Άνοιξε το βήμα του και κατευθύνθηκε σε εκείνη. Στα τελευταία μέτρα που τους χώριζαν, ο Δημήτρης έτρεξε κοντά της. Εκείνη ξαπλωμένη κι εκείνος όρθιος, στητός απο πάνω της. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σκληραίνουν, η καρδιά του σφυροκοπά σαν τρελή, η οργή μαζεύεται στο στομάχι του.

Αρχίζει επαναληπτικά να χτυπά δυνατές κλωτσιές στο φορείο.

"ΣΗΚΩ ΓΑΜΩ!ΣΗΚΩ" τα χέρια του τρέμουν, δυο μπουνιές γίνονται, δεν ξέρει που να τις χτυπήσει, αν μπορούσε θα ξέσκιζε το σώμα του.

"Πάντα τέτοια ήσουν..όταν θυμώνεις κρύβεσαι κάτω απο το σεντόνι..γαμώ ..γαμώτο σου Μαρίνα ΣΗΚΩ ! είσαι άδικη..είσαι άδικη Μαρίνα, δεν σου επιτρέπω να με αφήσεις! Με ακούς γαμώ?"

Αλλά το σώμα δίπλα του παρέμενε ακίνητο. 

"Eίχαμε πει..είχαμε πει Μαρίνα..θυμήσου..εγώ θυμάμαι τα πάντα.."

flashback

Κάθε πρωί σηκώνομαι και λέω πως δεν θα την ξαναδώ. Και κάθε απόγευμα που φεύγω απο την δουλειά , μπαίνω στο αυτοκίνητο και καταλήγω στην δουλειά της. Δυο μήνες τώρα με ακολουθεί. Δυο μήνες τώρα βγάζει το καπελάκι της, περπατά δίπλα μου, μπαίνει στο αυτοκίνητο μου και την φέρνω σπίτι μου. Την φέρνω και την γδύνω αμίλητος, την κοιτάζω και τρέμω, την γαμάω και καταλήγω να της κάνω έρωτα, δεν της μιλάω..δεν την βγάζω ραντεβού, δεν την έχω πάει για φαγητό, δεν της κράτησα το χέρι σε κανένα σινεμά, δεν την γνώρισα σε φίλους..κάθε πρωί είμαι δυνατός..δεν την έχω ανάγκη..καμιά γυναίκα δεν έχω ανάγκη..δεν είμαι ο πατέρας μου..δεν θα γίνω τέτοιος άντρας..το απόγευμα όμως..τα απογεύματα είναι σκληρά..

Κοιτάω το ρολόι και σκέφτομαι ανυπόμονα πότε θα σχολάσει. Πηγαίνω πάντα πιο νωρίς. Πίνω καφέ στην άκρη του μαγαζιού. Δεν παίρνω τα μάτια μου απο πάνω της. Χαζεύω να την κοιτάω. Δεν ξέρω τι έχει..δεν ξέρω γιατί πάντα καταλήγω εδώ. 

Και πάντα με ακολουθεί..δεν με ρωτάει τίποτα..δεν διεκδικεί..απλώνει τα χέρια της στο στήθος μου και της είναι αρκετό για να μου χαμογελά ευτυχισμένα. Και τότε της χαμογελώ κι εγώ.

Την ημέρα που μου είπε σ' αγαπώ..

Πήδηξα την Λυδία  μετά τόσο άγρια ..δεν είμαι ο πατέρας μου..επέτρεψε εκείνη να τον αφήσει, να τον πληγώσει, να τον ξεσκίσει..την ημέρα που τον βρήκα κρεμασμένο..την ημέρα που τον βρήκα κρεμασμένο ένιωσα...γαμώτο δεν είμαι εκείνος. 

Εμένα μου λέει εκείνη σαγαπώ και το πρωί γαμάω άλλη. Γιατί αυτός είμαι. Γουστάρω απλά να περνάω καλά. Αυτό. Εγώ..εγώ δεν είμαι εκείνος. Δεν το επιτρέπω. Δεν επιτρέπω να ερ..

