Μια ώρα νωρίτερα

Κλείνω το τηλέφωνο και χοροπηδάω χαρούμενη στην κρεβατοκάμαρα. Ο Δημήτρης ποτέ δεν με παίρνει απο την δουλειά και τώρα με πήρε απλά για να μου ζητήσει το λόγο γιατί δεν του έκανα αναπάντητη. Είναι γλύκας και με θέλει τόσο πολύ..δεν καταλαβαίνω γιατί δεν εκδηλώνεται πιο δυναμικά , να μου πει ξεκάθαρα μια φορά πόσο ερωτευμένος είναι και πόσο πολύ με αγαπάει. Αλλά θα γίνει και αυτό. Έχω τεράστια πίστη στη σχέση μας και σε εκείνον φυσικά.

Χαρούμενη παίρνω τηλέφωνο την Βάνα να μοιραστώ μαζί της το νέο μου.

"Εγώ νόμισα πως θα μου έλεγες οτι είσαι έγγυος" ακούω την Βάνα να μου λέει ξενερωμένη και φτύνομαι. 

"Όχι και έγγυος κάτσε ούτε 19 ετών είμαι. Δεν το συζήτησα ποτέ το θέμα των παιδιών με τον Δημήτρη μου αλλά υποθέτω οτι εννοείται οτι καλό είναι να τελειώσω πρώτα την σχολή. Άλλωστε πάντα προσέχει που τελειώνει..εκτός απο δυο φορές..αλλά εγώ τον παρακάλεσα να μην βγει απο μέσα μου, ήταν τόσο μαγικά, υπέροχα και μοναδικά ..είναι εκπληκτικός" της λέω αλλά η κλήση μας διεκόπη αιφνίδια. Παλιοδίκτυα ούτε την χαρά μας να μην μοιραστούμε δεν μπορούμε.

Κλείνω το τηλέφωνο και ψάχνω το μαγιό μου. Μπορεί να βαριέμαι να κάνω γυμναστική αλλά τουλάχιστον λίγη καθημερινή κολύμβηση βοηθάει. Βοηθάει στον έρωτα γιατί πολλές φορές μου κόβεται η ανάσα και νομίζω πως θα μείνω στον τόπο. Ο Δημήτρης πάλι ποτέ δεν έχει τέτοια προβλήματα. Είναι τόσο γυμνασμένος, έχει τόση μεγάλη αντοχή και είναι και υπέροχος. Αχ τον αγαπώ..

Φοράω ένα μικροσκοπικό μπικίνι. Ε να μαυρίσω ΄και λίγο. Κοιτάω τον πωπό μου στον καθρέπτη μήπως έσφιξα απο χθες. Μπα..ίδια μου φαίνομαι. Πάντως και χθες κολύμπησα και ορκίστηκα να τρώω μόνο ένα γλυκό την ημέρα. Θέλω να είμαι θεά για εκείνον! Θα ξανακοιταχτώ μετά την κολύμβηση.

Βάζω ένα σιέλ κιμονό απο πάνω μου και διασχίζω ξυπόλητη το σπίτι. Σχεδόν δεν πατάω στο πάτωμα. Νιώθω ανάλαφρη σαν νεραιδούλα. Πραγματικά ο έρωτας σε κάνει να πετάς. Προσπερνώ την κουζίνα. Ένα πλούσιο  απογευματινό είναι έτοιμο και με περιμένει. Βέβαια έφαγα απο το ταπεράκι της μαμάς μου αλλά μετά θα φάω και λίγο απο αυτά που έφτιαξε το προσωπικό. Νομίζω πως θα το χαρεί και ο Δημήτρης. Λέει πως είμαι τελείως μωρό που τρώω μόνο φαγητό απο την μαμά μου. Και δεν είμαι! Είμαι γυναίκα. Σέξυ γυναίκα. Και επίσης είμαι αλλεργική σε πολλά τρόφιμα. Όταν τρώω απο την μαμά μου ποτέ δεν αγχώνομαι οτι θα καταλήξω στα επείγοντα . Ε..γιατί μου έχει και αυτό συμβεί. 

