Ο Χειμώνας, ελαφρύς και γλυκός όπως ήταν πάντα στο Βασίλειο του Νότου, έφυγε και μπήκε η Άνοιξη με τις πρώτες ζέστες και τα λουλούδια που άνθιζαν. Τότε ήταν που ο Δανιήλ πίστευε ότι θα επιστρέψει η αγαπημένη του, όμως ο Μάρτιος και ο Απρίλιος έφυγαν και αυτοί χωρίς να δώσει σημεία ζωής η Μεγκάνα. Ο Κατάσκοπος ανησυχούσε. Μήπως το μετάνιωσε κι έφυγε για πάντα μακριά του; Μήπως τελικά δεν τον αγαπούσε;

Τον Μάιο, με τις πρώτες έντονες ζέστες που σε λίγο θα έφερναν το Καλοκαίρι, γέννησε η Ουρανία ένα αγοράκι, το οποίο ονόμασε Σταύρο προς τιμήν της μιας και μοναδικής της αγάπης. Και δεν έπεσε καθόλου έξω, γιατί του έμοιαζε πάρα πολύ. Έγκυος ήταν επίσης και η Ελένη, πέντε μηνών ακόμα. Με τον Μάρκο ήταν πιο ευτυχισμένη από ποτέ κι οι υποψίες του πατέρα της είχαν διαψευστεί. Όμως σπάνια λάμβανε γράμματα από τους γονείς της και ακόμα πιο σπάνια έφθαναν τα γράμματα της σε αυτούς.

Η Ελπίδα απ' τη μεριά του Μικρονησίου και ο Δανιήλ απ' τη μεριά του Νότου ξεκίνησαν τις έρευνες για να βρουν ποιος ήταν η αιτία που τα ταχυδρομικά περιστέρια έχαναν το δρόμο τους, όμως δεν κατάφερναν και πολλά πράγματα.

Ένα βράδυ, ο Δανιήλ συναντήθηκε με τη φίλη του την Πατρίσια στην Ταβέρνα για να τα πουν.

«Τι συμβαίνει με τη Μεγκάνα; Δεν επέστρεψε ακόμα;» τον ρώτησε εκείνη.

«Όχι.» απάντησε αυτός και κατέβασε το μισό κρασί του. «Όλα στραβά μου πάνε. Η Μεγκάνα λείπει εδώ και πέντε μήνες, οι έρευνες μου για τα περιστέρια δεν φέρνουν τίποτα... αλλά εμένα μόνο για την αγάπη μου με νοιάζει πλέον. Μάλλον με εγκατέλειψε.»

Η Πατρίσια έγειρε προς το μέρος του.

«Ίσως πρέπει να την ξεχάσεις και να κάνεις μια νέα αρχή, με κάποια άλλη.»

«Ξέχνα το. Προτιμώ να μείνω μόνος μου, όπως ήμουν πάντα.» ισχυρίστηκε ο Δανιήλ.

«Όχι πάντα... Σίγουρα θα πέρασαν πολλές γυναίκες από τη ζωή σου. Δεν περνιέσαι και για τόσο αθώος...»

«Αυτό είναι αλήθεια. Όμως καμία δεν με γέμιζε τόσο, ώστε να θέλω να την παντρευτώ.»

«Μάλιστα... Δηλαδή, δεν σ' αρέσει αυτή τη στιγμή κάποια άλλη, από... εδώ τριγύρω, ας πούμε.»

Ο Δανιήλ παρατήρησε πως η Γιατρός είχε πιει αρκετά, πράγμα που έκανε σπάνια και είχε αρχίσει να πιστεύει πως ήταν ερωτευμένη μαζί του. Έτσι αποφάσισε να της κόψει τη φόρα:

«Όχι, καμία. Πόσο μάλλον η καλύτερη μου φίλη, η οποία παρεμπιπτόντως έχει γίνει λιώμα απ' το πιοτό.» Η Πατρίσια γέλασε. «Έλα να σε πάω σπίτι. Έχεις ασθενείς αύριο.» Έτσι, παρά τις διαμαρτυρίες της, πλήρωσε την Ναταλία για τα ποτά τους και σήκωσε τη φίλη του για να βγουν.

Η Πατρίσια παραπατούσε συνεχώς και στο δρόμο έλεγε ασυναρτησίες. Στην Κλινική την παρέλαβε δυσαρεστημένος ο Στέφανος και την έβαλε για ύπνο.

Το επόμενο πρωί τον επισκέφθηκε στο διαμέρισμα του.

«Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για χθες.» του είπε μόλις μπήκαν μέσα. «Ντρέπομαι πάρα πολύ.»

«Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα για να ντραπείς.»

