- Ήρθε η ωρα να γυρίσεις πίσω.
Χαμογέλασε η μητέρα του Αντρέα.

- Σας ευχαριστώ πολύ. Για όλα.
Απαντησα.

- Ξερω οτι δεν εχει νόημα να στο υπενθυμίσω αλλα η δουλεια μου ειναι να βοηθάω τους ανθρώπους με αυτοκτονικές τάσεις και αν αποφασίσεις οτι χρειάζεσαι βοήθεια... Ξερεις που να με βρεις.
Σχολίασε και εγω έγνεψα με ενα μικρό χαμόγελο.

- Λοιπον Λυδια. Σε περιμένουμε στο σπιτι το συντομότερο. Για ενα γεύμα τουλάχιστον.
Σχολίασε ο πατέρας του.

- Οπωσδήποτε. Απλα καλύτερα να παω σπίτι τωρα.

- Φυσικά.

- Θα τα πούμε σύντομα.
Χαμογέλασα και αγκάλιασα τον Αντρέα.

- Μην κάνεις τιποτα χωρις να ειμαι εκει ετσι;
Γέλασε και εγω έγνεψα χαμογελώντας.

Είναι μεγάλος ο πειρασμός.

- Γεια σας.
Χαιρέτησα και βγηκα απο το αυτοκίνητο κλείνοντας την πόρτα πισω μου.

Τους ειδα να φεύγουν και μετα απο λιγο αποφάσισα να παω και εγω μεσα.

- Λυδια. Χαίρομαι που σε βλεπω. Έμαθα οτι ήσουν στον αδελφό σου;
Ρώτησε ο φύλακας οταν με είδε.

- Ναι, ναι. Ήθελα να τον βοηθήσω στην μετακόμιση.
Εξήγησα και χαμογέλασα πλατιά.

Ευχαριστω κυρία Μαρία.

- Πρέπει να εισαι κουρασμένη. Θα σε αφήσω να ξεκουραστείς.
Συνέχισε και με άφησε να περάσω.

Δεν ρώτησε για την οικογένεια που με έφερε πισω και ήμουν ευγνώμων για αυτο.

Στο σπίτι δεν βρήκα κανέναν.

Ολοι έλειπαν σαν να μην νοιαζόταν κανεις που γύρισα.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου όπου βρήκα το κινητό μου.

Ηταν στο κομοδίνο μου και τιποτα δεν θύμιζε τις προηγούμενες μέρες.

Τα σεντόνια μου ηταν καθαρά και το κρεβάτι μου στρωμένο. Τα φορέματα μου τακτοποιημένα πισω στην ντουλάπα και ολα συμμαζεμένα.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και έσβησα απο την λίστα άλλον ενα τρόπο πριν πιάσω το κινητό και ξεκλειδώσω την οθόνη.

Ουαου. 10 μηνύματα και 20 αναπάντητες κλήσεις.

"Μην κανεις καμία βλακεια. Σε αγαπαω."

Τι εννοεί; Άρχισα να φρικάρω.

Σαν να ξερει. Σαν κάποιος να του ειπε τι προσπαθησα να κανω. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να ταιριάζει πουθενά αυτο το μήνυμα. Σκέφτηκα και αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνο.

Περίμενα για λιγο ώσπου το σήκωσε.

- Λυδια; Επιτέλους.
Σχολίασε αγανακτισμένος.

- Συγνώμη αλλα είχα ξεχάσει το κινητο στο σπιτι.
Είπα και δεν ελεγα ψέματα.

Οταν φύγαμε με τον αντρεα για το σπιτι του ξέχασα τελειως την ύπαρξη του κινητού μου.

- Θελω να συναντηθούμε. Το συντομότερο. Ανακάλυψα κατι που δεν μου αρεσε. Καθολου.
Απάντησε αγνοώντας με.

- Ναι, φυσικα. Θες να έρθεις εδω; Δεν ειναι κανένας σπιτι.
Ρώτησα και εκείνος δεν απάντησε για μερικά δευτερόλεπτα.

