Νιώθω αυτή τη στιγμή όμως ότι είμαι κάπως ελλιπής σε αυτά που σας περιγράφω για την ώρα και ορισμένα πράγματα που είναι πολύ σημαντικά για εμένα, δεν σας τα έχω πει. Μεγάλο λάθος κατ εμέ. Ζητώ συγνώμη. Ήρθε η ώρα λοιπόν.

Η αλήθεια είναι πως δεν με λες και τη καλύτερη συγγραφέα. Απλά νιώθω την ανάγκη να γράψω την ιστορία μου. Και τα συναισθήματά μου. Δεν θέλω με την συγκεκριμένη ιστορία να προσεγγίσω άτομα ψωνισμένα ή φανατισμένα. Αλλά ακόμη και λίγο ψώνιο να είσαι που είναι δικαίωμά σου ή να υποστηρίζεις κάποια άποψη φανατικά, μπορείς να το κάνεις και με καλό τρόπο ως ένα σημείο. Αν και δεν θα έλεγα πως πέρασα και την καλύτερη παιδική ηλικία, δεν θα έλεγα επίσης πως πέρασα και τη χειρότερη. Ήταν κάπου στο ενδιάμεσο. Μου αρέσουν επίσης τα άτομα που εκφράζουν με ευγενικά επιχειρήματα είτε αρνητικά, είτε θετικά τα επιχειρήματά τους αλλά χωρίς να προσβάλλουν. Γιατί μπορεί οι γονείς μου να είναι κολλημένοι αλλά είναι καλοί άνθρωποι κατά βάθος. Σε αντίθεση με τους γονείς της Σίας. Οι γονείς μου ήταν πειθαρχημένοι σε σημείο αηδίας αλλά ήταν λογικοί άνθρωποι. Θυμάστε τη σκηνή με τη κατσαρίδα στο μπάνιο στο σπίτι της Σίας; Η μαμά μου ΤΡΕΛΑΙΝΕΤΑΙ στο φόβο αν δει ένα έντομο και θα το σκοτώσει αυτοστιγμεί. Και θα ψεκάσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια φορά το μήνα στις ύποπτες γωνιές του σπιτιού. Με οικολογικό εντομοκτόνο μεν, αλλά τουλάχιστον θα το κάνει. Ο μπαμπάς θα τρομάξει αλλά θα το πάρει πιο ψύχραιμα. Αλλά και αυτός θα ψεκάσει. Αλλά να λέμε ευτυχώς κανένας από τους δύο δεν θα το πάρει εμμονικά και σαν ψύχωση. Οι γονείς της Σίας είναι κάπως χίπηδες. Και όχι με την κακή έννοια. Είναι και αυτοί πολύ καλοί άνθρωποι. Και τους συμπαθώ και πάρα πολύ. Τα γλυκά μάλιστα της μαμάς της Σίας είναι Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ έχω δοκιμάσει στη ζωή μου από σπιτικά γλυκά. Αν κάποιος κάνει κάτι πραγματικά καλό, θα το υποστηρίξω με αντικειμενικότητα. Οι γονείς της Σίας είναι άνθρωποι που θα προτιμήσουν να πάνε στο πάρκο για ποδήλατο, τρέξιμο, πατίνια ή να πάνε κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο μια εκδρομή στην εξοχή από το να κάνουν ό,τι κάνουν συνήθως οι άνθρωποι. Είναι πολύ δραστήριοι άνθρωποι και το θαυμάζω αυτό. Σπάνια αρρωσταίνουν και αθλούνται συνέχεια. Ενώ οι δικοί μου γονείς αν και γυμνάζονται αρκούνται στο να πάνε στο γυμναστήριο τρεις φορές τη βδομάδα το πολύ και μετά πέφτουν αμέσως στο κρεβάτι από τη κούραση. Αλλά είναι και υπερβολικά φιλόζωοι σε σημείο αηδίας. Το μικρό τους διαμέρισμα είναι πολύ παλιό και δυστυχώς υπάρχουν προβλήματα με έντομα. Αρκετά προβλήματα με έντομα για να είμαι ειλικρινής. Αν και όμορφο, είναι με προβλήματα στα υδραυλικά και στο μπάνιο ειδικά κρυώνεις αρκετά τον χειμώνα. Αυτό δυστυχώς είναι πόλος για έντομα. Παρόλα αυτά, δεν ψεκάζουν καθόλου. Λένε πως και τα έντομα αξίζουν στη ζωή. Ναι φίλε μου, καταλαβαίνω ότι θέλεις να είσαι ειρηνιστής αλλά δεν είναι ντροπή να προστατεύεις τον εαυτό σου. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχεις για ώρα ανάγκης ένα εντομοκτόνο και να ψεκάζεις μια φορά τον μήνα για να μην έχεις πρόβλημα. Θέλεις μια λαχταριστή κατσαρίδα να γεννήσει τα μωράκια της στο μαξιλάρι σου; Δεν νομίζω. Δεν λέω, σέβομαι τα ζώα αλλά όχι στο σπίτι μου!

Μπορώ να καταλάβω τη λογική του αν μπει ένα περιστέρι ή μια δεκαοχτούρα ή μια μέλισσα ή μια σφήγκα στο σπίτι σου να θέλεις να τη διώξεις χωρίς να τη σκοτώσεις είτε με ένα ποτήρι και μια εφημερίδα, είτε απλά έχοντας ανοιχτά τα παράθυρα. Αλλά δυστυχώς, όσο καλός και να είναι ένας άνθρωπος με παρόμοιες απόψεις, εγώ κάποιες φορές μπορώ κάλλιστα να τους κατατάξω στη συνομοταξία των ανθρώπων που είναι μανιακοί με την υιοθέτηση αδεσπότων. Είναι φυσιολογικό να αγαπάς τα αδέσποτα και να θέλεις να τα προστατέψεις, πόσο μάλλον να τους βρεις σπίτι. Είναι επίσης φυσιολογικό να θέλεις να κάνεις καλύτερη τη ζωή τους πόσο μάλλον να έχεις την άποψη ότι όλοι πάντα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, ακόμη και αν πρόκειται για ένα αδέσποτο σκυλάκι, κουνελάκι ή γατάκι. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν τα έχουν βρει ακόμη καλά καλά με τον εαυτό τους, τους φίλους τους, ή την οικογένειά τους. Θα καταφέρουν να τα βρουν και με ένα ζώο; Το ζώο αγαπητέ μου φιλόζωε, είναι ευθύνη. Δεν είναι απλά ένα λούτρινο κουκλάκι που έχεις στο κρεβάτι σου ή σε μια γωνία στη κρεβατοκάμαρά σου ή στο σαλόνι. Το ζώο είναι πλέον μέλος της οικογένειάς σου. Δεν είναι σωστό να το παραμερίζεις. Για να υιοθετήσεις ένα ζώο θα πρέπει να έχεις και την ευθύνη του.

Δεν είναι όλοι τους πάντα έτοιμοι να υιοθετήσουν ένα ζώο. Και δεν γίνεται να είναι. Κάποιοι μπορεί να δουλεύουν πολλές ώρες και να μην έχουν χρόνο για να το βγάλουν βόλτα ή να παίξουν μαζί του, πόσο μάλλον να καθαρίζουν τις ακαθαρσίες τους και να σκουπίζουν τις τρίχες τους. Κάποιοι επίσης μπορεί να μην έχουν αρκετά λεφτά για να μπορέσουν να του παρέχουν την κατάλληλη και ολοκληρωμένη ιατρική περίθαλψη. Κάποιοι επίσης μπορεί να έχουν αλλεργία στη γούνα ενός σκύλου ή μιας γάτας. Κάποιοι επίσης μπορεί να μην έχουν πολλούς φίλους ή να μην έχουν καλές σχέσεις με την οικογένειά τους και αυτό να μην βγει πάντα σε καλό ούτε για τους ίδιους, ούτε για κάποιο ζώο. Μπορεί κάποιος μεν να βρίσκει όλη τη χαρά που θέλει να βρει σε ένα ζώο, αλλά κάποιος αν δεν τα πάει καλά με ανθρώπους να μην τα πάει καλά ούτε με ένα κατοικίδιο. Για μένα εξαρτώμενη από τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου πιστεύω ότι έτσι όπως θα φερθείς στα παιδιά σου, έτσι θα φερθείς και στο ζώο σου. Επίσης κάποιες γυναίκες μπορεί να εγκυμονούν και η παραμονή τους με μια γάτα στο σπίτι να αποβεί επικίνδυνη εως και μοιραία για αυτές.*

Να λες ευτυχώς που ούτε εγώ, ούτε η Σία έχουμε κατοικίδια στο σπίτι. Και παρότι μπορεί να διαβάζαμε κάθε μέρα και για το σχολείο και για τις εξωσχολικές μας δραστηριότητες και να συναντιόμασταν το πολύ μια δυο φορές την εβδομάδα, δεν είχαμε επιπλέον υποχρεώσεις. Κάποιες φορές όμως οι γονείς της Σίας έφερναν στο μικρό τους διαμέρισμα κουνελάκια που μάζευαν από το δρόμο και τα φρόντιζαν και προσπαθούσαν να τους βρουν σπίτι. Εντάξει, ως ένα σημείο ήταν λίγο κιουτ, και μάλιστα παίζαμε με αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καταντούσε εκνευριστικό. Κάποιες φορές μάλιστα που συναντούσα τη Σία στο σπίτι της και έλειπαν οι γονείς της έπρεπε να τα ταίζουμε και να τους καθαρίζουμε και τα κλουβιά. Εντάξει, μια δυο φορές να το κάνουμε. Αλλά κάποιες φορές έχει γούστο να το κάνουμε και σχεδόν όλη τη μέρα. Αυτό για μένα είναι εφιάλτης. Δεν θα ήθελα τουλάχιστον σύντομα, πριν αποκτήσω ένα πτυχίο να αποκτήσω το οποιοδήποτε κατοικίδιο.

Το ξέρω υπάρχουν και χειρότεροι, όπως η Μόλι στο Η χρονιά του Σκύλου,** αλλά ήθελα να το αναφέρω. Υπάρχει όμως και ένα άλλο κύριο θέμα στο κεφάλαιο αυτό. Ξέρετε ότι όσο ήμουν φοιτήτρια εργαζόμουν ως πωλήτρια σε μαγαζί με ρούχα και παράλληλα σπούδαζα σε δυο σχολές. Την Καλών Τεχνών και σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ σχέδιο μόδας. Όπως ήμουν καλή μαθήτρια και στο σχολείο, έτσι ήμουν και πολύ καλή φοιτήτρια. Στη σχολή πήγαινα πάντα στην ώρα μου και παρακολουθούσα όλα τα μαθήματα. Στο ΙΕΚ όλο και κάποια απουσία έκανα μέσα στη βδομάδα, αλλά τελείωσα όλες τις σπουδές μου σε τέσσερα χρόνια ακριβώς. Από τα 18 εως τα 20 είχα αφοσιωθεί πολύ στο ΙΕΚ βέβαια για να το τελειώσω μιας και είχα και έχω ακόμη ένα όνειρο στο μυαλό μου. Το μόντελινγκ. Όταν τελείωσα με άριστους βαθμούς το ΙΕΚ ήμουν επιτέλους ελεύθερη να προχωρήσω στη ζωή μου ακόμη περισσότερο. Και δη το μόντελινγκ.

Τον Σεπτέμβριο της τρίτης μου χρονιάς στη Καλών Τεχνών, πήγα σε ένα πολύ γνωστό πρακτορείο μοντέλων στην Ακρόπολη. Δεν θα σας πω βέβαια το όνομά του γιατί δεν υπάρχει λόγος. Είδαν την εργατικότητά μου και την όρεξή μου για δουλειά και με πήρανε. Τους άρεσε επίσης πολύ το γεγονός ότι είχα από φυσικού μου πλατινέ ξανθά μαλλιά. Με πέρασαν βέβαια για Γερμανίδα, Ουκρανέζα, ή Πολωνέζα αλλά καμία σχέση. Η ζωή μου βέβαια ήταν απίστευτα δύσκολη. Όχι τόσο από θέμα δουλειάς ή ωραρίων. Αλλά πιο πολύ από θέμα διατροφής. Έκρυβα τις διατροφικές μου συνήθειες από τους μάνατζερ των πρακτορείων. Αλλά όταν έμαθαν ότι είμαι βίγκαν είχαν χαρεί ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ που νόμιζα ότι έβλεπαν μπροστά τους κάποιον που κέρδισε βραβείο Νόμπελ και όχι μια απλή και σχετικά ταπεινή εργαζόμενη κοπέλα που σπούδαζε παράλληλα. Εγώ αδιαφόρησα για τα κοπλιμέντα τους μιας και εκεί είχα πάει για δουλειά και όχι να με ταχταρίζουν και να με συγχαίρουν για το παραμικρό.

Ο χώρος της μόδας είναι σκληρός και πολύ δύσκολος. Πρέπει να είσαι τύπος και υπογραμμός. Εκτός από ότι πρέπει να τρέφεσαι σωστά και να γυμνάζεσαι, πρέπει να έχεις και πειθαρχεία. Πρέπει να ακούς πολύ προσεκτικά, τους μάνατζέρ σου και τους σχεδιαστές. Και φυσικά τους φωτογράφους. Πρέπει να είσαι ευγενικός και να έχεις επαγγελματισμό. Δεν μπορείς πάντα να κάνεις ό,τι θέλεις, πόσο μάλλον να αυτοσχεδιάζεις. Αν και θα σε καθοδηγήσουν στο πως να ποζάρεις, κάποιες φορές θα πρέπει να βρεις μόνη σου τι είναι αυτό που θα πουλήσει την επόμενη καμπάνια φουστανιών, εσωρούχων και το νέο εξώφυλλο του Cosmopolitan. Πόσο μάλλον το πως παρουσιάζεις και πουλάς τον εαυτό σου και την εικόνα σου.

Τα μοντέλα που με ανταγωνίζονταν, πάντα με σέβονταν. Και ορισμένα αγόρια μάλιστα με φλέρταραν αλλά ήμουν παντελώς αδιάφορη προς τα κοπλιμέντα τους. Δεν ήθελα δίπλα μου ένα ψώνιο που να μη με ξέρει. Θέλω δίπλα μου έναν άνδρα που να με αποδέχεται για αυτό που είμαι πραγματικά. Σε κάποια φάση λίγους μήνες πριν αποφοιτήσω ενώ ακόμη δούλευα σαν μοντέλο παράλληλα που έκανα τη πτυχιακή και τη πρακτική μου μάλιστα, είδα ένα top10 list με δέκα μοντέλα που ασπάζονται τον βιγκανισμό και μέσα τους ήμουν και εγώ.

Α ναι... Δεν χάρηκα καθόλου που με έβαλαν εκεί. Δεν έγραφε το άρθρο πολλές προσωπικές πληροφορίες για μένα ευτυχώς μιας και με είχαν στην 7η θέση, αλλά και μόνο που με βάλανε, αισθάνθηκα άσχημα. Βάζω στοίχημα πως κάποιος άνοιξε το στοματάκι του. Δεν εξηγείται αλλιώς. Και αυτός ο κάποιος ήταν... ο Ανδρέας.

Ο Ανδρέας είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα εδώ στην Ελλάδα. Είναι 25 χρονών και κάνει μόντελινγκ από τα 16 του. Έχει ήδη εργαστεί για τεράστιους οίκους μόδας όπως ο Αρμάνι, ο Γκούτσι, η Κοκό Σανέλ αλλά και για τεράστιους σχεδιαστές όπως ο Καρλ Λάγκερφελντ, ο Βασίλης Ζούλιας, ο Χριστόφορος Κοντέτος και πολλούς άλλους. Θα έλεγα πως και εγώ ακολουθώ τα βήματά του τα επαγγελματικά τουλάχιστον, αλλά όχι όμως και τα βήματα του χαρακτήρα του.

Γιατί ήταν ψώνιο. Μεγάλο ψώνιο. Ναι, οκέι είναι ωραίος άνδρας και περνώ καλά μαζί του μιας και είμαστε φίλοι, αλλά ως εκεί. Μου έχει δείξει ξεκάθαρα το ερωτικό του ενδιαφέρον. Έχουμε κάνει ωραίες συζητήσεις μαζί. Μάλιστα με θαύμαζε και αυτός για τον βιγκανισμό που έκανα. Αλλά του ξεκαθάρισα πως το έκανα για πρακτικούς λόγους τώρα που σπουδάζω παράλληλα. Και ότι όταν τελειώσω με τις σπουδές μου θα το παρατήσω. Όχι επειδή το γουστάρω πραγματικά. Και ότι είναι απλά μια υποχρεωτική συνήθεια που μου επέβαλε η οικογένειά μου από μικρή ηλικία.

Ο Ανδρέας είναι από τα άτομα που διαρκώς αποζητούν τη τελειότητα. Σε κάθε πτυχή της ζωής τους και δεν συμβιβάζονται σχεδόν ποτέ με κάτι λιγότερο. Ναι αγαπητέ μου, καταλαβαίνω ότι θέλεις να είσαι ο καλύτερος όσο μπορείς αλλά δεν γίνεται να τα καταφέρεις όλα τέλεια στην υπέρτατη μορφή τους. Άσε που δεν ήταν καθόλου ο τύπος του άνδρα που γουστάρω. Εντάξει, να είσαι ψώνιο αν θέλεις, αλλά έχε και λίγο χαρακτήρα. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που σε κάθε ιβέντ και πάρτι φλέρταρε με σχεδόν όλα τα κορίτσια που βρίσκονταν εκεί. Δεν είμαι πουριτανή ή και εγώ δεν ξέρω τι, και δεν έχω πρόβλημα να μιλάει σε όποιον θέλει. Αλλά τώρα να φλερτάρεις με όποια βρεις μπροστά σου; Γιατί; Τι επιβεβαίωση ψάχνεις;

Και κατάλαβα ότι δυστυχώς είχε πέσει και αυτός στο τριπάκι του βιγκανισμού πιο μικρός. Οι γονείς του ήθελαν και αυτοί να τον κάνουν βίγκαν μιας και είναι γυμναστές στο επάγγελμα, αλλά μυήθηκαν και εκείνοι φυσικά. Αλλά δυστυχώς έχει αλλεργίες. Στα ξηροκάρπια και στη σόγια. Και δεν άντεξε ούτε μια βδομάδα. Από ξηροκάρπια και σόγια φτιάχνονται ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ βίγκαν γαλακτοκομικά. Οπότε τρώει κανονικά. Και από την απόρριψη αυτή των γονιών του έγινε κομπλεξικός. Γιατί κατά βάθος πιστεύει ότι τα έχει όλα τέλεια και η κρεατοφαγία του είναι η μόνη του αμαρτία και ελάττωμα. Φίλε μου, άλλα είναι τα ελαττώματά σου που πρέπει να βελτιώσεις! Όχι αυτή η χαζομάρα! Βλέπω πως κατά βάθος είναι ένας άνθρωπος διαμάντι. Μπορώ να πω πως μετά από αυτό, άρχισα να έρχομαι πιο κοντά του και να τον συμπαθώ. Εννοείται πως δεν τον πλήρωσα με το ίδιο νόμισμα. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Με εκνεύρισε που με κάρφωσε στη δημοσιότητα μια τόσο προσωπική μου πληροφορία στο κοινό, αλλά δεν θα κάνω το ίδιο με αυτόν. Δεν είναι σωστό.

Οι αλλεργίες του όμως δυστυχώς δεν σταματάνε εκεί. Κάποιες φορές χειμώνα καλοκαίρι κυκλοφορεί με γάντια. Το σεξαπίλ αλλά και η εμφάνισή του θυμίζουν Βρετανό μπάτλερ και αν του βάλεις κοστούμι με γραβάτα και φυσικά τα λευκά υφασμάτινα γάντια που φοράει συνήθως κάθε μέρα, ολοκληρώνει την εικόνα του. Μάλιστα κάτι που είναι το σήμα κατατεθέν του είναι οι συχνές διαφημίσεις για γάντια που κάνει. Όμως αυτό δεν το κάνει από ψώνιο. Το κάνει από ανάγκη αλλά και από διασκέδαση. Από ανάγκη γιατί δυστυχώς πρέπει να προσέχει πολύ τι αγγίζει όταν είναι σε εξωτερικό χώρο. Κάποιες φορές μπορεί να πάθει μέχρι και δερματοπάθειες και δεν μπορεί να βάζει συνέχεια οινοπνεύματα και αντισηπτικά. Από διασκέδαση, κάποιες φορές, εθελοντικά βέβαια χωρίς να το πει σε κανέναν, κάνει ταχυδακτυλουργικά και τα γάντια του είναι κομμάτι του νούμερού του σε φτωχά παιδιά και τους μιλάει και τα συμβουλεύει μάλιστα να διαβάζουν πολύ και να δουλεύουν σκληρά για να πετύχουν πραγματικά στη ζωή τους.

Αυτός έχει βγάλει Κλασσική Φιλολογία. Διάβαζε από μικρός. Τον στήριζαν όμως πάντα οι γονείς του και δεν αναγκάστηκε να δουλέψει αν δεν το χρειαζόταν. Τελείωσε το πανεπιστήμιο στα τέσσερα χρόνια ακριβώς. Αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με το αντικείμενο. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολιόταν με λογοτεχνία και φιλοσοφία. Και κατάλαβα πως και οι δύο έχουμε τρεις κοινές εμπειρίες. Τη πρώτη τη μάθατε. Η δεύτερη είναι ότι σπουδάζουμε και οι δύο και δουλεύουμε παράλληλα. Η τρίτη όμως είναι η καλύτερη όλων. Με έμαθε ότι έτσι και αλλιώς είτε είσαι βίγκαν, είτε όχι πρέπει ΠΑΝΤΑ να διαβάζεις τις ετικέτες των προιόντων που καταναλώνεις. Είτε πρόκειται για καλλυντικά, είτε πρόκειται για απορρυπαντικά, είτε πρόκειται για τρόφιμα. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα βρεις κάτι στο οποίο θα είσαι αλλεργικός πόσο μάλλον έναν συνδυασμό που για την πλειοψηφία είναι μια χαρά αλλά για σένα να είναι τοξικότατος και επικίνδυνος. Από εκεί ανέβηκε δέκα λέβελ στα μάτια μου και αρχίσαμε να κάνουμε περισσότερο παρέα.

Ήταν πραγματικά ένας πολύ καλός φίλος. Και μάλιστα, ένας άνθρωπος που αγαπούσε τη ζωή. Του άρεσαν τα πάρτι, οι διασκεδάσεις, τα κλαμπ, η δυνατή μουσική, τα μπαρ... Με έμαθε να παίζω και μπιλιάρδο. Όμως εγώ είχα μάτια μόνο για έναν εδώ και τουλάχιστον τέσσερα χρόνια και του το είχα ξεκαθαρίσει. Για τον Κίμωνα.

Ανέβηκε ακόμη περισσότερο στα μάτια μου ο Ανδρέας μετά από αυτό που θα σας περιγράψω πιο κάτω. Όταν μου είχαν κλείσει μια δουλειά για να φωτογραφηθώ για κάποια ψηλοτάκουνα παπούτσια μαζί με τον Ανδρέα, πραγματικά αισθάνομαι τόσο τυχερή που τον είχα μαζί μου. Ενώ στην αρχή δεν ήθελα ούτε να τον βλέπω. Τώρα όποτε δουλεύουμε μαζί αισθάνομαι μια περίεργη ασφάλεια και σιγουριά.

Τότε τη περίοδο που σας περιγράφω, είχε αρχίσει πάρα πολύ να έρχεται και στην Ελλάδα το θέμα της ηθικής*** και βίγκαν μόδας. Είχε γίνει χαμός ειδικά με γιουτιούμπερς όπως η ethical and easy και η Kristen Leo**** που πραγματικά μας είχαν ΤΡΕΛΑΝΕΙ με τον ηθικό τρόπο ζωής τους. Που λέτε, τα παπούτσια που θα παρουσιάζαμε και θα ποζάραμε, ήταν βίγκαν. Δηλαδή από δερματίνη πολύ καλής ποιότητας και όχι αυθεντικό δέρμα ζώου. Δεν ήμουν όμως τόσο αρνητικά προκατειλημμένη πάνω σε αυτό. Ο Ανδρέας στο fitting room του σχεδιαστή τα δοκίμασε και τα περπάτησε χωρίς πρόβλημα. Ήταν να διαφημίσει τέσσερα ζευγάρια από τα οχτώ της κολεξιόν. Εγώ ήταν να διαφημίσω τα άλλα τέσσερα. Και ήταν ωραία παπούτσια. Ένα ζευγάρι μάλιστα ήταν πραγματικά ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ με όλη την αξία της λέξης. Σκούρα κόκκινα, αλλά όχι στην απόχρωση του μπορντό, δεκάποντα με μακριά δερμάτινα λουριά που έδεναν και στηρίζονταν στη γάμπα. Πως δένεις σταυρωτά τις κορδέλες κάποιες φορές για τις πουέντ σου όταν κάνεις μπαλέτο; Κάπως έτσι. Θα τα συνόδευα με ένα ασορτί κοντό φουστανάκι λίγο πιο πάνω από το γόνατο, σαν αυτά που φόραγαν οι γυναίκες στα Ηραία που στην Αρχαία Ελλάδα ήταν σαν τους γυναικείους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Με το που δοκίμασα τα παπούτσια αισθάνθηκα τόσο μεγάλη χαρά. Τα περπάτησα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Ήταν λες και τα έφτιαξαν για εμένα προσωπικά την ίδια. Και ο συγκεκριμένος σχεδιαστής ήταν φοβερό ταλέντο. Δεν πέρασαν όμως ούτε 5 λεπτά που τα δοκίμασα και... άρχισα να φαγουρίζομαι. Προσπάθησα να το κρατήσω για μένα για να μην εκτεθώ, αλλά δεν άντεξα. Τα έβγαλα αμέσως. Και ω ναι! Στα σημεία που ακουμπούσαν τα λουριά ως το γόνατο είχα αποκτήσει κοκκινίλες που είχαν φουσκώσει ελαφρά αλλά με φαγούριζαν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Είχα γίνει ρεζίλι μπροστά στον σχεδιαστή, στους μάνατζέρ μου, στον φωτογράφο αλλά και στον Ανδρέα. Ενώ όλοι με κοιτούσαν με το ύφος απογοητευμένου γονιού ο Ανδρέας ήταν ο μόνος που σκέφτηκε λογικά και αντέδρασε όπως έπρεπε να αντιδράσει.

-Κοιτάξτε λίγο σας παρακαλώ. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχουμε επαγγελματισμό και αφοσίωση σε αυτό που κάνουμε. Καταλαβαίνω ότι πρέπει να δουλεύουμε σκληρά και να απογειώνουμε το καθετί που φοράμε και διαφημίζουμε. Αλλά σε αυτή τη περίπτωση πρέπει να γίνει μια εξαίρεση. Η Χρύσα παρουσίασε αλλεργία. Πολύ φοβάμαι πως δεν θα μπορέσει να προχωρήσει τη δουλειά. Σας παρακαλώ όμως μη συνεχίσετε το expose που σκέφτεστε να συνεχίσετε. Μέχρι τώρα η Χρύσα δεν σας έδωσε ποτέ δικαίωμα για να σας εκθέσει.

-Ας χάσω τη καμπάνια. Δεν πειράζει. Λίγα χρήματα μείον δεν πείραξαν ποτέ κανέναν. Θέλω σας παρακαλώ να με κατανοήσετε απλά και τίποτα το περισσότερο. Δεν σκοπεύω άλλωστε να κάνω ποτέ expose έναν υπέροχο σχεδιαστή μιας και γνωρίζω ότι χιλιάδες άλλοι καταναλωτές του είναι πολύ ευχαριστημένοι με τα σχέδια και τα προιόντα του, χωρίς κανένα πρόβλημα. Αλλά η αλλεργία είναι αλλεργία. Η δερματοπάθεια είναι δερματοπάθεια. Θα μου επιτρέψετε να αποχωρήσω από όλο αυτό. Αν με κατανοήσετε, το θέμα θα λήξει εδώ και θα μείνει μόνο μεταξύ μας και δεν θα εκτεθεί κανείς. Το υπόσχομαι. συμπλήρωσα εγώ.

Όλο το πλήρωμά μας είχε μείνει άφωνο. Αλλά ευτυχώς το θέμα έληξε εκεί όπως το είχα ζητήσει. Μου έδωσαν και μια βδομάδα άδεια για να καθίσω στο σπίτι από το πρακτορείο για να γίνω καλά. Πήγα στο γιατρό και μου έδωσαν και αλοιφές για τα σημάδια μου. Και πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω τον Ανδρέα για την μεγαλοψυχία του. Μου απέδειξε ότι παρά τον επαγγελματισμό του δεν ήταν ένα απλό ρομποτάκι που απλά εκτελεί εντολές.

Για τον ευχαριστήσω τον κάλεσα στο σπίτι μου και διασκεδάσαμε όλοι μαζί. Τον γνώρισα μάλιστα και στη Σία αλλά και στον Κίμωνα και γίναμε τρομερή παρέα. Αν και τον συμπάθησαν πάρα πολύ, δεν τον συναντούσαν συχνά προφανώς και λόγω διαφοράς ηλικίας αλλά και επειδή δεν έχουν τον ίδιο επαγγελματικό χώρο.

Καταλάβατε λοιπόν ότι δεν χρειάζεται να έχεις ρούχα ηθικής μόδας αλλά και βίγκαν παπούτσια για να είσαι ηθικός καταναλωτής. Πιο πολύ ο χαρακτήρας σου και το πως φέρεσαι στους ανθρώπους έχει σημασία. Μεν χάρηκα που ο Ανδρέας πήρε τη δουλειά που ήθελε να πάρει και πήρε και πολλά λεφτά μάλιστα, και τα άξιζε, και να μην την πήρα εγώ μιας και τα σχέδια του συγκεκριμένου σχεδιαστή ήταν ΘΡΥΛΙΚΑ αλλά η υγεία είναι πάνω από όλα. Δεν θα φτάσω λίγο πριν το θάνατο απλά για μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω.

Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τις εταιρείες ηθικής μόδας και τα βίγκαν παπούτσια. Είναι κάτι υπέροχο. Γιατί εντάξει. Μπορώ κάλλιστα όπως αγοράζω και πραγματικές γούνες και δέρματα, να αγοράσω άνετα και συνθετικές. Τα πάω μισά μισά. Όπως επίσης θεωρώ πραγματικά ΥΠΕΡΟΧΟ να χρησιμοποιήσεις πλαστικά μπουκάλια που μπορούν να ανακυκλωθούν το πολύ μια δυο φορές για να φτιάξεις ρούχα. Για μένα η ηθική μόδα και τα βίγκαν παπούτσια, είναι όχι μόνο καινοτομία αλλά και πραγματική ανάσα προς τον πλανήτη. Από όλα όσα έμαθα από τους γονείς μου, αυτό που έμαθα πάνω στην ηθική μόδα και στην ανακύκλωση ήταν Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Και επιβαρύνεις λιγότερο τον πλανήτη αλλά και μένεις ικανοποιημένος. Γιατί τα ρούχα και τα παπούτσια πρέπει ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ να τα προσέχεις ως καταναλωτής. Είτε είναι από γρήγορη μόδα, είτε είναι από δεύτερο χέρι, είτε είναι από αργή ηθική μόδα. Δεν είναι τα ρούχα που κάνουν τον άνθρωπο. Αλλά ο άνθρωπος που κάνει τα ρούχα. Πάντα. Και ευτυχώς δεν φρόντισα ποτέ να πέσω στο τριπάκι του expose που κάνουν οι βίγκαν και οι οικολόγοι αρκετές φορές.

