*ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

《Αα ωστε ετσι εγινε;》 την ρωτησα ενω γελουσα.

《Ναι η ξαδελφη σου θελει να μου σπασει τα νευρα. Ευτυχώς που εισαι και εσυ εδω και μπορω ετσι λιγακι να ξεσκασω.》 Ειπε ενω ξεφυσιξε εκνευρισμενη.

Εγω γελασα στην αντίδραση της και μαζεψα το τραπεζι.
Αφου ειχαμε φαει κατσαμε να ποιουμε λιγο καφε και βρηκαμε ευκαιρια να συζητήσουμε.

《Και που λες ξαδελφη, αυτα με τα δικα μου. Εσυ πως πας; 》με ρωτησε ενω ειπιε λιγο απο τον καφε της.

《Πως να παει..》ξεφυσιξα.

《Ημουν και καλυτερα》ειπα ενω χαμογελασα στην ανάμνηση του ονειρου.

Μα τι σκευτεσαι ρε. Ξεκολλα.
Την κοιταξα και εκεινη χαμογελασε σατανικα.

《Τι λεει Ειρηνακι βρηκες κανα γκομενο;》ρωτησε ενω με κοιταξε εντονα.

Εγω αμεσως κοκκινισα και την κοιταξα εκνευρισμενη.

《Τι ειναι αυτα που λες ρε χαιβανι;》την ρωτησα ενω σκευτικα κατευθείαν τον νεαρο απο το ονειρο μου.

《Οοοο ναι.. ναιι επεσα διανα.. πεστα μου ολα.》 Ειπε και με κοιταξε ανυπομονη.

《 κανενας δεν ειναι》 ειπα και υπια απο τον καφε μου κοιτοντας αλλου.

《Ειρηνη, γιατι δεν μου μιλάς; εσυ πάντα μου τα έλεγες ολα.》ειπε ενω με κοιταξε πληγωμενη.

《Δεν ειναι τιποτα σοβαρο》 τι ειπα.

《Αρα όντως κατι παιζετε.》ειπε χαρούμενη.

《Εσυ δεν τρωγεσε με τιποτα.》 Της ειπα ενω αρχισα να γελαω.

ΤΡΙΤΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Ειμασταν στην ωρα των θρησκευτικων και λεγαμε για.. δεν θυμαμαι καν. Ξαφνικα η πορτα ανοιξε και ο διευθυντής μπήκε μεσα.
Μας κοιταξε απογοητευμενος και ξεροβηξε.
Οσοι δεν τον ειχαν προσέξει τον κοιταξαν εκπληκτοι και οταν καταλαβαν πως ηταν ο διευθυντής σοβερεψαν.

《Δεν περιμενα και τίποτα περισσότερο απο εσας.》 Ειπε και μας κοιταξε έντονα.

《Τελος παντων. Ηρθε ο νεος μαθητης》ειπε και κοιταξε προς τον διαδρομο.

Νωρίς θυμήθηκε να ερθει και αυτος στην 4η ωρα.ειπε το διαβολακι γελωντας.

Σιγα σιγα περασε την πορτα μια ανδρική φιγουρα.Τον κοιταξα προσεχτικά. Κατι μου θυμιζει αυτος.

《Παιδια απο εδω ειναι ο Λου Σιφερ. Ηρθε με μεταγραφη απο την Νεα Υορκη. Ελπίζω να τον καλωσορίσετε.》

Μολις γυρισε το κεφαλι του εμεινα να τον κοιταω.Ειναι αυτος. Ειναι ο τυπος απο τον υπνο μου, ειναι-

Ο παιδαρος απο τον υπνο σου! Το Ειπαμε γλυκα. Ειπε το διαβολακι και εκανε αερα στο προσωπο του.

Προσπάθησα να κοιταξω οπουδήποτε αλλου και καταλαβα οτι χευ δεν ήμουν η μονη που χαλβαδιαζα με το παιδί ολα τα κοριτσια ηταν σαν αναμενα καιρακια στην θεα του.

