Κάθομαι και αναρωτιέμαι ενώ τα βλέφαρα μου ετοιμάζονται να κλείσουν εσένα και όλα όσα ήθελα να κάνω για μας.
Ενα με τη στάχτη τσιγάρων που έσβησα σε μέρες μουντές της μικρής ζωής μου.
Όλα τα γκρέμισες και τα γκρεμίζεις όσο κι αν προσπάθησα και προσπαθώ να σου δώσω ευκαιρίες δεύτερες τρίτες .
Θέλω να μείνω μα δεν μπορώ .
Θέλω να φύγω μα σαγαπαω.
Καταφύγιο ζητώ στον εαυτό μου μονάχα .
Τι να την κάνω την αγάπη σου όταν ανάλογα με την κάθε σου διάθεση μ'αγαπάς;
Η αγκαλιά σου λιμάνι με φόρους για στάση και αγκυροβόληση.
Το βλέμμα σου αλλαγμένο ανάλογα με τις περιστάσεις.
Κιεσυ μου λες ότι μαγαπας;
Μου φαίνεται περίεργο όλο αυτό μου φαίνεται ότι βαρέθηκες κουράστηκες να σαι μαζί μου.
Δεν ξέρω γιατί μα πάλι θα ξενυχτήσω.
Εκουσια η ακούσια;
Δεν ξέρω θα δείξει...