*ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

《Τι εννοείς; και για ποιο πραγμα να κανω υπομονη;》ειπα ενω κοιταξα γυρω μου.

Κανενας δεν βρισκόταν εκει. Ημουν σιγουρη ομως πως ακουσα την φωνη του.

《Θα καταλαβεις σύντομα.》 Ειπε και εγω συνεχεισα να παρατηρω το περιβάλλον γυρω μου.

Ηταν εκνευριστικό ολο αυτο. Αυτος με εβλεπε και μου μιλουσε ενω εγω δεν μπορουσα να δω τιποτα.

《 Δεν ειναι δικαιο αυτο που κανεις. Εσυ με βλεπεις και εγω όχι. Γιατι δεν εμφανίζεσαι να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο;》τον ρωτησα ηρεμα προσπαθοντας να μην δειξω οτι ολο αυτο με εκνευρίζε.

Τον ακουσα να γελαει. Το γελιο του ηταν οτι ποιο σαγηνευτικο εχω ακουσει.Γυρισα προς το μερος που ακούστηκε και ειδα μια φιγουρα να εμφανίζεται. Ηταν πλεον μπροστα μου. Οχι ακριβως μπροστα μου, ειχαμε καποια μετρα αποσταση.
Ειχα κοκαλοσει. Ηταν οτι ποιο ομορφο εχω δει. Φενοταν ποιο ψηλός απο εμενα. Σιγουρα ηταν ποιο ψηλος. Μάλιστα θα μπορουσα να υπολογισω πως ειναι πανω απο 2 μετρα. Το σωματοτυπο του ηταν αθλητικο. Ειχε το ιδανικο σωμα, αυτο που ονειρεύεται να φτιάξει ο καθε ανδρας. Φορουσε ενα μαυρο τζιν και ενα πουκάμισο μαύρο, ξεκουμποτο αφινοντας στην θεα το γυμνασμενο κορμι του. Το προσωπο του ηταν τοσο ομορφο ενω το ηταν αξυριστος, τον εδινε μια αγριαδα που ειμαι σίγουρη πως θα εκανε ολες τις κοπελες να λιωνουν για παρτι του . Ειχε μαυρα μαλλιά, ουτε πολυ μακρια αλλα και ουτε πολυ κοντα. Τα ματια του ηταν μαυρα αλλα μπορουσα να διακρίνω χρυσες ακτίνες να βρίσκονται μέσα τους.
Τον κοιτουσα σαστισμενη.
Εκεινος απολαμβανε απο οτι φαίνεται την εκφραση μου και χαμογελασε παιχνιδιαρικα κανοντας δυο λακακια να φανουν.
Ειμαι σίγουρη πως εκεινη την στιγμη κρατουσα την ανασα μου.

《Ειναι ωραιο αυτο που βλέπεις;》 με ρωτησε έχοντας εκεινο το παιχνιδιαρικο χαμόγελο στο προσωπο του.

Δεν του απαντησα κατευθείαν μιας και ακομα δεν ειχα ξεπερασει το σοκ. Με πλισιασε.
Θεε μου το πα. Ειναι πανω απο 2 μετρα... Τράβηξα το βλεμμα μου απο πανω του. Αυτο το αγορι δεν το γνωρίζω ομως, επηρεάζει το σωμα μου τοσο ευκολα.
Εκανα καποια βηματα πισω και τον κοιταξα καταβαλοντας αρκετη προσπαθεια ωστε να μην ξανα χαζεψω στην οψη του.
Ξεπερνοντας το αρχικο σοκ μαζεψα οσο κουραγιο ειχα και ανηψωσα το αμαστημα μου σε αυτον το διμετρο παιδαρο.

《Γιατι το κανεις αυτο; Γιατι σε εμενα; ποιος εισαι; 》τον ρωτησα ενω εκεινος χαμογελασε σαγηνευτικα και παλι μιωσε την απόσταση μεταξύ μας.

《Ολα στην ωρα τους.》ειπε ενω το χερι του χαιδεψε το μαγουλο μου.

Δεν ξερω γιατι ομως το άγγιγμα του με εκανε να αναριγησω.

Ουααου. Κανανε τα δυο πλάσματα σαστιζοντας στην θεα του. Καπως ετσι πρεπει να ημουν και εγω πριν.

《Παντα αυτο μου λες. Ποτε θα ειναι αυτη η ωρα;》 τον ρωτησα ενω τον κοιταξα στα ματια αποφασιστικα.

Το εχεις κοριτσι μου,μπορεις να τον κοιταξεις χωρις να χασεις την ψυχραιμία σου.