《Αχ Αριανα κοιτα αυτον τον κουκλο.》Ειπε ψιθηριστα η Πια και το κεφαλι μου γυρισε σε αυτες.

《Αχ ναι Μακαρι να εκανα κατι μαζι του. 》 είπε η Αριανα και τα νευρα μου εκτοξευτικαν.

Μα για ποιον λογο;

Ρωτας για αυτο; με ρωτησε το αγγελακι χαμογελωντας γλυκα.

Γυρισα αλλου το βλεμμα μου και μολις τα ματια μας διασταυρωθικαν μου χαμογελασε, επιτα χερετισε την ταξη με ενα νευμα. Και ολα τα κοριτσια αναστεναξαν ενώ τα αγορια τον κοιτουσαν παρατηρητικα. Απο την αλλη εγω ειχα μεινει να τον κοιταζω.
Τι δουλεια εχει αυτος εδω; Και το ποιο βασικο, αν ειναι αληθηνος τοτε... Κοιταξα το χερι μου και στραβοκαταπια. Αυτο δεν είναι καλο.
Οταν πλεον εκατσε στα πισω θρανια κοιταξα τον καθηγητή που κοιτουσε εκπληκτος τον νεο μαθητη. Εκανε λες και γνωριζονταν.
 Επιτα απο ακομα ενα μισαωρο το κουδουνι χτύπησε και βγηκα σχεδον νευριασμενη εξω απο την ταξη.Ολες τους ειναι αθλιες « ...και τι ωραιος που ειναι, τι ομορφος...» καρχιες λυσασμενες.
Πηγα στην τραπεζαρια και πειρα γρηγορα- γρήγορα το κολατσιο μου. Πρεπει να φυγω απο εδω, σε λιγο το τριο φωτια θα ερθει και δεν πρεπει να με πετυχει. Αν γινει αυτο την εχω βαμενη.
Ημουν ετοιμη να κανω μεταβολη και να φυγω οταν βρέθηκα προσωπο με προσωπο με την τριαδα. Φτου γκαντεμιά. Τωρα σιγουρα δεν θα γλίτωσω.

《Μπα μπα, το φρικιο.》 Ειπε η Τατιανα και με κοιταξε γελοντας.

Εγω δεν είπα τιποτα. Εσκιψα το κεφαλι μου και ετοιμαστηκα να φυγω. Ωστοσο δεν τα καταφερα μιας και μπροστα μου τωρα ηταν η ομαδα του μπασκετ ή να πω καλύτερα ο αρχηγός των παικτών του μπάσκετ με το ονομα Μηχαλης.

《Πηγενες καπου κοντοστουπα;》 με ρωτησε γελοντας ειρωνικα.

《Εε εγω πηγενα εξω.》 Ειπα ενω αρχισα να οπισθοχορω.

Μοιρα, δεν με σκευτεσαι ( οσο και αν σε θελωωω) τοσο δυσκολο ηταν να μου κανεις την χαρη; Αφου ξερεις οτι δεν θα ηταν ευχαριστο ενα δικο μου ξεσπασμα ή δικο τους ,τωρα το μονο σιγουρο θα ηταν πως κανενας δεν θα την γλιτωσει. Ειπα δραματικα απο μεσα μου.

《Τι εγινε φρικιο; δεν μιλαμε; μας εφαγε ο ποντικος την γλωσσα;》 Ειπε η Έλενα και σχεδον ολα τα παιδια στην τραπεζαρια αρχισαν να γελάνε.

Μπα ξερουμε και λογοπαιγνια; Ειπε ειρωνικα το διαβολακι και εγω εκανα να γελασω ομως το αγγελακι με σταματισε.

Ειρηνη οχι. Δεν θα δωσεις σημασια. Ηρεμισε. Μου ειπε το αγγελακι.

