*ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*  

ΤΡΙΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μπηκα μεσα στο σπίτι κουρασμενη. Μεχρι το τελος της σχολικής μερας, ειχα τον κύριο Λου να με ακολουθει και να μην με αφηνει σε χλωρο κλαρι.
Πηγα ως το δωματιο μου και αφησα με δυναμη την τσάντα κατω ενω αρχισα να γρυλιζω. Περασα το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου. Τον μισω. Γιατί επρεπε να τον βλεπω συνέχεια μπροστα μου;

Γιατι επρεπε... ειπε το διαβολακι που γελουσε πονυρα.

Η πορτα μου χτύπησε και το κεφαλι της Σταυρούλας ξεπεταχτικε. Την κοιταξα ακομα γρυλιζοντας.

《Ειρηνη;》 ρωτησε

《Εισαι καλα;》με ρωτησε ξανα.

Την κοιταξα νευρικα και ειπα.

《Σου φαινομαι καλα;》την ρωτησα γρυλιζοντας.

《 τι εγινε;》με ρωτησε ενω πλεον ειχε μπει ολοκληρη στο δωματιο και εκατσε με άνεση στο κρεβατι μου.

《 απλα ένας συμμαθητης μου, μου εσπασε τα νευρα.》της ειπα και αναστεναξα.

《Γιατι;》με ρωτησε γελωντας.

《Γιατί δεν ειχε τι να κανει μάλλον .》 Απαντησα νευρικα και τα πλασματακια με κοιταξαν ειρωνικα.

Ισως λιγο τρέξιμο με βοηθησει να χαλαρωσω.

《Σταυρούλα θα παω για τρεξιμο αν ερθει ο Γιαννης μην του πεις κατι.》
Της ειπα

《 Μεινε ησιχη. Και μην αργισεις》 εγνεψα και εκεινη εφυγε.

Εβαλα τις φορμες μου και εφυγα.
Μολις σιγουρευτικα οτι υπηρχε μουσικη στα αυτια μου ξεκινησα προς το γηπεδο του στιβου.
Τετοια ωρα δεν πανε πολλοι αλλα δεν θα ειμαι μονη μου τουλαχιστον. Αρχισα να τρεχω χανοντας καθε επαφη με το περιβάλλον.
Έπρεπε να χαλαρωσω και τα καταφερα αρκετα γρηγορα.
Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβώς παει λάθος απο την μία με εκνευριζει αλλα απο την αλλη.

Χρυσο μου τον ερωτεύεσαι. Ειπε το αγγελακι και εγω γελασα ειρωνικα.

Ουτε καν. Είπα

Μην λες ψεματα.Δεν μπορεις να μας κριφτεις.ειπε το διαβολακι και γρυλισα.

Τέλος πάντων. Ειπα.

Μετα απο λιγη ωρα το κινητό μου χτυπισε βγαζοντας με απο τι σκεψεις μου.

《Ναι;》 ρωτησα ενω σταματησα να τρεχω.

《Που εισαι ρε; σχεδον νυχτωσε》 φωναξε απο την αλλη  μερια η Σταυρούλα.

《 Μην φωναζεις ρε, με κουφανες. Τωρα ερχομαι》 ειπα ενω ξεκίνησα να κατευθινομαι προς την εξοδο.

Εκλεισα το τηλέφωνο και ξανα αρχισα να τρεχω. Το καλο ειναι οτι ηρεμισα. Το κακο ειναι οτι τωρα η Σταυρουλα εχει θυμωσει.

{...}

Μπηκα στο σπιτι και ειδα την Σταυρούλα με μια τρομακτικη έκφραση στο προσωπο της.

《ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;》 με ρωτησε ενω με κοιταξε με άγριο βλεμμα.

Στραβοκαταποια και μαζευτικα στην γωνιτσα μου

Μαμαααα θα βαλω ταα κλαμματα. Ειπα φοβουμενη.

Κακια Σταυρουλα. Ντα ντα  θα σε κανω. Φωναξε η συνείδηση μου με τα φτερά αγγελου.

Οχι θα την παλουκοσουμε. Ειπε η συνείδηση με τα φτερά διαβόλου.

ΞΟΥ ΞΟΥ ΞΟΥ μυγες. Φυγετε... ΞΟΥ. Ειπα νοητα και τα δυο πλασματακια εξαφανίστηκαν.

《Δεν κατάλαβα ποτε περασε η ωρα. και ενταξει σιγα.》 Της ειπα θαραλλεα αλλά μαλλον ακουστικα θρασης.

《 Δεν εχει σημασία. Αυριο έχεις σχολείο και δεν θα ξυπνας. Θα φαμε θα κανεις μαθήματα και μετα νανι. Καπισι;》 ειπε και μου εδειξε με το δάχτυλο της το μπανιο.

Εγω εσκυψα το κεφαλι μου και εκανα αυτο που ειπε. Εεερε καημενη Ρουμελη τι σουμελε να παθεις...

{...}

Τελος τα μαθήματα ωρα για υπνο. Επεσα στο κρεβατι και επεσα σε χειμερία νάρκη.

Ε

συ και οι αρκούδες... ακουσα το διαβολακι να λεει πριν κοιμηθω.

ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Αν δεν με ξυπνουσε η πορτα κατα τις 6 ακομα θα κοιμομουν ακομα ,  ωστοσο ο ανεπροκοπος θυμήθηκε να γυρισει πολυ νωρις απο τις δουλειες του. Κοιταξα νυσταγμενη το ταβανι.
Εχει πολυυ ζεστη και εξω φυσαει. Κοιταξα το θερμόμετρο του δωματίου..15 βαθμους.Μα δεν καταλαβενω θα επρεπε  να κρυωνω τωρα.
Σηκώθηκα απο το κρεβατι και  πηγα στο μπανιο. Εκανα ενα ντουζ με κρύο νερο για να ερθω στα συγκαλα μου. Ωστόσο το νερο όχι δεν με δροσισε αρκετα αλλα εξατμιστικε και όλα.
Εβαλα καποια ρουχα ποιο λεπτά γιατι με τα χοντρα ενιωθα αποπνικτικά και εκατσα στην κουζίνα. Ηπια λιγο ζεστο καφε και μπηκα απο το τηλέφωνο μου στο Facebook. Σερφαρα για λιγο και οταν ειδα πως η ωρα περασε ετοιμαστικα για να φυγω.

{...}

Το κουδουνι ειχε χτυπισει και αναστεναξα καθως μολις ειχα αναψει το τσιγάρο μου και δεν μου πηγενε η καρδια να το πεταξω. Σταθηκα πισω απο την ανθρώπινη  μαζα μπροστα μου που περιμενε τον διευθυντή να μας πει να μπούμε μεσα. Ωστοσο αυτο αργισε να γινει.

《Καλημερα Παιδια.》 Φωναξε ο Διευθυντής έχοντας 2 καθηγητές από διπλα του.

Των θρησκευτικων -που ακομα δεν ειπα το ονομα του ,τον λενε Βικτορ- και της Λογοτεχνίας την κυρια Ζωη.

《Τωρα θα αναρωτιέσται γιατι δεν ειστε μεσα στην ταξη ακομα. Λοιπον ο λογος; Την επομενη εβδομάδα διοργανώνετε η Αθλητικη μερα. Ωστοσο για να συμμετέχουμε και εμεις πρεπει να υπάρχουν και αθλητες που να θελουν να παρουν μερος. Αν μεχρι την Παρασκευή  δεν παρει μερος το 30% του σχολείου δεν θα κανουμε τιποτα και θα εχουμε κανονικα μαθημα.》ειπε και μας κοιταξε χαμογελοντας.

《Επιπλεον... Οποιοι βγουν πρωτοι στο αθλημα που διαλεξαν θα παρουν 20 στα βασικα μαθηματα.》 Ειπε η Καθηγήτρια λογοτεχνίας κ Ζωή και ολοι τους ξεσηκωθηκαν.

Σιγα μην παρω μέρος σε κατι τετοιο.