- Ναι, ενταξει. Ερχομαι.
Ειπε και το έκλεισε.

Τριγυρνούσα μεσα στο δωμάτιο με απίστευτο άγχος.

Φανταζόμουν οτι η Κυρία Μαρια του ειχε πει τα παντα αλλά ποτε δεν φανταζόμουν αυτο που ειχε συμβεί.

Το κουδούνι χτύπησε αρκετά λεπτά μετά και εγω έτρεξα να ανοίξω.

Όταν άνοιξα την πόρτα, Ο Δημήτρης που στέκοταν στην άλλη μεριά, μού "επιτέθηκε".

Πέρασε μέσα και έπιασε το κεφάλι μου με τα δυο του χέρια. Με φίλησε με τέτοιο πάθος που δεν είχα ξαναδεί.

Μύριζε ολόκληρος αλκοόλ και τα μάτια του ηταν κόκκινα.

- Είσαι καλά;
Ρώτησα οταν απομακρύνθηκα για να πάρω ανάσα.

Το μέτωπο μου ακουμπάγε στο δικό του και τα χείλη του ζητούσαν κι'αλλο.

- Ναι... Εσύ;
Ρώτησε και έγνεψα παραξενεμενα.

- Παμε πάνω;
Ρώτησα και αφου συμφώνησε ανεβήκαμε τις σκάλες στο δωματιο μου.

Τον ειδα να κάθετε στο κρεβάτι μου και έκλεισα την πόρτα.

- Σου θυμίζει κατι αυτό;
Ρώτησε και μου έτεινε ενα χαρτί.

Το πηρα στα χέρια μου και δεν πίστευα τι έβλεπα.

10 ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙΣ.

- Η... Η λίστα μου.
Ψέλλισα κοιτώντας το χαρτί σαν χαμένη.

- Το βρήκα κατω απο το κρεβάτι μου χθες. Εισαι ο μόνος άνθρωπος που εχει μπει στο δωματιο μου και αυτο σίγουρα δεν ειναι δικό μου.

Η αλήθεια ειναι οτι ο Δημητρης δεν άφηνε απολύτως κανεναν να μπει στο δωματιο του. Ακομα και την καθαριότητα την έκανε μόνος του. Εν μέρη, ισως, για να μην βρει κανεις την κόκα.

- Νόμιζα οτι μου ειχε πέσει στον δρόμο.
Εξήγησα και τον κοίταξα διστακτικά.

Τωρα τα ήξερε ολα και το χειρότερο;

Ήξερε οτι η αγαπη μου για αυτόν και η αγαπη του για εμένα δεν ηταν αρκετή για να με κρατήσει ζωντανή.

- Θελω να μου πεις γιατί. Γατι θες να αυτοκτονήσεις.
Ρώτησε και εγω παράτησα το χαρτί στο γραφείο μου.

Τον πλησίασα αργα και κάθισα διπλα του.

- Αν έπρεπε να το συνοψίσω σε μια φράση... Τοτε ειναι επειδή δεν αγαπάω τον εαυτό μου.
Εξήγησα και εκείνος χαμογέλασε.

- Μαλακίες. Τι πάει να πει δεν αγαπάς τον εαυτό σου;

- Αυτο που ακούς. Δεν θέλω να συνεχίσω να παλεύω για μια ζωη μου δεν μου πρόσφερε ποτε τιποτα.
Αμύνθηκα κάπως πειραγμένα.

- Εισαι εγωίστρια. Δεν στο εχει πει κανένας, προφανώς, αλλα θα στο πω εγώ. Το να πεθάνεις δεν ειναι το χειρότερο. Το χειρότερο ειναι να πάρεις και κάποιον αλλο μαζι σου. Και πίστεψε με. Αν το κανεις θα πάρεις και εμενα.
Απάντησε εκνευρισμένα.

