Ό,τι κι αν πίστευε ο πατέρας της για τον Μάρκο, σίγουρα είχε δίκιο. Η Ελένη το σκεφτόταν συνέχεια αυτό τώρα που οι αμφιβολίες γέμιζαν την καρδιά της.

Γιατί παντρεύτηκα; Σκεφτόταν. Για να γίνω στη συνέχεια δυστυχισμένη; Ας μπορούσα τουλάχιστον να μιλήσω στον πατέρα μου να του πω πόσο δίκιο είχε... Όμως η επικοινωνία μεταξύ των δύο βασιλείων είχε διακοπεί οριστικά. Η νεαρή Ιππότης βρισκόταν πλέον στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της κι ένιωθε πως δεν υπήρχε πια για τον άντρα της.

Τους πρώτους μήνες του γάμου τους κυλούσαν όλα υπέροχα. Ξυπνούσαν το πρωί μαζί, πήγαιναν στην προπόνηση, έκαναν περιπάτους και επισκέψεις σε φίλους και γείτονες και τις νύχτες έλιωνε σαν το κερί στην αγκαλιά του. Μετά κάτι άλλαξε. Ο Μάρκος άρχισε να γίνεται μυστήριος κι απόμακρος. Συχνά η Ελένη ξυπνούσε και δεν τον έβλεπε δίπλα της, ενώ έλειπε αδικαιολόγητα πολλές ώρες απ' το Κάστρο. Μερικές φορές όμως γυρνούσε αργά τη νύχτα, φώλιαζε στο κρεβάτι τους, όπου πάντοτε η γυναίκα του τον περίμενε πρόθυμα και την έκανε να ξεχνάει τα πάντα.

Όμως αυτό γινόταν σπάνια τους τελευταίους μήνες, αφού ο Μάρκος εξαφανιζόταν για μέρες. Όταν τον ρωτούσε πού είχε πάει, της έλεγε ότι είχε δουλειές οι οποίες δεν την αφορούσαν κι έκοβε εκεί τη συζήτηση. Λογικό ήταν να αρχίσει να πιστεύει η Ελένη ότι ο άντρας της είχε γυρίσει στο παρελθόν του και ότι πρόδιδε την αγάπη τους. Γιατί όμως; Εκείνη έφταιξε; Μήπως τώρα με την εγκυμοσύνη δεν του ήταν πια ποθητή;

«Έκανα τα πάντα για να τον ικανοποιώ και να μην πάει με άλλες...» παραπονέθηκε μια μέρα στην Ναταλία.

«Μην ακούω ανοησίες. Φυσικά και δεν έφταιγες εσύ. Στο είχα πει, τέτοιοι άντρες δεν αλλάζουν για πολύ.» της είπε η φίλη της.

«Αχ, μη μου λες τέτοια! Θα πεθάνω αν μάθω πως αγγίζει άλλες. Σε παρακαλώ, δεν υπάρχει τρόπος να τον ξαναφέρω κοντά μου;»

Η Ναταλία ήξερε ότι δεν υπήρχε κανένας τρόπος. Όταν ένας άντρας ήθελε να φύγει, καμία γυναίκα δεν μπορούσε να τον κρατήσει. Και τώρα ένιωθε πολύ ηλίθια που άφησε την άπειρη φίλη της να παρασυρθεί από τα λόγια ενός ξεδιάντροπου γυναικά. Την ξεγέλασε και την ίδια ο αχρείος!

«Για μια στιγμή!» αναφώνησε η Ελένη. «Δεν τον έχεις δει ποτέ με γυναίκα εδώ, έτσι δεν είναι;»

«Σωστά. Όμως δεν είναι κανένας χαζός ο Μάρκος. Ξέρει πως είμαι φίλη σου και πως αν τον δω με άλλη θα στο πω, γι' αυτό ίσως δεν τις φέρνει εδώ.»

Η απογοήτευση φώλιασε για τα καλά μες στην καρδιά της Ελένης, ωστόσο ακόμα έκρυβε μια μικρή ελπίδα.

Θα σε αγαπώ για πάντα, έτσι δεν της είχε πει; Να το θυμάσαι αυτό, μην το ξεχάσεις. Και μετά της έκανε πρόταση γάμου.

«Γιατί δεν συμβουλεύεσαι τον Μάγο;» διέκοψε την αναπόληση της η Ναταλία.

«Στον Μάγο;» επανέλαβε.

«Ναι, τον Γιλβέρτο. Ίσως δει κάτι μέσα στη σφαίρα του.» έκανε μια παύση κι έπειτα συνέχισε πιο σίγουρη: «Ναι, αυτός μπορεί να σε βοηθήσει.»

Έτσι την έπεισε και πήρε το δρόμο για τον Πύργο, ενώ η ανάμνηση του Σταύρου επανήλθε στο μυαλό της. Τώρα ήξερε ότι ούτε εκείνος επρόκειτο να την αγαπήσει ποτέ. Δεν θα έβρισκε ποτέ την αληθινή αγάπη, ήταν βέβαιη.

Γιατί να είμαι τόσο άτυχη; Σκεφτόταν. Η μόνη σανίδα σωτηρίας ήταν το παιδί που είχε στην κοιλιά της. Ίσως η γέννηση του να ήταν λυτρωμός. Ίσως ακόμα και να σοβαρευόταν ο Μάρκος όταν γινόταν πατέρας.

Χτύπησε αγχωμένη την πόρτα που βρισκόταν στη βάση του Πύργου. Ο Γιλβέρτος δεν πίστευε στα μάτια του όταν την είδε.

«Ιππότη Ελένη; Τι ευχάριστη έκπληξη...» της είπε σαν χαμένος. «Εννοώ, δεν σας περίμενα με τίποτα. Πώς πηγαίνει η εγκυμοσύνη σας;»

«Καλά. Απ' ότι βλέπεις, το έμβρυο μεγαλώνει. Για άλλο λόγο ήρθα να σε συμβουλευτώ.» του είπε και στα μάτια της διέκρινε θλίψη.

«Ε... Φυσικά. Περάστε μέσα.»

Μπήκαν στην πρώτη αίθουσα, που ήταν το δωμάτιο όπου ο Γιλβέρτος έφτιαχνε τα μαγικά του φίλτρα, μελετούσε ξόρκια και επίσης δεχόταν επισκέψεις. Κάθισαν και του εξήγησε το πρόβλημα της με τον Μάρκο. Κάποια στιγμή δεν άντεξε και δάκρυα πλημύρισαν τα μάτια της. Η καρδιά του Μάγου ράγισε βλέποντας την τόσο δυστυχισμένη και συγχρόνως ένιωσε θυμό. Πώς τολμούσε εκείνος ο άθλιος να έχει πλάι του μια τόσο όμορφη γυναίκα και να την πληγώνει με αυτό τον τρόπο;

«Συγχώρησε με. Δεν ήθελα να φανώ τόσο αδύναμη...» είπε η Ελένη και σκούπισε τα μάτια της με το χέρι.

«Ω, δεν σας παρεξηγώ. Είναι σκληρό. Εσείς τον αγαπάτε με όλη τη δύναμη της καρδιάς σας και εκείνος δεν το εκτιμά. Με όλο μου το σεβασμό, αλλά αν σας είχα εγώ για γυναίκα μου δεν θα σας φερόμουν ποτέ έτσι.» Της είπε ο Γιλβέρτος κι έσκυψε αμέσως το κεφάλι για να μη φανούν τα αισθήματα του.

«Δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοιοι άντρες, τίμιοι και πιστοί. Όμως εγώ αγάπησα τον λάθος άνθρωπο. Γιατί ο Μάρκος ήταν άσωτος πριν με ερωτευθεί. Νόμισα πως θα άλλαζε για χάρη μου, μα έκανα λάθος.»

Ο Γιλβέρτος έγειρε μπροστά και της έπιασε το χέρι.

«Τότε δεν σας αξίζει. Μα ας δούμε τι έχει να μας δείξει η σφαίρα μου. Αλλά πρώτα πρέπει να ξέρετε κάποια πράγματα, κυρία.» Η Ελένη τον κοίταξε απορημένη, ενώ περίμενε να συνεχίσει. «Διανύουμε μια εποχή σκοτεινή που λέγεται Μεσαίωνας. Θα γίνουν τρομερά πράγματα και θα έρθουν δύσκολα χρόνια, όμως στη συνέχεια θα αναγεννηθεί ο κόσμος.»

«Μεσαίωνας...» επανέλαβε η Ιππότης.

«Κοίταξα στο μακρινό μέλλον κι είδα πράγματα λαμπρά και ειδικά για το Νησί των Πέντε Βασιλείων. Θα ανακαλυφθούν νέες εφευρέσεις οι οποίες θα κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Εμείς δυστυχώς δεν θα ζούμε για να τα προλάβουμε όλα αυτά. Για αυτό ελάτε  να κοιτάξω για το δικό σας μέλλον.»

Πλησίασαν τη σφαίρα.

«Βάλτε τα χέρια σας πάνω.» Ελένη έκανε όπως της είπε. Ο Γιλβέρτος πήρε το ραβδί του και πήρε θέση απέναντι της.

«Πρέπει να έχετε τα μάτια σας κλειστά, γιατί μόνο εγώ πρέπει να δω μέσα.» της είπε.

«Εντάξει.» αποκρίθηκε εκείνη κι έκλεισε τα μάτια της. Ο Γιλβέρτος ξεκίνησε την ενόραση. Χτύπησε το ραβδί του μερικές φορές στο πάτωμα, λέγοντας κάποια λόγια, ώσπου εμφανίστηκαν όσα ήθελε να δει.

Μετά από λίγο είπε στην Ελένη ότι μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της. Εκείνη τα άνοιξε και τον είδε ταραγμένο και ανήσυχο.

«Λοιπόν;» τον ρώτησε.

«Δεν είδα ακριβώς αυτά που ζητούσαμε, μα...» Αντί να συνεχίσει την πρόταση του, πήγε και κάθισε σε μια καρέκλα, σαν να μην ήθελε να συνεχίσει.

«Μάγε Γιλβέρτο, τι είδες;» τον ξαναρώτησε με περισσότερη αγωνία.

«Είδα πράγματα... σκοτεινά. Δεν θέλετε να ξέρετε. Πόλεμο, θάνατο και μια προφητεία. Όμως είδα και ζωή επίσης. Τον γιο σας. Θα γίνει σπουδαίος ιππότης σαν εσάς.»

Η Ελένη χαμογέλασε, όμως η σκέψη της σκοτείνιασε και πάλι.

«Και ο Μάρκος; Είδες τίποτα για αυτόν;» ρώτησε.

«Θα σας έδινα ερωτικό φίλτρο, αλλά στην περίπτωση σας δεν θα βοηθούσε. Ο Μάρκος σας αγαπάει, όμως θα κάνει κάποια μοιραία λάθη. Εσείς θα αποφασίσετε αν πρέπει να τον συγχωρέσετε, μετά όμως... Ξεχάστε το. Η συνείδηση μου δεν μου επιτρέπει να σας πω περισσότερα. Μπορείτε να πηγαίνετε τώρα.»

Η Ελένη έφυγε με ένα σωρό ερωτηματικά. Τι σχέση είχαν ο πόλεμος, ο θάνατος και η προφητεία με το λόγο για τον οποίο είχε πάει; Και αν ο Μάρκος όντως την αγαπούσε, γιατί έφευγε συνέχεια και πού πήγαινε; Κοιμόταν με άλλες; Αυτό δεν της το είπε ο Γιλβέρτος. Όλες οι απορίες της κάποια στιγμή θα λύνονταν, όχι πολύ πριν το τέλος του χρόνου.

****************************************************************

Τι λέτε να σημαίνουν τα προφητικά λόγια του Γιλβέρτου; Θα βγουν αληθινά; Και πώς συνδέονται με τις υποψίες της Ελένης για τον Μάρκο; Όποιος κατάλαβε σε ποιο πράγμα ακριβώς αναφέρεται η προφητεία για την οποία έκανε λόγο ο Μάγος, θα ήθελα να σχολιάσει και να μου πει. Έχει αναφερθεί και σε προηγούμενο κεφάλαιο και όσοι το θυμάστε θα καταλάβατε σίγουρα για ποια προφητεία μιλάει.

Σας ευχαριστώ που είστε εδώ ❤