Κάτι ύποπτο συνέβαινε στο Παλάτι τελευταία, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Λόρδο Ντέριο. Στο Βόρειο Βασίλειο, την απόλυτη εξουσία μετά το θάνατο του Βασιλιά Κορτέσιου την είχε πάρει η γυναίκα του, η Βασίλισσα Λομπέλια. Εκείνη είχε τρεις κόρες μαζί του: την Αρχόντισσα Στεφανία, την Πριγκίπισσα Σοφία και τη Λαίδη Λίνα, τη μικρότερη και πιο όμορφη απ' όλες. Εκείνη κατέβαινε συχνά στον Νότο και εμένε στο Παλάτι για αρκετές μέρες.

Ο Λόρδος είχε αρχίσει να υποπτεύεται ότι δεν υπήρχε άλλος λόγος για τόσο συχνές επισκέψεις από αυτόν: η νεαρή Βόρεια είχε δεσμό με κάποιον από τους ανθρώπους του παλατιού. Με ποιον όμως; Σύντομα οι απορίες του Ντέριου λύθηκαν, όταν την παρακολούθησε και βεβαιώθηκε: η Λαίδη Λίνα ήταν ρομαντικά δεμένη με τον βασιλικό του σύμβουλο! Τον Άρη! Ναι, τα μάτια του δεν τον γελούσαν, εφόσον την είδε να μπαίνει στο δωμάτιο του. Ήταν όμως μόνο ρομαντικά δεμένοι μεταξύ τους η και σωματικά;

Έπρεπε να μάθει και ο τρόπος ήταν μόνο ένας: να ρωτήσει τον βασιλικό του σύμβουλο. Τον κάλεσε στην Αίθουσα Συμβουλίων και ξεκίνησε:

"Βασιλικέ μου Σύμβουλε Άρη."

"Μάλιστα, Μεγαλειότατε. "

"Θα μπω κατευθείαν στο θέμα μας. Δεν είναι ανάγκη να κρύβεσαι πλέον. Τα έμαθα όλα."

"Τι μάθατε, Λόρδε μου;" απόρησε έντρομος.

"Για το μυστικό σου δεσμό με τη Λαίδη Λίνα. "

Ο Άρης ξαφνιάστηκε. Πώς το έμαθε; Αφού το έκρυψαν όσο καλύτερα μπορούσαν.

"Δεν το αρνούμαι, Μεγαλειότατε." Απάντησε με σκυμμένο το κεφάλι.

"Λοιπόν, καταλαβαίνεις πιστεύω ότι αυτό δεν είναι πρέπον για έναν βασιλικό σύμβουλο, να έχει δηλαδή δεσμό με μια πριγκίπισσα και μάλιστα από το εχθρικό μας Βασίλειο του Βορρά."

"Το καταλαβαίνω, Μεγαλειότατε. "

"Καταλαβαίνεις και τι αποτελέσματα θα είχε αυτό αν μαθευόταν παραέξω; Όλες μας οι διπλωματικές σχέσεις με τον Βορρά θα διαλύονταν, ο κόσμος θα σε σχολίαζε, οι δικοί μας θα σε θεωρούσαν προδότη, μπορεί να γινόταν ακόμα και πόλεμος."

"Εσείς, Μεγαλειοτατε...με θεωρείτε προδότη;"

"Εγώ φυσικά και όχι, πιστέ μου σύμβουλε. Είναι απλά ένας έρωτας, ο οποίος, εάν σου περάσει και δεν καταλάβει κανένας τίποτα, δεν θα σε εκτέλεσω. Θέλεις να σε βοηθήσω να την ξεπεράσεις;"

Τώρα ο Άρης είχε ανάμεικτα συναισθήματα. Ο Λόρδος Ντέριος του έκανε πραγματικό ψυχολογικό πόλεμο. Με λίγα λόγια προσπαθούσε να του πει ότι αν δεν διέκοπτε τη σχέση του με την αγαπημένη του Λίνα, θα τον έριχνε στο Τέρας. Παράλληλα προσπαθούσε να τον κάνει να νιώσει ενοχές, σαν να έκανε κάποιο έγκλημα.

"Θέλω, Εξοχότατε." Αρκέστηκε να απαντήσει.

"Αυτό ήθελα ν' ακούσω από εσένα. Καταρχάς, πρέπει να μάθω μερικά πράγματα για τον έρωτα σας. Είναι πλατωνικός η έχετε προχωρήσει και παρακάτω;"

"Δεν την έχω αγγίξει, Μεγαλειότατε. "

"Πολύ καλά λοιπόν. Διότι θα σου είναι πιο εύκολο να την αποχωριστείς. Είσαι ελεύθερος, όμως μόνο για λίγο. Μην φύγεις από το Παλάτι γιατί θα σε ξαναφωνάξω. "

"Μάλιστα, Μεγαλειότατε. " απάντησε αγχωμένος ο Άρης.

Ο Ντέριος, φυσικά, δεν ήταν κανένας χαζός να πιστέψει ότι δεν είχαν σωματικές επαφές. Η Λαίδη Λίνα του Βορρά ήταν μια ξανθιά καλλονή που θα μπορούσε άνετα να ξελογιάσει οποιονδήποτε άνδρα και ιδιαίτερα τον αθώο και άδολο σύμβουλο του. Τη βρήκε, λοιπόν, και τη ρώτησε ο ίδιος.

"Δεν μου λέτε, αγαπητή Λαίδη..." της είπε, αφού την πήρε στο γραφείο του.

"Ότι επιθυμείτε, Λόρδε Ντέριε. " του αποκρίθηκε με νάζι.

"Έπεσε στην αντίληψη μου η σχέση σας με τον βασιλικό μου σύμβουλο και είμαι βέβαιος πως είναι ερωτική. Μήπως κάνω λάθος;"

Η Λίνα αιφνιδιάστηκε. Δεν έσκυψε το κεφάλι όμως, όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη ντροπαλή κοπελίτσα. Όμως η Λαίδη του Βορρά δεν ήταν καθόλου ντροπαλή. Τον κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε πονηρά.

"Ω, αυτό είναι μόνο ένα αθώο φλερτ. " του είπε.

"Α. Μάλιστα. Δεν τον παρασύρατε, δηλαδή."

"Όχι, Λόρδε. Αν ήθελα θα το έκανα. Όμως εκείνος ντρεπόταν μέχρι και ένα φιλί να μου δώσει. Έτσι δεν τον πίεσα."

Αυτή η εξήγηση ήταν αρκετά πειστική.

"Πηγαίνετε να μαζέψετε τα πράγματα σας." είπε ο Ντέριος, έχοντας πάρει την απόφαση του. "Θα σας περιμένω με τον Σύμβουλο Άρη στην Αίθουσα του Θρόνου σε μία ώρα." Η Λίνα έκανε μια ελαφριά υπόκλιση και βγήκε. Έπειτα ο Ντέριος ζήτησε να μιλήσει πάλι στον Άρη.

"Σας ακούω, Μεγαλειότατε." είπε ο σύμβουλος αφού μπήκε.

"Λοιπόν, αγαπητέ μου σύμβουλε, πήρα μια σοφή απόφαση. Μπορείς να λήψεις απ' το Παλάτι για τρεις μέρες. Πάρε την αγαπημένη σου και πηγαίνετε να μείνετε σε ένα πανδοχείο στην Πλατεία, ώστε να την αποχαιρετήσεις. Αρκεί να μου υποσχεθείς ότι αυτή δεν θα ξαναπατήσει το πόδι της στο βασίλειο μας."

"Σας το υπόσχομαι, Λόρδε μου. Σας ευχαριστώ τουλάχιστον που με αφήνετε να..."

"Ξέρω, ξέρω." τον διέκοψε ο βασιλιάς. "Να ζήσεις τον ανόητο έρωτα σου για τρεις μέρες. Εάν την ξαναδείς όμως, θα σε εκτελέσω. Σύμφωνοι;"

"Σύμφωνοι, Εξοχότατε." απάντησε φοβισμένος.

"Φύγε τώρα. Μάζεψε μερικά πράγματα, πάρε την και φύγε, πριν το μετανιώσω."

Ο Άρης έφυγε σχεδόν τρέχοντας και πήγε στο δωμάτιο της Λίνας. Χτύπησε διστακτικά την πόρτα της και εκείνη του άνοιξε. Διέκρινε τη θλίψη στα μάτια του.

"Τι συμβαίνει, αγαπητέ μου; Ο βασιλιάς σου με διέταξε να μαζέψω τα πράγματα μου. Θα με διώξει για πάντα;" τον ρώτησε.

"Κατά κάποιον τρόπο, ναι. Παρήγγειλε να μείνουμε στην Πλατεία για τρεις μέρες. Μετά εσύ θ΄ αναχωρήσεις για το βασίλειο σου και δεν θα ξαναέρθεις ποτέ στον Νότο."

Έτσι λοιπόν, ο Άρης με την αγαπημένη του έφυγαν για την Πλατεία, ενώ ο Λόρδος Ντέριος διέδωσε στο Παλάτι ότι ο σύμβουλος του έλειπε λόγω γρίπης.

Ο Άρης κι η Λίνα μπήκαν στο δωμάτιο του Πανδοχείου. Δεν ήταν βέβαια τόσο άνετο όσο τα δωμάτια του Παλατιού, όμως τους ήταν αρκετό. Ο Άρης εξακολουθούσε να είναι σκυθρωπός.

"Ω, έλα τώρα... Δες και τη θετική πλευρά. Θα είμαστε τρεις ολόκληρες μέρες μαζί." προσπάθησε να του φτιάξει τη διάθεση.

"Ο Λόρδος είπε να μην κυκλοφορήσουμε καθόλου αυτές τις μέρες, για να μη διαδοθεί ο δεσμός μας."

Η όμορφη Λίνα πλησίασε και του χάιδεψε το μάγουλο.

"Γλυκέ μου, δεν είναι δεσμός." του είπε.

"Τι εννοείς;" απόρησε ο Άρης. "Δεν μ' αγαπάς;"

"Σ' αγαπώ αλλά...δεν έχω καμία δέσμευση απέναντι σου, ούτε εσύ σε εμένα. Αυτό που έχουμε θα τελειώσει σύντομα. Γιατί είμαστε από τελείως διαφορετικές τάξεις." Ο Άρης έσκυψε για λίγο το κεφάλι, έπειτα την κοίταξε ξανά μέσα στα γαλανά της μάτια.

"Μόνο αυτό μας χωρίζει;"

"Όχι. Είναι και οι διαφορές μεταξύ των βασιλείων μας. Αυτό τουλάχιστον οφείλουμε να το σεβαστούμε. Όσο όμως είμαστε εδώ μαζί, αυτές τις τρεις ημέρες, τίποτα δεν θα μας χωρίζει. Θα το ζήσουμε χωρίς όρια. Εντάξει;"

"Εντάξει." απάντησε εκείνος και την αγκάλιασε. "Αγαπημένη μου..."

Η Λίνα έκανε εκείνη την πρώτη κίνηση και τον φίλησε. Ο Άρης στην αρχή ξαφνιάστηκε, μετά έκλεισε τα μάτια και απόλαυσε τη στιγμή. Τα χείλη της οδηγούσαν τα δικά του σε ένα μαγικό χορό, στον οποίο σύντομα και οι γλώσσες πήραν μέρος. Μετά κοιτάχτηκαν στα μάτια.

"Δεν σε πειράζει που δεν θα είσαι ο πρώτος μου, έτσι; Έχω κακή φήμη όσον αφορά την ερωτική μου ζωή."

"Όχι, δεν με πειράζει. Φτάνει που θα είσαι εσύ η πρώτη μου."

Έπειτα φιλήθηκαν και πάλι. Τα χέρια του, οδηγούμενα από ένα πρωτόγνωρο ένστικτο, άγγιζαν την πλάτη της και πήγαιναν απαλά προς τα κάτω. Μετα η Λινα έκανε δύο βήματα πίσω και, κοιτάζοντας τον με πάθος, έβγαλε με αργές κινήσεις το φόρεμα της και ότι φορούσε από μέσα. Όταν έμεινε ολόγυμνη, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα για τον Άρη. Οι δύο εραστές έζησαν μερικά λεπτά απόλυτης ευτυχίας, που τους έδωσε η ένωση τους. Δεν σκεφτόταν ότι σύντομα θα χώριζαν.

Έτσι πέρασαν τις τρεις τελευταίες μέρες του έρωτα τους: ξυπνούσαν, έκαναν έρωτα, έπαιρναν πρωινό, ξαναέκαναν έρωτα, το μεσημέρι έτρωγαν στην τραπεζαρία του πανδοχείου, έπειτα πήγαιναν πάλι στο δωμάτιο τους για μια ακόμη ένωση. Μετα το δείπνο πάλι το ίδιο και κοιμούνταν αγκαλιά. Ώσπου ήρθε η ώρα να χωρίσουν. Πλήρωσαν και έφυγαν απ' το Πανδοχείο. Ο Άρης τη συνόδευσε μέχρι τα Σύνορά. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Έχανε την αγαπημένη του για πάντα.

Την αγκάλιασε και την κοίταξε στα μάτια.

"Θα σ' αγαπώ για πάντα." Της είπε. Εκείνη κούνησε το κεφάλι αρνητικά.

"Είναι αδύνατον." Του είπε λυπημένη. "Σύντομα θα ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον. Η απόσταση θα μας κάνει να ξεχάσουμε και ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές μας."

"Όχι, αγάπη μου. Εγώ ποτέ δεν πρόκειται να σε ξεχάσω η να πάψω να σε αγαπάω. Δεν θα αγαπήσω καμία άλλη γυναίκα."

"Τότε θα με κάνεις δυστυχισμένη. Γιατί εγώ θα γνωρίσω και άλλους πολλούς άντρες και ίσως αγαπήσω έναν από αυτούς. Όσο σκέφτομαι όμως ότι εσύ θα είσαι κλεισμένος στο παλάτι του Νότου, να υπηρετείς τον άνθρωπο που μας χώρισε, έναν άνθρωπο χωρίς αισθήματα και ότι θα είσαι μόνος, χωρίς αγάπη..."

Δεν συνέχισε την πρόταση της.

"Θα προσπαθώ να σου γράφω. Και ίσως, κάποτε, κάποια στιγμή στο μέλλον, να ξαναειμαστε μαζί." Της υποσχέθηκε.

"Αχ, Άρη..." έκανε εκείνη αναστενάζοντας. Ο Άρης της έδωσε ένα ατελείωτο, αποχαιρετιστήριο φιλί.

"Πρέπει να φύγω τώρα." Του είπε μετά και κατευθύνθηκαν προς την άμαξα της. Ο αμαξάς της άνοιξε, μπήκε και ξεκίνησαν.

"Αντίο." Του είπε και τον χαιρέτησε απ' το παράθυρο.

"Αντίο, πρώτη και μοναδική μου αγάπη." Είπε εκείνος με δάκρυα στα μάτια.

******

Πώς σας φάνηκε η σύντομη ιστορία καταδικασμένης αγάπης του Άρη και της Λίνας; Μπορεί να φαίνεται λίγο παράταιρη από την υπόλοιπη ιστορία, αλλά είναι εξίσου σημαντική, για αυτό κρατήστε την καλά στο μυαλό σας για αργότερα. Όλα τα γεγονότα που θα δούμε στα επόμενα κεφάλαια, όπως είπα και στην αρχή, συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και είναι εξίσου σημαντικά και ας φαίνονται αυτοτελείς ιστορίες.