Η νύχτα έκανε ορατή την εμφάνιση της καθώς ο Πέτρος πήγαινε σε ένα λιμάνι για περίπατο μιας και δεν είχε καμία διάθεση να γυρίσει στο σπίτι πριν από τις έντεκα. Κανόνισε να βρεθεί με τους φίλους του και να συζητήσουν τα θέματα που τον βασάνιζαν. Η κουβέντα που είχε νωρίτερα με την Ευρυδίκη τον καταρράκωσε.

Τον ενημέρωσε πως η Κλαίρη δεν επιθυμεί να τον παντρευτεί και ακύρωσε την πιθανότητα γάμου τους. Ότι σχεδίαζαν στο μυαλό τους -και ήθελαν να προετοιμάσουν αυτή τη βδομάδα για να γίνει στην ώρα του ο αρραβώνας- πήγε στράφι. Ο Πέτρος είχε διαλέξει ένα πανέμορφο δαχτυλίδι και δώρο ένα βραχιόλι για την μέλλουσα σύζυγο του, τα οποία χρυσοπλήρωσε παραλίγο με τις οικονομίες χρόνων που μάζευε στην άκρη.

Θα περνούσε από το κοσμηματοπωλείο την επόμενη μέρα για να τα αγοράσει, γιατί δεν διέθετε τα χρήματα πάνω του τη σημερινή μέρα. Πλέον δεν είχε νόημα να το κάνει, αφού το όνειρο του χάθηκε για πάντα.

  Είχε απομείνει μόνος του και περπατούσε σε όλο το μήκος της μαρίνας όταν πρόσεξε την Κλαίρη από μακριά. Εκείνη πήρε το θάρρος να τον πλησιάσει γρήγορα, διότι έπρεπε να πουν αρκετά και να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση ανάμεσα τους. « Γιατί ήρθες να με βρεις Κλαίρη;» τη ρώτησε μουτρωμένος και άκεφος ο Πέτρος.

« Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα βρισκόσουν έξω τόσο αργά αλλά φανταζόμουν πως εδώ θα σε έβρισκα, το λιμάνι είναι το αγαπημένο σου σημείο για βόλτα πουθενά αλλού δεν θα πήγαινες λογικά. Ξαφνιάστηκα επειδή δεν πήγες στη δουλειά σήμερα, αλλά αντιλαμβανόμενη τη συμπεριφορά μου κατάλαβα ότι έπρεπε να το περιμένω. Λογικό να λυπηθείς όταν έμαθες τη ματαίωση του γάμου.»

« Ναι λυπήθηκα, το ανακοίνωσες πολύ...απότομα μόλις δύο μέρες πέρασαν από τότε που σου έκανα τη πρόταση γάμου. Ίσως έπρεπε να αρνηθείς αμέσως μόλις σου πρότεινα να γίνουμε αντρόγυνο, αν ένιωθες τόσο πιεσμένη ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο τέλος πάντων.

Δεν ξέρω τι γίνεται με εσένα Κλαίρη τους τελευταίους μήνες, με έχεις βγάλει από τη ζωή σου δυστυχώς. Δεν με θες ούτε ως φίλο και όπως αποδείχτηκε ούτε ως σύζυγο.»

« Πέτρο, στεναχωριέμαι πολύ για αυτό. Αλλά απάντησε μου ειλικρινά, επιθυμώ να το ακούσω από εσένα, δεν με νοιάζει τι λέει η Ευρυδίκη: είσαι ερωτευμένος μαζί μου;»

« Ναι είμαι ερωτευμένος, σε ήθελα δική μου και δεν γνώριζα τον τρόπο για να σε φέρω κοντά μου. Για αυτό χάρηκα απίστευτα, όταν βρήκα υποστηρικτή στο πρόσωπο της μητέρας σου και μου έβαλε την ιδέα να σε παντρευτώ για να σε αποκτήσω. Πίστευα πως με αυτό το γάμο θα εκπληρωνόταν το όνειρο μου. Αλλά τώρα όλα τελείωσαν.»

« Η Ευρυδίκη έκανε φοβερές χοντράδες, δεν θα τις αναλύσουμε πάλι, το θέμα είμαστε εμείς οι δύο. Σου ζητώ συγνώμη για τη ματαίωση της επιθυμίας σου και τη πληγή που σου προκάλεσα, όμως δεν είμαι το ίδιο ερωτευμένη μαζί σου. Σε παρακαλώ πρέπει να το καταλάβεις.» του τόνισε τις τελευταίες λέξεις όσο πιο προσεκτικά γινόταν με σιγουριά αλλά και συγκεκαλυμμένο πόνο.

Ήλπιζε να του γίνει κατανοητή γιατί φοβόταν τα μελλοντικά προβλήματα που θα προέκυπταν αν εκείνος αρνιόταν να δεχτεί τη πραγματικότητα. Επιπλέον δεν ήθελε να χάσει την επικοινωνία μαζί του όταν θα έφευγε μακριά από το πατρικό της.

« Εντάξει θα το εμπεδώσω. » αποφάνθηκε ειρωνικά και καυστικά. « Αγαπάς αυτόν τον πλούσιο άντρα που έτυχε να έρχεται ως πελάτης στο μαγαζί μας Κλαίρη;»

« Ακριβώς, ο Αιμίλιος είναι αυτός που αγαπώ ή μάλλον...δεν τον αγαπώ ακριβώς δέχομαι να τον παντρευτώ και να πάω να ζήσω μαζί του επειδή εκείνος μου πρότεινε να βγω από το αδιέξοδο της ένδειας. Θα ζήσω καλύτερη ζωή πλάι του πιο ευτυχής και θα με βοηθήσει στις επαγγελματικές μου προοπτικές.»

« Είσαι σίγουρη ότι θα το κάνει για σένα;»

« Ναι μου το είπε, δεν τον αμφισβητώ είναι ντόμπρος άντρας. Θα μου ανοίξει διάφορους δρόμους μελλοντικά, πράγμα που δεν θα γινόταν με το να συνεχίσω να μένω εδώ στη φτωχογειτονιά. » επιχειρούσε να του μεταδώσει την πεποίθηση της η Κλαίρη, μέσα της ήταν σίγουρη πως ο Αιμίλιος θα τηρούσε το λόγο του και θα τη βοηθούσε πραγματικά.

« Και προτίμησες να εκμεταλλευτείς την ευκαιρία που σου προσφέρθηκε χωρίς να υπολογίσεις τη μάνα σου, εμένα. Αυτός ο άντρας δεν ξέρεις αν θα σε κάνει να ευτυχήσεις μπορεί να ζήσεις καλύτερα κοντά του, αλλά  ο ίδιος κάνει το γάμο μόνο για ανάγκη ευεργεσίας. Δεν σε αγαπά όπως και εσύ δεν τον αγαπάς ομοίως » ανέβασε την ένταση της φωνής του και την έκανε πιο νευρική.

« Η Ευρυδίκη δεν είναι σημαντικός άνθρωπος για εμένα, μόνο εσύ είχες μείνει. Σου φέρθηκα άσχημα αυτό το καιρό αλλά τουλάχιστον τρέφω μια εκτίμηση για εσένα, σε ευχαριστώ για το ότι βρισκόσουν στο πλευρό μου... ήσουν ο καλύτερος φίλος για πολλά χρόνια. Δεν θέλω να χαθούμε και να κοπεί η επικοινωνία μας όταν μετακομίσω.»

« Με ευχαριστείς; Τι να το κάνω ρε Κλαίρη εγώ ήθελα να γίνω αγαπημένος σου, όχι φίλος για μόνιμη ζωή. Λυπάμαι που θα το ακούσεις αυτό, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει καμιά επικοινωνία ξανά μεταξύ μας, από τη στιγμή που δεν θέλεις να με έχεις στη ζωή σου και με απέρριψες καιρό τώρα.»

« Σου ζήτησα να είμαστε φίλοι, δεν σε απέρριψα τελείως. Γιατί το κάνεις αυτό;» βρέθηκε σε απόγνωση και νέο κύμα στεναχώριας η Κλαίρη.

« Με απέρριψες πριν καιρό σου είπα, αυτό που ζήτησες τώρα είναι ένα βόλεμα-είδος επικοινωνίας για να δείξεις πόσο ευγενική είσαι και να μην έχεις τύψεις συνειδήσεως. Δεν υφίσταται ωστόσο αφού έμαθες και ξέρεις ποια είναι τα αισθήματα μου τα αληθινά για εσένα. Δεν μπορούμε ούτε φίλοι ούτε τίποτα άλλο να είμαστε.»

« Γίνεσαι εγωιστής πάνω στην θλίψη και τα νεύρα σου, αλλά όταν σου περάσουν θα το σκεφτείς καλύτερα και θα θυμηθείς τη πρόταση μου.»

« Δεν πρόκειται να σκεφτώ και να θυμηθώ τίποτα Κλαίρη, αντίο » την προσπέρασε ενοχλημένα και αποφασιστικά αφήνοντας την μόνη να συλλογιέται μέσα στη κρύα νύχτα το κακό που του προκάλεσε στη καρδιά.

Αυτό το είχε καταφέρει καλά με το να μην δεχτεί τον έρωτα του Η Κλαίρη τον λυπόταν όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, είχε πάρει τις αποφάσεις της για την πορεία της.