Μου είπε σ' αγαπώ και δεν απάντησα τίποτα..τα βράδια..τα βράδια είμαι αδύναμος..

Ήταν πρωί όταν βρήκα την Λυδία. Την γάμησα απο παντού. Όπως γαμάω την ζωή. Τίποτα εμένα δεν θα με γαμήσει..δεν είμαι εκείνος γαμώ.

"Σχόλασα" μου λέει και μου χαμογελά .

Αφήνει το καπελάκι της στο πάγκο και προχωρώ μπροστά. Δεν με αγγίζει, δεν κάνει προσπάθεια να με φιλήσει, δεν με αγκαλιάζει..προχωρά απο πίσω μου. Μπαίνει στο αυτοκίνητο, σκύβω της φορώ την ζώνη.

Στο σπίτι  κλείνω την πόρτα πίσω μου ανυπόμονα.

Την πλησιάζω και με κοιτά με τα μεγάλα μάτια της. Το μόνο που θέλω είναι να είμαι μέσα της. Τόσο γαμημένα πολύ.

Της βγάζω ένα ένα τα ρούχα και την αφήνω γυμνή.

"Μείνε ακίνητη"

Ανάβω ένα τσιγάρο και την κοιτάζω σαν χαμένος. Εκείνη κοκκινίζει..κι εγώ..κι εγώ..νιώθω μπερδεμένος..

"Είσαι τόσο απίστευτα.." πάω να πω και το κόβω. Ποτέ δεν της λέω τίποτα. 

Το φοβάμαι τόσο..πολύ.

Παρόν

Ο άντρας με τα άσπρα τον πιάνει απο τους ώμους και δυνατά τον τραβά απο εκείνη. Του ξεφεύγει με μια βίαιη κίνηση

"Ξέρεις τι είσαι? είσαι.." της λέει ενώ τα χείλη του τρέμουν απο οργή

του ξεφεύγει και χτυπά με δύναμη και πάλι τα πόδια του φορείου 

"Δεν επιτρέπω να με αφήσεις! Δεν έπρεπε να γίνει έτσι Μαρίνα! ΣΗΚΩ!"

flashback

Βγάζει απο το ψυγείο τον χυμό. Το πουκάμισο μου ίσα που καλύπτει τους γλουτούς της. τρεις μήνες τώρα και δεν ζήτησε να φέρει σπίτι ούτε αλλαξιά..γυρνά με τα πουκάμισα μου..δεν ζητά τίποτα..δεν της δίνω τίποτα..όμως μένει..χωρίς εγωισμό..δεν σκέφτεται ποτέ πονηρά..δεν την παίρνω ποτέ τηλέφωνα..δεν της δίνω τίποτα..αλλά δεν φεύγει..

Στη δουλειά δεν ηρεμώ. Την σκέφτομαι συνέχεια..νιώθω..θέλω να ξέρω τι κάνει κάθε στιγμή..σκέφτομαι με ποιόν μιλάει όσο δεν είμαστε μαζί, σκέφτομαι αν παρακολουθεί κάποιο μάθημα, αν έχει πάει με φίλες της για καφέ..έχει φίλες? σπουδάζει καλών τεχνών..καμιά φορά στα νύχια της έχει μέσα γύψο..κάτι πρέπει να φτιάχνει..ποτέ δεν ρωτάω..τι να φτιάχνει?

Δεν θέλω να δουλεύει..δεν θέλω να σερβίρει τον οποιαδήποτε μαλάκα..δεν θέλω να την κοιτάζουν..θέλω..θέλω να είναι σπίτι μου κλεισμένη γαμώ αυτό θέλω..να είναι κλεισμένη στο σπίτι μου και το μόνο που να κάνει είναι να με περιμένει..θέλω να σκέφτεται εμένα μόνο..

Της είπα..της είπα ..αν με σκέφτεται..στην διάρκεια της μέρας..δεν ξέρω γιατί..

