6 μέρες μετά

" Έχω δικαίωμα να της μιλήσω..εσύ είσαι μητέρα και με καταλαβαίνεις..ο γιος μου υποφέρει ..έχει γίνει σκιά του εαυτού του..στην τελική έχει το παιδί του στα σπλάχνα της..οφείλει να του μιλήσει για λίγο..δεν με ενδιαφέρει αν έκανε κάτι με την φίλη της ..υπάρχει στην μέση ένα παιδί, θα το αφήσει χωρίς πατέρα απο έναν εγωισμό?"

Ακούω τις φωνές της ως το δωμάτιο μου. Σταμάτησε να με ενοχλεί ο Δημήτρης και τώρα στέλνει την μάνα του ..τον συχαίνομαι..

"Απλά θέλει λίγο χρόνο κυρία Σταγίτη..δεν είναι λίγο αυτό που έμαθε.."

"Άφησε με να σου εξηγήσω..με την Βάνα.."

Ανοίγω την πόρτα και πηγαίνω με αργά βήματα στο καθιστικό. Με κοιτάνε και οι δυο και η μητέρα του φέρνει με έκπληξη το χέρι της στο στόμα της. Με κοιτά έκπληκτα. Ξέρω πόσο χάλια δείχνω..

Κάθομαι στον καναπέ και την κοιτάζω ανέκφραστα. Θέλω να δω αν έχει τα κότσια να μου πει και εμένα τα ίδια.

"Είσαι άδικη..σε αγαπάει κορίτσι μου ο γιος μου και δεν θέλει να χαλάσει το σπίτι του για μια επιπολαιότητα..έχει παρατήσει την δουλειά του ..δεν ζει..πίνει συνέχεια..είσαι ανώριμη και δεν βλέπεις τι κάνεις ..τι κάνεις στο ίδιο σου το παιδί! έχεις χρέος στο παιδί σου, πάψε να φέρεσαι σαν μικρό κορίτσι"

Μου λέει και δεν κρατιέμαι. Αφήνω να μου φύγει ένα γέλιο.

Η μάνα μου με κοιτά σοκαρισμένη. Νομίζει οτι μου σάλεψε.

Λυπάμαι μανούλα που θα το μάθεις με αυτό τον τρόπο.

"Ο γιός σου..σου είπε οτι πηδιόταν όσο ήμασταν παντρεμένοι με την Λυδία?"

..

"Ξέχασε αυτή την μικρή λεπτομέρεια να σου την αναφέρει ε?"

Το ύφος της είναι μπερδεμένο.

"Ξέρεις ποιά Λυδία..την καθηγήτρια που τον έκανες τσακωτό να της κάνει..ιδιαίτερο όταν ήταν μικρός.."

Η μητέρα μου σωριάζεται στην καρέκλα και η μητέρα του έχει χλωμιάσει.

"Τα τελευταία δυο χρόνια έχει σχέση με τον Δημήτρη..παράλληλα με τον άντρα της..τώρα θα αναρωτιέσαι εγώ που κολλάω..γιατί με παντρεύτηκε.."

Κάθεται σε μια καρέκλα και η μητέρα του. Μου κάνει νόημα με το χέρι να σταματήσω.

Μα γιατί? αφού περνάμε τόσο ωραία..

"Με παντρεύτηκε απο έναν ηλίθιο εγωισμό..πίστευε πως αν παντρευόταν και αυτός θα την πίεζε να χωρίσει τον άντρα της..την ημέρα που έπαθε ο άντρας σου το έμφραγμα..εκείνη την ημέρα έμαθα την αλήθεια.."

"Κορίτσι μου..τι είναι αυτά που λες.." ψελλίζει η μανούλα μου. 

Μανούλα δεν μου είπες πόσο σαπίλα υπάρχει σε αυτό τον κόσμο..για τίποτα δεν με προειδοποίησες..

Σηκώνομαι απο την θέση μου και πάω προς το δωμάτιο μου.

"Διώξτην μαμά.."

"Κο..κορίτσι μου..συγνώμη σου ζητάω ...είναι ..είναι..είναι γιος μου..δεν ξέρω τι να σου πω.." ακούω την μάνα του να κλαίει απο πίσω μου.

"Να τον χαίρεσαι.." λέω και χτυπάω με δύναμη την πόρτα πίσω μου.

..

