*ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

Δεν θα τον αφησω ετσι, θα του πω εγω που με αφησε μονη μου. Ξανα γυρισα και τρομαξα οταν τον ειδα τόσο κοντα μου. Φενοταν ενοχλημενος και εγω μαλλον τρομαγμενη.
Πηγα ποιο πισω προσπαθοντας να απομακρυνθω ομως εκείνος παλι με πλησιαζε.

<<Ακου να σου πω μικρή τσουπρα. Ή θα κάτσεις να μιλήσουμε αυτην την στιγμη ή θα σε κανω να τρεχεις ποιο πολυ απο οσο ετρεχες τωρα.>> Τον ακουσα να λεει και το χέρι του έπιασε το δικό μου σταματώντας με.

<<Μα τον θεο. Αν δεν σταματησεις να μιλας θα... >>ειπα αλλα δεν ολοκλήρωσα.

Τι θα του έκανα; Ή καλύτερα, τι μπορώ να του κάνω; Εκείνος χαμογελασε με την αντίδραση μου και με πλησίασε υπερβολικα .

<<Μείνε μακρυά μου.>> του κάνοντας ένα βήμα πίσω.

Όμως το χέρι του ακόμα κρατούσε το δικό μου. Έτσι με μια κινηση να έφερε πάλι κοντά του. Και για να είναι σίγουρος ότι δεν θα φύγω έβαλε ένα χέρι στην μέση μου κάνοντας τα σώματά μας να ενωθούν.

<<Τι θα έκανες λοιπόν κουταβάκι;>> με ρώτησε με ένα τεράστιο χαμόγελο απόλαυσης.

<<Θα το πω τελευταία φορά. Άσε με! Τώρα!>> του φώναξα μέσα στην μούρη.

Από ότι φαίνεται δεν του άρεσε αυτό καθώς το βλέμμα του σοβαρεψε και τα μάτια του άστραψαν λίγο.

<<Μάλλον ξεχνάς την θέση σου εδώ μικρή.>> μου είπε με έναν απειλητικό τόνο στην φωνή του κανοντας με να φοβηθω.

Με οσο κουράγιο ειχα τον κοιταξα νευριασμενη.

<<Και εσύ την δίκια σου.>> ειπα το ίδιο σοβαρή.

<< ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ. ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ>> Μου φωναξε μεσα στα μουτρα και με το ελεύθερο μου χερι τον χαστουκισα .

Εκείνος αμέσως με άφησε και με κοιταξε εκπληκτος κρατώντας εκείνο το σημείο.

<< ΑΝΗΚΩ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ>> του είπα Εξαγριωμενη και γύρισα για να φύγω.

Δεν πρόλαβα να κάνω ένα βήμα και ξαφνικά ήταν πάλι μπροστά μου. Αυτή την φορά είχε ένα θυμωμένο βλέμμα. Για μια στιγμή ένιωσα να ανατριχιάζω. Δεν τον έχω δει ξανά τόσο θυμωμένο.

<<Γιατί το κάνεις όλο αυτό;! Εγώ ούτε σε εβρισα ούτε σε χτύπησα;!>> φώναξε μέσα στην μούρη μου.

<<Και εγώ ποτέ δεν φλέρταρα, αλλά εσύ το έκανες!>> του φώναξα και εγώ.

<<Και πότε το έκανα αυτό!;>>

<<Όταν νίκησες και χαμογέλασες σε αυτές τις τσουλες>>

<<Ένα χαμόγελο έδωσα! Δεν έπιασα κουβέντα μαζί τους όπως έκανες εσύ με εκείνον τον τύπο!>> φώναξε καθώς πλησίασε την μούρη μου έχοντας ακόμα αυτό το άγριο βλέμμα.

<<Ισως εκείνος ο τύπος είναι καλύτερος από σένα!>> του είπα σχεδον γρυλιζοντας απο τον θυμο που αρχισε να με καιει.

<<Τι ειπες; >> με ρώτησε θυμωνοντας καθώς τα μάτια του γούρλωσαν.

<< ΑΚΟΥΣΕΣ ΤΙ ΕΙΠΑ! ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΕ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ >> Ειπα και εγω φωναζωντας τωρα.

<< ΜΗΝ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΕΜΕΝΑ. ΤΡΑΒΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΤΕ.Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ ΣΕ ΚΟΙΤΑΕΙ>> Μου ειπε τρελαμενος και η καρδια μου βουλιαξε.

<<ΕΝΤΑΞΕΙ ΛΟΙΠΟΝ>> του φωναξα και γυρισα για να φυγω ομως αυτος για ακομα μια φορά με σταματησε μπενωντας μπροστά μου;

<<ΠΟΥ ΠΑΣ ΕΛΑ ΕΔΩ. ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΜΕ.>> Μου φωναξε ακομα μια φορα πιανοντας τοσο δυνατά απο τα μπρατσα που πονουσα.

<<Με Πονας ασε με.>> του ειπα κλαψουριζοντας.

<< ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΣΕ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΕΣ.>> Μου φωναξε και με μια κίνηση αποτομη με αφησε.

Κλαψουρισα λιγο απο τον πονο και τον κοιταξα κουρασμενη.

<<Τερμα Λου!Θέλω να χωρίσουμε. Όλο αυτό δεν λειτουργεί.>> του είπα με μισή καρδια ενω τα ματια μου βουρκωσαν απευθείας στην σκέψη.
Γυρισα γρήγορα απο την αλλη μεριά αγκαλιαζοντας τον εαυτο μου.

Το ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι λάθος και ότι θα το μετανιώσω, αλλά δεν μπορώ να το δεχτω ολο αυτο. Και αυτή την στιγμή με τρομάζει υπερβολικά. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό.

<< Τι; Όχι!>> ψυθηρισε σοκαρισμενος.

<< Ειναι το καλυτερο για εμας>> Του ειπα σιγα.

<<Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!>>
Μου είπε ενω με πλησίασε και με γύρισε προς το μερος του.

<< Μαλλον... πρέπει >> ειπα Χωρίς να τον κοιταξω.

<< Εγώ... εγώ...>> πηγε να πει μα κομπιασε.

Τα μάτια μας συναντήθηκαν και ενιωσα την ενταση που υπηρχε μεταξύ μας.

<<Σε αγαπώ γαμωτο!>>φώναξε καθώς τα μάτια του βούρκωσαν λίγο.

Τα ματια μου γουρλωσαν ομως η θλιψη με κατεβαλε.

<<Δεν γίνεται να ->> πηγα να πω ομως με διέκοψε

<< Κι όμως γίνεται!>> μου φώναξε καθώς τύλιξε τα χέρια του γύρο μου αγκαλιαζοντας με.

<<Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό.>>

Του ειπα μη μπορωντας να τον κοιταζω.

<< Εάν θες χτυπά με, κάνε με ρεζίλι, φώναξε μου, αλλά μην. όχι αυτό.>> με παρακάλεσε.

Τον κοιτούσα σοκαρισμένη καθώς ήταν πρώτη φορά που έβλεπα αυτή την πλευρα του εαυτού του.

Για κάποιο λόγο ένιωθα και τύψεις. Ίσως επειδή εγώ το προκάλεσα αυτό. Ίσως επειδή εγώ τον έκανα να λυγίσει.

<<Λουσιφερ...>> ειπα

<< Σε παρακαλω. Σε αγαπαω. Αγαπησε με και εσυ>> Μου ειπε παρακλητηκα και η καρδια μου εχασε εναν κτηπο.

<< Αγαπησε με...>> ψυθηρισε και τον αγκάλιασα και εγώ σφιχτά.

Με σήκωσε ψηλα και εγω εβαλα τα ποδια μου γυρω απο την μεση του.
Εκείνος εβαλε το κεφάλι του στον λαιμο μου και με εσφηξε στην αγκαλιά του. Εβαλα τα χερια μου στα μαλλια του ενω άρχισα να τα πειραζω.

<< Λουσιφερ. Σε αγαπαω είδη, και οσο περνανε οι μέρες σε αγαπαω ακομα ποιο πολυ.>> Του είπα ενω συνέχισα να του χαιδευω τα μαλλια.

Μου χαμογελασε και τον κοιταξα λυπημενη.

<<Δεν ξέρω τι με έπιασε. Απλά πριν λίγο με τρομαξες και ο καυγάς μας με έκανε νά σκεφτώ μόνο αυτό. Συγνώμη.>>

<<Δεν θα με αφησεις έτσι;>> με ρώτησε καθώς με κοίταξε στα μάτια.

Τα μάτια του ήταν λίγο κόκκινα κάτι που προδιδε ότι βουρκωσε πριν λίγο.

Μπράβο Ειρήνη. Μόλις κατάφερες να κάνεις αυτόν που αγαπάς να κλάψει.

<<Φυσικά και όχι.>>του είπα και χαμογέλασα λίγο.

Αμέσως μετά τα χείλη του κόλλησαν πάνω στα δικά μου μοιράζοντας μαζί μου ένα φιλί. Το φιλί που λαχταρώ από το πρωί.Ξανα Τύλιξα αμέσως τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και κολλησα τελειος πανω του. Στην αρχη με φιλουσε απαλα και προσεχτικα μετα ομως οταν οι γλωσσες μας μπλεχτικαν μεταξυ τους και οι δυο μας φιλιομασταν αχορταγα.

Μέτα από λίγο όμως χωριστηκαμε καθώς και οι δύο χρειαζόμασταν οξυγόνο. Παίρναμε βαθιές ανάσες καθώς κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια.

<<Μην το ξανακάνεις ποτέ αυτό.>> είπε σοβαρός.

<<Δεν πρόκειται.>> ειπα με ένα μικρό χαμόγελο.

Εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και ξαφνικά με αλλαξε θεση βαζοντας με στον ώμο του σαν κάποιο τσουβάλι με πατάτες.

<<Όμως και πάλι πρέπει να πληρώσεις για σήμερα.>> είπε με πονηριά στην φωνή του.

Κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε κάτι που με έκανε να κοκκινησω από ντροπή. Πρέπει να το κατάλαβε γιατί γέλασε λίγο.

<< Παμε. Το θεμα λυθηκε.>> Είπε τεντονοντας τον λαιμο του.

<< Μπορεις να με αφησεις;>> Τον ρωτησα.

<< Ποτε.>> Μου είπε και ενιωσα ενα χαστουκι στον κωλο μου.

<<Εεεεεεεεει>> Εσκουξα ενω αυτος γελουσε.

Θα τον σκοτώσω... αργότερα μαλλον.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