηνελόπη κοιτούσε πότε περήφανη τη κόρη της για την ικανότητα της να συγχωρεί και πότε τη Χαρίκλεια με συμπάθεια και ευσπλαχνία. Μέσα της ήξερε και ευχόταν να εκδηλωθεί κάποια στιγμή η θετική πλευρά της αγαθοσύνης της Χαρίκλειας, ενός εγωιστικού και ολέθριου κοριτσιού που φρόντιζε να σκορπά την κακία της ολόγυρα και στάθηκε η αιτία να χωριστούν οι δρόμοι της με την κόρη της. Η συμπεριφορά της είχε ''επιβλαβείς'' συνέπειες αφού η μητέρα έχασε την κόρη της για τουλάχιστον ένα χρόνο και η Μάνια βρέθηκε στους δύσβατους δρόμους του παιχνιδιού της επιτυχημένης αλλά αδίστακτης πλούσιας Λήδας: της εξαπάτησης και του ψεύδους ενάντια σε μια ολόκληρη ανυποψίαστη οικογένειας και πολλά άλλα πρόσωπα του κύκλου τους. Ένα από αυτά τα πρόσωπα έγινε σημαντικό για τη Μάνια άθελα της.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά για τη Μάνια,  φάνηκε από μακριά η Λήδα-ντυμένη σαν βασίλισσα του χιονιού με το υπέροχο λευκό γουνίσιο παλτό της- που έτρεξε με ζωντάνια κοντά της. « Σου οφείλω μια ταπεινή συγνώμη » της εξομολογήθηκε μελιστάλαχτα και της έπιασε τα γαντοφορεμένα χέρια. Η Μάνια δέχτηκε και τη δική της συγνώμη για το μπλέξιμο στο οποίο την υπέβαλλε για χάρη της. 

« Χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ Λήδα και να ξέρεις ότι δεν ένιωσα ποτέ πίκρα και κακία για σένα, σε όσα βάρη και αν υποβλήθηκα για το παιχνίδι της εξαπάτησης. Θα γνωρίσεις τη μητέρα μου και την θετή αδερφή μου επί ευκαιρία » ετοιμαζόταν να την οδηγήσει η Μάνια ευτυχισμένη προς τη μεριά των κοντινών ανθρώπων της όμως η Λήδα επέμεινε να παραμένει στη θέση της. « Κοίταξε μια στιγμή ποιον σου έφερα άραγε; Με δική του επιθυμία βασικά ήρθε, δεν τον τραβολόγησα εγώ » έστρεψε το κεφάλι της με νόημα προς τον Δήμο.

Ο Δήμος πρόσφερε για δώρα στην Μάνια λίγα χριστουγεννιάτικα στολίδια, μια κορνίζα όπου θα τοποθετούσαν τις φωτογραφίες των αναμνήσεων (θα συμβόλιζαν την αγάπη της ζωής τους)  αφού της ζήτησε συγνώμη για τη δική του εχθρική στάση και της παραδέχτηκε πως άρχισε να σκέφτεται διαφορετικά για το θέμα της και μάλιστα απροσδόκητα να την ερωτεύεται. Η κοπέλα δεν άντεξε να τον ακούει άλλο, του πρόσφερε τα χείλη της μαγεμένη και εκείνος δεν είχε παρά να τα αγγίξει.

Η συγνώμη της Χαρίκλειας, της Λήδας, η εμφάνιση του Δήμου, σε συνδυασμό με το πνεύμα των ατμοσφαιρικών Χριστουγέννων, ένωσε τις τέσσερις γυναίκες εκείνο το σημαδιακό βράδυ του γιορτινού χειμώνα. Γιορτή σηματοδότησε και στη ψυχή της Μάνιας που έπαψε να αισθάνεται την έλλειψη της αγάπης να κυκλοφορεί σε όλο το μήκος της καρδιάς της. Από εδώ και πέρα μόνο ευφορία και ευτυχία θα υπερείχαν μέσα και έξω της.

ΤΕΛΟΣ

 Ελπίζω αυτό το τέλος να σας ικανοποίησε και να το βρήκατε πιο χαρούμενο. Τι εντυπώσεις σας άφησε; Η συγχώρεση αξίζει να εκτιμάται στη ζωή;