«Ναι, αλλά... ήπια λίγο παραπάνω, θυμήθηκα το παρελθόν μου και... μου πέρασε η ιδέα να κάνουμε κάτι μαζί. Όμως το μετάνιωσα, σου το ορκίζομαι. Μην πιστέψεις πως σ' έχω ερωτευθεί.»

«Όχι καλέ, τι είναι αυτά που λες; Όλα είναι εντάξει, μην ανησυχείς.» την καθησύχασε ο Δανιήλ.

«Σε ευχαριστώ. Φεύγω τώρα, έχω λίγους ασθενείς που περιμένουν.»

Έτσι η κατάσταση μεταξύ τους ξεκαθάρισε και συνέχισαν να είναι φίλοι.

Λίγες μέρες μετά, χτύπησε η πόρτα και ήταν μια επισκέπτρια έκπληξη.

«Μεγκάνα; Αγάπη μου, δεν το πιστεύω!» αναφώνησε και την αγκάλιασε. Μεγκάνα φαινόταν χαρούμενη, λαμπερή κι ανανεωμένη. Άγγιξε την κοιλιά της, η οποία ήταν αρκετά μεγάλη.

«Γεια σου μικρούλη, ή μικρούλα. Ο μπαμπάς είμαι.»

Ένιωσε ένα χτύπο από μέσα.

«Κλότσησε.» του εξήγησε η Μεγκάνα και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον. Μετά κάθισαν να μιλήσουν.

«Άργησες πολύ.» της είπε. «Είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν θα γυρνούσες.»

«Συγγνώμη, αγάπη μου. Ήθελα να βρω ξανά τον εαυτό μου και να συνηθίσω στη νέα πραγματικότητα.»

«Δεν πειράζει. Τώρα είσαι εδώ και μόνο αυτό έχει σημασία.» της είπε ο Δανιήλ.

«Η Ουρανία γέννησε;» τον ρώτησε έπειτα η Μεγκάνα.

«Ναι. Ένα αγοράκι, τον Σταύρο. Σε λίγες μέρες θα γίνει η τελετή για να γίνει κανονική ιέρεια.»

Η Μεγκάνα ένιωσε θλίψη που δεν θα μπορούσε να πάει να την καμαρώσει. Ο Δανιήλ το πρόσεξε αυτό και της είπε για να της φτιάξει το κέφι:

«Και ξέρεις και ποια άλλη είναι έγκυος; Η Ελένη.»

«Αλήθεια; Αυτό είναι υπέροχο. Τα παιδιά μας θα παίζουν μαζί σε λίγα χρόνια.» Ο αγαπημένος της συμφώνησε.

Έμεινε μαζί του, όπως του είχε υποσχεθεί, αδιαφορώντας για τα αρνητικά σχόλια κάποιων ανθρώπων επειδή δεν ήταν παντρεμένοι. Αν τύχαινε να βγει έξω μόνη της μερικές φορές θα τους άκουγε να λένε:

«Αυτή δεν είναι που μένει μαζί με τον κατάσκοπο του βασιλιά;»

«Ναι, αυτή είναι. Κοίτα χάλια. Περιμένει το παιδί του κι αυτός δεν την έχει στεφανώσει ακόμα.» Μπροστά στον Δανιήλ όμως, δεν τολμούσαν να πουν κουβέντα. Τον φοβούνταν με τις φήμες του ψυχρού εκτελεστή που κυκλοφορούσαν γύρω από το πρόσωπο του.

Ο λόγος που δεν παντρεύονταν ακόμα ήταν επειδή ήθελαν πρώτα να γεννηθεί το παιδί τους και να ασπαστούν κάποια θρησκεία ούτως ώστε να μπορέσουν να το βαφτίσουν. Αυτό εξήγησε ο Δανιήλ στον Βασιλιά Δαμιανό και εκείνος συμφώνησε κι έκανε προσπάθειες να πείσει τους κουτσομπόληδες κατοίκους να δουν το ζευγάρι με άλλο μάτι.

Η Ουρανία έγινε ιέρεια σε μια φανταστική τελετή, όπου πολλοί Αυστηροί πιστοί παρευρέθηκαν. Δεν έχασε όμως επαφή με τη Μεγκάνα.

Βλέπονταν συχνά εκτός εκκλησίας κι έκαναν παρέα. Η Ουρανία δεν μπορούσε να ξεχάσει πόσο τη βοήθησε η Μεγκάνα. Είχε κάνει πολλά για αυτήν: από την υπερασπιστή της ενώπιον του Λόρδου Ντέριου και τη σωτηρία της με το να την κάνει βοηθό της, ως τη στήριξη της με την εγκυμοσύνη και τα πράγματα που της έμαθε σχετικά με τη θρησκεία, αλλά κυρίως την έμαθε να είναι δυνατή και να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της.