*Ολα τα κεφαλαια εχουν ιβριστικους χαρακτηρες*  

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Ε Ι Ρ Η Ν Η

Κοιτουσα τριγύρω μου εκπληκτη.
Ποιοι ειναι αυτοι;Γιατι μας περικύκλωσαν;
Οσο αυτα τα αναπαντητα ερωτήματα στριφογιρνουσαν στο μυαλλο μου η Σταυρούλα μπηκε μπροστα μου και εγω κοιταξα την πλατη της.
Κοιταξα με εκπληξη την απροσκλητη παρεα μας. Συνολικά μας είχαν περικυκλώσει 7 άντρες. Μας κοιτουσαν ζυγιζοντας μάλλον εμας.Τότε όλοι μαζί μας επιτέθηκαν.
Στην Σταυρούλα πήγαν 4 από αυτούς ενώ σε εμένα ήρθαν οι υπόλοιποι 3. Δεν πρόλαβα να κάνω κάτι και κάποιος με εγκλωβισε στα χέρια του. Από τα αριστερά μου ήρθε κάποιος αλλος , έτοιμος να βάλει ένα πανί στο στόμα μου. Αυτο ειναι υπνοτικο.
Με  δυσκολία ελευθερώθηκα  και με πολυ προσπαθεια πέταξα τον τύπο από πίσω μου πάνω στον άλλον στα αριστερά μου. 
Άκουσα βήματα πίσω μου και αμέσως έσκυψα πάνω στην ώρα για να αποφύγω μια μπουνιά. Με το πόδι μου του έβαλα τρικλοποδια και τον έριξα. Αμέσως σηκώθηκα και τον βάρεσα μπουνιά ωστε να τον βγαλω απο την μεση. Μετά γύρισα να κοιτάξω τους άλλους δύο από πίσω μου.
Είχαν σηκωθεί και με κοιτούσαν νευριασμενοι. Λογικό μου φαίνεται. Μου επιθετικαν μαζί. Ωστοσο ηταν πιο γρήγοροι από πριν και σε κλάσματα δευτερολεπτων ήταν μπροστά μου.
Ο ένας με βάρεσε στο στομάχι και ο αλλος στην πλάτη. Έπεσα κάτω από  τον πόνο. Αυτο σίγουρα δεν θα μπορουσε να το κανει ενας άνθρωπος.
Αυτη ηταν περα απο την ανθρώπινη δύναμη. 
Τότε το βλέμμα μου πήγε στην Σταυρούλα μπροστά μου. Είχε βγάλει εκτός τους δύο, όμως, οι άλλοι δύο , πλεον την είχαν ρίξει κάτω και ο ένας ήταν έτοιμος να την μαχαιρώσει.Εκείνη την στιγμή ένιωσα τον χρόνο να σταματά.
Έπρεπε να σκεφτώ κάτι και γρήγορα αλλιως θα εχανε την ζωη της. Ο θυμός μου αυξήθηκε περισσοτερο και δεν με άφηνε να σκέφτομαι λογικα.
Τοτε ενιωσα μια μεγάλη δύναμη να με τρωει απο μεσα θέλοντας να βγει προς τα έξω. Μια δύναμη που ήταν τόσο οικία.
Ένιωσα να είμαι πιο δυνατή από ποτέ. Ξαφνικα ολα άλλαξαν. Η εικονα που εβλεπα πλεον ηταν αλλαγμενη. Αρχικα  ενιωσα ενα μιρμιγκιασμα να με πιανει σε ολο το σώμα μου. Επιτα ενιωσα ολο το σωμα μου να καίγεται και ολο αυτο με εκανε να ποναω.
Ηθελα να ουρλιαξω τόσο πολυ. Ηξερα πως κατι ειχε αλλαξει πανω μου. Μηχανικά σηκωσα το κεφαλι μου στον ουρανό  και  κοίταξα το φεγγάρι που δεν ειχε γεμισει ακομα , δεν ηταν ουτε καν μισοφεγγαρο.
Αμεσως εκανα αυτο που ενιωθα και αφησα να βγει απο το στομα μου μια κραυγη,αλλα δεν ακουστηκε και τοσο ανθρώπινη.
Μαλλον λυκου θα την ελεγα. Στασου... λυκου;; Οχι Δεν πρεπει να με ενδιαφέρει τώρα αυτο. Πρωτεραιοτητα έχει η Σταυρούλα.
Εκανα ενα βημα και σε πολύ λίγο χρονο  βρησκομουν κοντα της.
Επρεπε να διώξω τους δύο τύπους από πάνω, με οποιον τροπο μπορουσα.Με ενα τιναγμα του χεριου μου τους εξφεντονισα μακρια της.
Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω. Το χερι μου εχει γίνει ποιο τριχωτο ενω τα νυχια μου ηταν μακρια και γαμψα.
Αλλα  και με αυτο θα ασχοληθω αργότερα. Άκουσα κάποιον να έρχεται από πίσω μου και αμέσως γύρισα να τον κοιτάξω.
Τον κλωτσισα με το ποδι μου και τον έστειλα με δύναμη πάνω σε ένα δέντρο όπου ένα κλαδί πέρασε μέσα από το στήθος του. Ουυυ, καημενο δεντρακι...
Εχμ. Νιωθω τοσο ωραία, τον εβγαλα εκτος με μια κλοτσια... Ουαααουυ. Ύστερα κοίταξα τους δύο τύπους μπροστά μου με ένα πεινασμένο βλέμμα.
Χαμογελασα σαν τον τζοκερ και ορμιξα στο έναν.Τον δάγκωσα στον λαιμό κόβοντας ένα κομμάτι. Αυτο ειναι αιμα; Αιμα.
Ημουν τοοοσο ενθουσιασμενη. Οκ τωρα  θελω και αλλο. Εκείνος έπεσε κάτω αναίσθητος χάνοντας πολύ αίμα και μετα σε κλασματα δευτερολεπτου εγινε σκονη.
Κοίταξα τον άλλον με το ίδιο βλέμμα όπως πριν και πριν κάνει κάτι τον δάγκωσα και αυτόν.
Είχα σχεδόν τελειώσει με αυτους, ενας ακόμα μου έμεινε. Γύρισα να κοιτάξω και τον τελευταίο ο οποίος με κοιτούσε ενθουσιασμενος μπορώ να πω.

《Θα τα ξαναπουμε μικρη!》 Ειπε με αλλιωμενη φωνή αυτός.

Αυτος ειναιιι μαζοοχααςς ναιιιι. φωναξε μια φωνουλα.

Ειναι η εσωτερική σου σατανικη συνηδηση.  Ειπε το διαβολακι.

Χεστικα. Του Απαντησα και εκεινο με κοιταξε βλοσυρα.

Αρχισα να τον πλισιαζω μα αυτος με μια κινηση εξαφανίστηκε μέσα στα δέντρα πίσω του και έχασα την μυρωδιά του.
Δεν ξέρω πως έγινε αυτό όμως είμαι σίγουρη ότι θα τον ξαναδώ. Και οταν το κανω ειμαι σιγουρη πως θα τον σκοτωσω.
Γυρισα να κοιταξω την Σταυρούλα που με κοιτουσε χαμενη στις σκεψης της.
Την πλισιασα και σκουπισα το στομα μου απο τα αιματα.
Καθησαμε ακινητες για λιγο βυθησμενες στις σκεψης μας.
Τι στην ευχη συμβενει  με εμένα; Γιατί έχω τριχες και αιχμηρα νυχια; Γιατί ουρλιαζω σαν λύκος; Τι είμαι;
Αναστεναξα απογοητευμενη.
Ολο αυτο μου εφερε πονοκέφαλο. Κοιταξα προς το μέρος των τυπων που θα επρεπε κανονικα να  κοιτοταν στο πατωμα νεκροι μα δεν υπηρχε ιχνος τους.
Ολοι ειχαν γινει σκονη.Εκτος απο εκεινον.

《 Ειρηνη ποτε;》 με ρωτησε με περιεργια η Σταυρούλα βγαζοντας με από τις σκεψεις μου.

Την κοιταξα πελαγωμενη.

《Τι ποτε;》 την ρωτησα ενω σηκωθηκαμε.

《 Ποτε σε δαγκωσαν》ρωτησε και κοιταξε τριγύρω θημωμενη.

《 ολα ξεκινησαν πριν απο μια βδομάδα και κατι...》ειπα και ξεκινησα να αφηγουμε ολη την ιστορια παραλιποντας το συμβαν με τον Λου.

{...}

Μπηκαμε αθορυβα στο σπιτι μιας και το αμάξι του Γιάννη ηταν παρκαρισμενο απο κατω και σιγα σιγα πηγαμε και οι δυο στο δωματιο μου.
Αφου η Σταυρούλα εκανε πρωτη μπανιο , μπηκα να κανω και εγω.
Οταν πλεον ημουν καθαρη και φορουσα καθαρα ρουχα ξαπλωσα στο κρεβατι μου και η Σταυρούλα με κοιταξε.

《Οποτε εισαι πλεον  μια απο εμας.》ειπε η Σταυρούλα  θελωντας μαλλον να το πιστεψει η ιδια και εγω την κοιταξα.

《 Εμενα μου φαίνεται ολο αυτο ενας κακογουστο αστειο. Ή μαλλον ενας εφιάλτης.》 Της ειπα και ξεφυσιξα για εκατομμυριοστη φορα σημερα.

《Θα ξυπνησω σύντομα έτσι;》 την ρωτησα ανυπομονη.

Εκεινη με κοιταξε λυπημενη.

《 Ακου Ειρηνη. Αυτο που μεταλαχτικες σημερα ηταν ενας λυκανθρωπος στο προτελευταίο σταδιο. Δεν ξερω πως τα καταφερες και εγινες ετσι. Πάντως να ξερεις απο εδω και περα πρεπει να προσεχεις. Να μην νευριαζεις με το παραμικρο, να ελενχεις τον εαυτο σου και να προσέχεις ώστε να μην το μαθει κανεις.》 Ειπε και με κοιταξε σοβαρα.

《 Εχεις δικιο ομως,τι πρεπει να κανω, πως να το ελενξω,δεν ξερω τι θα κανω;》 την ρωτησα απελπισμενη

《Λοιπον πρωτα απο ολα αυτο που πρεπει ειναι να ελενξεις τις μεταμορφωσης σου και φυσικα να ελενξεις την ημερα της πανσελινιου τον λυκο που παραμονευει μεσα σου.》
Μου ειπε.

《 τι πρεπει να κανω για αυτο;》 την ρωτησα τρομαγμενη.

《 Προς το παρόν υπομονη》 μου ειπε και μου χαμογελασε συμπονετικα.

《 αντε ωρα για υπνο.》 Ειπε μετα απο λιγο και εγω εγνεψα.

Σκεπαστικαμε και σε χρονο ρεκορ ο υπνος μας καταβαλε. Τουλαχιστον εμενα. Η Σταυρούλα δεν ξερω τι εκανε.

Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Λ Α

Οταν πλεον ειχε κοιμηθεί βγηκα αθορυβα απο το δωματιο της.
Μολις εκλεισα την πορτα επεσα πανω στον Γιαννη. Ανοιξε το στομα του μα πριν μιλήσει τον διεκοψα.

《 Μαλλον, ενταξει οχι μαλλον, ξερω οτι τα ακουσες ολα, αυτο σημενει πως πρεπει να την εκπαιδευσουμε ωστε να μην πέσει στα χερια των κυνηγών. Προλαβενουμε;》 Τον ρωτησα σοβαρη.

《 Ναι ανετα προλαβενουμε.Και εχεις δικιο για αρχη πρεπει να την προστατευσουμε. Ειδικά τωρα, οι πρωτες μερες ειναι παντα δυσκολες.》ειπε και εγω εγνεψα συμφωνοντας ενω πηγαμε και οι δυο να κατσουμε στον καναπε για να συζητήσουμε.

Γειαα σαςς:) τ μου κανετε; ελπιζω καλαα 😀😊
Δν ξερω τ να γραψω πάντως ζητάω συγνώμη που δεν ανεβασα τοσο καιρο.
Επισις να πω ενα μεγαλοτεραστιο ευχαριστώ στην Thenia_16 γτ αν δν ηταν αυτη ακομα θα προσπαθουσα να γραψω 😂😂😂
So αυτα. Τα λεμε 😊😊

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΕΝΟ