*Ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*

ΠΕΜΠΤΗ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Δεν ειχαν περασει πολλα λεπτα οταν ένιωσα ενα έντονο βλεμμα και γυρισα προς την κατεύθυνση του ιδιοκτήτη του. Ηταν ο Λου που μας κοιτουσε νευριασμενος.

Τι περιεργος.

《Γιατί μας κοιτάει έτσι;》 αποκρίθηκε ο Χρήστος.

《Μάλλον ζηλεύει που η Ειρήνη κάθεται πάνω στα δικά σου πόδια και όχι στα δικά του.》είπε ο Ντίνος και γέλασε λίγο.

《Χα χα πολύ αστείο.》είπα με ειρωνεία.

《Βγάζει νόημα αυτό που είπε.》 είπε ο Χρήστος.

《Παιδιά μην λετε μαλακιες.》 είπα λίγο νευριασμενη με την πορεία που είχε πάρει η κουβέντα.

《Γιατί; Μια χαρά όμορφη είσαι. Γιατί να μην σε θέλει》με ρώτησε ο Ντίνος με ένα στραβό χαμόγελο.

《Νομίζετε ότι με θέλει;》 τους ρώτησα γελώντας ειρωνικά και εκείνοι κούνησαν θετικά το κεφάλι τους.

《Θα σας αποδείξω ότι αυτό δεν ισχύει τότε.》είπα και σηκώθηκα απότομα.

Είχα ένα πολύ θυμωμένο βλέμμα καθώς προχωρούσα στο μέρος του Λου.
Εκείνος με κοιτούσε με το ίδιο βλέμμα. Λογικό αφού εδώ και ώρα δεν έχει πάρει το βλέμμα του από πάνω μου λες και του έχω κανει κάτι.
Προχώρησα προς το τραπεζι του και οταν καταλαβαν πως πλησιαζα η συζήτηση τους κοπηκε μαχαιρι.

《Λεγε τι θες.》 του είπα μόλις τον έφτασα.

《Δεν θέλω κάτι.》 είπε καθώς δεν είχε πάρει το βλέμμα μου από πάνω μου.

《Αλήθεια; Τότε γιατί με κοιτάς τόση ώρα νευριασμενος λες και σου έκανα κάτι;》 τον ρώτησα καθώς σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου.

《Και τι εάν σε κοιτούσα;》 ρώτησε έχοντας ένα στραβό χαμόγελο.

Θα στο κόψω αυτό το χαμόγελο σε λίγο Λου.

《Θέλω να γνωρίζω τον λόγο που το έκανες.》

《Γιατί δεν ρωτάς τον Χρήστο. Είμαι σίγουρος ότι θα σου πει τον λόγο που το έκανα.》είπε νευριασμενος.

《Ώστε σε ενοχλεί που καθόμουν στα πόδια του.》 είπα λίγο έκπληκτη.

《Τι; Φυσικά και όχι!》φώναξε λίγο καθώς σηκώθηκε και είχε ένα ελαφρό κοκκινησμα στα μάγουλά του.
《Απλά το σχολείο δεν είναι για τέτοια πράγματα.》συμπλήρωσε.

《Δεν νομίζω να μπορεις να μιλας για αυτο το πραγμα απο την στιγμη που δεν σκέφτηκες το ίδιο όταν φασονωσουν με κάποια από τις τσούλες του σχολείου.》 του είπα νευριασμενη.

《Μην αλλάζεις θέμα!》μου φώναξε.

《Εσύ αλλάζεις θέμα! Θα κάνω ότι θέλω με όποιον θέλω!》του φώναξα και πρόσεξα κάμποσα παιδιά να μας κοιτάνε.

《Τότε και εγώ θα κάνω ότι θέλω με οποία θέλω! 》

《 Ωραία! Μπας και με αφήσεις στην ησυχία μου!》του φώναξα και γύρισα να φύγω.

《Δεν τελείωσε η κουβέντα μας!》 μου είπε καθώς σηκωθηκε και με έπιασε από τον καρπό ενω με τράβηξε με δύναμη κοντά του πάλι.

《Εγώ δεν είμαι μια από τις τσούλες σου για να με τραβάς έτσι!》του φώναξα καθώς τράβηξα το χέρι μου από το δικό του.

《Μία χαρά αφήνεις τον Χρήστο όμως να κάνει ότι θέλει!》 μου φώναξε.

《Άστον ήσυχο αυτόν! Μαζί μου μιλάς!》 του φώναξα πάλι.

《Αυτός όμως το άρχισε αυτό αφού σε άφησε να κάτσεις πάνω του!》 μου φώναξε και μπορούσα να δω φωτιές να βγαίνουν από τα μάτια του.

《Να πάρεις και εσύ μια από αυτές που σε περιτριγυριζουν να κάνει το ίδιο!》φώναξα δυνατα πιο νευριασμενη.

《Εγώ θέλω εσένα όμως!》 φώναξε και γούρλωσα τα μάτια μου.

Αμέσως μετά όμως το βλέμμα μου έγινε πάλι νευριασμενο και τον ένιωσα να φοβάται λίγο.
Έκανα ένα βήμα μπροστά και του έδωσα μια δυνατή σφαλιαρα κάνοντας ολο το πρόσωπό του να στραφεί απο την αλλη μερια.

《Δεν την πατάω δεύτερη φορά Λου.》του είπα και άρχισα να απομακρυνομαι από εκεί.

Καθώς έφευγα πρόσεξα ότι όλο σχεδόν το σχολείο μας κοιτούσε με ανοιχτό το στόμα. Λογικό αφού μαθευτικε οτι ειχα κανει κατι μαζι του και οτι μόλις βάρεσα ένα αγόρι.

《Δεν θα μπω αυτή την ώρα. Θέλω να ηρεμήσω.》είπα στα παιδιά και πήγα να κάτσω κάπου μόνη μου.

{...}

Καθομουν στο μερος που πηγενα παντα και επεξεργαζομουν την σκινη που εγινε πριν λιγο. Για ποιον λογο νιωθω ετσι τωρα; Αφου τον αντιπαθω. Δεν θα επρεπε να νιωσω τόσο ωραια οταν μου ειπε πως θελει εμενα.

Εισαι τοσο χαζη. Αφου γουσταρετε ο ενας τον αλλον. Ειπε το διαβολακι και εγώ το κοιταξα.

Δεν ειναι αυτο, αλλα και να ηταν δεν πρεπει να ξανα κανω το ιδιο λαθος. Του ειπα ενω κοιταξα τα χερια μου.

Αναστεναξαμε μαζι και το αγγελακι εμφανιστικε.

Γιατι αναστεναζετε; ρωτησε αυτο.

Για τον Λου φυσικα. Ειπε το διαβολακι.

Και γιατι παρακαλώ; ρωτησε το αγγελακι εκπληκτο.

Δεν μπορω να καταλαβω τι παει στραβα με αυτο το ατομο.Ειναι τοσο περιεργος απο την μια κωλοτριβετε με καποια τσουλα και μετα τρεχει απο πισω μου. Δηλαδή τι αλλο μπορώ να σκεφτω; ειπα σχεδον θυμωμενη.

Δεν μπορείς να τον καταλαβεις γιατι δεν εκατσες να τον γνωρίσεις. Μου ειπε αυστηρα.

Αλλα... πηγα να διαμαρτηρηθω ομως δεν με αφησαν.

Δεν μπορείς να κριφτεις απο εμας. Ξερουμε οτι δεν σου περναει απαρατηρητος. Είπε το διαβολακι και εγω ενιωσα να κοκκινιζω.

Οντως δεν μου περναει απαρατηρητος, νιωθω τοσο περιεργα οταν βρίσκεται γυρω μου που δεν μπορω να καταλαβω. Κανω λες και ... ειμαι ερωτευμενη μαζι του. Ειπα και γουρλωσα τα ματια μου.

Ειμαι ερωτευμενη μαζι του;

Ειδες που ειναι ποιο ωραια οταν παραδεχεσαι καποια πραγματα. Ειπε το αγγελακι.

Τα ματια μου γουρλωσαν και κοιταξα τα φυτα τρυγυρω μου, Πως τα καταφερα ετσι;

[...]

Καθομουν με την Παναγιωτα και συζητουσαμε για διαφορα θεματα. Μεχρι που το ματι μου πηγε σε αυτον.
Καθοταν στην συνηθησμενη του θεση και μιλουσε με εναν απο τους φιλους του. Καθοταν πάνω στο θρανιο φενοταν τοσο ηρεμος, δεν τον επηρεασε καθολου η ολη διαμαχη μεταξυ μας;
Ειμαι εγώ ερωτευμένη με ενα τετοιο ατομο; Γιατι;

Γυρισα να κοιταξω την Παναγιωτα που με κοιτουσε πονυρα.

《Δεν ειναι αυτο που νομιζεις》 ειπα αμεσως και εκεινη γελασε.

《Το ηξερα.》 Είπε εκείνη και εγώ αναστεναξα.

《 Μπορουμε να το συζητήσουμε οταν θα ειμαστε μονες μας; Εδω ακουνε μεχρι και οι τοιχοι.》 Της ειπα και εκεινη εγνεψε.

《Μην ανχωνεσε》 έκανε αυτη και χαμογελασα.

Ξαπλωσα στο θρανιο και κοιταξα απο το παραθυρο.

《 ΕΥΥ ΛΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΩΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΝΤΟΣΤΟΥΠΑ;》 φωναξε η Σοφια, η ποιο κουτσομπολα της ταξης.

Καθε ταξη ειχε μια. Και μετα αυτες μαζευοντουσαν σαν τις μαγισσες και λεγανε για τα απλυτα των αλλων. Πραγματικα ειμαι χαρουμενη που δεν με εχουν πιασει στο στομα τους.

Ποια λενε κοντοστουπα; με ρωτησε το διαβολακι.

Α εμενα. Του Απαντησα και κατευθείαν γουρλωσα τα ματια μου. Γυρισα τα ματια μου πανω τους και κοιταξα τον Λου και αυτην που συζητουσαν. Μετα έκλεισα τα ματια μου για να κανω πως κοιμαμαι.

《 Λοιπον;》 γουργουρησε αυτη και αυτος γελασε.

《 Ειναι ωραιο να μαλωνουμε καποιες φορες.》 Τον ακουσα να λεει και εκεινη αφησε κατι σαν κραυγη.

《 και γιατι σε σφαλιαρισε;》 τον ρώτησε εκεινη ειρωνικά τωρα.

《 Ε κανουμε και εμεις μαλακιες.》 Απαντησε αυτος.

《 Εκανες κατι μαζι της;》 τον ρωτησε αδιακριτα και ησυχία απλωθηκε στην ταξη.

《 Δεν ειναι δουλεια σου.》 Ειπε μετα απο λιγο και ακουσα την Παναγιώτα να μουρμουραει κατι.

《 Αν εχεις κατι να πεις πες το, μην το κριβεις.》 Ειπε ο Λου και εγω συνοφριοθηκα.

Μα σε ποιον μιλησε τωρα;

《 Κοιτα να δεις κυριος, η Ειρηνη ειναι φιλη μου, και αν της εχεις κανει κατι ασχημο θα με δεις μπροστα σου. Οσο για εσενα ξανθια ποντικομαμη πανε αλλου να κανεις το ρεπορταζ σου. Απο την στιγμη που δεν σε αφορά...》 ξεκινησε το κράξιμο η Παναγιωτα και Σηκωθηκα για να την ηρεμισω. Της έπιασα απαλα τον ωμο και την εκανα να με κοιταξει.

《 Δεν χρειάζεται να χαραμιζεις τα λογια σου, και οι δυο ξερουν πως τιποτα δεν μενει ατιμώρητο.》 Ειπα ενω κοιταξα βλοσυρα την Σοφια.

Οταν ομως το βλεμμα μου επεσε πανω του. Με κοιτουσε εντονα και το μονο που εκανα ηταν να ξεφυσηξω ενοχλημενη.

《 Θελω να κανω τσιγαρο θα ερθεις εξω μαζι μου;》 της ειπα και εκεινη εγνεψε.

Βαλαμε τα Μπουφαν μας και βγηκαμε στην αυλη. Καθησαμε στο Παγκακι και κοιτουσαμε τρυγυρω.

《 Εισαι σιγουρη για αυτον;》 με ρώτησε μετα απο λίγο.

《 Δυστυχώς δεν ειναι στο χερι μου.》 Της ειπα λυπημενη και εκεινη εγνεψε.

Να το και το νεο κεφαλαιο.

Ελπιζω να σας αρεσει.

Thenia_16 ευχαριστώ για την βοήθεια για ακομα μια φορα ❤❤❤

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