《Κατι τελευταίο. Οι μαθητες τις 3ης λυκειου να ερθουν στην αιθουσα συνελευσεων την 3η ωρα. 》 ειπε ο θρησκευτικος και οι συμμαθητές μου γιουχαραν.

Οποτε μπενουμε μεσα τωρα; τελεια. Εκανα και το τσιγαρο μου.

{...}

Καθομασταν στην ταξη και αυτοι συζητουσαν για την αθλητική εβδομάδα καθώς και τους αθλητες αυτης της ταξης. Ημουν τελείως χαμενη στον κοσμο μου μεχρι που ακουσα το ονομα μου απο αυτον.

《 Και η Ειρηνη η Καστερ αθλητε》ειπε ο Λου και εγω πετάχτηκα εντρομη.

Ολοι η ταξη με κοιταξε, καποιοι έκπληκτοι, καποιοι αλλοι σοβαροι και καποιοι αλλοι κοροιδευτικα.
Εγω απο την αλλη κοιτουσα δολοφονικα τον Λου.

Αααιιι γκοοναα κιιλλλ  δαατ αασκοολλ *προφορα απο τα λιντλ* ειπα εκνευρισμενη.

Να φανταστω απο τα πολλα φιλια εε; ειπε το διαβολακι σουφρωνοντας τα χίλια του  ενω το αγγελακι ειχε μεινει να τον κοιταει με σαλια να του φευγουν.

Καθυστερημένα οντα.. ΞΟΥ ΞΟΥ απο εδω. Φωναξα νοητικά.

《Δεν περιμενα πως η Ειρήνη αθλητε. Κανεις τιποτα αλλο που δεν ξερουμε;》με ρωτησε Ειρωνικα η Σκυλα η εικαστικου.

Πειρα το ιδιο υφος που ειχε ανεβασα την φωνη μια οκταβα και ειπα περνωντας μια ψωνισμενη ποζα.

《Νταα..!!; Ειμαι παρτι Ανιμαλ;! βαζω τα τσουλε μου ρουχα και προσπαθω να ψωνισω γκομενους》ειπα και ολοι σοκαριστικαν.

Επιτα αρχισαν να γελανε. Ειδικα τα αγορια.Ημουν αστεια το ξερω.
Εκεινη στενεψε τα ματια της και προτου μιλησει η πορτα ανοιξε και τα πιθικια... εεε εννοω τα αγορια του μπασκετ μπηκαν στην ταξη απρόβλεπτα.

《 Σας φέραμε τις δηλωσεις. Κανονιστε να μαζευτει το ποσοστο που χριαζομαστε. 》 Ειπε ο Μηχαλης ο αρχη πιθικος.. εεμ ο αρχηγος της ομαδας εννοουσα.

Τα παιδια χοροποδοντας γυρω μας εξαπλωθηκαν στην ταξη ( εξαπλωθηκαν σαν τον ιω.. της κοντης.. ΚΟΝΤΙΤΙΔΑΑΑΑ.. ΘΕΟΠΟΥΛΑΑ; τι δουλεια εχεις εδω; φυγε φυγε, η κοντη πλισιαζει) μοιράζοντας τα φιλαδια.

《Γειαα παρε κ εσυ ενα φιλαδιοο.. μην ξεχαστεις... Στοιβο και ενα ακομα τις επιλογης σου..》 μου ειπε ο Βαιος και προχωρισε παρακατω.

Δεν θα παραλιψω. Αγνοώντας το περιεχόμενο του χαρτιου το διπλωσα και το εβαλα στην τσαντα μου.
Ξανα ξαπλωσα και απλωθηκα στο θρανίο σαν χταποδι. Οταν πλεον ειχαν φυγει απο την ταξη συνεχεισα να τον χαζευω... τον πίνακα φυσικα. Τι σκεφτηκατε; Τα δυο πλασματακια με κοιτουσαν συνωμοτικα.

{...}

《 Να παμε Κρητη. 》φωναξε ο Πετρος.

《Οχι στην Κρήτη, παμε Ροδο》φωναξε η Ελευθερία.