《Παντως οχι τωρα. Πρέπει να σε αφησω σε λιγο θα ξυπνήσεις.》 Μου ειπε ενω το χερι του συνέχισε να χαιδευει το μαγουλο μου.

Μπορεις κοριτσι μου, μην τα χανεις. Ενταξει ενταξει ξεχνα το...τα παρατησα τελειος οταν τερμάτισε καθε αποσταση μεταξυ μας και κολλησε τα χειλεια του στο στομα μου.
Η καρδια μου εχασε καποιους χτυπους και ενιωσα μια γλυκια ζαλη να με καταβάλλει.

{...}

《Ξυπνα υπναρου...》 ακουσα τον αδελφο μου να λεει ενω με σκουντουσε.

Ανοιξα αποτομα τα ματια μου και πετάχτηκα τρομαγμενη. Κοιταξα τον εκπληκτο αδελφο μου.

《Τι εγινε;》 τον ρωτησα τρομαγμενη.

《Πρεπει να φυγω, με κάλεσαν για μια δουλειά. Σε μια-δυο μερες θα ειμαι πισω.》 Ειπε και εγω εμεινα να τον κοιταω.

Εγνεψα θετικα και εκεινος με φιλισε στο μέτωπο. Επιτα με χερετισε και εφυγε.
Επεσα πισω στο κρεβατι μου αναστάτωμενη.
Παλι εφυγε για δουλεια αυτος; παλι μονη μου θα ειμαι; Στραβομουτσουνιασα και κοιταξα το ταβανι.
Εκεινη την στιγμή το ομορφο λιβαδι ηρθε στο μυαλλο μου.

Μονο αυτα σου ηρθανε; με ρωτησε το διαβολακι και το κοιταξα νευριασμενα.

Σοβαρα με νευριαζεις καποιες φορες. Ειπα και εκεινο γελασε παιχνιδιαρικα.

Παντως περα απο την πλακα, Τι ηταν ολο αυτο; Και το φιλι του ό θεε μου. Σε αυτα τα λογια το αγγελακι ηρθε και αυτο ετσι οι τρις μας αναστεναζαμαι ομαδικος.

Θεε μου, τι σκατα σκευτομαι και κανω; Ειρηνη σοβαρεψου.

Μπορεις να πεις πως ηταν ομως σαν αληθινό. Ειπε το αγγελακι και εγω εγνεψα.

Ακουσα την πορτα να κλεινει και εγω σηκώθηκα. Πηγα ως το σαλονι και πρόσεξα την ωρα. Ηταν σχεδον 2 το μεσημέρι.
Ποσο κοιμάμαι;!

Εσυ και τα βοδια ειπε το διαβολλακι και το αγνοησα.

Εκανα εναν καφε και εκατσα στο ντιβανι. Ειναι ολα τοσο παραλογα.
Εστριψα ενα τσιγαρο και συνεχεισα να πίνω τον καφέ μου.Κοιταξα εξω απο το παραθυρο.Εξω εβρεχε και ομως εγω ειχα ζεσταθει. Νομίζω εχω ιδρωσει και ολα.
Τελιωσα το τσιγαρο και τον καφέ και σηκώθηκα για να κανω μπάνιο.
Οταν τελιωσα το παγωμένο μου μπανιο θυμήθηκα την πληγη στο χέρι μου. Ξεχασα οτι την ειχα. Κοιταξα το σημειο και σαστισα.

Δεν ειναι δυνατον. Δεν εχω ουτε ενα σημάδι. Φωναξα μεσα στο μυαλλο μου και τα δυο πλασματακια εμφανίστηκαν για να κοιταξουν.

Ο Ειρηνη ειπε χαρουμενο το διαβολακι.

Δεν μπορει. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΙΣΙΟΛΟΓΙΚΟ! Συνεχεισα να μονολογω.

Ηρεμισε σε παρακαλω! Μου ειπε το αγγελακι και το κοιταξα.

Ολο αυτο Μου θυμίζει μια σειρά που ειχα δει Το teen wolf. Ετσι εγινε και με τον Scott (εμ Spoiler), οχι μην μου πεις, οτι εγω, τωρα θα γινω λυκανθρωπος; Μου Φαίνεται απίστευτο.
Οχι δεν είναι αληθεια.Δεν υπάρχουν υπερφυσικα οντα.

Γλυκια μου εισαι σε αρνιση τωρα, αλλα αν το σκεφτεις... ειπε το αγγελακι μα το διαβολακι το διέκοψε.

Να σκεφτει τι; Οτι υπαρχουν ολα τα υπερφυσικα οντα. Μα το ξερει. Παντα το πιστεύε. Ετσι δεν ειναι; με ρωτησε κοιτοντας με εντονα.

Γουρλωσα τα ματια μου. Εγω οντως πιστευα και πιστεύω, αλλα τωρα να γινομαι μερος αυτων. Παντα λεγανε οτι ηταν αποκυριγματα τις φαντασιας μας αλλα τωρα ολα αποδεικνύουν το αντιθετο.
Βρε λες να ειναι σχεδιο καποιου και να- ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ.Ειναι αδύνατον. Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ελα Ειρηνη βλεπεις πολλες ταινιες. Ειναι στην φαντασια σου.
Καλμαροντας λιγακι τον εαυτο μου. Βγηκα απο το μπανιο.
Αλλαξα και εκατσα στο καθιστικό.
Τι θα κανω τωρα; ειμαι μονη μου!
Ο αδελφος μου δεν ειναι εδω. Μα ποιον κοροϊδεύω; και να ηταν εδω, τι θα του ελεγα;
Εεε Γιαννικο εχθες με δαγκωσαν και τωρα ειμαι λυκανθρωπος.
Θα με πει τρελη και με τα δικια του.Γαμωτο. Δεν εχω ιδεα τι να κανω.Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν εχω φιλους για να το μοιραστώ αυτο.
Αρα θα πρεπει να το περασω μονη μου;

Παντα εισαι μονη σου γλυκα... ειπε ειρωνικά το διαβολακι.

Στασου ειναι και ο περιεργος τυπος που εμφανίζεται οποτε του καπνίσει.

Ναι και τι θα του πεις; Εε ελα να μου μαθεις πως να ειμαι λυκανθρωπος.; απαντησε απευθείας και το κοιταξα λυπημενη.

Εχεις δικιο ειναιΠαραλογο.
Θα με πανε στο Δαφνί και ας ειναι στην Αθηνα. Ειπα και εκεινα γελασαν.

Γελασα και εγω μεχρι που καταλαβα οτι τοση ωρα μιλαω μονη μου.Ερε πουστη μου.Είδη ειμαι για το Δαφνί.
Ανακατεψα τα μαλλια μου και αναστεναξα.Δεν ξερω τι να κανω. Θελω να κλαψω.Ισως αν κατσω να κοιταω το ταβάνι;Να ψαξω για πληροφορίες; Ισως να χρειαστεί να κανω καποιες εξετάσεις ή μπορει να κανω...
Οχου αυτο το κουδουνι.. μας επριξε.
Κουδουνι;ιιιιιιιιιιιιιιιι(ΖΟΥΜΠΟΥΛΙΑΑ ΕΣΥΥ? οχι? καλα σκαωω) χτυπάνε την πορτα. Σηκώθηκα γρηγορα και την ανοιξα.

《Γεια σου Ξαδελφη. Μου ειπε ο Γιαννης πως θα εισαι μοναχη σου αυτες τις μερες οποτε σου κουβαλιθικα》ειπε μια πολυ βαριεστημενη Σταυρουλα.

Τι δουλεια εχει η Αθηναια εδω; προτου μιλησω περασε μεσα και άφησε την βαλιτσα της μπροστα μου.
Η αληθεια ειναι οτι την κοιτουσα σοκαρισμενη.

《Γιατι εισαι εδω Σταυρούλα;》 την ρωτησα.

《Χαχ δεν θελει και ερωτημα. Ο Γιαννης μου ειπε να ερθω. Εξάλλου τι καλύτερο εφτασα πριν μιση ωρα σχεδον. Ετσι θα με φιλοξενισετε για 2 ή και 3ης μήνες.》 Ειπε γρηγορα οσο εγω σηκωνα την βαλιτσα της και την πηγενα στο δωματιο μου.

《Αα εντάξει 》 ειπα αλλα επιτα καταλαβα τι ακριβως ειπε.

《Μηνες;》 ειπα και την κοιταξα σοκαρισμενη.

《Ναι εχω κατι δουλειτσες που πρεπει να τελειωσω》ειπε και μου χαμογελασε ενω πηγε προς την κουζινα.

Αφισα γρηγορα την βαλίτσα στο δωματιο μου και πηγα κοντα της.

《Εφαγες;》 με ρωτησε.

《Οχι.. γιατι; εμαθες να μαγειρεύεις;》 την ρωτησα εκπληκτη.

《Οχι γιαυτο σε ρωτησα μπας και μαγειρεψεις τιποτα εσυ.》 Ειπε και εγω εκανα facepalm.

Γελασαμε και ξεκινησα να μαγιρευω οσο εκεινη μου εξιστορουσε τα νεα της.

Γειαα σαςς να ενα ακομαα παρττ.
Ελπιζω να σας αρεσειι😁

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