- Α ώστε ειμαι εγωίστρια. Εισαι 17 χρονών Δημήτρη. Ειμαστε μαζι ενα χρόνο και κατι μήνες. Λες οτι με αγαπάς. Μπορείς να μου υποσχεθείς οτι θα κρατήσει για παντα; Θα σου απαντήσω εγω. ΟΧΙ. Οτι και να λες τωρα μια μερα θα σου περασει και εγω δεν μπορω να στηριχτώ στην αγαπη σου όταν δεν εχω καθόλου για τον εαυτό μου.
Του επιτέθηκα με νεύρο.

- Δεν ήξερα... Δεν ήξερα ποσο παράπονο κουβαλάς μεσα σου. Σκέψου ομως λιγο. Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκει έξω με πιο σημαντικά προβλήματα απο τα δικά σου.

- Ναι σωστα. Λίγα σπίτια πιο πέρα μένει μια πρώην ολυμπιονίκης που χάρη σε ενα ατύχημα έμεινε παράλυτη στο κρεβάτι. Και αυτη θέλει να αυτοκτονήσει αλλα βλέπεις δεν μπορει να το κανει. Και υπάρχει και μια μαμά, εδω πιο κατω, που την παράτησε ο άντρας της και μεγαλώνει μόνη το παιδι της. Μοιάζουν σοβαρά προβλήματα ετσι; Ειναι. Οπως και η Μαρια που εχει καρκίνο και παρόλο που εχει συνηθίσει τον πονο εύχεται να μπορούσε να πεθάνει πέντε λεπτα πριν την επόμενη χημειοθεραπεία. Ολοι αυτοί έχουν προβλήματα και στα αυτιά σου ακούγονται πιο σημαντικά. Υπάρχει ομως κατι που λέγετε κατάθλιψη και όσο καλα και να εισαι στην υγεία σου, όσα λεφτα και να έχεις, αυτο σε τρώει. Σε καταπίνει και σε πνίγει. Και δεν παει να εχεις οτι οποιοσδήποτε ζήτησε ποτε στην ζωη του; Σου λείπει κατι σημαντικο. Σεβασμός. Για ποιον; Για τον εαυτό σου. Και απο την στιγμή που δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, αφήνεις το μυαλό σου να σε καταστρέψει δοκιμάζοντας τα παντα. Στην αρχή προσπαθησα το αλκοόλ αλλα τα αποτελέσματα ειναι μακροχρόνια. Μετα τα ναρκωτικά. Τιποτα δεν έπιασε ώσπου έφτιαξα αυτη την λίστα. Εχω προσπαθήσει 4 φορές.
Απαντησα και έκανα μια παύση.

- Να. Κοίτα. Σου είπα ψέματα. Δεν ήμουν στον αδελφό μου. Προσπαθησα να αυτοκτονήσω και οταν με βρήκαν με πήγαν στο νοσοκομείο.
Συνέχισα και έτεινα το χερι μου.

Το πήρε διστακτικά και με κοίταζε με βουρκωμένα μάτια.

- Θα ξαναπροσπαθήσω. Να εισαι σίγουρος. Οχι με τον ίδιο τροπο με άλλους και δεν μπορείς να με σταματήσεις. Για αυτο σταματα να με κανεις να αισθάνομαι ακομα πιο άσχημα για το εαυτό μου και ΦΥΓΕ. ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ.
Φώναξα κλαίγοντας.

Τράβηξα το χερι μου μακριά του και πετάχτηκα στην άλλη ακρη του δωματίου.

Σηκώθηκε με αργές κινήσεις και προσπάθησε να με πλησιάσει.

- ΦΥΓΕ.
Φώναξα ξανά και δεν κρατήθηκε.

Άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν στα μάτια του.

- Οταν εισαι έτοιμη να μιλήσεις. Τηλεφώνησε μου.

Μην φεύγεις. Συγνώμη.

I need to know that when I fail you'll still be here.

~We don't believe what's on tv~
~Twenty one pilots~