Το τραγούδι που χορεύουν στο μάθημα ειναι απο πάνω.

- Δεύτερο μάθημα: Μαμπο
Φώναξε η δασκάλα όταν μπήκε στο αμφιθέατρο.

- Βλέπω φέρατε και τα ζευγάρια σας.
Σχολίασε πλησιάζοντας μας με την ιδια ενέργεια που ειχε και την προηγούμενη φορά.

Ξεκίνησε να φωνάζει ονόματα και ο καθένας μας παρουσίαζε τον καβαλιερο του/ την ντάμα του.

Που εισαι Χρήστο;

- Παπασταύρου Λυδια.
Φώναξε και εγω σήκωσα το χέρι μου διστακτικά.

- Ο καβαλιερος σου;

- Απουσιάζει. Θα έπρεπε να ειναι εδω αλλα-
Πηγα να πω και με διέκοψε η πόρτα που άνοιξε διάπλατα.

- Συγνώμη για την καθυστέρηση.
Φώναξε σχεδόν ο αδελφός μου και έτρεξε στο πλάι μου.

- Συγνώμη.
Ψιθύρισε κάνοντας με μια μικρή αγκαλιά.

- Λυδια... Θα μας παρουσιάσεις το ζευγάρι σου;
Ρώτησε εκείνη και εγω έγνεψα.

- Ο καβαλιερος μου ειναι ο αδελφός μου. Χρηστος Παπασταύρου. Ειναι 21 χρόνων και ειναι ο πιο κοντινός μου άνθρωπος.
Παρουσίασα τον Χρήστο που με κοίταξε χαμογελώντας.

- Χάρηκα για την γνωριμία Χρήστο.
Χαμογέλασε εκείνη αρκετά πιο φιλικά σε σχέση με τους άλλους.

- Παρομοίως.
Χαμογέλασε και εκείνος κοιτάζοντας την στα μάτια.

Get a room επιτέλους.

- Λοιπόν. Όσο αφορά τους καινούργιους φίλους μας, απο πισω σας θα βρείτε παπούτσια χορού. Αριστερά για τις γυναίκες και δεξιά για τους άντρες. Οι υπόλοιποι φορέστε τα δικά σας όσο περιμένετε.
Είπε η δασκάλα και εγω άνοιξα την τσάντα μου για να βρω τα παπούτσια.

Ηταν ανάγκη να ειναι τακούνια; Ουτε σε γάμο δεν εχω φορέσει τακούνια. Σκέφτηκα και φόρεσα τα μαύρα μου πέδιλα χορού.

Οταν σηκώθηκα συνειδητοποίησα οτι ήταν πιο εύκολο απο οτι περίμενα.

Λιγο κουραστικό αλλά εύκολο.

Μετά απο λίγη ώρα ο Χρηστος στάθηκε διπλα μου φορώντας τα νέα του παπούτσια.

- Σου πανε!
Σχολίασα και εκείνος χαμογέλασε.

- Ειμαι σίγουρος.

- Απο οτι βλεπω είσαστε έτοιμοι. Ας ξεκινήσουμε.
Ανακοίνωσε πατώντας ενα κουμπί στο στερεοφωνικό.

Ξεκίνησε να παίζει ένα τραγουδι και οι αντιδράσεις ηταν ποικίλες.

Κάποιοι δυσανασχετούσαν και άλλοι ηταν ενθουσιασμένοι.

Ηταν ενα παρα πολύ γνωστό τραγουδι για την χρονιά με επιτυχία σχεδόν σε όλο το πλανήτη.

- Καταρχάς οι καβαλιεροι θελω να σταθείτε μπροστά στις ντάμες σας και να περάσετε το δεξί σας χερι στην μέση τους.
Ειπε και ο Χρηστος ακολούθησε τις οδηγίες.

- Οταν λεω μέση εννοώ μέση. Ούτε πλάτη, ούτε οπίσθια Πέτρο.
Ειπε και κοίταξε τον φίλο μου που χαμογέλασε αθώα.

- Θα σας φωνάζω με τα μικρά σας και εσείς να με αποκαλείτε Νάντια.
Είπε όσο τριγυρνούσε ανάμεσα στα ζευγάρια.

- Τωρα θέλω το αριστερό σας χερι να πιάσει το χερι της ντάμας σας στο ύψος των ώμων. Μακριά, φυσικά, απο τα σώματα σας.
Εξήγησε και στάθηκε διπλα μου.

Έπιασε το καρπό μου και τον έδωσε στον Χρήστο.

Εκείνος χωρίς να αφήνει τα μάτια του απο πάνω της έπιασε το χέρι μου και προσπάθησα να πιάσω την προσοχή του σηκώνοντας πιο ψηλά το κεφάλι μου.

Μετα απο λιγο επέστρεψε στην πραγματικότητα και με κοίταξε.

- Τα δάχτυλα του καβαλιερου θα ειναι ελεύθερα ενώ της ντάμας θα κλειδώνουν στο χερι του κάτω απο τον αντίχειρα.
Χαμογέλασε και απομακρύνθηκε.

- Ντάμες! Το δεξί σας χερι θέλω να ακουμπάει τον ώμο του ζευγαριού σας απαλά. Οχι σαν να θέλετε να του βγάλετε τον ώμο.
Εξήγησε και εγω ακούμπησα στον ωμο του Χρήστου.

- Τελεια! Τωρα τα βήματα.
Συνέχισε και μας κοίταξε εναν εναν.

- Αφήστε τις ντάμες σας και ελάτε πισω μου.
Ειπε και ο Χρηστος μαζι με τα αλλα αγόρια έφυγε αφου μου χαμογέλασε.

- Κορίτσια ασχοληθείτε με οτι θέλετε και θα σας φωνάξω.
Σχολίασε και γύρισα να βρω την Ηλεκτρα.

- Το αγόρι σου δεν μπορει να κρατήσει τα χέρια για τον εαυτό του ε;
Γέλασα μόλις στάθηκα διπλα της.

- Για τον Πέτρο μιλάμε. Ποτε προσπάθησε;

-Σωστα.

- Από ότι βλέπω όμως και ο αδελφός σου δεν ειναι και πολυ ήσυχος.
Σχολίασε κοιτάζοντας την Νάντια που χόρευε με τον Χρήστο.

Την κοίταζε στα μάτια και καθε τόσο της χαμογελούσε σαν χαζο. Εκεινη του έδειχνε τα βήματα και εκείνος είχε το μυαλό του οπουδήποτε αλλού εκτός απο τον χορό.

- Πρεπει να της ζητήσει να βγούνε. Και αυτη απο την αρχή έδειξε ενδιαφέρον.

- Ενα χαμόγελο ολο υποσχέσεις.
Σχολίασε και η Ηλεκτρα γέλασε.

- Ακριβώς.

Τα μάτια μου επέστρεψαν ξανά στην Ηλέκτρα και εκείνης σε εμενα.

- Είσαι λίγο ανήσυχη ή μου φαίνεται; Έγινε κατι;

- Τα γνωστά.
Μουρμούρισα κοιτώντας το κινητο μου.

- Μην δίνεις αλλο σημασία. Αυτο θέλει.
Εξήγησε και εγω έγνεψα βάζοντας το κινητο παλι στην τσέπη μου.

Μετα απο λιγο η Νάντια μας πλησίασε και χαμογέλασε.

- Για εσας κοριτσια ισχύουν τα ακριβώς ανάποδα βήματα απο τα αγόρια.
Σχολίασε και μας γύρισε την πλατη.

- Μπείτε σε μια σειρα και ακολουθήστε τα βήματα μου.
Ειπε και ολοι ακολουθήσαμε.

- Αν σε πατήσω... Να ξερεις οτι εσυ με έβαλες σε ολο αυτο.
Ψιθύρισα στην Ηλεκτρα που στέκοταν διπλα μου.

- Ενα βήμα αριστερά με το αριστερό πόδι και μετα ενα βήμα πισω με το δεξί πόδι και το αριστερό ακίνητο εκει που το αφήσαμε.
Ξεκίνησε και βιαστήκαμε ολοι να ακολουθήσουμε τις οδηγίες της.

Βλέπαμε τα βήματα της και ακολουθούσαμε.

Φαινόταν εύκολο μεχρι τωρα.

- Έπειτα το δεξί πόδι έρχεται μπροστα και χωρις να ακουμπήσει κατω κανει ενα βήμα δεξιά ενώ το αριστερό έρχεται ενα βήμα μπροστα και ακουμπάει ελαφρά το πάτωμα.
Συνέχισε και εμείς ακολουθήσαμε.

- Μπράβο κορίτσια. Εχω ομως ενα παράπονο.
Σχολίασε και εμείς την κοιτάξαμε.

- Γυναίκες ήσαστε. Λύγισε λιγο τους γοφούς σας. Ανάλογα με τις κινήσεις των ποδιών. Ετσι.
Σχολίασε και ξεκίνησε να χορεύει.

Δεν ηταν πολυ δύσκολο αλλα ουτε και πολυ εύκολο.

Ευτυχώς που δεν ειχε καθρέπτη γιατι δεν θα ήθελα να δω ποσο χάλια φαίνομαι όταν χορεύω.

- Τελεια! Τωρα παρέα με τα ζευγάρια σας.

Ο Χρήστος έτρεξε δίπλα μου και χαμογέλασε.

- Καλα το πας.

- Οχι σαν την Νάντια.
Γέλασα πονηρά.

Εκείνος δεν απάντησε. Με έπιασε απο την μέση και κράτησε το αλλο μου χερι. Εγω εβαλα το δεξί μου στον ωμο του και περιμέναμε.

Οταν ηταν ολοι έτοιμη εκεινη χαμογέλασε.

- Παμε.
Ειπε και ξεκινήσαμε να χορεύουμε.

- Νομίζω οτι πιο πολυ με πατάς παρά χορεύεις.
Σχολίασε ο Πέτρος με κάποιους μορφασμούς πόνου.

- Ειμαι καταστροφή. Το ξερω. Συγνώμη...
Μουρμούρισα και σταμάτησα να χορεύω.

- Οχι δεν εισαι.
Ειπε και με τράβηξε να ξανα χορέψουμε.

- Ξεκινα σιγα σιγα και με σταθερά βήματα. Μετα θα παμε πιο γρήγορα.
Εξήγησε και εγω έγνεψα.

Ξεκινήσαμε να ξανα χορεύουμε και τα πήγαινα καλύτερα ενώ η ταχύτητα μεγάλωνε.

- Μοραβο Χρήστο και Λυδια. Εξαιρετικά.
Χαμογέλασε η Νάντια και ο Χρήστος κοκκίνισε ολόκληρος ενώ με πάτησε και μια φορα.

- Συγνώμη.
Ψέλλισε με το χαμόγελο ακομα στα χείλι.

- Μα τι σου συμβαίνει; Έρωτας;
Γέλασα και εκείνος σοβαρευτηκε.

- Τι λες;

- Θα τα πουμε μετα.
Απάντησα καθως άκουσα την μουσική.

- Με τον ρυθμό τωρα.
Φώναξε η Νάντια.

Στο τέλος του μαθήματος επρεπε να παραδεχτώ οτι είχα διασκεδάσει. Πολύ.

Με τον ερωτοχτυπημένο Χρήστο, τον αδέξιο Πέτρο και το θαυματουργό πρώτο μάθημα λάτιν.

Ισως να μην ηταν και πολυ κακή ιδέα ο χορός.

You think twice about your life. It probably happens at night, right?

~Holding on to you~
~Twenty one pilots~

Όσο για εσας που πηγαίνετε Latin χορούς... Συγνωμη για τα άπειρα λάθη που θα κάνω. Δεν εχω παρακολουθήσει ποτέ μαθήματα και οτι ξερω ειναι απο φίλες μου.

Άμα βρείτε κατι πολυ λαθος στείλτε μου μηνυμα και εγω θα το διορθώσω.

Ευχαριστώ για την υποστήριξη! ❤️