Διασχίζω την αυλή και νιώθω το χορτάρι στα γυμνά μου πόδια. Αφήνω να πέσει στα πόδια μου το κιμονό καθώς βλέπω ένα αντρικό βλέμμα να με διαπερνά σαν ακτίνες Χ.

"Κυρία Σταγίτη γειά!" 

Ε?

Α ναι ..εγώ είμαι η κυρία Σταγίτη. Η σύζυγος του Δημήτρη. Δηλαδή τον παντρεύτηκα για να είμαι σύζυγος του. Αχ το λέω ξανά και ξανά απο μέσα μου και πάντα με κάνει να νιώθω τόσο υπερχαρούμενη. Πόση ευτυχία..

"Ποιός είστε?"

Φωνάζω στο ίδιο τόνο στο μελαχρινό αγόρι. Τι αγόρι δηλαδή είναι σίγουρα είκοσι χρονών και απίστευτα μυώδης. Κρατάει ένα κλαδευτήρι και περιποιείται τα τριαντάφυλλα. Εν τω μεταξύ ημίγυμνος γιατί είναι ?

Σκουπίζει το χέρι του στην κωλότσεπη και μου το προεκτείνει για χειραψία. Εγκάρδια τον πιάνω και του χαμογελώ.

"Μαρίνα"

"Στέλιος" 

μου λέει και νιώθω το βλέμμα του να στέκεται πάνω στο στήθος μου. Με καταλαβαίνει οτι τον κοιτάω και γρήγορα με ξανακοιτά μέσα στα μάτια.

"Ο πατέρας μου συνήθως έρχεται να περιποιηθεί τον κήπο αλλά είναι άρρωστος εδώ και μέρες"

Μου λέει και μου χαμογελά . Πολύ.

Πολύ συμπαθητικό παιδί. Χαμογελαστό.

"Εγώ θα κάνω μπάνιο στην πισίνα" του λέω χαμογελαστά και του δείχνω ακριβώς δίπλα την πισίνα.

"εγώ θα κλαδεύω τα λουλούδια "και μου δείχνει με το κλαδευτήρι του τα λουλούδια.

"ωραία"

"ωραία"

Δεν ξέρω γιατί αλλά κάτι στο βλέμμα του με φέρνει σε αμηχανία. Με κοιτά λίγο παράξενα. Τέλοσπάντων πάω για βουτίτσες!!!

Πρέπει να κάνω ήδη δέκα λεπτά κολύμβηση. Όταν λέω κολύμβηση εννοώ οτι προσπαθώ να έχω το κεφάλι έξω απο το νερό και απο κάτω κουνιέμαι σαν βατραχάκι. Ο Δημήτρης λέει πως είμαι γλύκα όταν με βλέπει να κάνω με αυτό το στυλ.

Μια έντονη δυσοσμία έρχεται στα ρουθούνια μου καθώς ο αέρας ξεκίνησε να φυσά νοτιοδυτικά. Το καπάκι του υπονόμου στην αυλή είναι ανοιχτό και βρωμάει..σκατά. Υποτίθεται οτι σήμερα θα ερχόντουσαν οι υδραυλικοί να κοιτάξουν το πρόβλημα αλλά δεν εμφανίστηκαν ακόμη. Έχω βαρεθεί να πηγαίνω στο μπάνιο της κρεβατοκάμαρας όλη μέρα. Είναι μακριά , το σπίτι είναι μεγάλο, εξ ου που έχει έξι μπάνια. Τέλοσπάντων ελπίζω να έσφιξα απο το πολύ πάνω κάτω στις σκάλες. 

Καθώς ψάχνω με το βλέμμα μου την ανοιχτή τρύπα του υπονόμου, βλέπω τον Στέλιο να περπατά αμέριμνος προς τα εκεί με το κλαδευτήρι του. Είναι συγκεντρωμένος στο κλάδεμα, αν και τον είδα οτι με χαλβάδιαζε..., και παρατηρώ πως λίγο πιο δεξιά αν πάει θα πέσει μέσα στην τρύπα με τα σκατά. Mon dieu! (ξέρω και γαλλικά!)

Απο την τρομάρα μου να τον προειδοποιήσω γλιστράει το πόδι μου άτσαλα στην πισίνα και νομίζω πως το έχω στραμπουλήξει. Αφήνω μια κραυγή πόνου ενώ συγχρόνως με την δική μου ακούγεται και η κραυγή του στέλιου.

"ΤΙ ΣΚΑΤΑ!" τον ακούω να ωρύεται και προσπαθώ να τον εντοπίσω. Βγαίνω απο την πισίνα χωρίς να σκουπιστώ τρεκλίζοντας απο τον πόνο.

"Στέλιο?!" φωνάζω έντρομη όταν βλέπω μέσα απο την τρύπα με τα σκατά να αναδύεται ένα τεράστιο καφέ βρωμερό ανθρωπάριο καλυμμένο με σκατά . Jesus!(ξέρω και αγγλικά!)

Τρέχω προς το μέρος του αλλά στα δυο μέτρα σταματάω. Πιάνω την μύτη μου για να μην τον μυρίζω. 

"Βγάλε τα ρούχα σου" του λέω έντρομη και τον ακούω να βρίζει μέσα απο τα δόντια του. Γρήγορα όμως το κλείνει το στόμα του γιατί βλέπω καθαρά γλυώδεις πράσινες σκατένιες μαλακές αηδίες να μπαίνουν στο στόμα του. Για όνομα αηδία δεν το ζω αυτό!

Αναλαμβάνω την σωτηρία του.

"Μην μιλάς , γδύσου και έλα να κάνεις μπάνιο!" 

Καλά δεν φορούσε και πολλά. Μένει με ένα μποξεράκι και με ακολουθεί με σκυμμένο κεφάλι. Του κάνω νόημα να σκουπίσει τα πόδια στην είσοδο και αφού όλα τα μπάνια του κάτω ορόφου δεν λειτουργούν εξαιτίας της βλάβης , τον οδηγώ στο μπάνιο της κρεβατοκάμαρας.

Ίου θα κάνω απολύμανση με χλωρίνη μετά.

Του δείχνω απο μακριά την πόρτα και τον αφήνω να κάνει το μπάνιο του. Κατεβαίνω στην κουζίνα και προσέχω ένα μυρωδάτο κέικ. Επειγόντως πρέπει να αλλάξω γεύση και οσμή. Χώνω λίγο στο στόμα μου και μασάω φρικαρισμένη.

Μμμμ..τελικά είναι καλό..και ας μην είναι της μαμάς μου!

Καλέ!

αναφωνώ με την μπουκιά στο στόμα. Δεν του έδωσα πετσέτες. Ανεβαίνω ξανά στην κρεβατοκάμαρα ενώ ακούω το νερό της ντουζιέρας να τρέχει. 

Αφήνω δυο άσπρες πετσέτες στο κρεβάτι και συγχρόνως μασάω το εκπληκτικό μου κέικ το οποίο είναι υπερτέλειο και..

ΣΚΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Νιώθω το λαιμό μου να κλείνει και η γλώσσα μου να διογκώνεται. Τα μάτια μου δακρύζουν και η ανάσα μου επιβραδύνεται. Το κέικ είχε μέσα ή φυστίκι ή ροδάκινο ή βανίλια ή αυγό , γαμώτο πεθαίνω ..

Με πιάνει πανικός. Ψάχνω στις τσάντες μου αναστατωμένη. Είμαι σίγουρη πως κάπου μέσα σε μια έχω ένα μπουκαλάκι αδρεναλίνης και σύριγγα. Τις εκτοξεύω στο πάτωμα και επιτέλους στην τελευταία μέσα σε ένα τσεπάκι βρίσκω το φάρμακο. Τα χέρια μου τρέμουν είναι αδύνατο να τραβήξω το υγρό απο το μπουκαλάκι. Μια είναι η λύση.

Ανοίγω διάπλατα την πόρτα του μπάνιου και βλέπω γυμνό τον Στέλιο να με κοιτά με γουρλωμένα μάτια.

Εγώ ασθαίνω και δεν μπορώ να μιλήσω.

"το ήξερα" μου λέει και μου σκάει ένα γοητευτικό χαμόγελο colgate.

Tι εννοεί ? καλά δεν ασχολούμαι.

Έρχεται με ένα βήμα δίπλα μου και στάζει ολόκληρος. Ευτυχώς δεν έχει πουθενά σκατά. 

Με παντομίμα του δείχνω οτι δεν μπορώ να πάρω ανάσα και μου βγάζει το μαγιό μου. Μάλλον για να ανασάνω καλύτερα. Τα στήθη μου απελευθερώνονται και τα κοιτάω γουρλωμένα. Του χώνω μια στο κεφάλι και του δείχνω το μπουκαλάκι και την σύριγγα. Δεν καταλαβαίνει. Είναι ηλίθιο.

Πάω στο κρεβάτι , στέκομαι στα 4 βογγώντας και χτυπάω τον γλουτό μου.

Γιατί έχει ερεθιστεί? για όνομα πεθαίνω...

Του δείχνω την σύριγγα και ξαναχτυπάω τον γλουτό μου στο σημείο που πρέπει να μου κάνει την ένεση.

Τα μάτια του φωτίζονται_ναι στρόφαρε λίγο πριν με πάρει ο χάρος_ και με μια κίνηση κολλάει απο πίσω μου. Ρουφάει το υγρό με τη σύριγγα και μου την χώνει στο γλουτό. Την ώρα που η αδρεναλίνη κυλά στο αίμα μου απελευθερώνω ένα άγριο βογγητό, αφού επιτέλους οι αναπνευστικοί οδοί μου έχουν ανοίξει. Παρόλαυτα δεν μπορώ να μιλήσω. Η γλώσσα μου είναι ακόμη πολύ πρησμένη.

Βογγάω ασταμάτητα προσπαθώντας να πάρω ανάσα ενώ ο Στέλιος μου χαιδεύει την πλάτη. Είμαι ακόμη στα 4. Βήμα δεν μπορώ να κάνω απο το αλλεργικό σοκ. Όταν ακούω εκείνη την στιγμή ένα δυνατό κρότο.

Κλωτσιά στην πόρτα ήταν αυτό?

Γυρνάω και κοιτάω τον Δημήτρη. Μοιάζει να έχει ο κόσμος του καταρρεύσει.

"είσαι πολύ πουτανάκι ρε Μαρινάκι τελικά!" μου λέει και ανεπαίσθητα το μάτι μου πέφτει στον έντρομο Στέλιο , ο οποίος προσπαθεί να κρύψει με το χέρι του μια μεγαλειώδης στύση. 

Καλά δεν είναι και σαν του Δημήτρη.

Το μάτι μου πέφτει στον καθρέπτη. Παρατηρώ τα γυμνά κορμιά μας σε στάση πισωκολλητού, τον Στέλιο ερεθισμένο και εγώ γυμνόστηθη να βογγάω ακόμη.

-Α..γά..πη μου.. ψελλίζω και με όλη την δύναμη που έχω φωνάζω για να με ακούσει γιατί εξαφανίστηκε στο λεπτό:

-Αγάπη μου δεν είναι αυτό που φαίνεται!!! Περίμενε!!!!!!!