η αρχή ( πρώτο μέρος )

Το πρώτο φως του ήλιου άρχισε να εμφανίζεται στον ορίζοντα και το χιόνι σιγά σιγά υποχωρουσε . Τα έλατα έκαναν το τοπιο μαγικό αλλά και μοναδικό. Αυτό το μέρος ήταν δώρο του Θεού, αφού έβαλε όλη την ομορφιά της φύσης σε αυτό το μέρος.

Αλλά πάντα το κακό είναι έτοιμο να σκορπισει το χάος στον παράδεισο. Αυτό το καταραμένο σπίτι που ήταν μάρτυρας όλων αυτών των τραγικων γεγονότων θα έβλεπε για μια τελευταία φορά κάποιον ζωντανό μέσα του....

Η Vivian ξύπνησε το χαραμα και περίμενε υπομονετικά ημιξαπλωμενη στο ανακλιντρο της , με μια κούπα καυτου φρεσκου καφέ στο χέρι.
Τα μαλλιά της ελαφρώς φτιαγμένα που αναδεικνυουν το απαλό φυσικό βάψιμο. Φόραγε μια μαύρη νυχτικια με κόκκινα τελειωματα και ένα άνετο ζευγάρι παντόφλες με κόκκινο γουνακι.

Η ώρα πέρασε και η Kate ξύπνησε. Κατέβηκε κάτω στο σαλόνι
Kate: καλημέρα μανούλα, σήμερα κοιμήθηκα τέλεια, σαν πουλάκι.
Vivian :καλημέρα κοριτσάκι μου (διατηρώντας ένα ελαφρύ μειδιαμα στα χείλη της)
Η Kate  έβαλε μια κούπα καφέ με ένα κρουασάν και έκατσε και αυτή στον καναπέ για να απολαύσει την θέα.

Kate :που είναι οι άλλοι?
Vivian : έφυγαν
Kate :και που πήγαν ? (Με βλέμμα γεμάτο απορία )
Vivian : Αχχχχ (αναστεναξε ) δεν είναι μαζί μας ( Είπε ειρωνικά )
Kate: μαμα τι εννοείς?  Πες μου ότι δεν είναι αλήθεια αυτό που φαντάζομαι  ( πιάνει έντρομη το κεφάλι της )
Vivian :αφού σου έχω πει ,τα καλά παιδάκια δεν λένε ψέματα.
Kate : Εσύ..... σκυλί  της κολασεως, σαφρακιασμενη . Πως μπορεσες να μας το κάνεις αυτό? Πως μπορεσες να μου το κάνει? Ε?
Vivian :σε παρακαλώ, χαμηλωσε τον τόνο της φωνής σου ( λέει επιβλητικα )
Kate: Είσαι ένα τέρας  ( αρχίζουν να κυλουν δάκρυα από τα μάτια της )
Γιατί?  Δηλαδή τι σκοπεύεις να κάνεις? Να με σκοτώσεις και εμενα? ( πανικοβλημενη )
Vivian : μμμμ να σκεφτωωωω , ναι γιατί  όχι, δεν έκανες και λίγα. ...

Κατευθείαν πετάγεται από το ανακλιντρο και επιτίθεται στην κόρη της πιάνοντας την από τον λαιμό.

Πέφτουν κάτω στο πάτωμα και αρχίζουν να παλεύουν , η Kate κατάφερε να σηκωθεί και άρχισε να τρέχει. 
Όμως γλιστραει και πέφτει........

Vivian : οποίος βιάζεται σκονταφτει

Η Vivian πιάνει την κόρη της και την δένει καθιστη πάνω σε μια καρέκλα.

Μόλις η Kate βρίσκει τις αισθήσεις της ...
Kate :δεν με λυπάσαι?
Vivian,: κανέναν σας δεν λυπάμαι. Εμένα κανένας δεν με λυπηθηκε! Ακούς κανένας, ούτε οι ίδιοι μου οι γονείς.
Kate : ούτε το παιδί μου δεν λυπασαι? Που είναι μεσα στα σπλαχνα μου .
Vivian : μα πως ? Αποκλείεται!  Πότε έγινε αυτό?
Kate : πριν λίγο καιρό υποθέτω. Στην αρχή ένιωθα ζαλαδες και αναγουλα. Μα τώρα είμαι σχεδόν σίγουρη ότι είμαι έγκυος.
Vivian : μην αλλάζεις θέμα. Ξέρω τι θες να κάνεις. Θες να με παραπλανησεις για να σε αφήσω να φύγεις. Μα οοοχι θα πληρώσεις και εσύ για αυτά που μου έκανες. .........
Kate :  Μα τι σου εκανα πια?  Τι έκανα που είναι τόσο κακό και θες να με σκοτώσεις?
Vivian : κάνεις ότι δεν ξέρεις εεεε? Λοιπόν θα σου πω τι μου έκανε ο καθένας εδώ μέσα και έπρεπε να πεθάνει. . . . . . . . . . .

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top