*ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Τι ανακούφιση. Ειναι Σάββατο,  που σημαίνει πως δεν έχω σχολείο. Τι ευτυχία θεε μου. Τι θα κανουμε σημερα; χμ, ισως λιγο καθαρισμα και επιτα να παω για τρεξιμο. Ναι αυτο θα κανω. Εβαλα την μουσική στο φουλ και με τους ξεφρενους ρυθμούς του Timber αρχισα να καθαριζω το σπιτι.
Δεν μου πειρε αρκετο χρόνο μεχρι να λάμψη και παλι απο καθαριότητα το μερος. Αμέσως αλλαξα στα ρουχα της γυμναστικης μου και βαζοντας μια playlist να ακουγετε στα αυτια μου αρχισα να τρεχω.

{...}

Ειχα φτασει κοντα στο δασακι της περιοχής και ακομα ετρεχα παρολο που αρχισε να σκοτεινιαζει.Ναι ειχα περασει την περισσότερη μου ωρα τρέχοντας. Άλλωστε με βοηθαει για να ξεκαθαριζω τις μπλεγμενες σκεψεις που βασανιζουν το μυαλό μου.

Αναρωτιέμαι πως σκατα τα καταφερνω. Τρεχω πολλες ωρες αλλα κουραζομαι ελαχιστα, ωρες ωρες νιωθω να πηγαζει μια ανεξέλεγκτη ενεργεια απο μεσα μου και αυτο που εχω προβλήματα διαχείρισης θυμου, ειναι η ποιο βασικη πηγη ενεργειας που εχω.
Πλέον δεν επισκέπτομαι τους τρελογιατρους γιαυτο.
Αναθεμασε Γιαννη με τις φαηνες ιδεες σου. Λες και οι τρελογιατροι μπορουσαν να με ψυχολογισουν, αυτους γιατι δεν τους ψυχολογισε κανεις πρωτου τους επιτρέψουν να ασκησουν το επαγγελμα τους.
 Ενταξει ειναι αληθεια πασχω απο τον σύνδρομο της Διαλειπουσας Εκρικτηκης διαταραχης ή οπως ονομάζεται αυτη η βλακεια.

Με βαση την Επιστημη Το σύνδρομο θυμού και εξαιρετικά επιθετικής συμπεριφοράς (στα αγγλικά ονομάζεται "Ιntermittent Εxplosive Disorder" και μεταφράζεται ως "Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή") συνδέεται με ψυχική κατάσταση κατά την οποία ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εκνευρισμό και το θυμό τους αν και εγω πλεον μπορω να διαχειριστω εστω και λιγο τον εαυτο μου.

 Σταματησα να τρεχω και εμεινα λιγο ακινητη ωστε να παρω μια ανασα. Κοιταξα την ωρα. Απαπα ειναι αργα. Αρχισα να τρεχω για να παω σπιτι.
 Ξαφνικα ακουσα θόρυβο. Σταματησα απότομα και προσπαθησα να εντοπίσω απο που.

Τελικα Ο θορυβος ερχόταν πισω απο εναν θαμνο, η περιεργια μου αρχισε να με τρωει και τον πλισιασα .

Δεν εχεις ακουσει πως η Περιεργια σκοτωσε την γατα; με κοροιδεψε το διαβολακι και εγω ρολλαρα τα ματια μου.

Ημουν πολυ κοντα και ετοιμαστικα να δω τι κρύβεται απο πισω του.Ξαφνικα ενα ατομο πετάχτηκε μπροστα μου και τσιριξα. Ενας πονος διαπερασε το χερι μου. Το ατομο, που ηταν ενας ανδρας ειχε αρπάξει το χερι μου και μου το ειχε δαγκασει τοσο δυνατα που αρχισε να τρεχει αιμα.

 Μεσα στην απελπισία μου κουνισα αποτομα το χερι μου με αποτέλεσμα ο άγνωστος ανδρας να φυγει απο την θεση του και να πεσει πανω στο δέντρο που ηταν ακριβως δίπλα του. Αμεσως αρχισα να τρεχω παλι , νιωθοντας να μουδιαζει ολο το χερι μου.
Ακουσα βηματα απο πισω μου και οταν γυρισα να κοιταξω ειδα τον ανδρα που με δαγκωσε να τρεχει απο πισω μου εχοντας ενα τρομακτικο υφος στο προσωπο του.

Μαμα φοβαμαιι τσιριξε το αγγελακι ενώ το διαβολακι γελουσε.

Η μαμα δεν ειναι πλέον εδω ανοητη... του φωναξε και εγω ρολλαρα για ακομα μια φορα τα ματια μου.

Βγαλτε το σκασμο σκασμενα. Φωναξα μεσα στο κεφαλι μου και εκεινα γνεψανε.

Γυρισα το κεφαλι μου μπροστά και συνεχεισα να τρεχω επιταχυνοντας τον ρυθμο που ειχα.

Πρεπει να ειχα χαθει, ετρεχα πανω απο 10 λεπτα και ενιωθα πως οι πνεύμονες μου θα σκασουν. Σταματησα απότομα οταν προσεξα πως μπροστα μου βρισκόταν ενας ακομα τυπος. Δεν μπορουσα να διακρίνω τίποτα κατω απο την κουκουλα ετσι εμεινα παγωμενη να κοιταζω τους δυο τυπους που ερχοντουσαν κατα πανω μου.
Την τελευταία στιγμη ο κουκουλοφορος μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου εξαφανίστηκε απο μπροστα μου ενω ταυτόχρονα ακουσα τον ανδρα απο πισω μου να ουρλιαζει.

 Γυρισα τρομαγμενη προς το μερος τους και ειδα τον κουκουλοφορο να αγκαλιαζει τον ανδρα με τα κόκκινα ματια.
Εκεινος με κοιταξε εκπληκτος και αιμα αρχισε να βγαινει απο το στομα του. Ο κουκουλοφορος αφισε τον άνδρα και εκεινος επεσε κατω στο εδαφος,επιτα γυρισε προς το μερος μου και ειδα πως στα χερια του κρατουσε ενα σπαθι ενω η λεπιδα του ηταν ματωμενη.

《Οτι ειναι δικο μου, δεν επιτρέπεται να κινδυνεύει. Παντα θα σε προστατευω》ειπε και εγω πειρα μια αποτομη ανασα.

Ηταν η φωνη που ακουσα. Ηταν αυτος. Εκανε μεταβολη και ετοιμαστηκε να φυγει. Εγω ξεπαγωσα εκεινη την στιγμή και ειπα.

《Στασου, (μιγδδαααααλαα😂😂😂 καλα σκαω) ποιος εισαι; και γιατι;》ρωτησα ενω αρχισα να πλισιαζω.

《Ολα στην ωρα τους. Προς το παρόν απομακρυνσου. Σε λιγο θα ερθουν και οι υπόλοιποι να κυνηγήσουν. Δεν πρεπει να εισαι εδω.》ειπε και με αυτο εξαφανίστηκε.

Αυτο ειναι εξωπραγματικο. Δεν ειναι δυνατον.
Κοιταξα την πληγη που ακομα αιμοραγουσε και αρχισα να τρεχω παλι. Επρεπε να απομακρυνθω απο εκεινο το μερος.

Ειπε πως Θα με βρουν. Ποιοι θα με βρουν; και αν με βρουν τι θα μου κανουν; Γαμω τον μπελα μου. Ολα γινοντε ακομα ποιο μπερδεμένα.

Ημουν εξω απο το σπιτι ετσι με γρηγορες κινήσεις ανέβηκα στον οροφο του διαμερίσματος και μπηκα μεσα. Συζητήσεις ακουγοντουσαν από μεσα και οταν ακουσαν την πορτα να κλεινει ξαφνικα σωπασαν.

《Ειρηνη; εσυ εισαι;》 ακουστικε η φωνη του αδελφου μου και εγω κοιταξα τα χερια μου που ετρεμαν.

Ο Γιαννης γυρισε, θα του πω οτι- Τι θα παω του πω; οχι δεν πρεπει. Πρεπει να απαντήσω γρηγορα κατι.

《Ναι... παω... μεσα...》 Ειπα τρομαγμενη ενω καταλαβα πως εκανα γκαφα.

《Ειρηνη; Εισαι καλα;.》 Μου φωναξε και εγω ετρεξα γρηγορα στο μπάνιο.

《Ναι, ναι απλα χτυπισα μην ανχωνεσε.》του ειπα σταθεροποιοντας την ανασα μου ενω ανοιξα την βρύση ωστε να ζεσταθει το νερο.

《Σίγουρα;》με ρωτησε ανησυχα.

《Ναι.》 Είπα με σιγουρια και αναστεναξα.

Εβγαλα τα ρουχα μου και μπήκα κατευθιαν στην ντουζιερα. Το Ζεστο νερο καταπραινε το πονεμενο μου σωμα και κοιταξα το " χτύπημα."

Χτύπημα το λεμε τωρα; ειπε κοροιδευτικα το διαβολακι και το κοιταξα εχθρικά.

Κοιταξα το δαγκωμα και σοκαριστικα.Γαμωτο αυτη ειναι μια βαθια πληγη. Αν ειναι δυνατον. Πως στο διαολο αυτος ο ψυχακιας μου αφησε σημάδι;

Τι ακριβώς επιχειρουσε; Να δοκιμάσει τις κανιβαλιστικες του ορεξεις πανω μου; Και ο αλλος ο τυπος;Τι φαση;Ή εγω αρχισα να χανω τα λογικα μου...

Χρυσο μου εδω βλεπεις εμας τι εννοεις; ειπε το διαβολακι

Παψε. Του απαντησε το αγγελακι. Συνεχισε τον εσωτερικο σου μονολογο γλυκια μου.

Να στε καλα. Ειπα και στα δυο ενω αναστεναξα.

 Που ειχα μεινει; Α ναι, ή χανω τα λογικα μου ή κατι υπαρχει εκει εξω που ειναι ποιο σκοτεινο απο αυτο που νομιζουμε.

Γιατι το αλλο; Η φωνη του τυπα ηταν ιδια με του τυπου στο ονειρο μου καθως και εχθες στο σχολείο. Δεν μπορω να καταλάβω αν ολα αυτα ειναι αληθεια ή ψεματα.
Αναστεναξα και βγηκα απο την ντουζιέρα τελειωνοντας το μπανιο μου. Τυλιξα εναν επιδεσμο στο δαγκωμενο μερος του χεριου μου και φορεσα τα προχειρα μου ρουχα, επιτα πηγα στο σαλονι και ειδα τον αδελφο μου μαζί με την παρεα του. 

 Με χερετισαν όλοι οπως και εγω,υστερα έφαγα λιγο απο την πίτσα που εμεινε και τους καληνύχτισα. Μπηκα στο δωματιο μου και Εκατσα στην καρεκλα κοιτοντας το κενο. Τα δυο πλασματακια ξανα εμφανιστικαν και με κοιταξαν.

Μπορεις να μιλησεις σε εμας... ειπε το αγγελακι και κοιταξε απηλιτικα το διαβολακι.

Εγω εγνεψα και αναστεναξα ταυτόχρονα.

Δεν αντεχω αλλο. Νιωθω πως εχω γερασει πριν την ώρα μου.ειπα και έμεινα σοκαρισμενη για λιγο.

 Κοιταξα το διαβολακι που με κοιτουσε χαμογελοντας.

Στασου. Ειμαι σχεδον 18 και σκευτομαι σαν να ειμαι γρια. Αυτο ειναι χαζο. Ειπα και Σηκωθηκα ορθια.

Ξαπλωσα εξαντλημενη στο κρεβατι μου και κοιταξα το παράθυρο. Ηταν μια ηρεμη νυχτα που ειχε αποδειχθεί για μενα σκέτος εφιαλτης.

  Οχι μονο ακουω φωνες, πλεον βλεπω και τους ιδιοκτήτες τους. Συν οτι βλεπω και εσας. Ειμαι τρελη! Ρε λες να εχω υπέρ δυνάμεις; ρωτησα ενθουσιασμενη τα πλασματακια μα εκεινα με κοιταξαν με σηκωμενα φρυδια.

Μα τι βλακειες σκευτομαι βραδιατικα. Ισως θα πρεπει να σταματησω να βλεπω anime για κάποιο καιρο. Πρωτου με παρει ο υπνος για τα καλα ενιωσα κατι να μου χαιδευει το μαγουλο απαλα. Ετσι ο ύπνος με παρέσυρε για ακομα μια Φορα κανοντας με να ξεφυγω απο αυτον τον κόσμο και να μεταφερθω σε ενα λιβαδι με πολλα λουλούδια.

《Κανε λιγακι υπομονή. Ολα θα μπουν στην θεση τους》.

Να ενα ακομα παρτ. Βασικα θα ηθελα να ευχαριστήσω δυο πολυ κοντινα μου ατομα που με βοηθησαν οταν κολλησα σε καποια σημεία . ευχαριστώ πολυ😍

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