Τα βράδια αναπολω με το μυαλό μου εκείνη την γαμημένη μέρα, το ένιωθα εξ αρχής ένα ένστικτο.
Πόσο πόνο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος;

Μεγάλη ερώτηση.

Προσπαθώ να βρω απάντηση, αλλά καταλήγω ότι μπορεί να αντέξει, όλοι μπορούμε αν δεν είμαστε μόνοι, μόνοι σε τούτο εδώ τον κόσμο.

Απόγευμα προς βραδυ ήταν, έχασα τον έλεγχο, όλα άλλαζαν ριζικά με ταχυτατους ρυθμούς , χανονταν οι δρόμοι οι άνθρωποι τα αμάξια. Όλα.

Όχι όχι γιατί μου το κάνατε αυτό..

Μίσος, Πόνος, Άγχος, Ανυπομονησία, Δάκρυα, Απεχθεια με είχαν κατακλησει.

Ήμουν χαμένος. Η ψυχολογική κατάσταση μου περνούσε κρίση.

Όσο σκέφτομαι εκείνο το βράδυ τρομάζω, από κείνη την ώρα μετράω..

Μια απ τις πιο απαίσιες μέρες, ήξερα πως μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν κακό αλλά ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα το έκαναν πράξη αληθινή που δεν θα μπορέσει να σβηστεί, θα υπάρχει σαν πληγή μέσα μου, σαν ένα σημάδι, ίσως ο χρόνος κάποια στιγμή το σβήσει αλλά πονάει ακόμα είναι φρέσκο, πόνεσε, δακρυσε, μίσησε, αγάπησε, πληγωθηκε.

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δεν θα έκανα restart, απλά θα άλλαζα μόνο μια στιγμή, δεν την έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου απλά Μόνο μια θα ανέτρεπα.

Ο άνθρωπος είναι το χειρότερο όν από κάθε όν σε αυτόν τον πλανήτη.

Τι κι αν τα φίδια σε δηλητηριάζουν;

Πεθαίνεις κατευθείαν.

Πονάς για λίγο..

Αντιθέτως ο άνθρωπος σε δηλητηριάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό, δεν πεθαίνει το σώμα δεν νεκρώνει η καρδιά σου, πεθαίνει η ψυχή σου..

Ζεις μετά..

Έχεις σάρκα και οστά, προχωράς..

Σε σκοτώνει αργά και μεθοδικά,

γίνεσαι η μαριονέτα του με τον χρόνο...

Βαθύ σημάδι άφησε..

Ίσως και απ την άλλη καλύτερα έτσι.

Ύστερα από κείνο το βράδυ όλα τραβούσαν άλλη πορεία.
Διαφορετική,

ούτε γω δεν ήξερα προς τα που..

Ούτε ξέρω ακόμα δε ξέρω..

Πάνε 10 χρόνια τώρα. Ακόμα με βασανίζει.

Με ρωτούσαν οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο, η καρτέλα μου ήταν κενή, μόνον τα δικά μου στοιχεία.

Μια ζωή είχε χαθεί την ίδια ώρα γεννήθηκε μια άλλη, τίποτα σημαντικό τίποτα ασήμαντο.

Ακόμα και τα πιο απλά είχαν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινότητα μου τότε.

Τώρα πια παντρεύτηκα πάνε 5 χρόνια είμαι ευτυχισμένος με αυτόν τον άνθρωπο.

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι όσες φορές κι αν είδε στα σκουπίδια χαρτιά με εκείνη την ημερομηνία δεν έλεγε τίποτα ήξερε.

#flashback. Ένα βράδυ απ την υπερκατανάλωση αλκοόλ μου φύγανε όλα.

Ότι κρατούσα τόσα χρόνια μέσα μου. #
Δεν μπορούσε να πει κάτι, δεν ήξερε.
Ούτε γω, έχουν περάσει τόσα χρόνια και ακόμα θυμάμαι λες και συνέβη χθες, μου στιγμάτησε το σήμερα το αύριο και το μέλλον.

One mini shot story

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα..