*Ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ. ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΩ ΟΛΟΥΣ. ΘΑ-. Φωναξα θυμωμενη.

《Ειρηνη ελα.. σειρα εχει το δευτερο φρύδι.》ειπε η Σταυρούλα διακοπτοντας τον εσωτερικο μου μονολογο και εγω εκανα πισω τρομαγμενη.

《 Να το ξανα σκεφτούμε Σταυρούλα μου, ελα... θα σου μαγιρευω για εναν μηνα. 》 της ειπα αλλα εκεινη χαμογελασε σαρδονια.

《 μα ετσι και αλλιως θα μου μαγειρεύεις οσο ειμαι εδω. 》 ειπε και με πλισιασε και αλλο.

《Σωστα! Ναι αλλα... δεν θα κανω τα φαγητα που θα θες..》 της ειπα με την ελπιδα οτι θα την πεισω.

《 Αλήθεια; και τι θα πει ο Γιάννης;》 ειπε ενω πλεον με ειχε στριμωξει... γαμωτο δεν εχω ποια ενα δρόμο διαφυγεις.

《Δεν ξερω αλλα..》 πηγα να πω... όμως με σταματησε.

《 Δεν εχει αλλα. Ή θα συνεργαστεις ή θα το κανω με την βια.》 Ειπε και τα ματια της γυάλισαν.

《 Το ήξερα πως καταβαθως με μισεις!》της ειπα κατσουφιασμενη.

Παραδωσα τα οπλα και εκατσα εκει που μου εδειξε.

|...|

Ειχαμε ακομα 2 ωρες μεχρι να ξεκινήσει ο χορος. Και επρεπε να ειμαι εκει ενα μισαωρο πριν τουλάχιστον.
Το ποσο μισω αυτην την ημέρα δεν λέγεται . Σημερα επαθα οσα δεν ηθελα να παθω.
Μου εβγαλε τα φρυδια,μου επέβαλε να ξειριστω (παντουυ) και ολα αυτα ηταν υπερβολικά πολλα για εμενα. Ηταν μια πανολεθρια. Ενα κακογουστο αστειο που δεν ελεγε να τελειώσει, ενας Εφιάλτης που-

《 Αχ είμαι τοσο χαρουμενη που θα σε δω μεσα σε φορεμα. Κατσε να θυμηθω την τελευταια φορα που εβαλες... Α ναι, στην βαφτιση σου.》 Μου ειπε κοροιδευτικα και εγω Στραβομουτσουνιασα.

《Δεν θελω να βαλω φορεμα.Αλλα ούτε αυτους τους ουρανοξιστες για παπουτσια. 》της ειπα ενω αρχισα να κοιταζω τα πραγματα φοβισμενη.

《 Ελα Ειρηνη σταματα να γκρινιάζεις αντε...》ειπε και τελειωσε με τα μαλλια μου.

《 Σοβαρα εισαι πολυ χαζη , εχεις ενα μακρυ και πολυ ομορφο μαλλι, γιατι δεν το περιποιησε; εστω να τα ισιωνες. Επιπλεον γιατι ειπαμε πως τα βάφεις;》 με ρωτησε ενω με κοιταξε.

《 Γιατι αν δεν τα εβαφα τωρα θα ειχα ασπρες ανταβγιες.》της ειπα και κατσουφιασα.

《 Τωρα μπορω να δω τον εαυτο μου στον καθρέφτη;》 την ρωτησα.

《 οχι. Οταν τελειωσω και αν το θελισω..》 ειπε και μου χαμογελασε σατανικα.

《Γιατιιιι;》 την ρωτησα απελπισμενη.

《Γιατι δεν εισαι καλο κοριτσι.》ειπε και γελασε ενω εγω γρυλισα.

Εβαλα τελος στην συζητηση κλεινοντας το στομα μου, στην συνέχεια μου εβαλε να φορεσω το φορεμα. Ηταν μαυρο με δαντελα στα μανικια αλλα και στο τελος του φορεματος. Με λιγη βοήθεια το φορεσα αλλα ενιωθα καπως... γυμνη. Επιτα με ξανα καθεισε στην καρεκλα του πονου και αρχισε να με βαφει. Ελπιζω να μην κανει βαρυ βάψιμο. Τελος με εβαλε να φορεσω τους μαυρους ουρανοξιστες που παρεμπιπτόντως πληροφοριθηκα οτι λεγοντε γοβες. Εκανα προβα πανω τους και νομιζω οτι δεν ειναι τοσο ασχημα.
Χμ, νιωθω ομως λιγακι αβολα. Δεν ειμαι εγω γιαυτα ρε παιδια!

《 Ετοιμη. Αλλα μην χαίρεσαι θα κατσεις εδώ και θα περιμενεις.》 Εγω εγνεψα τρομοκρατιμενη και εκατσα στην γωνιτσα μου να κλαψω.

Οκ δεν εκλαψα ακομη αλλα ειμαι ετοιμη να το κανω. Αναστεναξα και την περιμενα διαβάζοντας ενα βιβλιο που ειχα πανω στο γραφειο μου. Πρεπει να ειχε περασει κανα μισαωρο οταν την ακουσα να λεει οτι ηταν ετοιμη. Οταν βγήκε την ειδα να φοράει ενα κοντο αερινο φορεματακι με κατι τακουνια μικροτερα απο τα δικα μου , ηταν βαμενη ελαφρα ενω τα κοντα μαλλια της ηταν φριζαρισμενα και ειχε καποιες τουφες πισω απο το αυτη της. Κοιταξα το ρολοι.
Σε ενα μισαωρο πρεπει να ειμαστε εκει και ακομα ειμαστε σπιτι. Ιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

《 Τελείωνε πρεπει να φυγουμε.》 της ειπα και σηκώθηκα απότομα.

Ενα εχω να πω! ΚΑΡΔΙΑΚΟ επαθα με αυτα τα σκατοπαπουτσα  που παραλίγο να πεσω. Με προσοχη περπατησα ως την πορτα και την άνοιξα. Επιτα βρεθηκαμε στο σαλονι οπου και μας περιμενε ο Γιαννης μαζι με τον Χαρικο. Μολις με αντιλήφθηκαν εμειναν ενω η Σταυρούλα ήταν τερμα ικανοποιημενη με την αντιδραση τους.

《 Η αδελφη μου μεγαλωσε..》 ειπε ο Γιαννης συγκινημενος και με αγκαλιασε.

Επιτα ο Χαρικος με αγκαλιασε και αυτος και με κοιταξε απο πανω μέχρι κατω εντυπωσιασμενος. Μα τι σκατα εκανε αυτη;

《Φωτο ταιιιιμ》 φωναξε η Σταυρουλα και με το σελφι στικ εβγαλε φωτογραφίες.

Την μισω τόσο πολυ που μου κάνει την ζωη  δύσκολη . Χαμογελασα στον φακο και ακουστικε εκείνος ο σπαστικος ηχος της καμερα. Οταν εφερε το κινητο ποιο κοντα επαθα ενα μινι εγκεφαλικο.Εγω ημουν αυτη;
Η γνωστη κοπελα στην εικονα αλλα αγνωστη ηταν αναμεσα στον Γιαννη και τον Χαρικο ειχε τα μαυρα μαλλια μου και τα ιδια χαρακτηριστικά του προσώπου μου. ΡΕ ΑΥΤΗ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!

《Τι στον πο...τσο;》 Ειπα και πηγα στον ποιο κοντινο καθρέφτη ακα στην τουαλετα.

Μολις ειδα το ειδωλο μου στον καθρέφτη επαθα ακομα ενα εγκεφαλικό. Δεν ημουν εγω αυτη. Αυτη ηταν λες και ειχε βγει απο περιοδικο. Γρηγορα να αλλαξω.

《Φεύγουμε.》φωναξε η Σταυρουλα< αναστενξα απογοητευμενη και με δυσκολία ετρεξα για να τους φτασω.

Τους ουρανοξιστες μου μεσα.

|...|

《ΠΟΥ ΣΚΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΦΡΙΚΙΟ;》 φωναξε ο Κωστας -ο προεδρος του δεκαπενταμελους.

Αναστεναξα για χιλιοστη φορα  και σηκωσα το χερι μου σαν παιδακι δημοτικου. Μολις αντιλήφθηκαν την κίνηση αυτη με κοιταξαν και ολοι τους γουρλωσαν τα ματια τους. Καποιοι βγαλαν επιφωνιματα εκπληξης και καποιοι ήταν σοκαρισμενοι. Καλα ενταξει τους δικαιολογω εδω εγω σοκαριστικα.

《Δεν το πιστεύω πως εσυ εισαι το φυτο. Μου κάνεις πλάκα ετσι;》 ειπε ο Κώστας ενω με πλισιασε αρκετα.

Ξαφνικα ενα χερι απλωθηκε πανω στους όμους μου και με τραβιξε πανω σε ενα σωμα.

《Σε ενοχλουν μωρο μου;》Ειπε ο Λου ενω με κοιταξε χαμογελοντας.

Φρικαρισμενη τελειος προσπαθησα να ξεφυγω απο τα χερια του.

《Ασε με ανωμαλε..》 ειπα και απο το πουθενα ξεπεραχτικε ο αδελφος μου.

Αμέσως πηγα διπλα του και τον ειδα να κοιταει ερωτηματικα τον Λου. Τι σκατα γνωριζει ακομα και τον αδελφο μου; Περα απο την μουσικη που επαιζε πανω απο το κεφαλι μας ειχε πεσει βαρια σιωπη αναμεσα μας.

《Λουσιφερ;》ρωτησε ο Γιαννης

《Βανια;》Ρωτησε ο Λου.

Αμεσως αγκαλιαστικαν και αρχισαν να μιλανε στα ρωσικα. Την τυχη μου μεσα που δεν εκατσα να μαθω ρωσικα. Απηυδισμενη τους παρατησα και πηγα στα παιδια που ακομα με κοιτουσαν σοκαρισμενοι.

《Τωρα που ξανα γνωριστηκαμε μπορω να κατσω στο ταμειο; Αντε να τελειώνουμε και ολα, σε λιγακι θα ρθουν ο υπόλοιπος κοσμος και είμαστε απροετοιμαστοι.》 Ειπα αυταρχικα και εκεινοι κοιταζαν ακομα σοκαρισμενοι. 

Καποια παιδια που συνηλθαν εγνεψαν και πηγαν και εκατσαν εκει που επρεπε ενω ο Κωστας εγνεψε και μου εκανε νοημα να παω να κατσω.

《Ναι ναι. Αα και τα ισια μαλλια σε πανε ποιο πολυ..》 μου ειπε ο Κώστας και του χαμογελασα.

《Ευχαριστώ 》 ειπα και εκατσα στο τραπεζι του ταμείου.

《Λοιπον το ταμειο θα ειναι ανοιχτο μεχρι τις 2 επιτα εισαι ελευθερη..》 ειπε και εγω εγνεψα.

Ο Κωστας πηγε εξω στην πορτα και εγω εμεινα να κοιταω το μαγαζι. Βαριομουν αρκετα ετσι εκατσα να κοιταω το μερος. Το ματι μου επεσε  στον αδελφο μου και τον Λου που ακομα σηζητουσαν στα ρωσικα. Παρόλα αυτα ακουγα τι λεγαν και με τις ελαχιστες γνωσεις που ειχα καταλαβα μονο κάποιες προτασεις τύπου, ποτε θα της μιλησεις; ή οτι πρεπει να ξερει.

Τι θελει να πει ο ποιητης; ειπε  το διαβολακι 

Αναστεναξα για 62636φορα αλλα δεν ειναι περιεργο που ακουγα τι ελεγαν κατω υπο αυτές τις συνθήκες; τελος παντων με αυτό θα ασχοληθω αργότερα.

|...|

Ηταν σχεδον 12 και το μαγαζι ηταν γεματο. Ειχαμε μαζεψει γυρω στα 400 ευρώ και ακομα ερχοντουσαν ατομα αλλα ειχα αρχίσει να βαριέμαι.  Αρχισα να κουραζομαι απο το να κάθομαι σε μια θέση... και ο αδελφος μου δεν με αφηνε να πιω ουτε σταλιά απο αλκοόλ . Μου εφερνε μονο κατι μπυρονια που τα τελείωσα στο πι και φι.

Ξαφνικα τα φωτα σβεισανε και τρομοκρατιμενη- μιας και ήμουν μονη μου στο ταμειο- εκλεισα κατευθείαν το κουτι με τα λεφτά και το εκριψα κάτω απο το παλτό μου ενω εβαλα ενα αλλο στην θεση του.Ο ηχος και το σουσουρο σταματησε ενω ακουσα βηματα.

Ξαφνικά τα φωτα άνοιξαν τυφλωνοντας με και σοκαριστικα όταν μπροστά μου βρέθηκε η Σταυρούλα με μια τούρτα σοκολατας που επανω ειχε ενα κερί με τον αριθμό 18 και τους υπόλοιπους από δίπλα της να τραγουδανε το τραγουδι των γενεθλίων.

《ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΙΡΗΝΗ》 ακουστηκε σαν χορωδία η φωνη τους και εγω χαμογελασα συγκινημένη.

《Ευχαριστώ πολυυυυ》 ειπα και αγκαλιασα τον αδελφο μου.