Μου χαμογέλασε τόσο όμορφα.

Μου είπε πως κάθε φορά που θα με σκέφτεται έντονα θα μου αφήνει αναπάντητες.

Της χαμογέλασα. 

Δεν μου είπε καν να με παίρνει τηλέφωνο.

Στο γραφείο κοιτάω συνέχεια το κινητό μου. Όταν βλέπω κλήση της ηρεμώ και μόνο τότε η σκέψη της με αφήνει.

Χθες όταν μου έκανε αναπάντητη..της έκανα κι εγώ..είμαι σίγουρος πως όταν την είδε χαμογέλασε . Τόσο όμορφα. 

Δεν της αξίζω.

Το λέει και η Λυδία.

Παρόν

Λυγίζουν τα γόνατα του..κρατιέται απο τα πόδια της..είναι κρύα ..τόσο πολύ..

"Ούτε μια στιγμή δεν μου άξιζες..ήσουν το απόλυτο..κι εγώ..συγνώμη μωρό μου..συγνώμη που έχασα τόσο χρόνο..έχασα τόσο χρόνο ..δεν ήξερα οτι θα είχαμε τόσο λίγο χρόνο μαζί..και τον σπατάλησα όλο..τόσο ηλίθια μωρό μου..σήκω ..σήκω να σου πω πως σε αγαπούσα απο το πρώτο λεπτό ..απο το πρώτο λεπτό Μαρίνα"

Αγκαλιάζει τα πόδια της. Είναι τόσο κρύα.

"Σήκω γαμώ..σ'αγαπάω τόσο πολύ"

flashback 

Δεν  ξέρω γιατί ακόμα κρατάω την φωτόγραφία του. Η μητέρα  μου..εκείνη ..ήρθε να μου πει πως θέλει σχέσεις μαζί μου..θέλει να μου μιλήσει..αηδιάζω με την πάρτη της..τον παράτησε και παράτησε κι εμένα μαζί..

Όταν με βρήκε στο γραφείο..ήθελα να της χιμήξω και να την χτυπήσω. Είχε βαμμένα τα νύχια της. Κόκκινα μεγάλα. Όλοιδια όπως τα θυμόμουν.

Εκείνη την μέρα ..πρώτη φορά..δεν πήγα στη δουλειά της Μαρίνας.

Πήγα στης Λυδίας.

Την γαμούσα ασταμάτητα , την πήρα απο παντού, πονούσε και την γαμούσα πιο δυνατά, της έχωσα το πουλί μου τόσο βαθιά στο στόμα της που κόντεψε να πνιγεί. Ήθελα να την πνίξω την πουτάνα.

Τα νύχια της γύρω απο το πουλί μου..τα νύχια της ήταν κόκκινα και μεγάλα.

Η πουτάνα δεν παρατάει τον άντρα της για μένα. Μου κάνει την ζόρικη. Αλλά θα τον παρατήσει. Για εμένα. Θα την δω στα πόδια μου να σέρνεται.

Έκανα μπάνιο. Ξάπλωσα να κοιμηθώ. 

Δεν μπορούσα. 

Μπήκα στο αυτοκίνητο και βρέθηκα έξω απο την πόρτα της Μαρίνας.

Δεν κοιμόταν . Τα μάτια της ήταν κόκκινα. Έκλαιγε.

Την σήκωσα στην αγκαλιά μου και την ξάπλωσα στο κρεβάτι. Την έγδυσα..της φίλησα τα χεράκια, τα μαλλιά της, τα χείλη της.

Μπήκα μέσα της.

Μπήκα μέσα της απότομα, άγρια, αλλά όταν με κοίταξε..

Όλα ηρεμούν όταν είμαι μέσα της. Εκείνη με ηρεμεί. Της πήρα το χέρι της και το ακούμπησα στην καρδιά μου. Χτυπούσε σαν τρελή.

"Μείνε μέσα μου.." μου ψιθυρίζει.

Ίσα που κουνιέμαι μέσα της. Σκύβω και την φιλώ.

"Θα μείνω μέσα σου..για πάντα..θα ζω για σένα..θα αναπνέω..αν γίνεις γυναίκα μου"

Το θέλω τόσο . Δική μου. Συνέχεια.

Μου γνέφει καταφατικά.

Παρόν

"Δεν σου επιτρέπω να μείνεις μέσα μου! όχι έτσι ! όχι έτσι μωρό μου..όλα είναι λάθος.."

flashback

Σηκώνομαι απο δίπλα της. Εκείνη κοιμάται. Το σπίτι της είναι μικρό.

Κοιτάω απο το παράθυρο. Ξημερώνει. Το πρωί είμαι πάντα δυνατός.

Ανάβω ένα τσιγάρο.

Ο καπνός φεύγει απο μέσα μου..διαλύεται.

Ναι..θα την παντρευτώ..δεν σημαίνει κάτι..θα την έχω συνέχεια απλά ..δικιά μου συνέχεια..κάποια στιγμή ..κάποια στιγμή θα μου φύγει αυτή η ανάγκη να την έχω..μια υπογραφή είναι..θέλω να δω τα μούτρα της Λυδίας ..όταν θα της πω ..οοο...καργιόλα..θα δεις τι θα πάθεις ..τώρα θα τον παρατήσεις..

Κοιτάω την Μαρίνα. Κοιμάται ήρεμα. 

Δεν κάνω κάτι κακό. .

Παρόν

"Συγνώμη αγάπη μου..συγνώμη αγάπη μου ήμουν τυφλός..εσύ πάντα ..κι εγώ ..κι εγώ Μαρίνα..σου ζητάω συγνώμη.."

Τα δάκρυα θολώνουν τα μάτια του.

Ένα φιλί ..ένα φιλί..

"Άσε με μωρό μου να σε φιλήσω..δεν πρόλαβα να σου δώσω τίποτα..και σου άξιζε ο κόσμος..ολόκληρος..συγνώμη μωρό μου..συγνώμη..που δεν πρόλαβα να δω την αλήθεια..ξόδεψα τον χρόνο μας.."

Κατεβάζει το σεντόνι.

Τα μάτια του θολά απο τα δάκρυα.

Την θυμάται ντυμένη με το νυφικό της, να τρώει δρακουλίνια στον καναπέ, να τον φιλά άτσαλα, να κρύβεται θυμωμένη κάτω απο το σεντόνι, θυμάται να παρακαλά μια στιγμή να βγει στο παράθυρο για να την δει, να τον χτυπά και να του φωνάζει οτι τον μισεί μέσα στην βροχή, να γελάει με παιδικές ταινίες, να δουλεύει πάνω σε ένα μάρμαρο και να μουτρώνει εκείνος που δεν του δίνει σημασία..τα θυμάται όλα..

"Τίποτα όμορφη γυναίκα μου δεν θα ξεχάσω..όλα θα τα πω στην κόρη μας..θα σε έχει κι εκείνη μέσα της ..τόσο ξεχωριστά όσο εγώ..υπήρξες το πιο ξεχωριστό πλάσμα..σ'ευχαριστώ ..σ'ευχαριστώ που με αγάπησες μωρό μου.."

Σκύβει και αφήνει ένα φιλί στο στόμα της.

Στα παραμύθια η πριγκίπισσα ζωντανεύει όταν την φιλά ο πρίγκηπας.

Όχι σε αυτό το παραμύθι.

Εκείνη στέκει παγωμένη. Τα βλέφαρα κλειστά.

Τα κλείνει ο Δημήτρης και την φιλά..και κλαίει ..και τα δάκρυα του κυλούν στο πρόσωπο της που ποτέ δεν θα χαμογελάσει σε εκείνον. 

Όταν..

Όταν...

" ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ?" 

Ο Δημήτρης πισωπατά απότομα και πέφτει κάτω .

-------------------------------