ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΔΑΝΑΗ

...Ειλικρινά δεν ξέρω για το αν καθοδηγώ σωστά τον εαυτό μου για να γράψω αυτές τις γραμμές. Δεν ξέρω για το αν έχω σωστό σκεπτικό, σωστό μυαλό και γενικά αν αξίζω να κάνω αυτά που κάνω. Να υπάρχω. Να αναπνέω για να ζω και όχι μόνο για να επιβιώνω. Γιατί δεν ξέρω ποιο είναι το πραγματικό νόημα του να ζεις...

Κοντεύω να κλείσω τα δεκαπέντε, τώρα δηλαδή είμαι δεκατέσσερα αλλά νιώθω λες και είμαι τεσσάρων ετών το πολύ από την ανωριμότητα που με δέρνει και τις ηλίθιές μου πράξεις. Νιώθω απαίσια. Νιώθω πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι ακόμα χειρότερο ειδικά τώρα που είμαι μόνη μου στο σπίτι με την γιαγιά και δεν έχω καμιά άλλη διέξοδο από το να φαντασιώνομαι την ιστορία της Μαρίνας... Η Μαρίνα τουλάχιστον θα κάνει πολύ καλύτερα πράγματα από εμένα παρότι εγώ την δημιούργησα.

Η μαμά μου λέει να είμαι πιο ρεαλιστική. Αλλά όταν προσπαθώ να δω την πραγματικότητα, θέλω να τρέξω να κρυφτώ! Αλλά αποφάσισα να φαντασιώνομαι μόνο για την Μαρίνα και όχι για όλη μου τη ζωή... Αχ Μακάρι να γίνει!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

...Λένε πως τα δεκαέξι και τα δεκαοχτώ είναι οι καλύτερες ηλικίες του ανθρώπου. Σκατά είναι όλη η ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα το σπουδαίο. Όλα επαναλαμβάνονται συνέχεια λες και ο κόσμος, μέχρι και ο Θεός ακόμα θέλησε να μας ταλαιπωρεί με ρουτίνα, με μηχανικές επαναλήψεις, ζωή Κόλαση θυσιασμένη στο βωμό της επιβίωσης και μια μίζερη φοιτητική ζωή που με περιμένει. Για το μόνο πράγμα που νιώθω ανακούφιση είναι ότι τελείωσαν οι Πανελλήνιες. Να λες πως τουλάχιστον θα πάω κάπου για να πορευτώ στο μυαλό μου. Στη ζωή πάντως δεν θέλω να πιστεύω. Ούτε καν στην πίστη μιας και έχει ήδη πεθάνει μαζί με την απελπισία όλων μας...

___________________________________________
Ένα έχω να πω: Όποιος ταυτίζεται είτε με την Δανάη, είτε με τον Αλέξανδρο θα λατρέψει αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο θα χωρίζεται σε τρεις ενότητες, τρεις ιστορίες για κάθε μήνα με τις καλύτερες στιγμές των ηρώων. Επόμενο κεφάλαιο σύντομα, αύριο ή μεθαύριο το πολύ!