Τα καθαρματακια... με συγκίνησαν.

|...|

Τι στο καλο, Ολοι το ηξεραν, ενω εγω το ξεχασα.

Τι ωραιαα. Το ταμειο ειχε κλεισει και επίσημος. Το κανονικό κουτι το πειρε ο αδελφος μου στο αμάξι -για ασφάλεια - ενω το αλλο το πειρε ο Κώστας στο δικο του.  Χορευα με την Σταυρούλα οταν αρχισαν να κουραζομαι.

《Παω μεχρι την τουαλετα》 της ειπα και εκεινη εγνεψε.

Εσμπροξα αρκετά σώματα μεχρι να βρεθω στην τουαλετα. Πλήρως ικανοποιημενη που ημουν μονη μου ξεφυσιξα και έλεγξα τον εαυτο μου στον καθρέφτη. Ημουν ακομα εντυπωσιασμενη απο την αλλαγη που ειχα υποστεί. Οσο τα μαλλια μου ηταν ισια  δεν με αναγνωριζα. Εκλεισα τα ματια μου θέλοντας να δω αν ολο αυτο ειναι απλα μια φαντασίωση μου. Ισως να ονειρεύομαι και να ξυπνήσω σαν πατάτα πάλι .

 Όταν άνοιξα τα μάτια μου κοίταξα το είδωλο μου, ήμουν ακόμα εκείνη η γνωστή-άγνωστη αλλα αυτή την φορα υπήρχε μια διαφορά στον καθρέφτη. Από πίσω μου βρισκόταν ο Λου και με κοιτούσε με το σαγηνευτικο του βλέμμα. Στραβοκαταποια και γύρισα να τον κοιτάξω. Κοιταζομασταν για λιγη ωρα μεχρι που συνειδητοποίησα οτι ειμασταν μονοι μας στις τουαλετες.

《Ποτέ μπήκες μεσα με τρομαξες...》 του ειπα ενω επιασα το μερος της καρδιας μου που αρχισε να πηγενει ποιο γρηγορα.

Τον κοιταξα στα ματια και συγκρατησα τον εαυτο μου απο το να πεσω πανω του και  να απλωσω τα χερια μου προς το μερος του, ηθελα να παιξω με τα επιμελώς ατιμελιτα μαλλια του -που τον εκαναν πολυ γοητευτικό και σεξυ.

ΟΧΙ ΡΕ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ! ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΕΓΩ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΓΗΝΑΚΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ. φωναξα στα πλασματακια που με κοιτουσαν ειρωνικα.

Εκείνος με πλησίασε και δίχως να το περιμένω έπιασε το χέρι μου απαλα και το έφερε στο ύψος του στόματος του. Ενω μου φιλουσε την παλαμη δεν πειρε στιγμη το βλεμμα του απο το δικο μου. Το ενιωθα να με καιει και ενιωσα τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν.

《Δεν μπορω  αλλο μακρια σου. Εισαι πλεον ενήλικη και δεν θα εχω ευθηνες στον νομο!》 Μου ειπε ενω ακουμπησε το χερι μου στο μαγουλο του.

《Τι εννοείς;》Τον ρωτησα.

《Εννοω..》 πηγε να πει μα σταματησε με κοιταξε σκεπτικος για λιγο, εποιτα το βλέμμα του επεσε στα χίλια μου.

《Νομίζω τα λόγια είναι περιττα. Θα δράσω με πράξης.》 Ειπε και το ελευθερο χερι του αγκαλιασε την μεση μου, με εφερε ποιο κοντα του τοσο ωστε τα σωματα μας να ακουμπανε μεταξυ τους.

Με μια αστραπιεα κινηση ένωσε τα χίλια μας. Αυτην την φορα εκανα αυτο που τοση ωρα ηθελα. Εχωσα τα χερια μου μεσα στα μαλλια του ενω αρχισα να τα τραβαω λιγακι και ανταπεδωσα στο φιλι με παθος.  Μπορει να το μετανιωσω ολο αυτο αλλα ηθελα να κανω κατι διαφορετικο στην ζωη μου και το συνεχόμενο μουγκρισμα ευχαριστησεις που εβγαζε με εκανε να πιστεύω πως ισως και να μην το μετανιωνα τελικα.

Αλλο😁 ελπιζω να σας αρεσε το παρτ. Ξερετε ποσα περασα για να το γραψω..; δεν ξέρετε 😐 και ουτε θα μαθετε 😈😈 τεσπαα αυτα φιλιά πολλά 😘😘

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