...ό,τι μου ζητήσεις δίνω κι ένα σου ζητώ να 'ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ...

"Ξύπνα υπναρού!" Η φωνή της Σάμι δίπλα στο αφτί της Έλενας την έκανε να γυρίσει τη πλάτη της και να χουζουρεψει.

"Μμμ άσε με λίγο ακόμηηη..." Της απάντησε και εκείνη άρχισε να τη γαργαλά.
"Μη Σάμι..." Φώναξε καθώς την έκανε να σηκωθεί.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Τζέισον με ένα ζεστό φλυτζάνι καφέ και στηρίχτηκε στη κάσα της πόρτας, πίνοντας μια γερή δόση.

"Είστε απίστευτες!" Αναφώνησε και τις κοίταξε χαμογελαστός.
Οι καλεσμένοι σας έχουν αρχίσει να έρχονται και εσείς ακόμα κοιμόμαστε.

Εκείνη τη στιγμή έπεσε πάνω του η Φαίη που έτρεχε λαχανιασμένη και έριξε λίγο από τον καφέ του στο πάτωμα,ενώ εμφανίστηκε από πίσω της ο Αντώνης,ο οποίος ξανά έσπρωξε τον Τζέισον,πιάνοντας τη Φαίη από τη μέση και κάνοντας τον να ρίξει και άλλο από τον καφέ του.

"Ευχαριστώ,πάντα ήθελα να πιω τον καφέ μου από το πάτωμα." Είπε και στριφογύρισε τα μάτια του,ενώ έκανε μεταβολή και έφυγε.

Η Έλενα ξανά ξάπλωσε με φόρα σ5ο κρεβάτι και αναστέναξε.
"Μισώ τα Χριστούγεννα!" Φώναξε και χτυπήθηκε σαν το χταπόδι.

"Σήκω να ντυθείς σε λίγο θα έρθουν και οι γείτονες." Είπε η Φαίη και πήγε κοντά στο παράθυρο και τράβηξε απαλά τη κουρτίνα να κοιτάξει απέναντι.

Τότε είδε τον Δημήτρη την Έλλη και τον πρόδρομο να βγαίνουν από το σπίτι τους.
"Τι έλεγα; Α ναι σε πολύ λίγο θα είναι εδώ! Μόλις βγήκαν..." Αναφώνησε και πήγε πάλι δίπλα στον Αντώνη.

"Σάμι σήκω από πάνω μου,πρέπει να ντυθώ!" Είπε αναψοκοκκινισμένη η Έλενα και τίναξε την Σάμι από πάνω της και πετάχτηκε πάνω!

Πήγε μπροστά στη ντουλάπα της και την άνοιξε βιαστικά.
Άρχισε να ψάχνει με μανία μέσα τι να βάλει όταν συνειδητοποίησε πως η Φαίη και ο Αντώνης ήταν ακόμη εκεί.
Έβγαλε το κεφάλι της από τη πόρτα της ντουλάπας και τους κοίταξε.

"Θα ντυθούμε παρέα;" Τους ρώτησε και με τη κίνηση του χεριού της τους έδιωξε.
Έπειτα γύρισε στη ντουλάπα και συνέχισε να ψάχνει.

"Σάμι τι να βάλω; Βοήθειαααα." Της είπε αγχωμενη που όλα την ενοχλούσαν και δεν έβρισκε τίποτα.

"Είσαι πολύ γκρινιάρα,κάνε στην άκρη, έρχεται ο γκουρού της μόδας!" Της είπε και την έσπρωξε με τον κώλο της για να χωθεί εκείνη.

"Χμμμ όχι αυτό... Αυτό ναι... Ούτε αυτό...ούτε αυτό...μμμμ αυτό μ αρέσει...πάρε και αυτό!" Και με μια κίνηση της τα πέταξε και την έσπρωξε για να αλλάξει,ενώ και η ίδια άρχισε να βγάζει τις πιτζάμες για να ντυθεί.

Το προηγούμενο βράδυ είχαν βγει και τα πίνανε όπως πολλά βράδια τώρα,έπειτα από τα εγκαίνια που ο Δημήτρης της είχε πει πως θα έβγαινε με τη Φανή.
Φυσικά και εκείνη είχε αρχίσει να απομακρύνεται σιγά σιγά,καθώς ένιωθε πως στη ζωή του ήταν πιο παρείσακτη από ποτέ.

Έτσι την ημέρα των Χριστουγέννων που η μητέρα της έκανε ένα τραπέζι για όλους,το αποτέλεσμα ήταν να μην θέλουν να σηκωθούν.

Μόλις φόρεσε το σύνολο που της έφτιαξε η Σάμι κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και έμεινε απόλυτα ικανοποιημένη.
Φορούσε ένα στενό μαύρο παντελόνι και από πάνω ένα απαλό ροζ πουλόβερ που άφηνε ακάλυπτο τον έναν της ώμο.
Έπιασε τα μαλλιά της ένα κότσο και ολοκλήρωσε το σύνολο της με μπότες ως το γόνατο και δύο μεγάλους κρίκους στ αφτιά.

"Είσαι μια κούκλα Έλενα!" Της είπε η Σάμι μόλις ετοιμάστηκε και εκείνη και τη κοίταξε.

"Αφού έχω εσένα..." Της απάντησε εκείνη και την αγκάλιασε.
"Άντε πάμε κάτω..." Συνέχισε και βγήκαν και οι δύο με γέλια από το δωμάτιο καθώς η Σάμι την πείραζε.

Κατέβαινε τη σκάλα χαμογελαστή και το βλέμμα της διασταυρώθηκε αμέσως με εκείνο του Δημήτρη.
Ήταν καθισμένος στον καναπέ και τη κοίταξε με ενδιαφέρον.