Το ίδιο βράδυ

Το παντζούρι μου χτυπά ασταμάτητα. Ξυπνάω τρομαγμένη και ακούω την βροχή δυνατή να χτυπά με μανία το παράθυρο. Σηκώνομαι . Κάνει κρύο. Φοράω μια ζακέτα χοντρή πάνω απο την νυχτικιά μου και πάω να κλείσω το παράθυρο.

Ο ουρανός είναι μαύρος , δεν φαίνεται ούτε ένα αστέρι. Τα σύννεφα τρεμοπαίζουν στο άγγιγμα του αέρα και η βροχή ξεπλένει τους δρόμους της γειτονιάς μου.

Φυσάει δυνατά. Δυνατά μέσα στο κενό που έχω για καρδιά. Φέρνω το χέρι μου στην κοιλιά μου και χαιδεύω το σποράκι μου. Το πιο δύσκολο στον κόσμο είναι να πρέπει να είσαι δυνατός για το παιδί σου. Δεν μου επιτρέπεται να νιώθω θλίψη. Πρέπει να γίνω ευτυχισμένη για εκείνο. Θέλω να έχει μια ευτυχισμένη μαμά . Αυτό του αξίζει .

Κοιτάω την βροχή να παρασέρνει τα σκουπίδια στο δρομάκι της γειτονιάς μου, βλέπω την βροχή να πέφτει στα κλειστά παντζούρια των σπιτιών..έρημος ο δρόμος..εκτός..

Εκτός απο έναν άντρα που κάθεται μόνος στο πεζοδρόμιο. Έχει το μπουφάν του κλειστό ως απάνω . Φοράει μια μαύρη κουκούλα αλλά φαίνεται πως έχει γίνει μούσκεμα.

Τι κάνει στην μέση του..

..

Σηκώνει το βλέμμα του. Σηκώνει το βλέμμα του μέσα στην βροχή και βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του..

Κλείνω τα μάτια και παίρνω μια μεγάλη ανάσα. Το μυαλό μου ..το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια..

Κοιτάω τον συννεφιασμένο ουρανό..αλλά δεν τολμώ να κοιτάξω ξανά στον δρόμο.

Κοιτάω τα κλειστά παντζούρια..αλλά το κεφάλι δεν το χαμηλώνω. 

Ανοίγω το παράθυρο και αφήνω την βροχή να μουσκέψει το πρόσωπο μου. Νιώθω να κυλά η βροχή στα μάγουλα μου και για λίγο νιώθω την παρηγοριά πως είναι τα δάκρυα μου, αυτά που στερέψαν..στερέψαν γιατι όταν δεν έχεις καρδιά , δεν μπορείς να νιώσεις..

Σκουπίζω τα βρόχινα δάκρυα μου και γέρνω το κεφάλι μου προς τα κάτω. Προς την μέση του δρόμου.

Είναι εκεί..όρθιος..να τον χτυπά η βροχή..με κοιτάζει..με κοιτάζει με μάτια σιωπηλά..

Σφαλίζω τα παντζούρια, κλείνω το παράθυρο και ξαπλώνω στο κρεβάτι.

..

...

Πόση ώρα κοιτάω τον τοίχο?

Η βροχή δεν λέει να κοπάσει. Δεν λέει να ξημερώσει. Θέλω να φύγει αυτό το βράδυ.

Σηκώνομαι γρήγορα απο το κρεβάτι. Ανοίγω το παντζούρι μου . Ο ουρανός έχει λιγότερα σύννεφα και απο μια χαραμάδα ξεπροβάλλει το φως του φεγγαριού.

Κοιτάω κάτω αποφασιστικά.

Με κοιτά κι εκείνος. Είναι στην ίδια θέση. Γαμώτο . Γαμώτο σου ..παίζεις  μαζί μου..

Είμαι τόσο θυμωμένη. Θέλω..θέλω να τον ξεσκίσω τον μαλάκα , όπως μου ξέσκισε την δική μου ψυχή..θέλω να τον δω στα πόδια μου να με παρακαλάει..θέλω να τον ξεφτιλίσω..θέλω να μην τον γνώριζα ποτέ..με λυπάμαι..με λυπάμαι τόσο πολύ που τον αγαπάω..ντρέπομαι..ντρέπομαι τόσο που δεν μπορώ να τον βγάλω απο μέσα μου..

Τον μισώ τόσο πολύ!

Βάζω το μπουφάν μου πάνω απο την νυχτικιά μου και τα αθλητικά μου, απο την ανυπομονησία μου κατεβαίνω απο τις σκάλες σχεδόν τρέχοντας. Ανοίγω την είσοδο και τον βλέπω στο ίδιο σημείο ακίνητο. Στην μέση του δρόμου. Είναι βρεγμένος και φαίνεται κουρασμένος. Εξαντλημένος ..και υποκριτής ..έρχεται εδώ για να με αποτελειώσει..να με ρημάξει..απο έναν εγωισμό..απο ένα καπρίτσιο..

Τρέχω κατά πάνω του και τον χτυπάω με τις γροθιές μου στο στήθος του ..και του φωνάζω πως τον μισώ και πως θέλω να πεθάνει..κι εκείνος κάθεται ανέκφραστος, ακίνητος και δέχεται τα πάντα..

Και η βροχή ασταμάτητα πέφτει πάνω μου , αλλά δεν με ξεπλένει..δεν φεύγει απο μέσα αυτή η αρρωστημένη αγάπη..να μπορούσα να σκίσω το σώμα μου..να βγάλω την καρδιά μου και να την ξεριζώσω..

"Σε μισώ ..σε μισώ.." λέω επαναληπτικά και με αγκαλιάζει..

"Σ' αγαπάω Μαρίνα..υποφέρω μακριά σου..είμαι έτοιμος να πέσω στα γόνατα και να σε παρακαλέσω..θα κάνω οτι θέλεις..απλά μην αρνείσαι την αγάπη μας.."

"Γιατί την πήδηξες ? ήταν φίλη μου.."

"Γυναίκα μου όμορφη..δεν θα το έκανα ποτέ αυτό ..αυτό ..αυτό έγινε πριν σε γνωρίσω..και όταν μου την σύστησες.."

"Ξέχασες να μου πεις οτι την είχες γαμήσει και αυτή? Σε είδα με την σαμπάνια στο χέρι.."

"Πήγα εκείνο το βράδυ γιατί με κάλεσε..είπε πως ήθελε να μου αποκαλύψει πράγματα για σένα..και πήγα..ήμουν απεγνωσμένος..ζήλευα που ήσουν με τον Μάνο..ήθελα να κρεμαστώ απο κάπου..είπε πως θα μου έλεγε για το μωρό..δεν είχα πολύ ώρα που πήγα όταν κατάλαβα οτι ήθελε να αναβιώσουμε τα παλιά..μου ζήτησε να της φέρω σαμπάνια..πήγα..ήθελα να πάω με τα νερά της..ήταν ντυμένη όταν πήγα στην κουζίνα..μου ζήτησε και όταν ήμασταν παντρεμένοι να κάνουμε σεξ..είχε έρθει μια μέρα απο το γραφείο μου..την έβρισα άσχημα και την έδιωξα τότε..γι αυτό δεν την ήθελα ποτέ κοντά σου.."

"Είχατε σχέση?"

...

"Είχατε σχέση?" του ξαναλέω. Αν νιώσω οτι πάει να μου πει μαλακία ..

"Την πήδηξα..μερικές φορές πριν ένα χρόνο..με τον Αλέξη μαζί.."

Δεν μου κάνει πια τίποτα εντύπωση.

"Ξεκόψαμε όμως γιατί..γιατί..γούσταρε σαδομαζοχιστικές μαλακίες..πολύ χοντρές..και δεν την βρίσκω με τέτοια.."

"Μάλιστα.."

Προσπαθώ να συγκρατήσω το χέρι μου. Θέλω να τον χτυπήσω τόσο πολύ.

"Και γιατί ..αφού δεν σήμαινε κάτι για σένα..δεν μου είπες κάτι? προτίμησες να με δουλεύετε ? με άφηνες να πιστεύω οτι ήταν φίλη μου ενώ μπορούσες να μου πεις την αλήθεια?"

Με κοιτά και σκύβει το κεφάλι.

"Ντρεπόμουν"

Γελάω τόσο πολύ. 

"Ντράπηκες ..να μου πεις οτι την πήρες παρτούζα με τον φίλο σου? δεν σε είχα για ντροπαλό άντρα..μάλλον για αδίστακτο.."

Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτά ανέκφραστος.

"Ντρεπόμουν να σου πω..οτι είναι ..οτι είναι κόρη της Λυδίας.."