Σήμερα Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου αποφάσισα να κάνω μια ανανέωση στο συγκεκριμένο βιβλίο. Σας παραθέτω τον Προλογο για να έχετε μια γενική ιδέα στην αλλαγή του βιβλίου αλλά και να μου πείτε κάτι σχετικά με τις διάφορες. Φυσικά τα αρχικά κεφάλαια θα παραμείνουν ως εξής μέχρι να τελειώσω το βιβλίο.
Σας Παρακαλώ να δεχτείτε την συγνώμη μου αλλά και αποδεκτήτε την ευγνωμοσύνη μου για την πολύκαιρη υπομονή σας. Ευχαριστώ.

___________________________________________________

Εκείνη η ανάμνηση τον βασάνιζε εδώ και αιώνες. Σαν εχθές θυμόταν την απόγνωση που τον κυρίεψε, στην θέα της αγαπημένης του, να ψυχορραγεί μέσα στην μέση του ξέφωτου ενώπιον αυτού και εκείνων.
Όλα είχαν γίνει γρήγορα, θυμόταν να τρέχει μέσα στο δάσος με την μακριά, μαύρη του χαίτη να μπαίνει μες τα μάτια του, θολώνοντας την όραση του.
Η σκέψη του, ήταν σε εκείνη. Έπρεπε να προλάβει να την προστατέψει.
Εκείνοι τον είχαν κοροϊδέψει. Είχαν σχεδιάσει καιρό πριν, την κατατρόπωση του Μαύρου Λύκου, εκείνου που ήταν γεννημένος να κυριαρχήσει στο είδος του και ένα μέρος του σχεδίου τους είχε πετύχει. Ή αυτό νόμιζαν αυτοί...
Για πρώτη φορά ένιωθε ότι έκανε κύκλους μέσα στο δάσος, ήταν λες και η ίδια η φύση, είχε συνωμοτήσει εναντίον του. Το σκοτάδι, κανονικά εάν ήταν άνθρωπος θα τον εμπόδιζε από το να δει, ωστόσο, οι αυξημένες του αισθήσεις του έδειναν το προνόμιο να βλέπει, να ακούει και να οσμίζετε μακράν περισσότερο από έναν κοινό άνθρωπο.
Καθώς, έτρεχε προσπερνώντας τα δέντρα που, Θαρρείς από τον θυμό τους, ούρλιαζαν σαν τρελά, ανασήκωσε το κεφάλι του, οσμίζοντας τον αέρα. Η μυρωδιά του δάσους σε συνδυασμό με την μυρωδιά ανθρώπων και λύκων δεν τον εμπόδισαν από το να εντοπίσει την δική της οσμή, άλλωστε ήταν η μοναδική που και να ήθελε δεν μπορούσε να ξεχάσει.
Ήθελε δευτερόλεπτα για να καταλάβει που ήταν, ήξερε πλέον που να πάει, η μύτη του ήταν αδύνατον να κάνει λάθος, ποτέ δεν έκανε. Το μονοπάτι εμφανίστηκε νοητά μπρος του, οι μυρωδιές πλέον είχαν πληθύνει και τον κατέκλιναν, δίνοντας του, πληροφορίες για τους κατόχους τους. Έβλεπε μπροστά του, που βρισκόταν οι κάτοχοι της.
Ξάφνου την είδε μπρος του. Έδειχνε να αγωνίζεται να ξεφύγει από τους διώκτες της, που είχαν κάποια μέτρα απόσταση μεταξύ τους.
Τα μακριά της, ξανθά μαλλιά, είχαν κολλήσει στο κεφάλι της, μούσκεμα, ενώ η ίδια ήταν λουσμένη από τον ιδρώτα της.
Όταν τα βλέμματα τους αντάμωσαν, ο τρόμος που ένιωθε η κοπέλα, λόγο των διωκτών της, στην θέα του συντρόφου της έγινε διπλάσιος. Ένιωσε τον αέρα στα πνευμόνια της να παγώνει και τον κόμπο στο λαιμό της να την πνίγει τελείως.

« ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ!!» Φώναξε με όλη την δύναμη της και γύρισε το κεφάλι της για να κοιτάξει προς τα πίσω.