《Ετσι φαίνεται Ελ》 ειπε ο Μιχάλης ενω σκουντηξε τον κολλητο του τον Βαγιο που με κοιτουσε προσπαθώντας να κρύψει την λυπη του.

《Εειι κοιταξτε τι εχει το φρικιοο》 ειπε τραγουδιστα η Μαρία ενω μου πειρε απο τα χερια την τσαντα μου.

Οχ οχι ειπα.

Εψαξε για λιγο μεχρι που έβγαλε το τετραδιο των σκεψεων μου. Οχι αυτο δεν ειναι καθόλου καλο.

《 Ενα ημερολόγιο; καθολου κακο Ρια.》ειπε η Τατιάνα και το πειρε στα χερια της.

《 δωστο πισω》 ειπα σιγανα.

《Χμμ; ειπες κατι;》ρωτησε ενω άνοιξε την πρωτη σελιδα.

《ΔΩΣΤΟ ΠΙΣΩ! ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;》 της φωναξα μεσα στο προσωπο με αποτελεσμα να με πιασουν οι φιλες της ωστε να με πανε ποιο πισω.

《ΑΣΤΕ ΜΕ ΑΝΟΗΤΕΣ》φωναξα ενω αρχισα να τραβαω κανοντας τα αγορια της ομαδας του μπασκετ να με πιασουν αυτοι.

Ειχα αρχισει να χανω τον ελενχο.

《Με ποιο δικαίωμα περνεις τα πραγματα μου ΡΕ ΠΟΡΝΙΔΙΟ;!》φωναξα παλι κανοντας ολους να με κοιταξουν εκπληκτοι.

Ηταν η δεύτερη φορα που με βλεπανε ετσι.

《 15.2.13. Σήμερα επιτα απο πολλες παρακλησεις του αδελφου μου πηγα σε ψυχολογο. Ειχα σοκαριστει οταν εβγαλε το πορισμα μπροστα μας. Επασχα απο τον σύνδρομο της Διαλειπουσας Εκρικτηκης διαταραχης. Με λιγα λογια, ειμαι μια κινητιρια βομβα που οποιος με πατήσει θα γινει μεγαλη ζημια...》ειπε και με κοιταξε εκπληκτη.

《Δηλαδη οντως εισαι φρικιο.》 Ειπε.

Εκεινη την στιγμη ηταν που αρχισα να χανω τον ελενχο.

《Παλιο θυλικο. Θα σε σκοτωσω.》 Της ειπα και παρολο το κρατημα ορμισα προς το μερος της παρασέρνοντας και αυτους που με κρατουσαν.

Της επιασα το μαλλι και αυτη αρχισε να τσιριζει οσο οι αλλοι προσπαθουσαν να με τραβιξουν απο πανω της.

《Φτανει》φωξανε ο Λου και αμεσως σταματησα.

Εκεινη την στιγμή δεν ξερω τι με εκανε να σταματησω. Οντως αυτο το ατομο μου ασκει τρελη επιρροή.Ημουν σαν υπνωτισμένη. Ηρθε γρηγορα προς το μερος μας και μας χωρισε.
Επιτα πειρε στα χερια του το ημερολόγιο μου και μου το εδωσε. Εγω το επιασα τρεμοντας και τον κοιταξα.

《Ποιος το προκαλεσε αυτο;》 ρωτησε ο Λου και εγω κοιταξα θυμωμενη τους παντες.

Η Ελενα και η Τατιανα βλεπωντας τον ανασαλεψαν και ετοιμαστικαν να μιλησουν οταν της εριξα το ποιο θανατηφορο μου βλεμμα. Εκεινες εκαναν πίσω και σηκωσαν τα χερια τους φοβισμενες.

《 Σκεφτεστε καθολου αυτα που κανετε;》 ρωτησε ηρεμα μα ηξερα καλα οτι είχε θυμωσει.

