Εγω ειμαι ο ......

Δεν προλαβε να ολοκληρωσει την φραση του , καθως μπηκε στο σπιτι ο Ντειμον ...

-Μπαμπα !!!

Ειπε με εμφανη εκπληξη,η δικια μου εκπληξη να δεις πως ειναι , τοση ωρα , ο αγενεστατος ηταν...ο πατερας τους ?

-Γιε μου , τι κανεις , πώς και απο εδω ? Τον ρωτησε .
-Μπαμπα , εδω μενω .
-Σωστο και αυτο .
-Ποση ωρα εισαι εδω ?
-Οχι πολυ , εδω μιλουσαμε λιγο με την ομορφη δεσποινιδα απο εδω , η οποια ετοιμαζοταν να μου φτιαξει ενα καφεδακι !

Ειπε και με κοιταξε με ενα χαμογελο , οκ το επιασα το νοημα τελικα θα τον φτιαξω εκεινο τον καφε και εγω που ελεγα να του τον φερω στο κεφαλι !

-Θες εσυ κατι Ντειμον ? Τον ρωτησα πριν εξαφανιστω προς την ασφαλεια της κουζινας.
-Λιγο νερο μονο . Μου ειπε και του εγνεψα καταφατικα .

Καθως εφευγα τον ειδα να καθεται στον διπλα καναπε και οχι σε αυτον που καθοταν ο πατερας του . Μου φαινοταν καπως αγχωμενος , και εκπληκτος σαν να ειχε δει καποιο φαντασμα .

Προσπαθησα να κρυφακούσω όσο καλύτερα μπορούσα....

~Μερια Ντειμον

Το επαθα σοκ ειναι πολυ λιγο για να περιγραψει τι επαθα οταν μπηκα μεσα και τους ειδα μαζι . Εχασα πολυ παραπανω απο την μιση μου ζωη και ειναι ηδη μεγαλη !

-Μπαμπα , τι θες εσυ εδω ?
-Ηρθα να δω τα παιδια μου , τοσο κακο ειναι ?
-Αφου δεν ηξερες οτι ημουν εδω ή μηπως ηξερες ?
-Τι λες Ντειμον , δεν σε καταλαβαινω ?
-Ωωω με καταλαβαινεις και πολυ καλα μαλιστα .
-Η αληθεια ειναι οτι δεν περιμενα να ησουν εδω .
-Πολυ περιεργο να γυρναει σπιτι του ο γιος σου , εχεις δικιο τωρα που ξανασκεφτομαι ειναι πολυ περιεργο !
-Σταματα να με ειρωνευεσαι γιε μου ! Ξερεις οτι απεχθανομαι την ειρωνια !
-Ωραια λεγε τοτε τι δουλεια εχεις εδω ?
-Δεν μπορω να ερθω σπιτι μου ? Μου απαντησε σηκωνοντας το φρυδι του .
-Πατερα ...
-Μα που ειναι πια αυτος ο καφες , κοκκαλα εχει ? Ειπε διεκοπτοντας με , ελπιζω να μην τον ακουσε η Ευα .
-Οριστε και ο καφες σας και το νερο σου Ντειμον .
Μπηκε στον χωρο η Ευα μου , πανω που τελειωσε την προταση του . Μακαρι να μην τον ακουσε , την ωρα που μου αφηνε το νερο στο τραπεζακι μπροστα μου , μου χαρισε ενα μεγαλο χαμογελο .
-Ευχαριστω . Της απανταω και εκεινη μου γνεφει .
-Καλος ειναι . Ακουμε τον πατερα να λεει με ξινισμενο υφος , μου φαινεται οτι δεν θα αλλαξει ποτέ .
-Εμ ευχαριστω . Του απανταει .
-Εμενα με συγχωρειτε εχω μια δουλεια .
-Φευγεις ? Την ρωταω προσπαθωντας να δειχνω οσο πιο ακαιραιος μπροστα του .
-Ελεγα να σας αφησω μονους , θα εχετε πολλα να πειτε φανταζομαι . Μου ειπε ενω την πλησιασα .
-Να σε κατι που θα συμφωνησω με την δεσποινιδα . Τον ακουσαμε να λεει και μειναμε για μερικα δευτερολεπτα , δεν ειχε ιχνος ειρωνειας παντως σε αυτο .
-Μεινε . Της ειπα ψιθυριστα και εδειξε να το σκεφτεται για λιγα δευτερα και στο τελος μου εκανε ενα μικρο νευμα .
-Τωρα που το σκεφτομαι θα μεινω εχω καποιες δουλειες πανω , παω να αλλαξω κιολας .
-Χμμ... Ήταν το μονο που ακουστηκε απο εκεινον και αυτο πρριφρονητικο .
-Οκ , με το πασο σου . Της λεω εγω και εκεινη προχωραει προς τον απανω οροφο.
-Τελος παντων . Ακουω τον πατέρα να ξεφυσαει .
-Ποια ειναι αυτη ? Με ρωταει αφου βεβαιωνεται , πως δεν μας ακουει κανείς.
-Μία δεν την ξερεις ! Του απαντω ειρωνικα και αποτομα .
-Ντειμον ! Λεει αυστηρα .
-Ξερω , ξερω , "οχι ειρωνεια σε εμενα!" Του λεω .
-Μενει εδω ?
-Ναι. Του απαντησα μονολεκτικα .
-Πώς την λενε ?
-Να μην σε νοιαζει !
-Βρε βρε ο γιος μου ερωτευτηκε ή μηπως ειναι η ιδεα μου ? Ευτυχως που δεν ειναι δω η Ευα να το ακουσει , θα μας τα ελεγε απο την καλη και απο την αναποδη οικογενειακος .
-Κοψε τις αηδιες και πες μου τι σε φερνει εδω ?
-Δεν απαντησες στην ερωτηση μου .
-Ουτε εσυ στην δικη μου .
-Ειναι μια φιλη .
-Φιλη ?
-Ναι .
-Μονο ?
-Ναι .
-Τελεια και ελεγα απο μεσα μου , ότι αποκλειεται ο γιος μου να βγηκε μονογαμικος . Εξαλλου ειχες να μοιασεις!
-Μπαμπααα ...
-Καλα , καλα .
-Εσυ τι κάνεις εδω ?
-Δουλειες !
-Οπως ?
-Κατι χαρτια που εχω αφησει εδω .
-Το εδω , ειναι σχετικο . Οπως βλεπεις ολα εχουν αλλαξει !
-Ε δεν πειραζει καπου εδω θα ειναι . Κι εσυ θα με βοηθησεις να τα βρω .
-Αν προκειται παλι για ...

Πηγα να πω αλλά σηκωσε το χερι του , εννοωντας με αυτο οτι δεν προκειται να συνεχιστει αυτη η κουβεντα . Μωρε που θα παει , θα μαθω τι ειναι αυτο που ψαχνει .

Μετα απο λιγο βλεπουμε την Ευα να κατεβαινει στην αρχη σαν σιφουνας και υστερα να μας λεει στα γρηγορα κατι και να ξεχυνεται εξω απο το σπιτι .

Θελω να ελπιζω οτι δεν ακουσε οσα λεγαμε πιο πριν . Που να ακουσει στον επανω οροφο σωστα ε ?

~Μερια Ευας

Οταν ειπα οτι θα εφευγα για να τους αδειασω την γωνιά , ημουν σιγουρη οτι θα το εκανα .
Ομως το παρακλητικο βλεμμα του Ντειμον , με εκανε να καταλαβω οτι με ηθελε εκει , σαν φιλη ή σαν υποστηρικτη καλυτερα ισως διπλα στον πατερα του .
Δεν το χαλασα το χατιρι , ειναι η αληθεια απλα , ηθελα να παω πανω να αλλαξω ρουχα να ειμαι καπως καλυτερα ντυμενη .

Ετσι βρηκα μια δικαιολογια και ανεβηκα πανω . Εβγαλα απο την ντουλαπα μια μαυρη κολλητη μπλουζα χωρις ωμους και μανικια ως τους αγκωνες και φορεσα ένα κολλητο τζιν παντελονι .
Σιγα μην εβαζα και τα καλυτερα μου για τον πατερα τους , εκτος κι αν ηταν κανονικος ανθρωπος , τοτε θα πηγαινε πασο .
Ομως αυτος δεν φαινεται για ανθρωπος , το απαξιωτικο του βλεμμα , το τουπέ του , ο τροπος που μιλαει .
Δεν μου δειχνουν εναν ανθρωπο αξιο σεβασμου , αλλά εναν αναιδεστατο , σκληρο ανθρωπο .

Προσπαθω να ακουσω την συνομιλια πατερα γιου αλλά μιλανε τοσο ψιθυριστα , σαν να νομιζουν οτι θα τους ακουσω ...

Επιασα λιγα διασπαρτα πραγματα κι αυτα για μενα . Μαλλον ο "κυριος" δεν με συμπαθουσε πολυ , δεν κρυβω οτι τα συναισθηματα μου ειναι αμοιβαια !

Ακουσα το κινητο μου να χτυπαει και πηγα να δω ποιος ειναι απο περιεργεια , δεν ειμαι συνηθισμενη σε αυτα .

Δεν με καλει καποιος εκει σχεδον ποτέ !

-Παρακαλω ?
-Γεια .
-Γεια . Απαντησα μολις καταλαβα ποιος ειναι .
-Συνεβη κατι ? Ρωταω .
-Αναλογως πως θα το παρεις .
-Λεγε , δεν εχω χρονο .
-Νομιζωω ...
-Ναι ...
-Οτι ...
-Πες το που να σε παρει ! Λεω με σιγανη φωνη αγανακτισμενη .
-Οτι...την βρηκα!
-Ποια ? Ρωταω μην καταλαβαινοντας .
-Εισαι μονη ? Με ρωταει , θα με σκασει πριν την ωρα μου .
-Ναι , για την ακριβεια περιπου ... Λεγε τωρα !

Δεν ακουω τιποτα παρα μονο την ανασα του , καταλαβα τι θελει να κανω . Βγαινω απο το δωματιο με ταχυτητα φωτος σχεδον και οταν φτανω στις σκαλες συνειδητοποιω οτι σχεδον ετρεχα αλλά δεν ημουν πια μονη στο σπιτι .

-Με συγχωρειτε , προεκυψε κατι επειγον και πρεπει να φυγω για λιγο . Λεω γρηγορα , δεν ξερω αν προλαβαν να ακουσουν τι ειπα , αλλά αυτη την στιγμη δεν με ενοιαζε κιολας .

Πηγα αρκετα πιο μακρια απο το σπιτι αλλά τοσο ωστε να το βλεπω ακομα σε περιπτωση που θελησουν κατι . Κοιταξα τριγυρω με ολες μου τις αισθησεις και ευτυχως δεν υπηρχε ψυχη για αρκετα χιλιομετρα , ουτε παιδακια παρολο που μαζευονται συνηθως .

-Σε ακουω τωρα .
-Εισαι σιγουρη οτι εισαι μονη ? Και ξανακοιταξα τριγυρω καλου κακου .
-Ναι .
-Ωραια . Τον ακουσα να παιρνει μια ανασα , λες και την χρειαζοταν ή μηπως την χρειαζοταν ?
-Ευα μου , πιστευω οτι την βρηκα ! Και ακουω μια ανεξηγητη χαρα στον τονο της φωνης του .
-Την...την...την βρηκες ? Τον ρωταω , πλεον ενωνοντας ολα τα κομματια του παζλ .
-Ναι , την βρηκα .
-Που ? Πώς ?
-Ενα ενα μικρη , θα σου πω αλλά απο κοντα . Θελω να περασεις απο το σπιτι .
-Τωρα ? Οσο πιο συντομα μπορεις !
-Δωσε μου ενα στοιχειο μονο !
-Καλα , με πετυχες στις καλες μου . Βρισκεται εδω στην Αμερικη λενε οι πηγες μου και ειναι μια χαρα , οπως την αφησαμε !
-Δοξα τον Θεο ! Σε ευχαριστω . Του λεω και πνιγω εναν λυγμο απο την συγκινηση μου.
-Θα ερθω οσο πιο συντομα μπορω . Εχω ομως κατι που πρεπει να τσκτοποιησω πρωτα .
-Ενταξει , εσυ ξερεις . Φιλια πολλα μικρο !
-Φιλια πολλα μεγαλε . Του απανταω και το κλεινω .

Τα δακρυα μου κανουν την εμφανιση τους , αυτη την φορα τα αφηνω να βγουν. Ομως νιωθω καποιον πισω μου να με γραπωνει απο την μεση , μα πριν προλαβω να κανω οτιδηποτε ,ακουω μια γλυκια φωνη να λεει ...

-Τι συμβαινει αγαπη μου ? Γυρνωντας βλεπω τον Τζεισον και χωνομαι στην αγκαλια του .
-Ολα καλα μωρο μου ? Με ρωταει και μου χαιδευει το κεφαλι .
-Ναι. Του απαντω και παιρνω μια ανασα για να συνελθω , τωρα καπως καλυτερα ειμαι .
-Γιατι κλαιει τοτε η πριγκιπισσα μου ?
-Γιατι...γιατι μια φιλη μου ειναι στο νοσοκομειο ! Απανταω μετα απο αρκετη σκεψη .
-Αληθεια ? Ειναι καλα ?
-Δηλαδη ναι , δηλαδη οχι εεεε . Με μπερδεψες αγαπη μου . Του λεω και τον τραβαω παλι στην αγκαλια μου .
-Συγγνωμη αγαπη μου . Μου λεει απολογητικα , παει θα τον τρελανω και αυτον .
-Δεν πειραζει , εγω θα επρεπε να ζητησω συγγνωμη .
-Θες να μου πεις ? Με ρωταει με ενα ωραιο μεγαλο και εγκαρδιο χαμογελο .
-Εμ ναι , να μια φιλη ειναι στο νοσοκομειο και γενναει απο ωρα σε ωρα για αυτο.
-Και για αυτο σκας ?
-Σκαω που δεν ειμαι εκει να της συμπαρασταθω αλλά χαιρομαι για εκεινην πολυ !
-Οποτε τα δακρυα να υποθεσω οτι ηταν , δακρυα χαρας ?
-Ναι , μα τι εξυπνο αγορι που εχω εγω ? Και του δινω ενα πεταχτο φιλι .
-Πρεπει να ειναι πολυ καλη σου φιλη για να εκανες ετσι απο την χαρα σου .
-Ναι , ειμαστε μαζι απο πολυ πολυ μικρες , αυτοκολλητες !
-Παμε στο σπιτι μας τωρα μωρο μου , γιατι εχει αρχισει και βαζει κρυο ? Με ρωταει .
-Ναι ναι , α και να μην το ξεχασω στο σπιτι υπαρχει μια εκπληξη ! Του λεω .
-Και τι εκπληξη ειναι αυτη ? Με ρωταει με πονηρο χαμογελο και σκυβει να μου αφησει ενα φιλι στον λαιμο .
-Ολο εκει εχεις το μυαλο σου γλυκιε μου !
-Τι να κανω ? Ειναι που εχω πολυ καλη παρεα σε ολους τους τομεις !
-Η συγκεκριμενη δεν ξερω κατα ποσο ειναι καλη .
-Δηλαδη ?
-Θα δεις ...

Του λεω και ανοιγουμε την εξωπορτα για να μπουμε μεσα στο σπιτι .
-Μπαμπα ???

Καπου την εχω ξαναδει εγω αυτη την σκηνη σκεφτομαι αλλά δεν μπορω να θυμηθω που ...???