Δημήτρης

Δεν ξέρω τι ακριβώς ψάχνω αλλά έχω στο γραφείο μου εδώ και πέντε λεπτά και ψάχνω κάτι. Τι ψάχνω? Τι κάνουν πάνω ? έχει γούστο να συνεχίζουν να πηδιούνται?

Μήπως να επιστρέψω και να τα σπάσω όλα? Μήπως να τον βαρέσω τόσο που θα φύγει απο εδώ στα 4 όπως είχε την ...την..σκατά ούτε το όνομα της δεν μπορώ να πω.

Πως το έκανε αυτό? πως μπόρεσε, αυτή..αυτή..αυτή έλεγε οτι με αγαπάει!με αγαπάει..χα.καμιά δεν αξίζει. Τουλάχιστον η Λυδία δεν υποκρίθηκε ποτέ οτι είναι καλύτερη απο αυτό που είναι. Ενώ αυτή η πονηρή..

Να δεις που τα είχε όλα κανονισμένα με αυτόν απο πριν..θα τον είχε γκόμενο και θα γελούσαν πίσω απο την πλάτη μου..αλλά τι σκατά ανωμαλία είναι αυτή?την βρήκα παρθένα..ρε θα τρελαθώ..

που σκατά είναι?ποιό όμως?γιατί πονάει η καρδιά μου ? πάει να σπάσει..θέλω ...κάτι ψάχνω , κάθομαι όρθιος στην μέση του δωματίου και μονολογώ..

Α ναι. Να πιώ. 

Το ουίσκι αυτό είναι πεπαλαιωμένο 25 ετών. Μου το έφερε ο πατέρας μου την ημέρα του γάμου μου με εκείνην. "θα το ανοίξεις την μέρα που θα γίνεις πατέρας" μου είπε. Σκατά. Έμοιαζε τόσο συγκινημένος, τόσο χαρούμενος για μένα. Και εκείνη την στιγμή ένιωσα τόσο όμορφα που παντρευόμουν την Μαρίνα, ένιωθα πως έκανα το σωστό πως ίσως όλα να ήταν ένα άλλοθι , η Λυδία και όλα αυτά γιατί φοβόμουν να παραδεχτώ οτι ίσως πραγματικά..

Σκατά. Χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα βασικά.Αργά ή γρήγορα ήθελα να την ξεφορτωθώ. Μου το έκανε τόσο εύκολο. Έχασε τα χρήματα που θα της έδινα με το διαζύγιο βέβαια. Τώρα Μαρινάκι το τίποτα δεν θα πάρεις. 

Οπ. Είναι βαρύ αυτό το ουίσκι. Στην υγειά σου ..Μαρινάκι..μου την έφερες κανονικά..

Και γελάω ξαφνικά τόσο πολύ.

-----

Μαρινάκι

"Τον ακούς ? γελάει.." λέω και κατεβάζω το χέρι απο το πόμολο της πόρτας. Δεν βρίσκω την δύναμη να τον αντιμετωπίσω.

"Γιατί δεν μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και καθόμαστε απο έξω? Θα...θα του εξηγήσω εγώ.."

Ο Στέλιος κάθεται μαζεμένος στο διάδρομο φορώντας ένα μακό μπλουζάκι και μια φόρμα του Δημήτρη. Ελπίζω να μην θυμηθεί οτι είναι δικά του , έχει άλλωστε τόσα..δεν θα άφηνα τον Στέλιο να φορέσει τα λερωμένα ρούχα του.

Και τα άφησα και στο κήπο. Θα μαζεύτηκαν μύγες.

Δεν ξέρω γιατί τα σκέφτομαι αυτά. Είμαι τόσο αναστατωμένη. 

"Μην κλαίς..απλά άνοιξε την πόρτα και θα του εξηγήσουμε.."

Τον κοιτάω θυμωμένα. Όσο θυμάμαι την στύση του να κοιτά τον Δημήτρη και αυτός να κοιτά μια την στύση του Στέλιου και μια εμένα ..με τόση απέχθεια...εμένα..

Θα με χωρίσει. 

Όχι δεν θα με χωρίσει.

Γιατί ..είναι παρεξήγηση.

Μπαίνω.

Δημήτρης

Βλέπω να ανοίγει η πόρτα του γραφείου και ξεφυσάω ασταμάτητα. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Αυτό το ουίσκι με πείραξε σίγουρα.

Δεν θέλω να την δω. 