《Μυκονοοοοοοο》Ειπε ο Μηχαλης και οι φίλοι του γιουχαρισαν.

Τωρα αναρωτιέσται τι δουλεια εχω εγω εδω. Αν μου δινωταν η ευκαιρία οχι Σε νησι, ουτε στο περιπτερο δεν προκειτε να πηγενα  μαζι τους αλλα ειναι υποχρεωτικό συν οτι θα παρω 49 απουσίες αν λιψω.
Δηλαδη ελεος. Εμενα κανενας δεν με σκευτεται;

Μαλλον οχι... ειπε εκεινο και το κοιταξα βλοσιρα.

Εσκαγες; του κάνω μια και εκεινο γελασε.

《 Αρα εχουμε 3ης προορισμούς. Κρητη, Ροδο και Μυκονο. Ας κανουμε ψηφοφορία.》 Φωναξε ο Λου και ολοι σωπασαν.

Επιτα συμφωνισαμε. Οκ αυτο ηταν σωστο.

《Ποιοι θελουν Κρήτη;》 φωναξε ο Πετρος.

Γιατι οχι. Μαζι με τα περισσότερα παιδια σηκωσαμε το χερι μας.

《Ποιοι Ροδο;》 φωναξε η Ελευθερία και καποια ατομα ακομα σηκωσαν το χερι τους.

《ΚΑΙΙΙ ΠΟΙΟΙΙΙ ΜΥΚΟΟΟΟΝΟΟ?》 Φωναξε ο Μηχαλης και οπως ηταν φυσικο η ομαδα του μπασκετ και οι μαζορετες σηκωσαν το χερι τους.

《Αρα εχουμε και λέμε. 67 ατομα για την Κρήτη,23 για Ρόδο και 30 για Μυκονο;》 ρωτησε ο Λου και γνεψαμε.

Το καλο ειναι οτι θα παμε Κρητη. Το κακο ειναι οτι θα ειμαι μονη μου.
Αναστεναξα και κοιταξα τα χερια μου.
Οι υπόλοιπες 2 ωρες τις συνέλευσης περασαν λεγοντας για τα λεφτα που θα μαζευαμε και πως. Το σχέδιο ηταν ως εξεις: Θα καναμε 4 χωρους σε κλαμπακια και εναν ετησιο σε ενα κεντρο δεξιωσεων.
Και το καλυτερο;Μαντεψτε ποιον εβαλαν για ταμεία. Οχι οχι μαντεψτε. Ναι σωστα. Εμενα. Με εβαλαν υπεύθυνη στα χρήματα γιατι ειπαν πως ισως να ειμαι φυτό και φρικιο αλλα με εμπιστευονται περισσοτερο απο το τριο φωτια που τα λεφτα θα τα εκαναν κολονιες και καληντικα.
Οπότε θα πρέπει να πηγενω σε κάθε χορό. Την τύχη μου μεσα.

Ναιιιιιι. φωναξαν απο κοινου τα πλασματακια και εγω αναστεναξα

--------------
《Χαχ κι δηλαδή σε εβαλαν να εισαι η ταμειας;》Ρωτησε ο Γιάννης γελοντας.

《Μην γελας,  ναι..》 του ειπα κοιτοντας τον δολοφονικα.

《Και ποτε ειναι ο πρωτος χορος;》 ρωτησε η Σταυρούλα ενω τα ματια της αστραψαν.

《Ειναι το Σάββατο .》ειπα και αναστεναξα.

Εκεινη με κοιταξε χαμογελοντας σατανικα.

《Ωραια ωραια μου φτανουν για να σε ετοιμασω καταληλλος.》 Ειπε και γελασε.

Εμ φοβουμε... Ειπα

Κοιταξα το ημερολογιο και το άγχος με επιασε. Τι σκατα θα κανω που ο χωρος ειναι σε.. 3ης μερες? Θεε μου βοήθεια...

ΑΛΟΟΟΟ ♥ ελπιζω να σαας αρεσε το παρτ ♥ δεν ξερω τι ναπωω ♥ πωω.. ναιιι .. αυτα.. οποτε τα λεμεε.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ !