"Mπορεί να μας δεχτεί και τώρα ο γιατρός" μου λέει καθώς τερματίζει την κλήση του.  Mε κοιτά μέσα στα μάτια για να δει την αντίδραση μου και προσπαθώ να μην δείξω την ταραχή μου.

Φαγώθηκε με τον γιατρό..αφού του είπα οτι είμαι έγγυος , γιατί απλά δεν με πιστεύει? για όνομα ούτε λίγη εμπιστοσύνη στο συνάνθρωπό μας δεν έχουμε πια?

Ξεδιπλώνει τα μανίκια του με προσοχή, τα κουμπώνει κι έπειτα φορά το σακάκι του. Δείχνει να έχει επανέλθει η αυτοκυριαρχία του. Ενημερώνει συγχρόνως την Κάτια οτι θα απουσιάσει το υπόλοιπο του πρωινού και παίρνει στα χέρια του τα κλειδιά της Φεράρι καθώς προσπαθεί να μην πατήσει τα σπασμένα γυαλιά.

Πολύ ήρεμος είναι και δεν μου αρέσει..

Βουλιάζω  στην πολυθρόνα μου. Πρέπει να κερδίσω χρόνο. Πρέπει να καταστρώσω μια στρατηγική..

Ίσως να πείσω τον γιατρό πέφτοντας στα γόνατα να πει στον Δημήτρη ψέμματα οτι είμαι έγκυος..

Λες να είναι κανένας ανώμαλος και μου ζητάει σεξουαλικά ανταλλάγματα?Έχω εμπειρία σε αυτά..απο ταινίες που έχω δει..

Μμμ..θα τον πληρώσω..

Εμ..έχω 30 ευρώ στην τράπεζα..

Μμμ.καλά ..θα τον ικετεύσω!

Α όχι απλά πρέπει να ειδοποιήσω την Βάνα και αυτή κάτι θα σκεφτεί να με ξελασπώσει! είναι ταλέντο στα ψέμματα η φίλη μου. Απο το γυμνάσιο που την γνώρισα σε ένα καλοκαιρινό camping την είχα ξεχωρίσει για την ευστροφία της. Πανούργα και δολοπλόκα πετύχαινε πάντα αυτό που ήθελε. Σε αντίθεση με εμένα που ήμουν πολύ υπάκουη, πολύ ντροπαλή , γενικά πολύ και καμία σχέση με την Βάνα. Και αυτό με γοήτευσε σε εκείνη..καμία σχέση με εμένα. Πάντα με πίεζε να βγω εκτός ορίων.

Μέχρι και τσιγάρο είχα καπνίσει μαζί της , όταν ήμασταν 15. 

"Τι θα γίνει θα φύγουμε?"

ακούγεται η ανυπόμονη φωνή . Εν τω μεταξύ έχει ένα πολύ αινιγματικό ύφος. Δεν καταλαβαίνω αν τον έπεισα οτι είμαι τρισμέγιστη τσούλα ή απλά ένα κακόμοιρο κοριτσάκι που απλά προσπαθεί να τον πληγώσει. Νομίζω και αυτός δεν έχει αποφασίσει τι να πιστέψει.

Γιατί????αφού τα είπα τόοοοσο ωραία...

Μου χαμογελά λοξά και είναι εκνευριστικά ψύχραιμος.

"Τι θα γίνει θα σηκωθείς..ή έχεις να μου πεις κάτι Μαρινάκι?

Γέρνει και το κεφάλι του λοξά και με κοιτά πάλι με στραβό χαμόγελο.

Γαμώτο να δεις που σκέφτεται οτι του λέω ψέμματα και με έχει στριμώξει στην γωνία.

Βασικά πολύ βλάκας τώρα που το σκέφτομαι γιατί αν νομίζει οτι του λέω ψέμματα δεν θα πρέπει να το διασκεδάζει οτι με στρίμωξε αλλά να με λυπάται που είμαι κακομοίρα. 

Μμμ..καλύτερα η ειρωνία τώρα που το σκέφτομαι..

Αμαν ξεφτίλα όταν ακούσει οτι δεν είμαι έγκυος..αρε Βάνα με τα σχέδια σου..έπρεπε να σηκωθώ και να φύγω με αξιοπρέπεια . Τίποτα απο όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν. Έτσι και αλλιώς τον Δημήτρη τον έχασα. Όχι οτι τον είχα και ποτέ δικό μου. Και πλέον δεν με ενδιαφέρει να τον έχω. Δεν άξιζε την αγάπη μου και την αφοσίωση μου. Αλλά ειλικρινά θέλω να τον εκδικηθώ. Να του αποδείξω με το χειρότερο τρόπο οτι δεν ήμουν ποτέ το γλυκό κορίτσι που πάντα πίστευε οτι ήμουν. 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΛΥΚΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ. γαμώτο!

Σηκώνομαι αναποφάσιστα και κατεβάζω το φόρεμα προς τα κάτω, ενώ συγχρόνως το μπούστο μου εμφανίζεται σε όλο του το μεγαλείο.

Τέλος απο σήμερα ξαναγυρνάω στα τζην μου και στα t-shirt, να γυρνάω έτσι είναι μεγάλη ξεφτίλα και ξεφτίλα ακόμη μεγαλύτερη που για χάρη του γυρνούσα ως τώρα  με γόβες και φορέματα. Δεν με ενδιαφέρει να αρέσω σε κανέναν έτσι ντυμένη.  Ποιά εγώ?! Που έχω πάει σε συναυλία των Metallica!

Καλά στις πίσω σειρές γιατί μπροστά χοροπηδούσαν ασταμάτητα..

Αυτόματα ανεβάζω το βλέμμα μου και τον πιάνω να με κοιτά σοβαρός. Τα μάτια του έχουν σκαλώσει στις προσπάθειες να υποτάξω τα στήθη μου μέσα στο στενό φόρεμα.

"Σου αρέσει αυτό που βλέπεις?" του λέω ειρωνικά.

Δεν απαντάει. Και συνεχίζει να με κοιτά προκλητικά.

Εμ βέβαια..τα πέταξα όλα σαν την ανεκδιήγητη γκόμενα του και τσίμπησε.. Απορώ τι της βρίσκει..εντάξει είναι έμπειρη στο κρεβάτι..αλλά παρά είναι προκλητική..και..δεν ξέρω..συζητάνε αυτοί οι δυο ποτέ? Φαίνονται αταίριαστοι..

Γιατί συζητούσα ποτέ εγώ με τον Δημήτρη για το οτιδήποτε? Δεν με άφηνε να σώσω μια πρόταση και μου χιμούσε βογγώντας στο αφτί μου.  Δεν με άντεχε για παρέα..γι αυτό με τάραξε στο σεξ.

Καλά κι εγώ τον τάραξα..

αλλά εγώ ήθελα και να συζητάμε..αλλά εγώ τι ενδιαφέρον είχα να μοιραστώ μαζί του? το γλυκό κοριτσακι? 

Βασικά μια χαρά θέματα είχα προς συζήτηση , αυτός δεν θέλησε να με γνωρίσει ποτέ πραγματικά. Γιατί το μόνο που ήθελε ήταν να με χρησιμοποιήσει.

flashback

"Mου αρέσει η γλυπτική , γιατί μέσα απο αυτήν την τέχνη μπορείς να μετασχηματίσεις τον κόσμο τρισδιάστατα..και..και...να αποδώσεις το φαντασιακό..."

"Μμμ..."

"Με ακούς αγάπη μου?" λέω καθώς χαμογελώ ευτυχισμένα..μου ακουμπά το χέρι μου στο καβάλο του

"Κάνω τιτάνιες προσπάθειες μωρό μου.." απαντά και ξεκουμπώνει τα πρώτα κουμπιά του παντελονιού του .

"Έλεγα κάτι.." λέω και σκύβω ντροπαλά το κεφάλι μου καθώς νιώθω το χέρι του κάτω απο την φούστα μου.

"Έχω να σου δείξω κάτι καλύτερο.." με βραχνή φωνή μου απαντά καθώς νιώθω στην βάση του λαιμού μου να με φιλά. Ανατριχιάζω ολόκληρη και το καταλαβαίνει.

"Εμ..καλά.." λέω και ανεβαίνω απο πάνω του και τον φιλάω άτσαλα σε όλο το πρόσωπο. Με σφίγγει στην αγκαλιά του και με κοιτά για μια στιγμή σιωπηλός.

--

Ξαφνικά ο νους μου στροφάρει. 

Όταν θυμώνω πάντα σκέφτομαι καλύτερα! Μου φεύγει το άγχος!

"Πρώτα θα πάμε απο το σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και μετά στον γιατρό" 

Ε αν μη τι άλλο είναι κανόνες στοιχειώδης υγιεινής..σε γυναικολόγο πάω..δεν καρφώνομαι πως θέλω να ξεμοναχιαστώ με το κινητό μου για λίγη ωρίτσα.. ίσα για να με δασκαλέψει η Βάνα τι πρέπει να κάνω για να μην ξεφτιλιστώ στο γιατρό.

Τον προσπερνάω με αποφασιστικά βήματα για να μην του δώσω το περιθώριο να αρνηθεί.

"Δεν θα μου ξεφύγεις" σφυρίζει την φράση μέσα απο τα δόντια του.

Αχ ακόμη μου χαμογελά λοξά..θα τον σφαλιαρίσω..

ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΓΑΙΔΑΡΕ..ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ !

Αχ το ελπίζω δηλαδή..

(..)

Δεν ακούω καθαρά την Βάνα καθώς το νερό τρέχει στην ντουζιέρα.

"Πες το ξανά. Δεν ακούω" επαναλαμβάνω γιατί πιάνω τα μισά απο αυτά που λέει.

"θα έρθω απο εκεί ...ακούς θα έρθω στο γιατρό..έχω τέλειο...ακούς? Μαρίνα?...σχέδιο"

"Εθνομαρτύρων 5  σώσε με" της το κλείνω απότομα και αφουγκράζομαι θόρυβο πίσω απο την πόρτα της τουαλέτας. Νομίζω οτι ακούω κάποιον .

Φοράω ένα μαύρο τζην και ένα μαύρο μακό και βιαστικά δένω τα μποτάκια μου. Χτενίζω τα βρεγμένα μαλλιά μου και τα στεγνώνω ελαφρά. Κοιτιέμαι στο καθρέπτη και χαίρομαι που επιτέλους έφυγε απο πάνω μου όλο αυτό το μακιγιάζ.

Χαίρομαι βασικά που με ξαναβρίσκω. Τελικά ίσως να μην  γινόμουν ευτυχισμένη στο πλευρό του Δημήτρη. Προσπαθούσα συνέχεια να είμαι για εκείνον μια αισθησιακή γυναίκα και σεξυ και ξέχασα στην πορεία ποιά ήμουν. Εγώ θέλω έναν άντρα που βρίσκει σέξυ το μυαλό μου, ανεξάρτητα τι φοράω. Θέλω να κρέμεται απο το στόμα μου, να με ρωτά τι σκέφτομαι , να γελάμε με αστεία, τίποτα απο αυτά δεν συνέβησαν με τον Δημήτρη. Δεν με γνώρισε ποτέ. Δεν υπήρχα σε αυτή την σχέση. Μονίμως έτρεχα για να ικανοποιήσω τον Δημήτρη. Μονίμως σκεφτόμουν τον Δημήτρη.

Τελικά δεν με γνώρισε ποιά είμαι αλλά όπως αποδείχθηκε δεν γνώρισα ποτέ και εγώ τον πραγματικό Δημήτρη. Ένα μεγάλο ψέμα αυτή η "σχέση". Αλλά αρνούμαι να με λυπηθώ. Αρνούμαι να πέσω στα πατώματα.

Τέρμα. Είμαι η Μαρίνα , είμαι 19 ετών, είμαι μια μέλλουσα γλύπτρια, έκανα ένα αποτυχημένο γάμο με έναν απατεώνα που ποτέ δεν ένιωσε κάτι για μένα. Θα πάρω την εκδίκηση μου κι έπειτα θα μαζέψω τα κομμάτια μου και θα ξεχάσω.  Και δεν θα ξαναπαντρευτώ ποτέ στη ζωή μου. Και δεν θα ξανά ερωτευτώ ποτέ .

Καλά εννοείται πως με κόβω και για ένα χρόνο να κλαίω και να βλέπω το notebook αλλά δεν θα μου επιτρέψω να αλλάξω για κανέναν ξανά. Ο Δημήτρης δεν το άξιζε. Και θα κάνω τα πάντα για να του πάρει οτι του αξίζει. Χωρίς οίκτο.

Κοιτάω το μαυροφορεμένο είδωλο μου στο καθρέπτη και βλέπω να αναδύομαι απο τις φλόγες της κολάσεως ως γυναίκα της εκδίκησης. Κάτι σαν την αναδυόμενη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι αλλά με τζην και μακό.

Θα τον ..καταστρέψω..

Το ελπίζω δηλαδή..

(..)

"Πως νιώθεις?" με ρωτά μετά απο μεγάλη σιγή στο αυτοκίνητο. Συνεχίζω να κοιτάω έξω απο το παράθυρο και αγνοώ την ερώτηση του. Τον ακούω να ξεφυσά και να με σκανάρει ακόμη μια φορά απο πάνω ως κάτω. Είμαι σίγουρη πως έχει στα χείλη του το ειρωνικό χαμόγελο του.

"Επέστρεψες στην εφηβεία σου πάλι βλέπω" τον ακούω ειρωνικά να συμπληρώνει και αρνούμαι να του κάνω την χάρη.

"Εσύ πάλι ..." τον κοιτάω απο πάνω ως κάτω. Είναι όπως πάντα όμορφος και γοητευτικός. Ατσαλάκωτος. Καμία επίδραση πάνω του σε αυτά που συμβαίνουν.

"Κι εσύ πάλι πάντα μαλάκας " λέω με ψιλή φωνή. Αχ δεν μου βγαίνουν φυσικά αυτές οι εκφράσεις. Ο μπαμπάς μου πάντα απαγόρευε τις βρισιές σπίτι. Έλεγε πως τα σωστά κορίτσια δεν βρίζουν .

Γελάει .

"Σε διασκεδάζω?"

Γελάει πάλι και κοιτά τον δρόμο. Προσπερνάει με μεγάλη ταχύτητα τα διερχόμενα αυτοκίνητα και σταματά απότομα στο κόκκινο φανάρι.

"Όχι δεν διασκεδάζω..λυπάμαι μάλλον"

Μου λέει και με κοιτά σοβαρός.

"Εμένα?" ρωτάω και νιώθω δάκρυα να φτάνουν στα μάτια μου. Αχ μην κλάψω...

Δαγκώνω νευρικά το χείλος μου.

"Μπορούσες απλά να φύγεις με αξιοπρέπεια..αλλά επέλεξες να με εκδικηθείς με το πιο ανόητο τρόπο..είμαι σίγουρος πως δεν ισχύει τίποτα απο αυτά που μου είπες.." σαρώνει με το βλέμμα του του τα ρούχα μου και επιστρέφει το βλέμμα του στα μάτια μου.

"Μπορώ να στρίψω και να σε πάω στους γονείς σου..είμαι σίγουρος οτι δεν είσαι έγκυος ..είμαι σίγουρος οτι δεν έκανες έρωτα με άλλον..καταλαβαίνω πότε μια γυναίκα είναι ερωτευμένη μαζί μου..και εσύ .." το χέρι του πλησιάζει το χέρι μου. Με κοιτά στα μάτια σχεδόν τρυφερά και εγώ δαγκώνω το εσωτερικό του μάγουλου μου σε μια προσπάθεια να μην κλάψω.

"Κι εσύ είσαι ακόμα ερωτευμένη..πολύ..μαζί μου.."

Άναψε ηλίθιο πράσινο φανάρι.

"Δεν..δεν είμαι..καθόλου"

"Δεν χρειάζεται να πάμε στο γιατρό..απλά ας ξεχάσουμε τα ψέμματα σου και..."

"Είμαι. έγκυος ." ακούω την φωνή μου αποφασιστικά να βγαίνει. Βρε μήπως να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου και να εξαφανιστώ?

"Και σε κεράτωνα ασταμάτητα . Χώνεψε το επιτέλους!"

Μα γιατί δεν πείθω ως τσούλα? Όταν του τα είπα μια χαρά με πίστεψε, όσο περνά ο χρόνος και το σκέφτεται καλύτερα αλλάζει γνώμη...

Τον ακούω να ξεφυσά. Το φανάρι γίνεται πράσινο. Τραβά το χέρι του απο πάνω μου και το μετακινεί στο λεβιέ του αυτοκινήτου.

"Και γιατί δεν πιστεύεις οτι πήγα με άλλους? εσύ πως έκανες σεξ με άλλες?"

Με κοιτά έκπληκτος.

"Εγώ είμαι πολύ καλός εραστής..δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε κάλυπτα" μου λέει φυσικά. Κοίτα ο αλαζόνας δεν μπορεί να χωνέψει οτι τον κεράτωσα.

"Σε αντίθεση με μένα που ήμουν χάλια στο κρεβάτι? Γι αυτό με κεράτωνες?"

δεν ήθελα να ακουστώ τόσο παραπονιάρα.

"Ε..όχι...στο κρεβάτι..είσαι...είσαι...πολύ γλυκιά και.. και μου αρέσουν τα γλυκά κορίτσια..αυτό μαζί σου το ανακάλυψα..νόμιζα οτι με ελκύουν μόνο οι σέξυ και έμπειρες γυναίκες..ξέρεις ..να έχει μια γοητεία η γυναίκα απέναντι σου" μου λέει με βραχνή φωνή και τον πιάνω να με κοιτά σχεδόν ντροπαλά.

Μου έκανε κομπλιμέντο τώρα με το μυαλό του?

-Ε ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ !!!

Αχ πάλι γελάει. Χάλια το σχέδιο εκδίκησης ως τώρα...