Την βλέπω να στέκεται στην άκρη του γραφείου. Μυξοκλαίει. Δεν έχω καμία διάθεση για καμιά ηλίθια δικαιολογία. Μου έλεγε ο φίλος μου ο Άλέξης οτι μια μέρα θα μου την έφερνε μια γυναίκα και δεν τον πίστευα. Πάντα σε όλες τις σχέσεις μου, τελοσπάντων στις επαφές μου με τις γυναίκες, εγώ ήμουν πάντα αυτός που έφευγε, ο τρίτος που χωνόταν γιατί απλά δεν με ένοιαζε αν πληγωθεί κάποιος και να που τώρα είμαι εγώ ο κερατάς της υπόθεσης. Ξεφτίλα..

Δεν με νοιάζει όμως.

"Δη..δημήτρη.."

Ούτε το όνομα μου δεν μπορεί να πει. 

"Σταμάτα να κλαίς είσαι κακή ηθοποιός"

Με κοιτά τόσο απελπισμένα στα μάτια. Μου έλεγε τόσο όμορφα "μείνε μέσα μου". Και εγώ δεν ..δεν...ήθελα να βγω. Ήθελα να είμαι ο άντρας που πίστευε οτι είμαι. Μου άρεσε ο άντρας που είχε στην αγκαλιά της.

Οοο. Τι φλώρος είμαι..

"ΦΥΓΕ. ΤΏΡΑ. ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ"

Μαρίνα

"Δεν το θέλεις αυτό"

η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Δεν αντέχω να με κοιτά με αυτό τον τρόπο. Το βλέμμα του είναι κενό , με κοιτά σαν να είμαι άγνωστη. Κοιτάω τα γυμνά μου πόδια και τραβάω προς τα κάτω το μακό μπλουζάκι του. Θα έπρεπε να μου κάνει έρωτα τώρα. Να ήμασταν αγκαλιά. Θα έπρεπε να κάψω αυτή την μέρα. Εκτός το πρωινό.

"Δημήτρη σε π-παρακαλώ να σου ε-εξηγήσω"

Δεν αντέχω να τον κοιτάω στα μάτια. Με κοιτά με απέχθεια. Οι αρθρώσεις του έχουν γίνει λευκές καθώς σφίγγει το ποτήρι του. 

Τον βλέπω να σηκώνεται όρθιος και με σίγουρα βήματα να στέκεται μπροστά μου. Προσπαθώ να μην κατεβάσω το βλέμμα. Δεν έκανα κάτι κακό, δεν θα έπρεπε να νιώθω τόσο ένοχη και δεν φταίω που ερεθίστηκε ο Στέλιος.

"Δεν φεύγω αν δεν σου πω τι έγινε"

Πιο αποφασιστικά τώρα το λέω. Περιέργως τον βλέπω να θυμώνει ακόμη περισσότερο. 

"Δεν μπορώ να σε κοιτάω Μαρίνα, το καταλαβαίνεις? έχει τελειώσει . δεν θέλω καμία εξήγηση, θέλω να πάρεις τα πράγματα σου και να εξαφανιστείς απο την ζωή μου. ΤΩΡΑ"

Οι φλέβες στο μέτωπο του πάλλονται και μια σταγόνα ιδρώτα κυλά απο το μέτωπο του. Τα χείλη που φιλούσε το πρωί έχουν μεταμορφωθεί σε μια ίσια γραμμή. Είναι ημίγυμνος. Είχε γδυθεί..για να μου κάνει έκπληξη..και με βρήκε..τον καταλαβαίνω οτι και να μου πει. πόσο άσχημα νιώθω που τον πλήγωσα.

"νιώθω τόσο άσχημα που σε πλήγωσα"

Το στήθος του ξαφνικά ανεβοκατεβαίνει και περνά νευρικά το χέρι του μέσα απο τα μαλλιά του. Δεν έχω δει ποτέ τον Δημήτρη να χάνει την αυτοκυριαρχία του, αλλά τώρα τον φοβάμαι.

"Νιώθεις άσχημα που πλήγωσες εσύ εμένα?"

Σκύβει επικίνδυνα κοντά στα χείλη μου και στέκεται ακίνητος καθώς κοιτά βαθιά στα μάτια μου.

"Νομίζεις οτι είσαι ικανή να πληγώσεις εσύ εμένα? "

Με κοιτά τόσο ειρωνικά.

Φυσικά και πληγώθηκε , μόλις με βρήκε στο κρεβάτι με έναν άλλον άντρα. Βασικά απορώ γιατί δεν κλαίει. Όχι οτι το ήθελα αλλά ..θα ήταν και το λογικό αν με αγαπούσε. Ή θα έσπαγε στο ξύλο τον Στέλιο. 

Ε ναι, έστω μια μπουνιά ..κάτι..

"Ξέρω οτι είσαι πληγωμένος , αλλά όταν σου εξηγήσω θα γελάμε μωρό μου μαζί" του λέω και νιώθω πως οι μύξες μου και τα δάκρυα μου έχουν γίνει ένα κουβάρι. Σηκώνω το μακό μπλουζάκι μου και σκουπίζω το πρόσωπο μου. Απο κάτω αποκαλύπτεται το μαύρο μπικίνι μου και το βλέμμα του Δημήτρη πέφτει αυτόματα στο κορμί μου.

Με πιάνει απο τα μάγουλα και τον νιώθω κοντά στο πρόσωπο μου. Μου πιέζει δυνατά τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Απομακρύνεται και με σκουντά απο κοντά του.

Και γελάει. Γελάει σαν να έγινε κάτι πολύ αστείο. Με μπερδεύει.

"Δεν..δεν σου είπα ακόμη τι συνέβη για να γελάσεις.." 

Πάω να τον αγγίξω και πιάνει τον καρπό μου πριν τελειώσω την κίνηση μου. 

"μην. με .αγγίζεις"

"Σ'αγαπάω Δημήτρη σου ορκίζομαι πως .."

Ξαναγελάει.

Γιατί γελάει? γιατί φέρεται σαν κόπανος και κάνει πως δεν τον νοιάζει? Μπορεί να μην μου έχει μιλήσει για τα αισθήματα του , αλλά ξέρω οτι με νοιάζεται, οτι ..οτι νιώθει για έμενα πράγματα. Το έχω διαβάσει στα μάτια του τόσες φορές , όσες με έχει κρατήσει μέσα στην αγκαλιά του.

"Πιστεύεις οτι με νοιάζει Μαρινάκι αν με αγαπάς?"

"Ναι φυσικά είμαι η γυναίκα σου"

Γελάει ξανά και κάθεται στην δερμάτινη πολυθρόνα του. Το βλέμμα μου σαρώνει το γυμνασμένο σώμα του. Ε..δεν ξέρω γιατί.

Φέρνει στα χείλη του το ποτήρι , πίνει λίγο και το αφήνει προσεκτικά στο τραπεζάκι δίπλα του.

"Δεν μπορεί να με πληγώσει κάποια που ποτέ δεν είχε την παραμικρή σημασία για μένα"

Δημήτρης

Την βλέπω πως έχει ανοίξει τα μάτια της διάπλατα και με κοιτά καθώς τα μάτια της τρέχουν δάκρυα. Αν νομίζει οτι αυτή με κορόιδεψε , θέλω να δω τα μούτρα της όταν της πω , οτι τα πάντα ήταν ένα καλοστημένο παιχνίδι για να κερδίσω την Λυδία.

Ο ναι. Θέλω να δω αυτά τα μούτρα.

"Δεν το πιστεύεις αυτό..είσαι πληγωμένος και μου λες άσχημα πράγματα για να με κάνεις να νιώσω άσχημα..εγώ θα σου εξηγήσω και.."

Κλαίει με λυγμούς. Δεν θέλω να κλαίει γαμώτο. Δεν θέλω να την πληγώσω. Όχι το θέλω. Θέλω να την κάνει να πονέσει τόσο πολύ. Μπορούσε απλά να τα μαζέψει και να φύγει όπως της είπα στην αρχή. Αλλά όχι έπρεπε " να μου εξηγήσει", θέλει να τα έχει όλα και εμένα και τον γκόμενο. Τόσο σκάρτη..τουλάχιστον να είχε την αξιοπρέπεια να φύγει απο το σπίτι μου.

"Μαρίνα ειλικρινά πίστεψες ποτέ οτι κάποιος σαν εμένα θα ενδιαφερόταν σοβαρά για ένα κοριτσάκι σαν εσένα?"της λέω ειρωνικά και την βλέπω αυτόματα να λυγίζουν τα γόνατα της και να σωριάζεται στην απέναντι πολυθρόνα.

"Μίλα μου.." την ακούω να μου λέει ξέπνοα. 

Τόσο καλή ηθοποιός. Τρέμει και με κοιτά απελπισμένα. Σαν να ζει το χειρότερο της εφιάλτη. Πολύ θέλω να δω αυτό το όμορφο πρόσωπο πως θα φαντάζει, όταν της πως τα πάντα για την Λυδία.

Νόμισε οτι με πλήγωσε κιόλας. Δεν φαντάζεσαι κορίτσι μου εσύ τι θα πάθεις..