Ο Αιμίλιος ασχολήθηκε με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για τον γάμο χωρίς να του ξεφύγει η παραμικρή λεπτομέρεια και στον ίδιο πυρετώδη ρυθμό κινήθηκε και η Κλαίρη. Με τη βοήθεια της μητέρας του Αιμίλιου και των συγγενών του διάλεξε το ομορφότερο νυφικό, έκανε αλλεπάλληλες πρόβες, έφτιαξε προσκλητήρια και ανέλαβε ένα μικρό μέρος της διακόσμησης του χώρου εκδηλώσεων του γάμου της ο οποίος θα γινόταν στην ύπαιθρο λόγω των ανοιξιάτικων ημερών που θα συνέπιπταν με το σημαντικό γεγονός.

Τη διακόσμηση δεν μπορούσε η ίδια να την αναλάβει εξ ολοκλήρου παρότι αποτελούσε το είδος της και σπούδασε τέσσερα ολόκληρα χρόνια γι' αυτό. Η μητέρα του Αιμίλιου Θεώνη είχε φέρει τους καλύτερους γνωστούς της διακοσμητές, για να εκπληρώσουν όλες τις επιθυμίες όπως όφειλαν.

Η Κλαίρη είχε γνωρίσει την Θεώνη στο δείπνο που παρέθεσε μερικές βδομάδες νωρίτερα όταν ο γιος της αποφάσισε επισήμως να παρουσιάσει στον οικογενειακό του κύκλο τη γυναίκα που ήθελε στο πλευρό του. Είχε τρομερό τρακ και κόπιασε προκειμένου να τη συμπαθήσει η μέλλουσα πεθερά της και εν μέρη το πέτυχε. Η τελευταία βέβαια κράτησε ουδέτερη στάση απέναντι της, δεν ήταν ούτε πολύ αυστηρή και ψυχρή ούτε όμως φιλική και προσηνής όσο ήλπιζε η Κλαίρη να την δει.

Μόλις άρχισαν οι δύο γυναίκες να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί κατά τη διάρκεια των ετοιμασιών του γάμου, οι προθέσεις της υπερήλικης έγιναν φανερές. Ξεκαθάρισε στην Κλαίρη ότι όφειλε να μάθει τους τρόπους συμπεριφοράς που άρμοζαν και ήταν απαραίτητες σε μια γυναίκα της αριστοκρατίας αν ήθελε να παραμείνει ως μόνιμη σύζυγος του γιου της και να τον κάνει να την επιθυμεί συνεχώς. 

Έτσι η νεαρή προσαρμόστηκε σε νέους επιπλέον κανόνες που έμαθε σταδιακά και όσο πιο πολύ αλληλεπιδρούσε με την οικογένεια του Αιμίλιου. Οι αδερφές του δύο πολύ κομψές και καλοντυμένες κυρίες μεταξύ τριανταδύο και τριαντατεσσάρων χρονών, έδειξαν μεγαλύτερη συμπάθεια στην Κλαίρη και ήταν εκείνες που τη βοήθησαν ουσιαστικά να μάθει τη ζωή των αριστοκρατών.

Λειτούργησαν ως μεσολαβητές ανάμεσα στη σχέση της Θεώνης και της νύφης της, όποτε έβλεπαν να διαπερνά κρίση και τάραγμα λόγω των απειρίας της Κλαίρης και της ιδιοσυγκρασίας της Θεώνης στο να περνά από εξέταση τη νεαρή κοπέλα για να δει πόσο άξια είναι στους νέους ρόλους της ως μέλους της πλουτοκρατίας.

Στη δουλειά η Κλαίρη δεν ανταποκρινόταν με τον ιδιαίτερο ζήλο που συνήθιζε το τελευταίο διάστημα, αφενός λόγω της κόπωσης της και αφετέρου επειδή ο Πέτρος απουσίαζε από το κατάστημα και μάλιστα τη συγκεκριμένη βδομάδα δεν εμφανίστηκε ούτε μια φορά. Ζήτησε από τον Στέργιο να τον τοποθετήσει λίγες ώρες και μόνο στους χώρους όπου δουλεύουν οι μοδίστρες για να τις βοηθάει.

Όμως όταν το αφεντικό του νεαρού κατάλαβε πως δεν έμενε ευχαριστημένος κανένας τους, κανόνισε να τον βάλει να δουλέψει στο κατάστημα ενός φίλου του με είδη σπιτιού λίγα μέτρα μακριά από το ''delicate curtains''. Έτσι ο Πέτρος και δεν χρειαζόταν να ανησυχεί αν θα πέσει πάνω στην Κλαίρη και θα είχε μικρή απόσταση να διανύσει σε περίπτωση που προέκυπτε ανάγκη να βοηθήσει σε δύο μαγαζιά.

" Με συγχωρείτε κύριε Στέργιε, αλλά παντρεύομαι σύντομα, η μέρα του γάμου δεν αργεί και δεν μπορώ να εργάζομαι με προσοχή όπως κάποτε. Καλό θα ήταν να προσλαμβάνατε νέους βοηθούς.'' του εξήγησε ευγενικά η Κλαίρη.

'' Θα το κάνω, και μην απολογείσαι καλή μου ξέρω. Aλλά δεν γίνεται να σε απολύσω τώρα αφού ούτως ή άλλως σε δύο βδομάδες περίπου σταματάς τη δουλειά όταν φύγεις με τον άντρα σου για να ζήσετε μακριά. Ο Πέτρος θα ξαναγυρίσει πιο πρόθυμα στο μαγαζί μόλις φύγεις εσύ.''

'' Είναι στεναχωρημένος και άκεφος από ότι έχω δει και δεν αλλάζει δυστυχώς.» παρατήρησε η Κλαίρη.

''Πως να είναι κορίτσι μου έτσι όπως τα έχεις κάνει, λογικό είναι. Ελπίζω να είναι προσωρινά.''

    'Πως τον είχε πληγώσει έτσι, πως μπόρεσε αυτόν τον μόνο άνθρωπο που της στάθηκε και δεν ήθελε με τίποτα να χάσει από τη ζωή της, ενώ για τη μάνα της δεν την ένοιαζε διόλου!' Συλλογιζόταν η Κλαίρη ρίχνοντας ευθύνες στον εαυτό της και νιώθοντας τύψεις. Αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο από τον να του πληγώσει τα συναισθήματα, προτιμότερο ήταν να τον παντρευτεί δίχως να τον αγαπά; Όχι σαφώς.

Βέβαια και τον Αιμίλιο δεν τον αγαπούσε με το είδος της αγάπης που είχαν άλλα ζευγάρια, όμως αυτό ήταν μια άλλη κουβέντα. Δεν είχε ψάξει μέσα της πως ένιωθε πραγματικά για εκείνον, αν άλλαξε κάτι το τελευταίο διάστημα. Όλα ήταν μπερδεμένα στο κεφάλι της. Όσον αφορά τον Πέτρο αν τον δεχόταν για σύζυγο της και προχωρούσε τελικά στο γάμο θα τον 'βασάνιζε' ψυχολογικά  στη πορεία της κοινής τους ζωής καθότι θα του γινόταν φανερό όλο και περισσότερο πως δεν τον αγαπά και τον παντρεύτηκε από πίεση και υποχρέωση.

Κάτι τέτοιο δεν ήθελε να του το κάνει με τίποτα, δεν ήθελε να τον πληγώσει άλλο, αρκετό κακό του έκανε μέχρι στιγμής.

Ο Αιμίλιος κατέφτασε στο μαγαζί με το χαμόγελο γεμάτο ζωντάνια στο πρόσωπο του και έπιασε από τον ώμο την Κλαίρη σφιχταγκαλιάζοντας την στη συνέχεια. « Κύριε Στέργιε μπορώ να πάρω την Κλαίρη λίγο νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα που σχολά; Έχουμε κάποιες εκκρεμότητες να τακτοποιήσουμε όσο κοντεύει ο γάμος. Αγάπη μου» στράφηκε στην αρραβωνιαστικιά του: «θα φάμε αργότερα σε ένα καλό ρεστοράν μιας και θα'μαστε στο δρόμο, μην μείνεις νηστική και εξουθενωθείς»   

«Ναι αμέ δίκιο έχεις.» του χαμογέλασε η Κλαίρη. Δεν πρόλαβαν να φύγουν όταν ξαφνού ένας αναπάντεχος επισκέπτης τους διατάραξε την ηρεμία με την παρουσία του. Μια εντυπωσιακή επιμελημένη ξανθομαλλούσα εισήλθε στο μαγαζί και έκανε πως έριχνε μια ματιά στις κουρτίνες όταν πήγε με γρήγορο βηματισμό στη μεριά του ταμείου και κοιτώντας κατάματα την Κλαίρη και τον Αιμίλιο σχολίασε: « Δεν περίμενα ότι θα  παντρευόσουν μια ταπεινή πωλήτρια που βγάζει τρεις και εξήντα. Όπως και να έχει μπράβο συγχαρητήρια!» 

Τα λόγια της σόκαραν τη Κλαίρη, αλλά έτσι ήταν η  Τζίνα δεν φίλτραρε τη σκέψη και τα λόγια της τα άφηνε να ξεχυθούν πάντα αυθόρμητα από το στόμα της ακόμα και αν πονούσαν ή πρόσβαλαν κάποιον. Η Κλαίρη είχε ξαναδεί τη Τζίνα καθώς βόλταρε με τον Αιμίλιο στο πάρκο ένα απόγευμα σχετικά πρόσφατα. Ο αγαπημένος της αμέσως της ομολόγησε πως η ξανθιά με το μπορντό τζάκετ και τη μαύρη φούστα με γραμμές που κινούνταν από την αντίθετη μεριά του δρόμου τους, ήταν ο παλιός δεσμός του και ακόμα του κρατούσε κακία για τον τρόπο που την παράτησε.

Η Τζίνα τότε δεν στάθηκε να χαιρετήσει και να πει κάτι στον Αιμίλιο, απλώς ένα ειρωνικό χαμόγελο εισέπραξε από εκείνη. Η Κλαίρη σχημάτισε από τότε μια αρνητική εντύπωση για τη νεαρή κοπέλα. Έτσι και τώρα δεν μπόρεσε να μην υπερασπιστεί τον εαυτό της.

« Κυρία με προσβάλλετε, δεν σας επιτρέπω άλλη φορά να μπείτε στο μαγαζί για να μου κάνετε τέτοια σχόλια » της μίλησε έντονα η Κλαίρη. Ο Αιμίλιος αμήχανος και αδύναμος να ελέγξει τη πρώην του, την έπιασε μαλακά από το μπράτσο και βγήκαν έξω για να συνεχίσουν τη σύντομη κουβέντα τους και να τελειώσουν άμεσα.

Η Κλαίρη παρακολούθησε από το τζάμι το πρώην ζεύγος να αντιπαρατίθεται έξω από το μαγαζί. Πιθανολογούσε πως διαπληκτίζονταν για την απρόσμενη εμφάνιση της Τζίνας και ο Αιμίλιος θα της ζητούσε να μην τον ξαναενοχλήσει και να τον αφήσει να συνεχίσει τη ζωή του.

« Δεν πρέπει να έρχεσαι εδώ. Σε παρακαλώ, Τζίνα μην με φέρνεις σε δύσκολη θέση γαμώτο »

« Τι να κάνουμε δεν άντεξα, ήθελα να δω με τα μάτια μου το καινούριο φρούτο που έμπλεξες στα δίχτυα σου και βάλθηκες να παντρευτείς κιόλας.» τον ειρωνεύτηκε αυταρχικά η Τζίνα σταυρώνοντας τα χέρια της.

« Δεν τα είπαμε βρε Τζίνα είναι σημαντικός αυτός ο γάμος...»

« Ότι θα έπεφτες τόσο χαμηλά για μια πωλήτρια δεν το περίμενα, έζησα να το δω και αυτό. » 

« Τζίνα θυμάσαι τι κουβεντιάσαμε τελευταία φορά, είπες ότι θα συμφωνήσεις με όποια επιλογή μου » της υπενθύμισε σοβαρά κουνώντας τους δείκτες των χεριών του... Την ίδια στιγμή, στο κατάστημα κουρτινών ο Στέργιος έπιασε κουβέντα με την Κλαίρη. «Θέλω να σου επισημάνω κορίτσι μου κάτι και σε παρακαλώ να με ακούσεις. Μην δείχνεις αυστηρή ψυχρότητα, σχεδόν μίσος απέναντι στην μητέρα σου, κρίμα είναι για αυτήν διότι σε αγαπά πολύ.

Λίγες φορές έτυχε να την δω και όταν έμαθα για την ιστορία της τότε που πέρασε από εδώ και εξήγησε τα αίτια προκάλεσε τη φυγή σου, την συμπόνεσα και δεν μπόρεσα να την δω με κακία. Σε αντίθεση με εσένα που θορυβήθηκες και πληγώθηκες επειδή έμαθες ένα σημαντικό κομμάτι του παρελθόντος σου. Και να θυμάσαι αυτό: ποτέ δεν θα σε αγαπήσει κάποιος περισσότερο από την οικογένεια σου.

Μην θεωρήσεις επίσης ποτέ ότι γνωρίζεις κάποιον καλά σε όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του. Όλοι έχουμε έναν μανδύα για να καλύπτουμε εκείνες τις σκοτεινές παρυφές κακίας και αρνητικών γνωρισμάτων  που δεν θέλουμε να γίνονται ευδιάκριτες στους άλλους ».  Η Κλαίρη τον άκουγε με περιέργεια και απορία. Σίγουρα ο γεράκος είχε ζήσει κάτι παραπάνω, γνώρισε εμπειρίες για αυτό μπορούσε να της μιλά με θυμοσοφίες, δεν σήμαινε όμως απαραίτητα ότι είχε πάντοτε δίκιο στη κρίση του.

Της Κλαίρης της χάλασε η διάθεση και φάνηκε όταν καθόταν αμίλητη απέναντι από τον Αιμίλιο στο εστιατόριο στα προάστια της περιοχής του. 

« Τι συμβαίνει καλή μου, δεν πολύ άγγιξες το φιλέτο. Αν θέλεις μπορούμε να δούμε πάλι τον κατάλογο και να παραγγείλουμε κάτι άλλο για σένα, ένα ψαρονέφρι ή ένα ψάρι. Τα πάντα τα μαγειρεύουν άψογα εδώ »

« Όχι όχι ευχαριστώ, το φιλέτο μια χαρά είναι, εγώ δεν έχω πολύ όρεξη » δικαιολογήθηκε η Κλαίρη νιώθοντας άσχημα για λίγο που άφησε να φανεί η σοβαρή και σκεφτική έκφραση της.

« Σίγουρα; Δεν θέλω να είσαι ανόρεχτη και αγχωμένη Κλαίρη μου. Τόσο δρόμο κάναμε, πρέπει να φας καλά να ανακτήσεις δυνάμεις. Αλλιώς πως θα τα καταφέρεις σε αυτό που θέλεις να κάνεις αργότερα ;»

« Αιμίλιε είμαι καλά θα μαζέψω δυνάμεις και χωρίς επαρκή μερίδα φαγητού, μην το σκέφτεσαι τόσο » τον διαβεβαίωσε πιάνοντας του το χέρι η Κλαίρη. 

« Σε αγχώνει η επίσκεψη στη μαμά σου; »

« Ναι όπως κα να το κάνουμε με ανησυχεί λίγο. Αλλά όχι τόσο πολύ που να ντραπώ κιόλας ή δεν ξέρω και εγώ τι, εξάλλου με αυτή τη γυναίκα έχω κόψει κάθε δεσμό μετά τον τρόπο που μου φέρθηκε. Απλώς είπα να δείξω ένα τελευταίο δείγμα καλοψυχίας και να της γνωρίσω τον γαμπρό της. Στο γάμο όμως δεν πρόκειται να έρθει » υπογράμμισε κατηγορηματικά.

« Μην ανησυχείς αγάπη μου, όλα καλά θα πάνε και θα δεις ότι τίποτα δεν θα είναι. Θα γνωρίσουμε αυτή τη καλή κυρία, θα πούμε ορισμένα τυπικά και βασικά πράγματα και σε ένα μισάωρο το πολύ θα αναχωρήσουμε από το σπίτι σου για να πάμε όπου θέλεις εσύ και νιώθεις πιο άνετα ».

« Που αλλού να πάμε, δύο ώρες στους δρόμους κυκλοφορούσαμε και εξαντλήθηκα. Θα πάω για επίσκεψη στις φίλες μου Βάσω και Λένα για να δούμε κάποια κομεντί στο dvd αφού με αυτό το τρόπο περνάει η ώρα γρηγορότερα και θα γυρίσω όσο πιο αργά γίνεται σπίτι μου, όπως πάντα».

« Όταν βραδιάζει δηλαδή, επιστρέφεις κυρίως σπίτι σου τις Παρασκευές;»

« Ναι και άλλες δύο φορές τη βδομάδα προκειμένου να βλέπω όσο λιγότερες ώρες γίνεται την Ευρυδίκη στο σπίτι. Δεν φαντάζεσαι πόσο οδυνηρό μου είναι να αναγκάζομαι να συμβιώνω και να συνυπάρχω στον ίδιο χώρο μαζί της ύστερα από τα αδιάντροπα ψέματα που μου σέρβιρε επί χρόνια ».

« Σε καταλαβαίνω Κλαίρη μου ».

                        [...]

Ο Αιμίλιος άφησε το αυτοκίνητο δύο μέτρα πέρα από το σπίτι της Κλαίρης και κατέφτασαν με διαφορετικές σκέψεις ο καθένας στην είσοδο του σπιτιού. Η Ευρυδίκη τους άνοιξε την θύρα και έμεινε το βλέμμα της συνοφρυωμένο και μελαγχολικό  να τους περιεργάζεται.

« Περάστε μέσα παρακαλώ » τους υπέδειξε με το χέρι τον εσωτερικό χώρο και η Κλαίρη ένιωσε τα μηνίγγια της να την τρυπούν από περίεργα συναισθήματα. Συνέφερε τον εαυτό της και αποφάσισε να δείξει τόλμη και σιγουριά στην ομιλία της. Το ζευγάρι κάθισε στον εκρού καναπέ του σαλονιού, ένα από τα αγαπημένα χρώματα της Κλαίρης που συνέλαβε στην επιλογή του συγκεκριμένου επίπλου στον καναπέ όταν ήταν να αγοράσουν η ίδια και η Ευρυδίκη.

Ο Αιμίλιος παρότι το σπίτι της καλής του, δεν είχε πολλά πράγματα αξιόλογης σημασίας πέραν του καναπέ και μερικών μικρό πιατικών και ανέδιδε φτώχεια στην ατμόσφαιρα αισθάνθηκε μια ζεστασιά και θαλπωρή. Η Ευρυδίκη φρόντιζε πολύ προσεκτικά τις γωνιές του σπιτιού και αυτό φαινόταν. Ήταν επιμελής νοικοκυρά όπως και η κόρη της.

« Αφού συστηθήκατε Ευρυδίκη, νομίζω είναι περιττό να σου πω ότι με τον Αιμίλιο θα παντρευτούμε και δεν θα σταθεί τίποτα δυνατό να μας σταματήσει. Ελπίζω να μην έχεις αντίρρηση ακόμα και αυτή την ώρα που σου έφερα να γνωρίσεις τον γαμπρό σου. Με το συγκεκριμένο τρόπο σου κάνω σαφές και σε παρακινώ να κατανοήσεις ότι η απόφαση μου για τον γάμο είναι σοβαρή, και όχι κάποια επιπόλαιη που πήρα πάνω στα νεύρα μου » της μίλησε αποφασιστικά η Κλαίρη. Η Ευρυδίκη σάστισε και αναστατώθηκε στιγμιαία από το γεγονός ότι η κόρη της δεν άλλαζε γνώμη και ότι μιλούσε με τέτοια σκληρότητα.

Έκρυψε τα συναισθήματα της και στρέφοντας το βλέμμα της στη μεριά του Αιμίλιου είπε: « ώστε πήρατε την απόφαση να γίνετε αντρόγυνο έτσι άμεσα και...απότομα μάλιστα. Κύριε Αιμίλιε γιατί δεν ήρθατε να με δείτε λίγο καιρό νωρίτερα, να μου ανακοινώσετε την επιθυμία σας να πάρετε ως νύφη τη κόρη μου;  » τον ρώτησε κάπως στεγνά και με έλλειψη ευγενικής διάθεσης στη φωνή της. Ο Αιμίλιος διπλωματικός και ήρεμος χαρακτήρας πάντα, βρήκε τα κατάλληλα λόγια για να μην σκέφτεται άσχημα για αυτόν η πεθερά του.

«Ίσως καλό ήταν να σας μιλούσαμε πιο νωρίς, όμως η Κλαίρη δεν ήθελε και έτσι δεν τόλμησα να την πιέσω. Έχετε δίκιο ως ένα σημείο το ξέρω, δεν σας παρεξηγώ που σας πέρασε από το νου αυτή η ερώτηση. Μητέρα είστε ».

« Βέβαια ούτε για την ερωτική σχέση που δημιουργήθηκε μεταξύ σας με ενημερώσατε, είναι δυνατόν να περιμένω να μου ανακοινώσετε την πρόθεση σας για το γάμο; Λίγο χαζό αυτό που ρώτησα πριν » το βλέμμα της Ευρυδίκης στάθηκε στο κενό αποφεύγοντας το ζευγάρι απέναντι της.

Ένιωσε ενοχές, η ίδια είχε κάνει τόσο κακό στη κόρη της που μάλλον δεν έπρεπε καν να διανοείται να έχει και απαιτήσεις από εκείνη και τον γαμπρό της, ο οποίος σίγουρα θα έχει ενημερωθεί από την Κλαίρη για τα ψέματα και μυστικά που έκρυβε χρόνια και δεν θα είχε την καλύτερη γνώμη για αυτήν. 

« Να σας ευχηθώ κάθε ευτυχία στη ζωή σας με πολλά χαριτωμένα παιδάκια όταν και αν το αποφασίσετε » τους ευχήθηκε καλοσυνάτα γιατί ήταν σημαντικό αυτό να το ακούσει η κόρη της. Θα το εκτιμούσε παρά την ψυχρή σχέση ανάμεσα τους.

« Ευχαριστούμε και χαίρομαι που δεν έφερες καμία αντίρρηση αφού σου ανακοινώσαμε επίσημα την απόφαση μας » την κοίταξε η Κλαίρη παγωμένα.. ακόμα και το ευχαριστώ από το τσιγκέλι της έβγαινε.

Τόσο μίσος και πίκρα είχε για την γυναίκα που τη γέννησε και καθόταν στο απέναντι έπιπλο ελπίζοντας και περιμένοντας καρτερικά να της πει έναν έστω τρυφερό λόγο στη διάρκεια του μισάωρου. « Αιμίλιε, καλό είναι να πηγαίνουμε σωστά;» γύρισε προς τον αγαπημένο της.

« Χμ... όπως θες εσύ αγάπη μου. Ας πηγαίνουμε » σηκώθηκαν από τον καναπέ, ο Αιμίλιος εξέφρασε για τελευταία φορά την χαρά του για τη γνωριμία, τον έπαινο για την νοικοκυροσύνη της Ευρυδίκης και αποχώρησε με την Κλαίρη.

Η Ευρυδίκη τους κοίταξε για ένα λεπτό όσο κινούνταν στη γειτονιά, προτού κλείσει τη πόρτα και μονολόγησε πως κάτι δεν της άρεσε στον αέρα που εξέπεμπε ο κύριος Αιμίλιος και αυτό έπαιξε εν μέρη το λόγο του στην κάπως παγερή συμπεριφορά της και στη καχυποψία της...ιδιαίτερα τη στιγμή που του έθεσε το ερώτημα της.

   Ο Αιμίλιος και η Κλαίρη αφήνοντας το σπιτικό της περπάτησαν κατά μήκους του δρόμου της γειτονιάς τους. Αντίκρισαν άλλη εικόνα όταν βγήκαν από το σπίτι της κοπέλας καθώς πλέον επικρατούσε μια μικρή αναστάτωση. Παιδιά έπαιζαν κυνηγητό και ποδόσφαιρο, γειτόνισσες και οικογένειες βγήκαν στις αυλές τους για κουβεντολόι και πλανόδιοι πωλητές με πραμάτεια σε αντίκες αξίας διέσχιζαν το δρόμο ή έστηναν τους πάγκους τους. Έσφυζε από ζωή η γειτονιά της κοπέλας και τούτο οφείλονταν στο ότι ήταν νωρίς το απόγευμα έξι η ώρα.

Το ζευγάρι συνάντησε στο δρόμο του κάποιον απρόσμενο. Ο Πέτρος σήκωσε το κεφάλι του από το πεζοδρόμιο μόλις τους είδε και τους χαμογέλασε εκπέμποντας σαρκασμό και κακία. « Μπράβο τον έφερες στη γειτονιά μας Κλαίρη τον αγαπητικό σου βλέπω, ώστε να τον γνωρίσεις στην μητέρα σου. Δεν έχασες χρόνο.»

« Πέτρο σε παρακαλώ μην μιλάς έτσι » τον παρακάλεσε η Κλαίρη γεμάτη λύπη που την αντιμετώπιζε με τέτοιο τρόπο. Ήλπιζε πως θα του περνούσε ο θυμός και όλα τα αρνητικά συναισθήματα απογοήτευσης που του προκάλεσε για το πρόσωπο της αλλά που τέτοια τύχη. Πολλές ανόητες ελπίδες.

« Μιλάω όπως αισθάνομαι. Τέλος πάντων, γιατί να χαλιέμαι ψυχολογικά αφού εσύ για μια μικρή επίσκεψη ήρθες στη γειτονιά και θα πας στην οικία του μελλοντικού αγαπητικού σου » εκφραζόταν ειρωνικά και ο Αιμίλιος παρόλο που παρακολουθούσε τον διάλογο ανάμεσα στην Κλαίρη και τον φίλο της αμέτοχος τόση ώρα, δεν μπορούσε να μην αντιπαθήσει τον Πέτρο.

Ακόμα και μόνο από τα λόγια που άκουγε να βγαίνουν από το στόμα του. 'Πολύ αγενής, μες στην ειρωνεία και χωρίς τρόπους πιθανολογώ αυτός ο παλιός φίλος της αρραβωνιαστικιάς μου' είπε από μέσα του συνοφρυωμένος.

« Κάνεις λάθος, θα μένω εδώ στο πατρικό μου για δύο βδομάδες ακόμα. Με τον Αιμίλιο θα τηρήσουμε την εθιμοτυπία του γάμου κανονικά δεν θα μετακομίσω σπίτι του μέχρι την μέρα του γάμου » τον διόρθωσε η Κλαίρη.

« Τότε θα προσπαθώ να μην τριγυρνώ σε αυτή τη διαδρομή κοντά ή γύρω από το σπίτι σου, για να μην σε πετύχω τυχαία. Μην επιχειρήσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου ξανά ποτέ και μην με προσκαλέσεις στο γάμο σου. Πράγμα που εξυπακούεται έτσι και αλλιώς άμα είσαι λογική θα το καταλάβεις και η ίδια. Φεύγω και καλά στέφανα σας εύχομαι » η έκφραση του έσταζε ειρωνεία και λιγότερο αγαθή ευχή.

Η Κλαίρη κοιτούσε τη πλάτη του όσο απομακρυνόταν από το οπτικό τους πεδίο και αναστέναξε μελαγχολικά. Πολύ θυμωμένος ήταν ο Πέτρος μαζί της και ανυποχώρητος στη στάση του απέναντι της.

« Ο παλιός φίλος που μου έλεγες; » τη ρώτησε για επιβεβαίωση ο Αιμίλιος.

« Ναι αλλά πρόκειται για μια φιλία που χάθηκε. Μια φιλία που θα βυθιστεί σύντομα χαμένη στη λήθη, μόλις ξεπεραστεί η αδυσώπητη οργή του Πέτρου ».

« Έχεις εμένα αγάπη μου, δεν χρειάζεσαι κανέναν φίλο. Δεν μου φάνηκε πολύ συμπαθητικό παιδί αν κρίνω από τη συμπεριφορά του και το ύφος που είχε συνέχεια όσο μίλαγε. Άδικα νιώθεις άσχημα για τον συγκεκριμένο. Έλα πάμε στο αμάξι. Που θα σε αφήσω τελικά; »

« Στο σπίτι του  Μένιου και της Ξένιας, έχω καιρό να τους δω και να παίξω λίγο με τα παιδάκια τους που με μεγάλη χαρά θα μου φτιάξουν το κέφι ».