Ο Πέτρος ασχολήθηκε με τα υφάσματα που προμηθεύτηκαν στο μαγαζί για να τα δώσει ταξινομημένα στις μοδίστρες που θα έφταναν την επόμενη μέρα και θα καταπιάνονταν με την ραφή καινούριων κουρτινών. Το κατάστημα πήγαινε πολύ καλά το τελευταίο διάστημα και είχαν περισσότερες δουλειές και οικονομικές ωφέλειες.

Ο νεαρός άνδρας με το που ολοκλήρωσε την εργασία του πλησίασε την Κλαίρη η οποία κρεμούσε τις νέες κουρτίνες στις βιτρίνες προκειμένου να πέσουν στο μάτι των ενδιαφερόμενων και να πωληθούν πιο εύκολα. Το αφεντικό των υπαλλήλων έφυγε μια ώρα νωρίτερα και έτσι ο Πέτρος βρήκε ευκαιρία να της πιάσει κουβέντα.

  " Πως τα πας;" τη ρώτησε με ενδιαφέρον.

" Καλά, κρεμάω τέσσερις ακόμα και θα φύγω επιτέλους.. πέρασε και αυτή η μέρα, θέλω να γυρίσω σπίτι μου να δω την αδελφή μου και τα ανίψια μας."

" Σκεφτόμουν να πηγαίναμε βόλτα μέχρι το σπίτι σου αν ήθελες έχουμε καιρό να τα πούμε λίγο οι δυό μας."

" Το ξέρω Πέτρο και συγγνώμη που δεν κανονίζω βόλτες μαζί σου εδώ και δύο βδομάδες αλλά έτυχαν διάφορα οικογενειακά και δεν είχα χρόνο χαλάρωσης ούτε για τον εαυτό μου."

" Καλά βρε δεν παραπονέθηκα, βλεπόμαστε σχεδόν κάθε μέρα στη δουλειά και τα λέμε και εδώ όποτε βρίσκουμε χρόνο."

" Ναι συμφωνώ έχει πλεονέκτημα να εργάζεσαι στον ίδιο χώρο με έναν φίλο ή φίλη σου. Δεν μου είπες όμως τι θες να συζητήσουμε."

" Κλαίρη άκου, βλέπω την ντροπαλότητα και τη  μικρή φοβία που νιώθεις για τους άντρες και σου ξεκαθαρίζω πως εγώ είμαι ήπιων τόνων, δεν πρόκειται να κάνω ποτέ κάτι που να σε φέρει σε δύσκολη θέση, σε βλέπω φιλικά. Επειδή η φιλία μας δεν ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό, σκέφτηκα πως θα ήταν τίμιο να σου μιλήσω ώστε να νιώθεις πιο σίγουρη για  το άτομο μου.

Επίσης μπορείς να μου λες τα πάντα που σε απασχολούν οτιδήποτε και αν είναι αυτό, μη διστάζεις. Θα σταθώ μάλιστα στο πλάι σου αν αντιμετωπίσεις τυχόν κάποιο σοβαρό πρόβλημα."

" Μα δεν σε αμφισβητώ Πέτρο, είσαι πολύ καλός και σε εκτιμώ. Αρχικά ντρεπόμουν να σε πλησιάσω ώστε να σε γνωρίσω καλύτερα αν θυμάσαι.. αλλά είδα πως δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς αφού θα δουλεύαμε στον ίδιο χώρο και δεν ήθελα να βαριέμαι τις ώρες του διαλείμματος ή της έλλειψης καθηκόντων.

Ήθελα να κουβεντιάζω με κάποιον και δίχως να το καταλάβουμε μετά από μερικά χρόνια γίναμε και φίλοι. "

" Ναι αυτό ήταν κάτι που δεν περίμενα, θυμάμαι πως ήσουν κλειστός χαρακτήρας όταν πρωτοήρθες στη δουλειά πριν πέντε χρόνια όμως λύθηκε η γλώσσα σου και απέκτησες θάρρος."

" Και ο πρώτες μου δουλειές απαιτούσαν θάρρος απλά σε αυτό το κατάστημα χρειάζεται περισσότερη επικοινωνία με τους πελάτες, έρχομαι σε επαφή μαζί τους και καλούμαι να προωθήσω τα προιόντα πώλησης και παράλληλα να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις του αντικειμένου που σπούδασα όποτε κρίνω αναγκαίο."

 " Η επιχείρηση πηγαίνει αρκετά καλά τώρα τελευταία, δεν ξέρω αν το πρόσεξες."

" Ναι και χαίρομαι γι' αυτό αλλά όπως και να έχει δεν αλλάζει κάτι με εμένα.. αμείβομαι με το βασικό ελάχιστο μισθό με τον οποίο καλούμαι να θρέψω τρία άτομα στην οικογένεια." κατέβασε προβληματισμένη και λυπημένη το βλέμμα της η Κλαίρη.

" Καταλαβαίνω, έχεις δίκιο εν μέρη αλλά τουλάχιστον είσαι εργαζόμενη την ώρα που υπάρχουν πολλοί στη θέση σου σε χειρότερη κατάσταση. Σκέψου και το άλλο δεν μπορούμε όλοι να είμαστε εύποροι και έτυχε να γνωρίσω μερικούς από αυτούς οι οποίοι παρόλη την οικονομική εξασφάλιση δεν είναι ευτυχισμένοι πραγματικά στη ζωή τους, διαισθάνονται να τους λείπει κάτι.

Τα λεφτά δεν είναι το παν για την ευφορία στη ζωή Κλαίρη να το ξέρεις και μην απογοητευτείς αν τυχαίνει να μην είσαι πλούσια. Οι άνθρωποι της τάξης μας δίνουμε προτεραιότητα σε άλλα πιο βασικά και ουσιαστικά όπως τις αξίες και την καλλιέργεια  ανθρώπινων σχέσεων υγιών που δεν στηρίζονται σε υλικά αγαθά και ποδοπατημένα ιδανικά."

" Έχεις δίκιο, δεν σκέφτηκα ποτέ να γίνω πλούσια και ούτε είναι κάτι που επιθυμώ και επιδιώκω. Αλήθεια γνωρίζεις και εσύ πλούσια άτομα;" ρώτησε με ενδιαφέρον και απορία η Κλαίρη καθώς ποτέ δεν του το είχε του βιοπαλαιστή Πέτρου να γνωρίζεται με άτομα από την ανώτερη κοινωνική θέση. Εκείνος της περίγραψε πως τους γνώρισε κατά τη διάρκεια των σπουδών του ως ειδικός σχεδιασμού επίπλων.

                        .... 

   Η Ευρυδίκη αγόρασε ένα μπουκέτο από διάφορα λουλούδια μαργαρίτες, μανόλιες, άλυσσους, μολόχες και πορτοκαλί τριαντάφυλλα διότι πέρασε καιρός από τότε που επισκέφτηκε τον τάφο των γονιών της και ήθελε να τους προσφέρει κάτι όμορφο και ξεχωριστό. Έφτασε στο μνήμα και ακούμπησε τα λουλούδια πάνω του- ευτυχώς ο τάφος παρέμενε φροντισμένος και καθαρός- και άρχισε να προσεύχεται.

Τελειώνοντας ψέλλισε με αδύναμη φωνή: " μπαμπά, μαμά συγγνώμη που έκανα καιρό να έρθω να σας δω, δεν σας ξέχασα όμως ούτε στο ελάχιστο. Σας αγαπώ πολύ και ότι και αν περάσαμε μόνο πιο δυνατοί και ενωμένοι βγήκαμε από τις φουρτούνες. Συμβαίνουν διάφορα και ένα γεγονός που με τάραξε, ήταν μια ερώτηση της Κλαίρης με αφορμή μια παλιά μου φωτογραφία που έγινε αιτία να ξυπνήσουν οι βαριές αναμνήσεις του τότε.

Τρομοκρατήθηκα τόσο πολύ που δεν ήξερα τι να πω και τι να πρωτομπαλώσω, για να μην προδοθώ. Τι να κάνω, κινδυνεύει να βγει στη φόρα το μυστικό που κρύβω τόσα χρόνια και είμαι σίγουρη πως θα οργιστεί πολύ μαζί μου η μικρή. Θεέ μου προστάτευσε την Κλαίρη από αυτό το μυστικό, γιατί δεν ξέρω τι θα γίνει αν το μάθει, θα καταρρεύσει και τρέμω στη σκέψη να την χάσω."

Η γυναίκα άγγιξε τις φωτογραφίες των γονιών της και προσπάθησε να πνίξει το λυγμό που πήγαινε να βγει από μέσα της καθώς οι αναμνήσεις και όλα όσα έζησε την κυρίευαν ξανά και ξανά. Το μυαλό της δεν ξεκόλλαγε γιατί περνούσαν όλα τα συνταρακτικά γεγονότα σαν ταινία στο κεφάλι της. Αφού έκλαψε σιγανά και ανακουφίστηκε, πήρε το δρόμο για την επίσκεψη σε δύο φίλους  και πολύ κοντινούς της ανθρώπους.

                                         ....

" Καλώς την πως και απο δω Ευρυδίκη;" τη ρώτησε εγκάρδια ο παλιός συμμαθητής της από το σχολείο που έτυχε να παντρευτεί την μοναδική κολλητή της φίλη και ήταν οι μόνοι που κράτησαν επαφή μαζί της έπειτα από τόσα χρόνια.

" Ήθελα να σας δω λίγο, σας πεθύμησα και επειδή θέλω να συζητήσουμε κάποια πράγματα."

" Κατάλαβα, αυτά τα γνωστά σοβαρά πράγματα." μουρμούρισε η φίλη της Ξένια. " Θα σου προσφέρω λίγο καφέ και μπισκότα, κάθισε σε όποια καρέκλα θέλεις στο τραπέζι." Η Ευρυδίκη βολεύτηκε σε μια θέση δίπλα στον Μένιο και απέναντι από την Ξένια. Αφού κουβέντιασαν γενικώς και αορίστως για τις οικογένειες τους έφτασαν στο επίμαχο θέμα.

" Το συζητώ μαζί σας γιατί είστε οι μόνοι που γνωρίζετε όλη την ιστορία μου και με καταλαβαίνετε σε κανέναν άλλον δεν κατάφερα να μιλήσω γι' αυτό...αδυνατώ να εμπιστευτώ οποιονδήποτε εκτός των δύο καλύτερων μου σχολικών φίλων."

" Ναι Ευρυδίκη εννοείται πως είμαστε μαζί σου, αλλά σκέψου το αλλιώς το παρελθόν πέρασε δεν είναι καλύτερα τόσα χρόνια μετά να μην παίρνεις τη πρωτοβουλία να το μοιραστείς με το παιδί;"

" Θα θυμώσει και δεν θα θέλει να με ξαναδεί."

'' Ναι αλλά ο θυμός της θα είναι στιγμιαίος, αν της μιλήσεις με το μαλακό και όχι απότομα. Δηλαδή θέλει λεπτό χειρισμό το ζήτημα για να μην ταραχτεί ."

" Μα έτσι και αλλιώς θα της μιλούσα με τούτο το τρόπο, όχι ξεκάρφωτα και ψυχρά λες και της ανακοινώνω το δελτίο του καιρού. Όμως φοβάμαι ότι η αντίδραση της θα είναι η ίδια ότι τρόπο και να χρησιμοποιήσω."

" Ναι Ευρυδίκη μου αλλά δεν μπορείς να της το κρύβεις άλλο, έχει μεγαλώσει το κορίτσι είναι ολόκληρη γυναίκα πλέον και δεν είναι σωστό να μην της λες την αλήθεια. Θα επωμιστείς τις συνέπειες, παρολ' αυτά θα σου έχει αποβληθεί ένα βάρος και θα νιώθεις καλύτερα." της έπιασε το χέρι ενθαρρυντικά και ζεστά η Ξένια.

" Έχετε δίκιο και οι δύο σας όμως θα το σκεφτώ χρειάζεται λίγος χρόνος ακόμα δεν θέλω να ταράξω το παιδί αυτή την περίοδο που όλα κυλάνε ισορροπημένα στη ζωή της. Θα αφήσω να περάσουν μερικοί μήνες ακόμα για να προετοιμαστώ ψυχολογικά, όταν θα θελήσω να της ομολογήσω την αλήθεια."

                                    ....

"Αδερφή γύρισες; Που είχες πάει τόσες ώρες;"

" Μετά το νεκροταφείο, στο σπίτι του Μένιου  και της Ξένιας."

" Αα στους παλιούς συμμαθητές και φίλους σου ναι. Πως περάσατε, θυμηθήκατε τα παλιά όταν ήσασταν νέοι;"

" Ναι κάτι τέτοιο. Εσύ τι κάνεις τώρα, στο τραπέζι;"

" Απλώνω ένα καινούριο τραπεζομάντηλο δώρο του κύριου Στέργιου, τι καλός που είναι συνήθως. Με βοηθάς να το στρώσουμε;"

" Φυσικά για να το δω, υπέροχο είναι."

" Από κεντητή δαντέλα και σχέδια damask. Αυτά κοστίζουν πανάκριβα και το αφεντικό μου μου το χάρισε ως ένδειξη επιβράβευσης επειδή είμαι η σταθερή και πιο αξιόλογη υπάλληλος στο μαγαζί του."

" Μπράβο χαίρομαι τόσο πολύ αγάπη, έλα να σε αγκαλιάσω. " Η Ευρυδίκη μόνο όταν αγκάλιαζε τη Κλαίρη ένιωθε ψυχική ανακούφιση και παραμερούσε οτιδήποτε την κατέτρωγε. Θα έβλεπε όμως σύντομα, ότι δεν μπορεί να καταχωνιάζει διαρκώς στα βάθη της ψυχής της τα κρυμμένα μυστικά της...

                              ....

Οι δύο αδερφές επισκέφτηκαν την οικογένεια της Ξένιας για απογευματινό δείπνο και επειδή σκέφτηκαν πως θα ήταν καλή ιδέα να γνωριστούν τα ανίψια τους με τα παιδιά της Ξένιας που βρίσκονταν στην ίδια ηλικία και μοιράζονταν πολλά κοινά.

Τα πλασματάκια έδεσαν πολύ μεταξύ τους προς ευχαρίστηση των οικογενειών τους, ιδιαίτερα ο Θάνος και η Μαρκιανή είδαν πρώτη φορά στη ζωή τους τόσα πολλά παιχνίδια-κουκλάκια, αυτοκινητάκια και κουκλοσπιτάκια- λόγω του ότι οι γονείς των μικρών είχαν λίγο καλύτερη οικονομική δυνατότητα.

Πέρασαν ώρες ξεγνοιασιάς και παιδικής ευφορίας και έφτασε η ώρα που θα έτρωγαν το δείπνο οικογενειακώς: μια πεντανόστιμη γαριδομακαρονάδα με συνοδεία ροζέ κρασιού. Οι δύο αδερφές ήπιαν ελάχιστα από ευγένεια καθώς απέφευγαν κάθε μορφή αλκοόλ.

Ο Θάνος και η Μαρκιανή κατά τις δέκα άρχισαν να νυστάζουν υπερβολικά και ζήτησαν από τις θείες τους να μείνουν στο σπίτι των νέων τους φίλων μιας το δικό τους σπίτι απείχε μισή ώρα απόσταση με τις συγκοινωνίες και την επόμενη μέρα δεν είχαν σχολείο.

 Η Ευρυδίκη πήγε στην κουζίνα να βοηθήσει την Ξένια που μάζευε τα βρώμικα πιάτα που απέμειναν από το βραδινό. Σαν να το επιθυμούσε διακαώς να βρεθεί μόνη με την φίλη της όσο η Κλαίρη καθόταν στο τραπέζι ακόμα και έκανε συζήτηση με τον Μένιο της ψυθίρισε:'' Ξένια είναι πολύ δύσκολο να το κρατώ κρυφό, πνίγομαι και από την άλλη δεν θέλω να πω τίποτα."

" Ακόμα δεν της έχεις μιλήσει;" ρώτησε έκπληκτη η φίλη της. " Πέρασαν τρεις μήνες κοντεύουν Χριστούγεννα, οσονούπω, πότε θα της το πεις όταν αλλάξει και αυτός ο χρόνος;"

" Βλέπεις δεν είναι η κατάλληλη εποχή, αν το μάθει τώρα δεν θα περάσει τις γιορτές μαζί μου και αυτό δεν θέλω με τίποτα να γίνει."

" Δεν είναι η κατάλληλη εποχή εδώ και χρόνια Ευρυδίκη αλλά δεν μπορείς να το αναβάλλεις μια ζωή, κάνεις μεγαλύτερο κακό δεν το βλέπεις;" τη ρωτά αγανακτισμένη Ξένια.

" Και πως αλλιώς να ενεργήσω; Κάθε μέρα προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να αποκαλύψω το μυστικό αυτό και κάθε μέρα διαπιστώνω ότι δεν λέγεται τέτοιο πράγμα. Είναι ανήκουστο και οδυνηρό."

" Σίγουρα είναι, και οι δύο συμφωνούμε όμως τι είναι καλύτερο να εμφανιστεί κάποιος αντί εσύ που δεν νοιάζεται τη Κλαίρη και να της πει έτσι τραχιά και ωμά είσαι η κόρη της Ευρυδίκης και όχι αδερφή της; "

  Δεν ήξεραν οι δύο φίλες ότι δεν έπρεπε να κάνουν αυτή τη κουβέντα εκείνη τη χρονική στιγμή, δεν ήξεραν. Που να φαντάζονταν τη τραγική ακολουθία που θα έσπειραν σε μια αθώα ψυχή την οποία δεν επιθυμούσαν να βλάψουν. Η Κλαίρη πήγαινε το πιάτο της στη κουζίνα και κρυφάκουσε από ένα σημείο τη κουβέντα τους πίσω από ένα τοίχο.

Αν και οι φωνές έβγαιναν σε χαμηλό τόνο, δεν ήταν αρκετό για να μην ακουστούν μέχρι τον τοίχο ακριβώς πίσω τους. Η Κλαίρη έκανε την δραματική είσοδο της στην κουζίνα και κοίταξε τις δύο γυναίκες με το στόμα μισάνοιχτο. Όταν βρήκε το κουράγιο ρώτησε: "Πως... εσύ δεν είσαι η αδερφή μου;"