Πήγε κοντά στην Έλλη και αφού τη φίλησε και εκείνη και τον πρόδρομο αποφάσισε να χαιρετήσει από μακριά τον Δημήτρη.

Δεν ήταν ότι ήθελε να τον εκδικηθεί,απλώς δεν της έβγαινε πια!
Μετά από εκείνο το βράδυ κάτι μέσα της έσπασε.
Από τότε βέβαια είχαν περάσει αρκετές μέρες και δεν τον είχε δει καθόλου.

Συζητούσαν περί ανέμων και υδάτων,όταν μετά από ώρα μαζί με τη Σάμι και τη Φαίη έστρωσαν το τραπέζι και φώναξαν τους υπόλοιπους να μαζευτούν για να φάνε.

Κάθησαν στο τραπέζι και εκείνος πήρε θέση απέναντι της.
Ένιωθε το σώμα της τσιτωμένο γύρω του.
Τη κοιτούσε και σκεφτόταν το βράδυ που έκανε τα εγκαίνια του μαγαζιού της.
Δεν ήξερε γιατί της είπε ψέματα και αναφέρθηκε στη Φανή.
Ίσως γιατί ένιωσε ζήλεια που την είδε με εκείνον.

Έστρεψε το βλέμμα του προς το μέρος του Τζέισον.
Ήταν μυώδεις και ψηλός.
Ίσως να της έδινε ότι εκείνος δεν μπορούσε...

"Άντε στην υγειά μας,στην ομορφιά μας και στα καλύτερα που θα έρθουν!" Σηκώθηκε η Μάρη και άπλωσε το ποτήρι να κάνει πρόποση.

Όλοι τσούγκρισαν τα ποτήρια τους και ο Δημήτρης έμεινε στη θέση του ενώ έπιασε το κεφάλι του,που του έδωσε ένα δυνατό πόνο.

Η Έλενα πρόσεξε πως εκείνος δεν ήταν καλά και πήγε αμέσως κοντά του.
"Δημήτρη είσαι καλά;" Τον ρώτησε ενώ γονάτισε δίπλα του και έβαλε το χέρι της στη πλάτη του.

Για κάποια δευτερόλεπτα δεν γύρισε να τη κοιτάξει.
Μόλις γύρισε τη κοίταξε περίεργα και έμοιαζε να είναι θολωμένος.
Ξαφνικά και οι υπόλοιποι έστρεψαν τη προσοχή τους πάνω τους.

Φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όμως εκείνος δεν ήθελε να καταλάβει κανένας.
"Είμαι μια χαρά." Είπε τελικά και έριξε ένα βλέμμα και στους υπόλοιπους που μετά από λίγο γύρισαν πάλι πίσω στις συζητήσεις τους.

"Σίγουρα; Μοιάζεις χλωμός!" Του δήλωσε η Έλενα και σηκώθηκε όρθια χωρίς να φεύγει από δίπλα του.

"Σίγουρα." Απάντησε εκείνος ελαφρώς πιο νευρικά από ότι έπρεπε.

Εκείνη του χάιδεψε τη πλάτη συγκαταβατικά και επέστρεψε στη θέση της,ενώ τον επεξεργαζόταν συνεχώς.

Κάτι μέσα της δεν της καθόταν καθόλου καλά.
Κάτι δεν της άρεσε.

Εκείνος άρχισε να ιδρώνει και έβγαλε το σακάκι του.
Τι να ήταν αυτό που μόλις θυμήθηκε;
Να τανε αληθινό; Να ήταν απλά κάτι που δημιούργησε το μυαλό του;

Τρελαινόταν στη σκέψη πως ήταν αληθινό.
Μα ένιωθε και περίεργα μετά από αυτό.
Ίσως... Ίσως να επέστρεφε και πάλι η μνήμη του.

Μα ένιωθε πολύ μπερδεμένος...
Αν αυτό που μόλις θυμήθηκε ήταν αληθινό,τότε...
Τότε σημαίνει πως η Έλενα τον φλομωσε στο ψέμα.

Βάρεσε ασυναίσθητα το χέρι του στο τραπέζι,σκεπτόμενος όλα αυτά,και πάλι γύρισαν όλοι και τον κοίταξα.

Ως εδώ,σκέφτηκε η Έλενα και σηκώθηκε όρθια ενώ του ζήτησε όσο πιο σιγά μπορούσε να την ακολουθήσει.
Ήθελε απαντήσεις και εκείνος και έτσι σηκώθηκε και την ακολούθησε στο δωμάτιο της.

Έκλεισε τη πόρτα και έλυσε τη μακριά κοτσίδα της αφήνοντας τα μαλλιά της κάτω!
Εκείνος στάθηκε πλάτη κοιτώντας έξω από το παράθυρο και κρατώντας τα μαλλιά του προς τα πίσω με το χέρι του.

"Πες μου τι έγινε." Του ζήτησε η Έλενα παρακλητικά.

Δεν μίλησε όμως. Έμεινε εκεί να κοιτάζει έξω και να σκέφτεται τις κατάλληλες λέξεις,ενώ συγχρόνως προσπαθούσε να κρατήσει την ψυχραιμία του.

Εκείνη κάθησε στο κρεβάτι της και έκατσε οκλαδόν.
"Περιμένω Δημήτρη... Δεν με ξεγελάς... Είχες... Είχες κάποια ανάμνηση;" Τον ρώτησε δειλά.

Τότε εκείνος γύρισε και τη κοίταξε στα μάτια.

"Είχα Έλενα... Και θέλω πολλές εξηγήσεις για αυτό που θυμήθηκα!"
Της απάντησε και πήγε μπροστά της...