Άργησα να ανεβάσω λόγω των τραγικών γεγονότων των προηγούμενων ημερών, που συγκλόνησαν το πανελλήνο (και όχι μόνο. Η περιοχή "Μάτι" και ορισμένες από τις γύρω περιοχές δεν υπάρχουν πλέον.Το λιμάνι της Ραφήνας καταστράφηκε ολοσχερώς. Οι υλικές ζημιές είναι τεράστιες αλλά αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η απώλεια των ανθρώπινων ζωών που σημειώθηκαν αλλά και των αγνοουμένων. Ήμουν αρκετά κοντ'και οι κάφτρες έφταναν ως το σπίτι και τα γύρω δένδρα. Τους αριθμούς, τις σχετικές δηλώσεις, τους υποψήφιους υπαιτίους, τις εικόνες, τις ιστορίες αλλά καιτην τεράστια κινητοποίηση όλων, λογικά την έχετε δει και ακούσει. Επίσης τώρα που ανέβηκε το κεφάλαιο λογικά όλα έχουν καταλαγιάσει. Τα πάντα αρχίζουν να ξεχνιούνται και μέχρι την επόμενη χρονιά κάποια άλλη περιοχή παθαίνει τα ίδια. Θα ήθελα αυτή η κινητοποίηση που σημειώθηκε να μην πεθάνει τόσο γρήγορα, να προχωρήσει σε κατασκευή οδικού δικτύου κατάλληλου για τη διέλευση των πυροσβεστικών οχημάτων, την αγορά και σωστή συντήρηση των ελικοπτέρων, την κατασκευή ζωνών πυροπροστασίας, σε παρατηρητήρια που θα βλέπουν τις φωτιές από τη γέννησή τους οπότε και μπορούν να κατασβεστούν. Και ας είμαστε σοβαροί, αν μπορεί ένας άσχετος να σκεφτεί τόσα πράγματα, πόσα περισσότερα μπορούν να σκεφτούν οι αρμόδιοι.

   Ο παρακάτω πρόλογος είχε γραφτεί μερικές μέρες πριν τα παραπάνω γεγονότα οπότε είναι άσχετος και ενδεχομένος πολύ ανώριμος αλλά δεν ήθελα να τον σβήσω γιατί εξέφραζε μια προηγούμενη δική μου κατάσταση, κάποιες σκέψεις και συναισθήματα που πιστεύω ότι εκφράζουν αρκετά άτομα στην ηλικία μου. Κυρίως τα παιδιά που έχουν όσα χρεάζονται για να ζήσουν και ίσως θίγονται πολύ εύκολα, οπότε μάλλον καταλήγει να είναι ένας μάταιος πρόλογος αλλά ας τον αφήσουμε να ζήσει.

  Μου σπάει τα νεύρα όταν καταλαβαίνω ότι υφίσταμαι έμμεσο εκβιασμό με προσωπείο την αγάπη. Όταν με αναγκάζουν να κάνω πράγματα που δεν θέλω, γιατί με αγαπάνε προπαντός και θέλουν το καλό μου, και δεν με αφήνουν να ορίζω τα πράγματα που θα έπρεπε σαν ώριμο άτομο της ηλικίας μου (λέμε τώρα). Όταν από άποψη υποχρεώσεων είμαι ενήλικη και από άποψη αποδοχών είμαι μικρή ακόμα... Αυτές τις σκέψεις έκανα βγάζοντας τα χόρτα από το χωράφι με τη μάνα μου και τις μικρές μου αδερφές σκεπτόμενη τα μπάνια που έχανα, τους φίλους και τις φίλες μου που τελειώνοντας το σχολείο πάνε εκδρομές και ταξίδια και δεν είναι κλεισμένοι στη μέση του πουθενά να βγάζουν χόρτα για πυροπροστασία, χωρίς να βλέπουν άνθρωπο που να μην ανήκει στην οικογένειά τους. Οι μπάλες από χόρτα πλήθαιναν και έμπαιναν στο κοτέτσι (παντού υπάρχουν φωτεινές πινακίδες που λένε "Αδειάστε τα οικόπεδά σας από τα ξερά χόρτα" αλλά κανείς δεν λέει που να τα πας), οπότε μετά από μερικές ώρες δουλειάς μπήκα για ένα μπάνιο και έκατσα να γράψω το επόμενο κεφάλαιο:

 " Πάνω μου είχα οριακά τα χρήματα που απαιτούνταν ώστε να φθάσω στο κέντρο της πόλης με ταξί. Πράγματι δεν άργησα να βρω ένα. Κοιτούσα γύρω μου την πόλη στην οπόια ζω τόσους μήνες και για την οποία δεν ήξερα ούτε τα βασικά. Δεν ξέρω τα μαγαζιά της, τις συνήθειές της, τα ΜΜΜ της, το κόστος ζωής της. Δεν ξέρω κανέναν από τους κατοίκους της και δεν εμπιστεύομαι και τόσο πολύ τα αγλικά μου για να τους γνωρίσω. Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά. Αν ο κος Σταυριανίδης, και ο μεγάλο και ο μικρός, επιθυμούν δούλα ας απευθυνθούν στο αντίστοιχο λαθρεμπόριο. Τι λέω Θεέ μου!! Αν θέλουν δούλα ας ρίξουν μια-δυο σφαλιάρες ο ένας στον άλλο να συνέλθουν. Έμα, δεν είναι κατάσταση αυτή! Τα ψώνια έρχονται με κούριερ, τα ρούχα επίσης. Το πρόγραμμα διατροφής έρχεται μαζί με τα ψώνια, άσε που ούτως ή άλλως αν δεν ψωνίζεις δεν έχεις και πολλά περιθώρια.Τον μόνο άνθρωπο που έχω γνωρίσει είναι η φυσιοθεραπεύτρια της Βιρινίας!Α και τον οδηγό του Σταυριανίδη που μας πήγαινε εκεί (τουλάχιστον από κάποιο σημείο και μετά που η Βιργινία μπορούσε να περπατήσει μέχρι το αυτοκίνητο). Εντάξει για να είμαι και δίκαιη ποτέδεν μου είπαν να μην βγω έξω από το σπίτι αλλά όταν πρέπει να προσέχεις κάποιον που οριακά περπατάει- δεν περπατάει, δεν έχεις και πολλές επιλογές. Από την άλλη και η Βιργινία έχει καιρό που περπατάει κα τρέχει (τώρα ξαναμαθαίνει να πετάει κιόλας σύμφωνα με την ίδια). Όσο καιρό περπατάει, μία φορά έχουμε βγει από το σπίτι τότε που πήγαμε στο γυμναστήριο της ενόργανης (ναι, και τις φυσιοθεραπείες δεν τις μετράω). Μήπως τελικά εγώ είμαι αυτή που με καταδίκασε κλεισμένη στο σπίτι και παράλληλα καταδίκασα και τη μικρή; Και από την άλλη, όταν πρέπει να μαγειρέψεις, να διατηρήσεις καθαρό ένα τεράστιο σπίτι, να κάνεις και κάτι ψιλά από χρέη νοσοκόμας και κηπουρού, δεν είσαι σαν μια πλούσια μητέρα με ένα τεράστιο σπίτι που έχει χάσει τον άνδρα της αλλά για κάποιο μυστηριώση λόγο δεν μπορεί να προσλάβει οικιακή βοηθό; Μωρέ ας αφήσω τη μικρή ούτως ή άλλως πλέει σε πελάγη ευτυχίας με την ενόργανη και τα μαθήματα με τον Γρηγόρη. Σήμερα καθ' όλη τη διάρκεια της βόλτας δεν θα τους σκεφτώ καθόλου.

- Δεσποινίς φθάσαμε, είπε ο οδηγός βγάζοντάς με από τις σκέψεις μου. Τα χρήματα που είχα ίσα που έφθασαν. Τον ευχαρίστησα και βγήκα από το αυτοκίνητο αντικρίζοντας μπροστά μου την κοντινότερη στο σπίτι μου αγορά. Βρήκα ένα ΑΤΜ κοντά και έκανα ανάληψη του μισού των χρημάτων που υπήρχαν μέσα. Η μαμά είχε ορθοποδήσει οικονομικά και δεν με είχε πλέον ανάγκη, αλλά ακόμα κι έτσι έπρεπε να κρατήσω κάποια χρήματα για περιπτώσεις ασθένειας ή απόλυσης, κάτι που έβρισκα πολύ πιθανό μετά τη σημερινή μου έξοδο. Αλλά ελάτε τώρα για ψώνια βγήκα όχι για να πάω στα μπουζούκια!!Καλά η Αγγλία δεν παίζει να έχει μπουζούκια αλλά και πάλι δεν είναι αυτό το θέμα μας. Και στην τελική δεν την άφησα μόνη της, με τον αδερφό της (τον ενήλικο αδερφό της να σημειωθεί) την άφησα.Είπα δεν θα τους σκεφτώ όμως και όλο ξεφεύγω...

--------------------Μερικές ώρες και πολλά μαγαζιά αργότερα----------------

  Επιστρέφω με 800 τσάντες πίσω στο σπίτι και βάζω αμέσως νερό να βράζει για μακαρόνια.Έπειτα ανέβηκα πάνω και άφησα τα πράγματά μου στο δωμάτιό μου. Παραδόξως, το σπίτι έχει πολύ ησυχία και δεν βρίσκω κανέναν τους. Θα βγήκαν να φάνε, σκέφτηκα και ετοίμασα και το κοτόπουλο για να μπει στο φούρνο.Προσπαθούσα να μαγειρεύω χωρίς να τους σκέφτομαι αλλά μου ήταν αδύνατο. Όσο περνούσε η ώρα τόσο περισσότερο με έζωναν τα φίδια.Τι να έχει γίνει;Να χτύπησε η μικρή;Να θύμωσε ο γρηγόρης να την παράτησε και να έφυε; Να έστειλε ανθρώπους του ο μπαμπάς τους να τους πάρουν;Πού στο καλό έχουν πάει; Και δεν έχω και τον αριθμό του 'άχρηστου.

  Κάποια στιγμή άκουσα λυγμούς από κάτω. Αποκλύεται να κάνουν ακόμα προπόνηση και να μην πήραν καν χαμπάρ ότι έλειψα σκέφτηκα. 'Εβγαλα γρήγορα την ποδιά, βρίζοντας τον Γρηγόρη και για τις αηδίες που έκανε το πρωί (δεν θέλω να ξέρω τι ήθελε να κάνει) και που έκλαιγε το παιδί εξαιτίας του. Η Βιργινία δεν κλαίει ποτέ επιδή πονάει, το χρησιμοποιεί συνηδειτά ως μέσο πίεσης. Κατέβηκα γρήορα κάτω.Πριν φθάσω στο γυμναστήριο είδα τη μικρή να ανεβαίνει. Δεν έκλαιγε, κάθε άλλο θα έλεγα. Πετάχτηκε πάνω στην αγκαλιά μου με δύναμη και κόντεψε να με γκρεμίσει.

-Τι είναι βρε;τι ρώτησα.

-Κανονικά έπρεπε να σου έχω θυμώσει που δεν ήσουν στην προπόνηση αλλά θα σου τα δείξω όλα το απόγευμα. Το φαΐ είνα έτοιμο; με ρώτησε.

-Θέλει λίγη ώρα ακόμα, είπα αποφεύγοντας να δηλώσω πόση ώρα χρειαζόταν ακόμα.   Ανέβηκα με τη Βιργινία αγκαλιά τις σκάλες.

-Πήγαινε να κάνεις μπάνιο, να στεγνώσεις λίγο και να αλλάξεις και μέχρι να γίνουν όλα αυτά το φαητό θα είναι έτοιμο. Έλα πάμε πάνω να σου δώσω πετσέτα. Ααα και δεν δέχομαι κουβέντα τα ρούχα πάνε όπως είναι για πλύσιμο.

-Μα...πήγε να φέρει αντίρρυση αλλά την έκοψα.

-Δεν έχει μα, το ξέρω ότι έχεις κι άλλα και ότι άμα θες μπορείς να έχεις και πολλά ακόμη ως το απόγευμα.

  Πράγματι η μικρή πήγε για μπάνιο χωρίς πολλή γκρίνια ακόμη (πάλι καλά, μάλλον την είχε ξεθεώσει ο Γρηγόρης). Και ενώνόμιζα ότι όλα θα πάνε καλά, λίγο πριν κλείσω την πόρτα του μπάνιου μου είπε:

- Σε παρακαλώ φέρε μου πολλά παάκια από κάτω. Όλες οι μεγάλες αθλήτριες της ενόργανης κάθονται στο κρύο νερό για να μην πιάνονται.

 Συνοφριώθηκα.

-Έλα σε παρακαλώ...είπε γλυκαίνοντας κι άλλο τη φωνή της...Και θα σου πω γιατί άλλαξε τόσο πολύ η συμπεριφορά του Γρηγόρη από χθες μέχρι σήμερα.

 Την κοίταξα ξανά, με δυσπιστία αυτή τη φορά.

-Για πες ξανά τι θες...είπα σκεπτική.

-Κάτω στην κατάψυξη έχει αρκετά παγάκια, τα έβαλα χθες εγώ. Φέρε μου σε παρακαλώ δύο λεκάνες γεμάτες με αυτά.

 Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά και έκανα όπως μου ζήτησε. Όταν κατέβηκα για να ανεβάσω και τη δεύτερη λεκάνη άκουσα πάλι λυγμούς από κάτω. Δεν θα κατέβαινα όμως κάτω μόνη μου μαζί του ποτέ ξανά. Τουλάχιστον όχι πριν μάθω τι στο καλό του έκανε λωβοτομή χωρίς νυστέρι. Άφησα τη μικρή να κάνει μπάνιο και ξανακατέβηκα να γυρίσω το κοτόπουλο από την ανάποδη. Εγκατέλειψα τον Γρηγόρη να βογκάει με βαριά καρδιά και ανέβηκα να τακτοποιήσω τα καινούργια αποκτήματά μου στην ντουλάπα. Μόλις έβαλα και το τελευταίο άκουσα ένα διακριτικό χτύπο στην πόρτα. Χωρίς να περιμένει απάντηση μπήκε μέσα η Βριγινία με ένα μπουρνούζι.

 -Ήρθα να σου πω, μου δήλωσε."

Μάλλον το Σάββατο θα κατέβω στο χωριό από όπου θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ανεβάζω. Ωστόσο αυτό που θα ήθελα να σχολιάσω είναι ότι ενώ όλη τη χρονιά περίμενα ότι τα κιλά που πήρα λόγω τον πανελλαδικών θα τα απέβαλλα εύκολα, όχι γιατί χάνω εύκολα βάρος αλλά γιατί είχα πεισμώσει, διαπιστώνω με λύπη ότι δεν επαρκεί. Ναι έχω χάσει λίγα από τα άπειρα κιλά που πήρα μέσα στη χρονιά αλλά εξακολουθώ να είμαι πολλά κιλά, πολύ περισσότερα από όσα θα ήθελα να είμαι τώρα.Και ναι, καμιά φορά με πιάνουν τα "δεν θα σου πει κανένας πόσα κιλά θα είσαι" και τα "νιώσε άνετα με το σώμα σου " κ.ο.κ. αλλά ξέρω ότι απλώς κοροιδεύω τον εαυτό μου γιατί πράγματι θέλω να έχω ένα υγιές βάρος και να μην ψοφάωκάνοντας τα ελάχιστα. Έπειτα πόσο ειρωνικό είναι ένας άνθρωπος που ο μεγαλύτερος εφιάλτης του είναι τα ψώνια και τα δοκιμαστήρια, κυρίως γιατί εκεί συνειδητοποιώ μερικά ακόμα αρνητικά του να είσαι παραπάνω κιλα, δεν μου κάνει, δεν μου πάει, δεν που αρέσει τίποτα κ.ο.κ., να βάζει την ηρωίδα του να ξεδίνει με αυτόν τον τρόπο. Και ίσως γι' αυτό θέλω να την τελειώσω αυτή την ιστορία. Όταν γράφεις ή όταν διαβάζεις ένα ββλίο νιώθεις σαν να ζεις τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου, με τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, μια ζωή που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ζήσεις κανονικά ποτέ. Και έτσι επιτυγχάνεται ένα είδος κάθαρσης.

 Να ευχαριστήσω κάπου εδώ την αδερφούλα μου @A_K_04 που με παρακινεί να ανεβάζω κεφάλαια και που δείχνει να απολαμβάνει την ιστορία.