Κοιτάω τα χέρια μου ..τρέμουν..τρέμω..τρέμω ολόκληρη και προσπαθώ να συγκρατήσω τα πόδια μου να μην λυγίσουν..θέλω να φύγω απο εδώ μέσα..βρωμάει σαπίλα..

Νιώθω ξαφνικά χαμηλά στην κοιλιά μου έναν περίεργο πόνο..σαν να πετρώνει η κοιλιά μου..σαν όλο το βάρος της καρδιάς μου να κύλισε στο μωρό μου..φέρνω αυτόματα το χέρι μου πάνω του και μορφάζω απο τον πόνο.

"Μαρίνα ηρέμησε..θα σου εξηγήσω" μου λέει αναστατωμένος ο Δημήτρης και κάνει κίνηση να με ακουμπήσει.

Του τραβάω το χέρι αηδιασμένη και τον σπρώχνω.

"Θέλεις να χάσω το μωρό μου ? αυτό θέλεις? μην με ξαναπλησιάσεις , μην με αγγίξεις ξανά..δεν θέλω να ξέρω οτι υπάρχεις.."

"Μαρίνα..μην το λες αυτό..Μαρίνα..άκου με..σε ικετεύω"

"Τι έγινε Μαρινάκι?" ακούω το φίδι να σέρνεται δίπλα μου με ένα χαιρέκακο χαμόγελο στα χείλη.

"Σε έτσουξε που ο Δημήτρης γουστάρει αληθινές γυναίκες?"

"ΣΚΑΣΕ ΕΣΥ!" της επιτίθεται ο Δημήτρης και την σπρώχνει μακριά μου.

"Μην πλησιάσεις ξανά την γυναίκα μου , μας έχεις καταστρέψει" 

"Άλλα μου έλεγες όταν σε είχα μέσα μου.."

Τους κοιτάω και τους δυο με αηδία , σχεδόν δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

"Μην την ακούς κοριτσάκι μου, γυναίκα μου όμορφη..κοίτα με..κοίτα με στα μάτια..θέλει να μας χωρίσει..άκουσε με.."

Προσπαθώ να φύγω όταν με πιάνει απο τον καρπό.

"Άκουσε με γαμώτο σου.." μου λέει απεγνωσμένα.

Γυρνάω απότομα και τον κοιτάω ίσια στα μάτια.

"Νομίζεις αλήθεια οτι υπάρχει κάτι που με ενδιαφέρει να ακούσω απο το στόμα σου? Αηδιάζω Δημήτρη..αηδιάζω για όλες τις φορές που κάναμε έρωτα..για όλες τις φορές που έλιωσα απο έρωτα για σένα..ντρέπομαι με την κατάντια μου..ντρέπομαι που επέτρεψα να με ποδοπατήσεις.."

"Μην το λες αυτό Μαρίνα..άσε με να σου εξηγήσω.."

Πιάνω την κοιλιά μου ξανά και διπλώνω στα δυο.

"Υποκρίνεται.." ακούω το φίδι απο δίπλα να μουρμουρίζει.

"Ψόφα..πουτάνα" γρυλίζω καθώς προσπαθώ να ισιώσω το κορμί μου. Πρέπει να φύγω μακριά τους, πρέπει να εξαφανιστώ..αυτοί δεν είναι άνθρωποι..

"Μαρίνα..." 

Ο Δημήτρης πάει να με σηκώσει στην αγκαλιά του και τον σπρώχνω αδύναμα.

"Αν πάθει κάτι το μωρό μου θα σε σκοτώσω.." του φτύνω μια μια τις λέξεις στο πρόσωπο του με απέχθεια.

Αλήθεια θα τον σκοτώσω. Με τα ίδια μου τα χέρια. Όσο τον αγάπησα , τόσο μίσος νιώθω για εκείνον.

"Μαρίνα ..εγώ..εγώ σ'αγαπάω ..σ'αγαπάω Μαρίνα όσο δεν αγάπησα ποτέ στην ζωή μου, με καταλαβαίνεις?"

Τον κοιτάω αηδιασμένη. 

"Μην με κοιτάς έτσι..με σκοτώνεις.."

"Δεν με ενδιαφέρει αυτού του είδους η αγάπη που προσφέρεις..σύρε και δώστην στις πουτάνες που επέλεξες να έχεις στην ζωή σου.."

"Σ'αγαπάω " μου λέει και μου πιάνει με τα δυο χέρια του το πρόσωπο μου.

Ασυναίσθητα το χέρι μου προσγειώνεται ξανά στο μάγουλο του. Κρίμα που δεν μπορώ να τον κάνω να πονέσει, όσο πονάω εγώ.

"Βρωμίζεις την λέξη.."

Ακούω την Βάνα να χειροκροτά απο δίπλα σαν να βλέπει σόου.

"Πάντως καιρός ήταν να ξυπνήσεις απο το ροζ συννεφάκι σου.." την ακούω να στάζει δηλητήριο και με μια κίνηση ο Δημήτρης την σπρώχνει τόσο δυνατά που πέφτει κάτω με δύναμη.

"Θα σε γαμήσω μαλακισμένη σκάσε να της μιλάς" της γρυλίζει και εκείνη του χαμογελά διάπλατα. Πως γίνεται να μην είχα καταλάβει τι φίδι στον κόρφο μου έκρυβα? πόσο αφελής υπήρξα? πόσο ηλίθια κορίτσι μου ήσουν..της επέτρεπα να με συμβουλεύει κιόλας..

"Μα αυτό συνέβη ήδη..και ήσουν τόσο γαμημένα υπέροχος μωρό μου" του λέει και γλύφει το πάνω χείλος της. Αηδιάζω. 

"Μαρίνα μην την ακούς.." έρχεται πίσω σε εμένα 

"Σ'αγαπάω κι εσένα ..και το μωρό, σου το λέω μέσα απο την καρδιά μου"

Αρχίζω να γελάω. Δεν ήξερα οτι στην απόγνωση τα δάκρυα στερεύουν. Δεν ήξερα οτι ο άνθρωπος μπορεί να γελάσει τόσο πολύ απο απελπισία.

"Ειλικρινά Δημήτρη..σου το λεω μέσα απο την καρδιά μου κι εγώ..στ' αρχίδια μου τι νιώθεις για μένα..και τώρα κάνε άκρη να περάσω..το μόνο που με ενδιαφέρει αυτή την στιγμή είναι να μην πάθει κάτι το μωρό μου"

Τον βλέπω να πισωπατά με έκπληξη και μου γνέφει καταφατικά.

"Ηρέμησε μόνο" ψελλίζει και δείχνει σαν να είναι χαμένος. 

"Τι έγινε Δημήτρη ? έσπασες το παιχνίδι σου και τώρα κάνεις μούτρα? Δεν πειράζει θα βρεις άλλο..να είναι και παρθένα πάλι..έχει πιο γούστο άλλωστε να γαμάς την ψυχή τους με τα παραμύθια σου..αυτό το παιχνίδι αποχαιρετά "

Ανοίγει το στόμα του να μιλήσει όταν με παρατηρεί πως κρατάω την κοιλιά μου και μορφάζω απο πόνο. 

"Μην πεις τίποτα..μην κάνεις τίποτα..εσύ φταις για όλα"

Γνέφει καταφατικά . Ούτε το κεφάλι δεν μπορεί να σηκώσει για να με κοιτάξει.

Βγάζω το κινητό μου και παίρνω τηλέφωνο.

Χτυπάει δυο φορές και ακούω την βαριά φωνή του πατέρα μου.

"Έλα να με μαζέψεις..τώρα ..σου στέλνω την διεύθυνση" του λέω τρέμοντας.

"Θα τον γαμήσω τον αλήτη" τον ακούω να ουρλιάζει.

"Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνεις, έλα τώρα να με πάρεις δεν νιώθω καλά" του λέω και του το κλείνω.

Ο Δημήτρης έχει σωριαστεί στο πάτωμα και έχει χώσει το κεφάλι στα χέρια του.

"Δεν έχω κάτι να σας πώ..ταιριάζετε εσείς οι δυο..τόσο πολύ."

Ο Δημήτρης σέρνεται στα πόδια μου και πάει να τα ακουμπήσει.

"Άσε με.. να .." πάει να μου πει και τον σπρώχνω.

"Αρκετά σε άφησα να παίξεις , δεν νομίζεις?"

Επιστρατεύω όλες τις δυνάμεις μου και βγαίνω απο εκεί μέσα.

Πριν μπω στο ασανσέρ ακούω δυνατούς κρότους απο σπασίματα και τις φωνές της Βάνας.

"Αξίζετε ο ένας στον άλλον.."

Μπαίνω στο ασανσέρ και κοιτάω το είδωλο μου στον καθρέπτη. Κάθε παιδικότητα , κάθε αφέλεια μόλις πέθανε. Τα μάτια μου είναι νεκρά.

"Μην ανησυχείς μωράκι μου..όλα θα πάνε καλά..κρατήσου για την μαμά.." ψιθυρίζω στο σποράκι μου. Θα είμαι δυνατή για το μωρό μου. Όλα τα άλλα κάηκαν.

"Ηλίθια, ηλίθια , ηλίθια Μαρίνα" λέω επαναληπτικά καθώς βλέπω το είδωλό μου να με κοιτάει .

...

Δεν ξέρω πόση ώρα κοιμάμαι..ανοίγω τα μάτια μου και για μια στιγμή νομίζω πως όλα ήταν ένας εφιάλτης. Είμαι στο παιδικό μου δωμάτιο..η αφίσα του Harry Styles ..τα μαξιλαράκια hello kitty..το μικρό μου γραφείο..πριν λίγους μήνες ήταν αυτό το δωμάτιο μου..πόσο μακρινό μου φαίνεται αυτό..πόσο ζωή πέρασε απο μέσα μου απο τότε..πέρασε και με ξεπέρασε..νιώθω άδεια..

Ακούω το μουρμουρητό της μητέρας μου..έρχεται απο το καθιστικο..

"Ο γιατρός είπε πως έχει συσπάσεις .. της έδωσε χάπια..πρέπει να ηρεμήσει..μην την ταράζεις άλλο.."

Μιλάει στον πατέρα μου? Δεν πρόλαβα να τους εξηγήσω τίποτα..δεν είχα την δύναμη να δω την απογοήτευση τους..αλλά κατάλαβαν απο τα χάλια μου οτι έγινε κάτι σοβαρό..

"Σου είπα ή δεν σου είπα αλήτη μην μάθει τίποτα το κοριτσάκι μου? Θα σου γαμήσω οτι έχεις και δεν έχεις αν δεν φύγεις τώρα απο το σπίτι μου"

Ο πατέρας μου..ο πατέρας μου μιλάει..ακόμη και αυτός ήξερε με τι αγύρτη έμπλεξα..γι αυτό δεν τον συμπαθούσε..γιατί δεν με προειδοποίησε?

Ανασηκώνομαι απο το κρεβάτι και πάω πίσω απο την πόρτα.

Νομίζω οτι ακούω την φωνή του Δημήτρη..

Ακούγεται ένας δυνατός κρότος και μετά όλα πάλι ηρεμούν.

"Παρακαλώ πολύ..προέχει η υγεία της κόρης μου και του παιδιού..λυπήσου μας παιδί μου..οτι κακό έκανες έκανες, άφησε την ήσυχη"

Δεν καταλαβαίνω τι λέει ο Δημήτρης..μιλάει χαμηλόφωνα..

Ανοίγω την πόρτα απότομα και εμφανίζομαι μπροστά τους. Με κοιτούν και οι τρεις σαστισμένοι.

Παρατηρώ το σκισμένο πουκάμισο του Δημήτρη. Τα μάτια του είναι κόκκινα και κάνει προσπάθεια να μου χαμογελάσει.

"Ξεκουμπίσου απο το σπίτι μου. Το Βρωμίζεις"

λέω ανέκφραστα και ο υποκριτής δείχνει συντετριμμένος απο θλίψη σαν να είναι έτοιμος να κλάψει .Πριν κλείσω την πόρτα του δωματίου μου ακούω την φωνή του πατέρα μου.

"Την άκουσες..ξεκουμπίσου αλήτη"

..

Δεν έχω αίσθηση του χρόνου..δεν ξέρω αν κοιτάζω τον λευκό τοίχο απέναντι μου ένα λεπτό ή ώρες. Νιώθω οτι βουλιάζω στο κενό. Και εκεί δεν υπάρχουν σκέψεις. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. 

Ο ήχος του κινητού χτυπά για ακόμη μια φορά. Το ψάχνω για να το απενεργοποιήσω , όταν βλέπω οτι ανάμεσα στα πολλά μνματα που μου έχει στείλει ο Δημήτρης , έχω ένα mms απο την Βάνα.

Το ανοίγω. Είναι μια φωτογραφία.

Είναι ο Δημήτρης ..ημίγυμνος ..δείχνει να κοιμάται..στο κρεβάτι της..

Απο κάτω βλέπω μόνο μια φράση γραμμένη.

"Ήταν πάντα δικός μου"

Απενεργοποιώ το κινητό . 

Απλά ..θέλω να κοιμηθώ..μόνο αυτό..