Δημήτρης

-Ας κάνουμε μια διακοπή ..λέω καθώς εδώ και ώρα αρχίζω να ανησυχώ. Έχουν περάσει τρείς ώρες και το Μαρινάκι δεν μου έχει κάνει καμία αναπάντητη. Δεν είναι φυσικά οτι σκάω μήπως και δεν με σκέφτεται αλλά δεν συνηθίζει να περνάει τόση ώρα χωρίς..ε..να μην με σκέφτεται. Μπορεί να έπαθε τίποτα. Να σιγουρευτώ και συνεχίζουμε.

Κάνω ένα νεύμα να διαλυθούν οι μέτοχοι της εταιρίας και όταν είμαι πια μόνος , χαλαρώνω το κορμί μου στο δερμάτινο καναπέ του γραφείου μου και σχηματίζω τον αριθμό της.

-Αγάπη μου! ακούω στην άλλη άκρη της γραμμής την ενθουσιώδη φωνή της. Δεν συνηθίζω να την παίρνω τηλέφωνο όταν εργάζομαι και ξέρω πως την έπιασα απροετοίμαστη.

-Είσαι καλά στην υγεία σου? της λέω κοφτά για να μην παίρνει θάρρος και νομίζει οτι θα γίνει και συνήθειο να παίρνουμε ο ένας τον άλλον. Καλά το κράτησα ως τώρα μην χαλάμε αυτό που έφτιαξα.

-Τέλεια αγάπη μου ! Μήπως εσύ δεν νιώθεις καλά? Πώς και με πήρες? 

Μου λέει καθώς ακούω μια ελαφριά αναστάτωση στην φωνή της. Ε δεν είναι και λίγο. Παίζει να είναι η δεύτερη φορά που την παίρνω τηλέφωνο απο το γραφείο. Για εκείνην το κάνω περισσότερο. Όσο την κρατάω σε απόσταση πιο εύκολα θα δεχτεί τον χωρισμό μας. Βέβαια δεν είμαι τελείως μαλάκας. Θα κάνω χρυσό το Μαρινάκι με το διαζύγιο μας. Δεν θα την αφήσω ξεκρέμαστη σε καμία των περιπτώσεων. Γιατί και με βοηθάει να κερδίσω την Λυδία και ας μην το μάθει ποτέ και είμαι λίγο κάφρος που ποτέ δεν της είπα την αλήθεια και τελοσπάντων ..και ..για όλα τα "μείνε μέσα μου" που ψέλλισε ενώ ήμουν μέσα της..

Και αναστενάζω.

 Όπως κάθε φορά που σκέφτομαι αυτή την φράση. Να την ξεστομίζει παραδομένη στην αγκαλιά μου άνευ όρων. Δεν κρατάει για εκείνη τίποτα. Ούτε μια πισινή. Αλλά δεν θα την πληγώσω , θα ...θα..της πω κάτι που θα καταλάβει οτι πρέπει να χωρίσουμε..δεν το έχω βρει ακόμη..αλλά θα γίνει αυτό. Εξάλλου η Λυδία θέλει και άλλο χρόνο για να λυγίσει και να γίνει επιτέλους δική μου. Μόνο δική μου.

-Καλά είμαι, οι γονείς σου καλά? της λέω πάλι κοφτά.

 Ε  θα έπαθαν κάτι οι δικοί της. Τι σκατά τρεις ώρες ούτε μια αναπάντητη?κάποιος πέθανε..

-Mια χαρά μωρό μου είναι, πήγα και απο το σπίτι τους και η μαμά μου έδωσε ταπεράκια με φαγητό και σου στέλνει τα χαιρετίσματα της..

-Αφού έχουμε μάγειρα..της λέω για ακόμη μια φορά. Η μαμά της αδυνατεί να πιστέψει οτι τώρα εγώ την φροντίζω και όχι εκείνη. Και οτι την φροντίζω καλά. Με εκνευρίζει ..

