Τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα 2012

Αυτά τα Χριστούγεννα η Μάνια θα είχε να αντιμετωπίσει μια πολύ διαφορετική συναρπαστική και...''ιδιόμορφη'' στιγμή. Δεν είχε καταφέρει να ξαναβρεθεί με τη μητέρα της από κοντά όμως αυτό που θα ζούσε θα την επηρέαζε βαθιά και ολοκληρωτικά. 

Μόλις είχε επιστρέψει- από την εργασία της- στο ταπεινό διαμέρισμα της σε μια παλιά σχετικά πολυκατοικία με θέα ορισμένα πανύψηλα πεύκα και μουριές. Θα ακολουθούσε τυπικά την συνηθισμένη της ρουτίνα: παρακολούθηση ταινιών, συλλογή κολάζ καρτών για να στείλει στα μακρινά αγαπημένα της πρόσωπα, αγνάντεμα μέσα από το τζάμι του παραθύρου που θα τόνωνε τις θετικές σκέψεις και τις ιδέες της για το πως θα αξιοποιούσε τις ημέρες της...Αφού ξεκίνησε με τα δύο πρώτα κάποια στιγμή σηκώθηκε από τον καναπέ, τράβηξε τις κουρτίνες από την μπαλκονόπορτα,  τοποθέτησε ξύλα στο τζάκι και ετοιμαζόταν να ανάψει τη φωτιά για να ζεστάνει τον μικροσκοπικό χώρο του σαλονιού. Το κρύο είχε αρχίσει να εισβάλλει και να την περονιάζει. Το τηλεφώνημα που δέχτηκε από το απρόβλεπτο και σημαδιακό της γνωστό πρόσωπο την ανάγκασε να αφήσει στην άκρη ότι έκανε. Κινήθηκε προς το μικρό τραπεζάκι και έφερε το ακουστικό στο αυτί της.

« Καλησπέρα...πως είσαι; Φαντάζομαι πολύ καλά και πως να μην είναι ή να μην χαμογελά φέροντας την ευτυχία στη καρδιά του τέτοιες γιορτινές μέρες καθοδόν για τα Χριστούγεννα;» πήρε το λόγο να απαντήσει μην επιτρέποντας το ελεύθερο στην Μάνια να της εκφραστεί όπως ήθελε.

« Ναι ακριβώς...καλά είμαι ή προσπαθώ δηλαδή » της απάντησε καθυστερημένα τελικά.

« Δεν θα γιορτάσεις κάπως ιδιαίτερα φέτος;» τη ρώτησε η συνομιλήτρια της όταν κατάλαβε από τον τόνο της φωνής της πως η Μάνια δεν αισθανόταν τόσο ευδιάθετη.

« Όχι, δεν ήταν το τυχερό μου  όπως ποτέ δεν είναι άλλωστε.. πάλι δεν κατάφερα να βρεθώ με τη μαμά μου παρότι μου υποσχέθηκε πως θα συναντιόμασταν άμεσα. Ίσως κάποια κακόβουλη ενέργεια από τη μεριά άλλων την εμπόδισε, δεν πιστεύω πως φταίει εκείνη που αδυνατεί να με βρει » περίεργο αλλά η Μάνια για κάποιο λόγο αποκάλυπτε ορισμένες λεπτομέρειες κομματιών της ζωής της, σε αυτήν την άγνωστη ακόμα νεαρή γυναίκα που δεν θα έκανε υπό άλλες συνθήκες ούτε στην κολλητή της από το νηπιαγωγείο.

« Κατάλαβα και λυπάμαι γι αυτό...» η χροιά της μυστήριας φωνής έγινε λίγο απόκοσμη προτού συνεχίσει   «ωστόσο πρέπει να σου υπενθυμίσω την βραδινή μας συνάντηση. Απόψε στις εννιά, στο ξενοδοχείο Royal princess. Θα σε περιμένω στην είσοδο στο λόμπι. Σήμερα θα ανοίξει ένας κύκλος και είναι το χέρι σου αν θα τον διευρύνεις ή όχι » η Μάνια ένιωσε άβολα και ταραγμένα όμως δεν μπορούσε να αρνηθεί να πάει στο μέρος που είχαν συμφωνήσει. Ήταν υποχρέωση και καθήκον της. Γι αυτό παραμέρισε για λίγο στην άκρη την περιέργεια της σχετικά με την τελευταία πρόταση της κοπέλας και ξεκίνησε να ετοιμάζεται. Διάλεξε ένα όμορφο, καλοραμμένο μαύρο κλασσικό φόρεμα που υπογράμμιζε τη μέση και τη σιλουέτα της και συμπλήρωσε το σύνολο με ένα ροζ κολιέ από ρουμπίνια και γόβες με χαμηλό τακούνι. 

Αρνήθηκε τον ατημέλητο και απλοικό εαυτό της στην εμφάνιση για απόψε..

 Eπιβαλλόταν να το κάνει για το τοπίο όπου θα μετέβαινε. Εκεί οι άνθρωποι πρόσεχαν την κομψότητα της εικόνας τους πολύ άλλωστε...

[....]

«Εγώ μια ζωή ήμουν έρμαια της ντροπής και των φόβων μου. Πάντοτε κρυβόμουν απ τον κόσμο, οι φοβίες μου με κρατούσαν πίσω, κλειδαμπαρωμένη σχεδόν στο σπίτι μου...Σκέφτομαι και ανησυχώ συνέχεια το πως φαίνομαι ,αν κερδίζω τις συμπάθειες των άλλων, αν θα με κρίνουν...είναι βασανιστικό αυτό το πράγμα αλλά δεν μπορώ να σταματήσω την υπερανάλυση. Μου λείπουν οι φιλίες απ τη ζωή μου μιας και είμαι εσωστρεφές άτομο πράγμα που δεν με βοηθάει να πάω μπροστά »

« Οι άνθρωποι πάντα κρίνουν μονίμως αλλα αυτό σημαίνει πως πρέπει να μάθεις να το διαχειρίζεσαι και να μην τους περάσεις το μήνυμα οτι μπορούν να σ υποτιμούν, να σε προσβάλλουν κ να σ μειώνουν » της απάντησε με σθένος η Λήδα και συμπλήρωσε: «αυτή είναι η πεποίθηση μου και τη στηρίζω ακλόνητα ».

«Μοιραία συναντηθήκαμε κ μοιραία θα πορευτούμε στη ζωή » της υπογράμμισε αινιγματικά ύστερα από τη συζήτηση τους, με τη συγκεκριμένη φιλοσοφημένη 'λογοτεχνική' δήλωση και η Μάνια την κοίταξε με περιέργεια και προβληματισμό καθώς ενδόμυχα καταλάβαινε πως σύντομα θα άκουγε τι ήταν εκείνο που την ήθελε η συμπαθητική αλλά ασυνήθιστη αριστοκράτισσα απέναντι της. Και κάτι της έλεγε πως επρόκειτο για μια χάρη, μια αποστολή καλύτερα που δεν θα ήταν εύκολη και δεν θα της άρεσε...

Στο επόμενο θα περιγράψω το πως συναντήθηκαν η Μάνια και η μυστήρια Λήδα....