Ειναι τοσο Σεξυ οταν νευριαζει ειπε το διαβολακι και το αγγελακι συμφώνησε.

Το βλεμμα του επεσε πανω μου απευθειας και ειδα τις σπιθες που πετουσαν τα μάτια του.

Ενας απο την ομαδα του μπασκετ -νομιζω ο Ανεστης- με επιασε απο τον ωμο και το βλεμμα του Λου απο τα ματια μου πηγε πισω μου.

《Μην την ακουμπας.》 Του ειπε κανοντας την φωνη του επιθετικη.

Εκεινος τραβιξε το χερι του σχεδον αμεσως και εγω κοιταξα ακομα υπνωτισμένη τον Λου.
Πως σκατα το κανει αυτο; με ελενχει;

《Λου. Ειρηνη στο γραφείο του διευθυντή τωρα.》 Φωναξε η καθηγήτρια γυμναστικης κανοντας με να ξεκολλησω τελείως.

{...}

《Ωστε ετσι εε;》ειπε ενω κοιταξε τον Λου συνχισμενος.

《 μην στεναχωριεστε δεσπινης Ειρηνη, καταλαβαίνω, δεν ηταν δικο σας λαθος.》συνεχεισε μετα απο λιγο και εγω τους κοιταξα.

Ηταν τοσο παραξενο.Συμπεριφεροντε λες και γνωρίζονται.

《Μπορειτε να πατε. Δεν θα σας καθηστερησω αλλο.》ειπε και μας κοιταξε για μια ακομη φορα.

Εμεις γνεψαμε και βγηκαμε απο το γραφειο του. Περπατουσαμε στον διαδρομο. Το βλεμμα μου ηθελε δεν ηθελε επεσε πάνω του. Ηταν τοσο ψηλος. Και θεε μου. Αυτα που φορουσε μπορει να μην έδειχναν το σωμα του αλλα μεσα απο την κολλητη μπλουζα φαινοταν οι κιλιακοι του.
Παναγια μου. Ειρηνη σοβαρεψου. Τι ειναι αυτα που σκευτεσαι;
Μολις γλίτωσες απο μια ωραιοτατη αποβολη και εσυ σκέφτεσαι το αγορι διπλα σου.

《Εισαι καλα;》 με ρωτησε και με κοιταξε γελωντας αμηχανα.

《Ναι. Εμ ευχαριστώ για πριν》του ειπα και κοκκινησα.

Γιατι κοκκινιζω; γαμωτο.

《 θα εκανα πολλα περισσότερα για εσενα απο αυτο.》 Μου ειπε και μου χαμογελασε παλι.

Εγω κοκκινισα παραπανω και εγνεψα.

《Ελα παμε. Πειρες ήδη μια απουσια δεν χριαζετε να παρεις και αλλη.》 Μου ειπε και μου επιασε το χερι.

Οταν το εκανε αυτο ενιωσα ενα κυμα ηλεκτρισμού να με διαπερναει.

《το ενιωσες και εσυ αυτο;》με ρωτησε ενω χαμογελασε στραβα.

Εγω απομακρυνα το χερι μου σχεδον αμεσως και το χαμόγελο του εγινε μεγαλύτερο.

《Για ποιο πραγμα μιλας;》 ειπα κανοντας την ανηξερη.

Ξαφνικα με εσμπροξε σε μια σκοτεινή γωνία και εσκυψε ωστε τα προσωπα μας να είναι παλι κοντα. Ο ηλεκτρισμος που ενιωθα πριν φουντωσε κατευθείαν και ενιωσα την ανασα μου να κοβετε. Εκεινος άφησε ενα σιγανο γελακι και με αφησε στα κρυα του λουτρου.
Που πηγε;

Γειααα. Πως παει;
Ελπιζω να ειστε καλαα😁
Ενα ακομα παρτ προστέθηκε.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