-Εντάξει βρε αγάπη μου..την ξέρεις την μανούλα μου..φοβάται μήπως δεν τα τρώω αυτά που μας μαγειρεύει το προσωπικό..

Ξεφυσάω και το προσπερνάω.

-Και ο στρατηγός? Χαιρετίσματα δεν μου έστειλε?λέω σχεδόν αδιάφορα αλλά ξέρω την αλήθεια. Ο πατέρας της δεν με συμπάθησε ποτέ. Δυο μέρες πριν τον γάμο μόνο όπλο δεν έβγαλε για να με απειλήσει οτι θα με βρει μπροστά του αν την πληγώσω ποτέ. Όταν του ορκίστηκα οτι δεν θα την πληγώσω ποτέ ..ε..εντάξει ίσως μόνο τότε να είχα δεύτερες σκέψεις για το σχέδιο μου. Ποτέ και κανέναν δεν υπολογίζω όταν θέλω κάτι. Βέβαια ..στην πορεία το συμπάθησα το Μαρινάκι. Είναι ..είναι καλή.

-Ε...αφού ξέρεις τώρα βρε Δημήτρη τον μπαμπά μου, αλλά είμαι σίγουρη πως θα σε αγαπήσει όσο εγώ. Απλά θέλει το χρόνο του για να καταλάβει πόσο ξεχωριστός και καλός άντρας είσαι..

Α ρε Μαρινάκι ούτε μια πισινή δεν κρατάς. Σκατά.

-Άρα όλα καλά? ξαναλέω ίσως λίγο εκνευρισμένος.

-Τέλεια ..σε λίγο θα κατέβω για μπάνιο στην πισίνα.. Μήπως θα έρθεις νωρίτερα? 

Ακούω ολοκάθαρα την ελπίδα στην φωνή της.

-Όχι, της το ξεκόβω με την μία και περνάω στο θέμα που με καίει.

Καλά δεν με καίει και αφόρητα..

-Μμμ..δηλαδή όλα καλά? ξαναλέω και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μου έκανε μια αναπάντητη τόση ώρα. Δεν είχε και καμία σπουδαία δουλειά. Πολύ της κόστιζε δηλαδή να σηκώσει το χεράκι της να μου αφήσει μια αναπάντητη? Αφού συμφωνήσαμε να κάνουμε αναπάντητες όταν σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον. Αυτή το πρότεινε!

-Όσο καλά γίνεται..αφού..ξέρεις ..είσαι μακριά μου και σε σκέφτομαι..και λιώνω..

Είμαι σίγουρος οτι έχει κοκκινίσει. Ντρέπεται να τα ξεστομίζει γιατί ποτέ δεν της έχω πει κάτι ανάλογο. Αλλά δεν θέλω να παίρνει ελπίδες. Εν τω μεταξύ μια αναπάντητη γιατί δεν έκανε αφού "με σκεφτόταν"?

-Αναπάντητη γιατί δεν μου έχεις κάνει ?λέω με ίσως περισσότερο μουτρωμένο ύφος απο όσο θα ήθελα να φανεί και δαγκώνομαι. 

-Αγάπη μου !την ακούω ενθουσιασμένη.

 Έχει γούστο να νομίζει οτι έχω και ανασφάλειες. Χαχαχα. Και χα.

-Δημήτρη μου μωρό μου στεναχωρήθηκες γι αυτό? Εγώ θυμόμουν που είπες οτι έχει συνέλευση με τους μετόχους και είπα να μην σε ενοχλήσω, συγνώμη αν..

-Καλά Μαρινάκι κλείνω έχω δουλειά, της λέω πριν προλάβει να πει κάτι άλλο. 

Δεν έχω θυμώσει. 

Απλά..έχω δουλειά.

Πολύ.

..Μήπως να της έκανα έκπληξη και να πήγαινα νωρίτερα σπίτι? Σαν να την έχω μπροστά μου..θα με αγκαλιάζει ενθουσιασμένη και θα με φιλά άτσαλα παντού. Είναι τελείως μωρό όταν ενθουσιάζεται. Καμία σχέση με ώριμη γυναίκα.

Και με κάποιο τρόπο κάθε φορά με παρασέρνει. 

Θα πάω. Ας φύγω κι εγώ μια φορά νωρίτερα απο το γραφείο. Δεν το κάνω ποτέ.

Γιατί χαμογελάω σαν ηλίθιος? Πάντως δεν επιστρέφω νωρίτερα γιατί μου έλειψε.

Ξέρω τι μου φταίει. Με άναψε η Λυδία και τώρα πρέπει να πηδήξω. Αυτό είναι. Αν μη τι άλλο έχω αυτογνωσία.

....

-Μαρινάκι? λέω καθώς ακουμπώ το κινητό μου στο κομοδίνο του προθάλαμου. Κοίταξα έξω στην πισίνα και δεν ήταν. 

Προχωράω στην κουζίνα και φωνάζω το όνομα της ενώ ξελύνω την γραβάτα μου.

Προχωράω στο καθιστικό και βάζω στο μπαρ ένα ποτό. 

Ένα ποτό και το Μαρινάκι..Ναι ..αυτό θέλω αυτή την στιγμή. Είναι η επιβράβευση μου για μια τόσο κοπιαστική μέρα. 

Πίνω λίγο απο το ποτό μου και ξεκουμπώνω το πουκάμισο μου.

-Μαρίνα! ξαναφωνάζω και απορώ που χάθηκε. Ανεβαίνω τις σκάλες για το πάνω όροφο και ακούω θόρυβο απο την κρεβατοκάμαρα.

Τέλεια. Είναι στο τέλειο δωμάτιο για να της κάνω έκπληξη.

Βγάζω το πουκάμισο μου και το αφήνω να πέσει κάτω στο πάτωμα.

Νομίζω οτι ακούω την ανάσα της. Πρέπει να γυμνάζεται.

Πως κι έτσι?

Πάντως μόνο που την σκέφτομαι ιδρωμένη να αναστενάζει , νιώθω να έχω σκληρήνει.

Αυτό να ερεθίζομαι μόνο στην σκέψη μιας γυναίκας δεν μου έχει ξανατύχει. Ούτε με την Λυδία. Και είναι..Λυδία..γυναίκα όχι αστεία

Ξεκουμπώνω το φερμουάρ και μου πέφτει στους γοφούς όταν ανοίγω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Είμαι τόσο ερεθισμένος θα της ορμήξω πριν προλάβει να μιλήσει.

Αλλά πριν κάνω ένα ακόμη βήμα...

Τι σκατά..

Τι σκατά συμβαίνει?

ΤΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ?

-Μα...ρι....νάκι? ψελλίζω και το στόμα μου έχει πιάσει πάτωμα.

Η Μαρίνα γυρνά και με κοιτά έντρομη και αφήνει ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΜΟΥ

Η Μαρίνα είναι πάνω στο κρεβάτι , φορώντας ένα μικροσκοπικό μαγιό , κάθεται στα τέσσερα και βογγάει και απο πίσω της ...απο πίσω της...

-ΘΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΛΙΜΠΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΙ!

Ακριβώς απο πίσω της στέκεται γυμνός ένας νεαρός ..μυώδης..και είναι στο κρεβάτι μου..και ..είναι γυμνός..τελείως..

Το μάτι μου πέφτει στην στύση του.

Γυρνά και με κοιτά έντρομα. Φέρνει το χέρι του στο πουλί του λες και θέλει να το κρύψει.

-Ρε Μαρινάκι..λέω και ο μαλάκας μου έρχεται να βάλω τα κλάματα.

-Είσαι πολύ πουτανάκι ρε Μαρινάκι τελικά.. λέω και χώνω μια κλωτσιά στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Την πήρα και παρθένα. Ο.μα.λα.κας.

------------------

έχω να πω όσον αφορά τα σχόλια για τις σαραντάρες..αυτό.

αφιερωμένο αγάπες!

https://youtu.be/tGmafrwq_7Q

-