Και με τον συγκεκριμένο σχεδιαστή ακόμη και σήμερα έχω πολύ καλές σχέσεις. Ακόμη και τώρα στο προφίλ του στο instagram, κάνω like σε όλα του σχεδόν τα σχέδια. Σχεδόν όλα. Γιατί αν και φανατική του θαυμάστρια να είμαι, δεν γίνεται να μου αρέσουν όλα όσα σχεδιάζει.

Με τον βιγκανισμό όμως στη διατροφή έχω μεγάλο θέμα. Δεν πρέπει ποτέ αυτή η υπέροχη φιλοσοφία του βιγκανισμού και της χορτοφαγίας να επιβάλλεται ΠΟΤΕ από τους γονείς στα παιδιά. Ναι, είναι πιο υγιεινός αλλά μπορεί από μια αλλεργία και ΜΟΝΟ να καταντήσει ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ για το παιδί σου. Όπως θα πάθεις αλλεργία από τη σοκολάτα αν είσαι απλός κανονικός άνθρωπος, έτσι θα πάθεις και αλλεργία στο μανιτάρι και βίγκαν να είσαι. Ο βιγκανισμός στη διατροφή επηρεάζει την ίδια σου την υγεία. Και όχι πάντα θετικά.

Επίσης όσο αναφορά την ηθική μόδα, είμαι κάπου στη μέση. Στα περισσότερα μαγαζιά ηθικής μόδας που έχω αγοράσει ή έχω βρει στην Ελλάδα, τα κομμάτια είναι ΕΛΑΧΙΣΤΑ και ό,τι πρόλαβες. Μπορεί ένα ρούχο που θέλεις πραγματικά να αγοράσεις να μην το βρεις καν στο νούμερό σου. Επίσης μπορεί πράγματι με ένα μπλουζάκι γρήγορης μόδας να πάθεις και εκεί αλλεργικές αντιδράσεις από κάποιο ύφασμα, δέρμα ή χημικό από μπογιά, στάνταρ, αλλά αντί να κάνεις expose την όποια εταιρεία, αν θέλεις να βοηθήσεις τους ανθρώπους, καλύτερο θα ήταν να τους πεις με ευγένεια τα παράπονά σου και να τους πείσεις περισσότερο να αλλάξουν τη σύσταση των προιόντων τους. Η αγάπη σου για μια εταιρεία θα την κάνει καλύτερη. Όχι το μίσος και το expose σου προς αυτήν. Η αγάπη φέρνει αγάπη. Το expose θα φέρει expose και μποικοτάζ. Η φασαρία και οι φωνές θα φέρουν κι άλλη φασαρία και φωνές. Μάθε να εκτιμάς όλα όσα έχεις πρώτα και μετά θα διεκδικήσεις περισσότερα. Πιστεύω ότι η ηθική μόδα ναι είναι ένα κομμάτι του μέλλοντος στη γραμμή παραγωγής αλλά δεν πρέπει να γίνει ο κύριος πόλος της. Για τον λόγο ότι τα κομμάτια ηθικής μόδας είναι αρκετές φορές περιορισμένα και μοναδικά πάντα θα χρειαστείς τη γρήγορη μόδα για να εξυπηρετήσεις όλη τη απαιτούμενη ζήτηση. Αλλά πιστεύω ότι και πιο αργές μονάδες παραγωγής πραγματικά αξίζουν το ίδιο για μένα.

Ο Ανδρέας επίσης, τώρα το θυμήθηκα, έχουμε ένα ακόμη κοινό. Λατρεύουμε και οι δύο την ανακύκλωση. Τη θεωρούμε και οι δύο σαν παιχνίδι. Μας άρεσε από πάντα να ξεχωρίζουμε τα σκουπίδια μας από τα ανακυκλώσιμα και ανάλογα με το υλικό κατασκευής τους, τα καθαρίζαμε... Και κάποιες φορές μάλιστα όταν δεν μπορούσαμε να ανακυκλώσουμε κάποια πράγματα, φτιάχναμε μικρές χειροτεχνίες στο σπίτι μου. Με τη βοήθεια του Κίμωνα και της Σίας φυσικά. Η ζωή μου είχε γίνει πραγματικά ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ χάρη σε αυτούς τους τρεις. Και μου θύμιζε ότι ο κόσμος δεν είναι και τόσο άσχημος και σκληρός όσο πίστευα στην αρχή...

___________________________________________
Πήραμε λοιπόν και ένα μάθημα ότι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι, ισχυρογνώμονες και προσκολλημένοι σε αυτά που πιστεύουμε, έτσι;

Τι μου κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι υπέροχα! Γράψτε μου στα σχόλια τι πιστεύετε για όσα διαβάσατε εδώ! Θεώρησα ΑΝΑΓΚΑΙΟ και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ αυτό το κεφάλαιο μιας και εκτός του ότι σας έμαθα για σημαντικά πράγματα πάνω στη μόδα και στο περιβάλλον μάθατε και κάτι επιπλέον για τη Σία που θα μπορούσα κάλλιστα να αναφέρω πιο πριν αλλά το είχα ξεχάσει. Τέλος πάντων! Δεν πειράζει! Ελπίζω απλά να μάθατε νέα πράγματα, αλλά και να ψυχαγωγηθήκατε με το νέο κεφάλαιο! Θα τα ξαναπούμε σύντομα!