Τα μάτια της γούρλωσαν όταν είδε αυτόν να στοχεύει με την βαλλίστρα τον σύντροφο της. Με τρόμο, είδε να το βέλος να ελευθερώνεται και να κατευθύνεται προς Εκείνον.
Η κοπέλα έντρομη παρατηρούσε σε αργή κίνηση το βέλος να Πετάει και χωρίς να το σκεφτεί μπήκε μπροστά του προστατεύοντάς τον.

"LIAH" Φώναξε ο άνδρας και έτρεξε προς το σώμα της κοπέλας που άρχισε να πέφτει στο έδαφος.

Το βογκητό πόνου που έβγαλε η κοπέλα καθώς δεν πρόλαβε να την πιάσει προτού σωριαστεί στο χώμα έκανε την καρδία του να σπάσει σε πολλά κομμάτια.
Καθώς έφτασε κοντά της, την σήκωσε απαλά με φόβο μην την τραυματίσει περισσότερο, μέσα στην απελπισία του, έχασε τον έλεγχο των δυνάμεων του και η ενέργεια που κρατούσε με τόσο κόπο μέσα του, τον κατέκλεισε.
Η πίεση που είχε δημιουργηθεί έγινε τόσο μεγάλη που ακόμα και η φύση τον συντρόφευε στην δύσκολη αυτήν στιγμή του.
Ο ουρανός συννέφιασε ενώ κεραυνοί κάνανε την εμφάνιση τους, προμηνύοντας τον κατακλυσμό που θα συνέβαινε από στιγμή σε στιγμή.
Θυμωμένος από οργή, κεραυνοβόλησε με το βλέμμα του τον άνδρα που ευθυνόταν για την κατάσταση της κοπέλας, ενώ εκείνος, με ένα ανέκφραστο πρόσωπο, εξαφανιζόταν μέσα στις σκιές του δάσους.

"Lucifer" άκουσε την αδύναμη φωνή της γυναίκας και με μιας ο θυμός του εξαφανίστηκε, όχι όμως και τα σύννεφα που πλέον έριχναν τα πρώτα τους δάκρια.

Ο άνδρας της έπιασε το χέρι τρυφερά ενώ εκείνη άνοιξε τα μάτια της και σήκωσε το ελεύθερο της χέρι της για να του χαϊδέψει το μάγουλο.

"Lucifer, συγνώμη, αλλά δεν θα μπορέσω να μείνω μαζί σου τώρα... Ήρθε η ώρα να φύγω..." είπε η κοπέλα και εκείνος ξεκίνησε να κλαίει.

" Δεν Θέλω να σε χάσω καρδιά μου..." Είπε ο άνδρας ενώ της φίλησε το χέρι.

" Μην στεναχωριέσαι μωρό μου, θα ξανά έρθω..." Είπε η κοπέλα και εκείνος συνέχισε να κλαίει.

" Συγχώρησε τον..." Είπε η κοπέλα και ο άνδρας έγνεψε αρνητικά.

"Σε παρακαλώ, Είναι ο πατέρας μου." Του είπε άλλα εκείνος ήταν ανένδοτος.

" Liah. Θα το πληρώσει ακριβά. Αφού δεν θες να τον σκοτώσω θα του δώσω άλλη τιμωρία" είπε εκείνος και εκείνη χαμογέλασε.

"Σ'αγαπάω Lucifer. Μέχρι να ξαναέρθω, θα είμαι πάντα δίπλα σου" είπε εκείνη και σιγά το σώμα της άρχισε να πέφτει πίσω χωρίς να αντιστέκεται.

Ο Lucifer κραύγασε τόσο δυνατά εκείνη την στιγμή, που κάθε ζωντανό πλάσμα έφυγε φοβούμενο.

« Σε Καταριέμαι Peter Cristian. Ηθε Ο Πατέρας να σε Ευλογήσει με την σφραγίδα του Κάιν και όσοι αγαπάς να πεθαίνουν ενώ εσύ θα παραμένεις στην γη.» Βροντοφώναξε ο άνδρας, ενώ ένας κεραυνός ξέσκισε τον ουρανό, καθώς η βροχή πλέον έπεφτε ασταμάτητα.

Η κοπέλα πετάχτηκε από το κρεβάτι της μούσκεμα από τον ιδρώτα ενώ η φράση του άνδρα έπαιζε στο νου της σε λούπα.