Στο χώρο έχει πέσει απόλυτη σιωπή, ο Νικολάκης και το Μαρινάκι έχουν γουρλώσει τα μάτια με αυτό που είπα, ενώ ο κουασιμόδος ''λέμε τώρα μπας και το πιστέψουμε'' ανιψιός προσπαθήσει να συγκρατηθεί για να μη γελάσει.

Ρε μπας και το παράκανα; Δε νομίζω, ιδέα μου θα είναι!

Ο ιδιαιτέρως συμπαθής νέος σύζυγος της πρώην μητρός μου έχει κοκκινίσει ολόκληρος, έχει σφίξει τις γροθιές του και νομίζω βλέπω και μία φλέβα στο κούτελο να πετάγεται. Λες να πηγαίνει για έμφραγμα, πόσο είναι; 34 όταν την έπεσε στο Μαρινάκι και 3 ίσον 37 μαστίζουν τα εμφράγματα σ' αυτές τις ηλικίες, πρέπει να προσέχει και τη διατροφή του. Εγώ τώρα να ρωτήσω πότε επιτελους θα με πάνε στο δωματιο μου ή να κάτσω στην ακρούλα μου μέχρι να χωνέψουν αυτό που είπα; Αν βγάλω τα ακουστικά μου θα είναι μεγάλη χοντράδα;

Αυτά αναρωτιέμαι όταν ακούω κάποιον να φωνάζει.

Μαρίνα: Ηλέκτρα!!! Επιτέλους!!! Το έχεις παρακάνει δε νομίζεις;

Εντωμεταξύ είμαι δίπλα της γιατί φωνάζει; Αλλά για κάτσε γιατί έχω αρχίσει να τα παίρνω.

Ηλέκτρα: Εγώ το έχω παρακάνει; Δεν ήθελα να είμαι καν εδώ και θες να κάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα; Στο κάτω κάτω δεν είπα ψέματα, αν θες φεύγω από εδώ τώρα κιόλας, χάρη θα μου κάνεις, αλλιώς δείξτε μου αυτό το γαμωδωμάτιο για να μη χρειάζεται να ανεχτούμε άλλο ο ένας τον άλλο.

Της απαντάω και γω φωνάζοντας, και χωρίς να μου απαντήσει τίποτα γυρνάει έτοιμη να κλάψει προς τον ανιψιό.

Μαρίνα: Στέφανε, μπορείς σε παρακαλώ;

Στέφανος: Ε ναι, φυσικά.

Ο εξ αγχιστείας ξάδερφος προχωράει μπροστά με τη βαλίτσα μου και γω τον ακολουθώ κατά πόδας παρατηρώντας ταυτόχρονα την πίσω όψη του που ομολογουμένως είναι το ίδο εντυπωσιακή με τη μπροστινή, ξαφνικά σταματάει έξω από τη τελευταία πόρτα του διαδρόμου και παραλίγο να πέσω πάνω του έτσι αφηρημένη που ήμουν παρακολουθώντας τον, σίγουρα θα με πέρασε για ηλίθια, εδώ που τα λέμε που αλλού να πήγαινε, στο τέλος του διαδρόμου έφτασε ο άνθρωπος. Προλαβαίνω να το παίξω αφηρημένη για να σώσω την κατάσταση;

Χωρίς να πει τίποτα για το παρολίγον ατύχημα μας, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στο εσωτερικό του δωματίου. Το δωμάτιο είναι σαφώς μικρότερο από το δωμάτιο που είχα στο σπίτι μου και πολύ πιο ακατάστατο. Ε θα μπορούσαν τουλάχιστον να συμμαζέψουν λίγο πριν με χώσουν σ' αυτό το αμφιβόλου υγειονομικής εγκρίσεως δωμάτιο.

Στέφανος: Λυπάμαι για την ακαταστασία, έφυγα πολύ νωρίς για τη βάρδια μου το πρωί και όταν γύρισα έπρεπε να προσέχω τη μικρή για να έρθουν να σε πάρουν και δεν πρόλαβα να συμμαζέψω και γενικά είμαι λίγο ακατάστατος.

Όλα αυτά τα είπε ξύνοντας το σβέρκο του από την αμηχανία.

Οοοοο ο γλυκούλης! Αλλά όχι είναι ανιψιός αυτουνού δεν είναι; Φαντάζομαι τι θα είναι και του λόγου του.

Αλλά για στάσου, τί εννοεί; Εδώ μένει και αυτός; Θα μοιραστούμε το δωμάτιο; Τώρα εγώ τι πρέπει να κάνω να χαρώ ή να νευριάσω;

Ηλέκτρα: Τί εννοείς; Εδώ μένεις και συ;

Στέφανος: Ναι, αλλά μόνο προσωρινά, πήρα μετάθεση μέσα στο καλοκαίρι για Κρήτη και μέσα στη τουριστική περίοδο ήταν ακατόρθωτο να βρω σπίτι, όλοι τα νοίκιαζαν σαν Airbnb και πανάκριβα, με φιλοξενούν προσωρινά ο θείος και η μητέρα σου μέχρι να βρω κάτι.

Ηλέκτρα: Και στο δωμάτιο θα μείνουμε μαζί; Βλέπω μόνο ένα κρεβάτι.

Στέφανος: Όχι, όχι φυσικά! Εγώ θα μετακινηθώ στο σαλόνι.

Κρίμα....

Ηλέκτρα: Είσαι σίγουρος; Δε θέλω να σε ξεβολέψω, άλλωστε νομίζω πως θα φύγω πριν από σένα.

Στέφανος: Δε μπορώ να το δεχτώ, θα είμαι μια χαρά στο σαλόνι, ο καναπές ανοίγει και γίνεται κρεβάτι. Άλλωστε με τη δουλειά μου λείπω πολλές ώρες, είναι καλύτερα έτσι.

Ηλέκτρα: Τί δουλειά κάνεις;

Στέφανος: Αστυνομικός σα τον Νίκο, πάντα τον θαύμαζα!

Ωραίο πρότυπο έχει ο τύπος! Πραγματικά δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο.

Ηλέκτρα: Μάλιστα....

Και αφού κοιταζόμασταν άβολα για λίγα λεπτά, αποφάσισε να μιλήσει.

Στέφανος: Λοιπόν να σε αφήσω να τακτοποιηθείς. Τα λέμε.

Ηλέκτρα: Φυσικά δε χανόμαστε, δύο δωμάτια παρακάτω είσαι. Ευχαριστώ για το δωμάτιο και που κουβάλησες τη βαλίτσα μου.

Ας είμαι ευγενική, μη με πούνε και γαϊδούρα.

Τον συνοδεύω μέχρι την πόρτα και με το που την κλείσω καταρρέω πίσω της καθώς μου φεύγουν τα πρώτα δάκρυα. Δαγκώνω τη γροθιά μου για να μην ακουστώ καθώς κλαίω. Αν με έβλεπε κάποιος να με περνούσε για διπολική αλλά στην πραγματικότητα απλά έπρεπε να αναπτύξω μία άμυνα γι' αυτό φέρομαι με αυτό τον τρόπο, όλο αυτό είναι πάρα πολύ για εμένα. Να τη βλέπω ευτυχισμένη με την καινούργια της οικογένεια, να μας έχει αντικαταστήσει τόσο εύκολα. Όχι ότι δεν εννοούσα αυτά που είπα αλλά συνήθως δεν είμαι τόσο επιθετική ή τουλάχιστον δεν ήμουν παλιά.

Μετά από περίπου πέντε λεπτά και αφού προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ ακούω χτυπήματα στην πόρτα.