Αναστατωμένες άχαρες μεταξύ τους μπλεγμένες ξυλώδεις ρίζες με δύναμη τιτάνια αντίσταση τρανή προέβαλαν....μα φευ δεν θα τα κατάφερναν...τρανότερη η ανθρώπινη ισχύς,με φύλλα πράσινα σταχτιά από την θλίψη τους να βάφονται....κι εκεί σε τούτο τον κορμό ,σακάτη πλέον κι ορφανό από κλαδιά και φύλλωμα δυό δάκρυα έθαψα κρυφά με την ελπίδα τις ρίζες να ποτίσω και να το ξαναζωντανέψω...