*Δυστυχώς αρκετές φορές, τα τελευταία χρόνια με την αύξηση των οικόσιτων ζώων, οι λέξεις γάτες, καναρίνια και εγκυμοσύνη γίνονται μήλον της Έριδος για τους αρμόδιους ειδικούς πόσο μάλλον τους γυναικολόγους. Υπάρχει ένα απίστευτα τοξικό μικρόβιο, στη κατηγορία των Πρωτόζωων, το Τοξόπλασμα που υπάρχει κυρίως στις γάτες και στα καναρίνια που μπορεί να προσβάλλει τις εγκύους πολύ άσχημα. Δεν είναι απαγορευτικό αν είσαι έγκυος να έχεις τη γάτα σου ή το καναρίνι σου στο σπίτι σου, αντίθετα. Αυτό που πρέπει να γίνεται είναι να καθαρίζεις πολύ προσεκτικά το σπίτι σου και να σκουπίζεις σε καθημερινή βάση, πόσο μάλλον όταν καθαρίζεις το κλουβί του καναρινιού σου ή την άμμο της γάτας σου να προσέχεις πολύ. Επίσης, καλό θα ήταν γενικά να μην ακουμπάς τη γάτα σου για πολλή ώρα στα γεννητικά σου όργανα ειδικά αν είσαι κορίτσι. Αν δεν προσέξεις μάλιστα ενώ είσαι έγκυος στα παραπάνω, μπορεί το μωρό που κουβαλάς στη κοιλιά σου στη καλύτερη περίπτωση να γεννηθεί χωρίς μάτια ή στη χειρότερη να μην το γεννήσεις καν. Και να αποβάλλεις.

**Η Χρονιά του Σκύλου (Year of the dog): Δραματική κομεντί, ταινία του 2007. Η Πέγκι είναι μια μεσήλικη γυναίκα κλεισμένη στον εαυτό της και στον μικρό της κόσμο. Αγαπάει τρελά τα ζώα πόσο μάλλον το σκυλάκι της τον Πένσιλ. Δυστυχώς ένας αδιάφορος γείτονάς της, τον δηλητηριάζει με ποντικοφάρμακα στον κήπο του με αποτέλεσμα ο Πένσιλ να πεθάνει. Η Πέγκι είναι πλέον μόνη και απροστάτευτη. Δεν έχει κανένα στήριγμα. Προσπαθεί να βγει ραντεβού με άνδρες αλλά χωρίς επιτυχία. Προσπαθεί επίσης να περάσει και χρόνο με τα δύο ανήψια της και την αδερφή της που είναι παντρεμένη αλλά και εκεί τα κάνει μαντάρα. Προσπαθεί επίσης να αποκτήσει και ένα νέο σκυλί αλλά το σκυλί που αποκτάει είναι κακότροπο, μιγιάγγιχτο και δεν την ακούει. Έτσι αποκτάει έναν παράλογο θαυμασμό και μια παράλογη αγάπη για τα ζώα και γίνεται βίγκαν, με αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά της, τους φίλους της, την οικογένειά της και φυσικά μια σχέση με ένα αγόρι που παραλίγο να τα φτιάξει μαζί του.

***Ηθική ή αργή μόδα (Low waste, sustainable, ethical fasion): Κίνημα που αναπτύχθηκε παγκοσμίως από το 2000 και μετά που θα λέγαμε ότι είναι μια επανάσταση στις πασίγνωστες ήδη εταιρείες γρήγορης μόδας όπως το Zaful, το Zara και το H&M. Την άποψή μου για αυτό, τη καταλάβατε ήδη από το κεφάλαιο που μόλις διαβάσατε. Το κίνημα έγινε όλο και πιο μεγαλύτερο με στόχο την μικρότερη και πιο στοχευμένη κατανάλωση αγαθών ρουχισμού και υπόδησης, ειδικά μετά την κατάρρευση του εργοστασίου της Ράνα Πλάζα το 2013 στη Ντάκα του Μπαγκλαντές όπου από την αυθαιρεσία του ιδιοκτήτη με την παράνομη και αυθαίρετη ανοικοδόμηση δύο επιπλέον ορόφων, το εργοστάσιο κατέρρευσε σε έναμισι λεπτό και φυσικά έχασαν τη ζωή τους 1100 άτομα. Και ακόμη περισσότερα είτε τραυματίστηκαν σοβαρά, είτε έμειναν άνεργοι. Κάποια δυστυχώς εργοστάσια, και μάλιστα μη πω αρκετά, δυστυχώς χρησιμοποιούν μέχρι και sweatshops, δηλαδή μονάδες παραγωγής με απαράδεκτες, βρόμικες συνθήκες εργασίας και μάλιστα και με απασχόληση μικρών παιδιών.

****Ethical and Easy και Kristen Leo: Ελληνίδες Youtubers που ωθούν την οικολογία, τον βιγκανισμό και την ηθική και βίγκαν μόδα και καλλωπισμό. Η δεύτερη μάλιστα είχε πάει και στο My style rocks και μάλιστα αποχώρησε και πρόωρα οικειοθελώς, αλλά δυστυχώς έπεσε θύμα κραξίματος από τον κόσμο επειδή στην εκπομπή είχε φορέσει ρούχα γρήγορης μόδας που κανονικά δεν θα έπρεπε. Δεν θα έλεγα πως συμφωνώ με την ιδεολογία τους και το τι προωθούν αλλά αυτές οι ενέργειες για μένα είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ έτσι και αλλιώς. Είναι και αυτοί άνθρωποι που κάνουν και λάθη. Εσύ δεν είσαι τέλειος που θα βγάλεις το άχτι σου στον οποιονδήποτε.