ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Ακούω τον ενοχλητικό ήχο του κινητού μέσα από τον ύπνο μου και καταριέμαι που το άφησα ανοιχτό. Περιμένω να σταματήσει αλλά τίποτα. Σηκώνομαι με μισή καρδιά από το κρεβάτι και απλώνω το χέρι μου στο κομοδίνο σε μια προσπάθεια να το βρω. Βλέπω το όνομα που αναγράφεται στην οθόνη και βλαστημάω. Υπενθυμίζω στον εαυτό μου για άλλη μια φορά πως στο μέλλον θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός στο που δίνω το νούμερο μου.
Μετά από μία αναπόφευκτα βαρετή κουβέντα με την Μαριάννα κανονίζουμε να βρεθούμε το μεσημέρι. Πριν προλάβω να σηκωθώ ακούω για άλλη μια φορά τον ίδιο ήχο. Αυτή τη φορά το όνομα που αναγράφεται είναι "Δημήτρης".
«Έλα ρε μαλάκα στον ύπνο σου με έβλεπες;»
«Ώπα σε ξύπνησα; Σόρρυ ρε φίλε νόμιζα θα ήσουν στο γυμναστήριο.»
«Για την ακρίβεια σε πρόλαβε η Μαριάννα.. Κανονικά είχα μάθημα αλλά ακυρώθηκε το τμήμα οπότε έχω όλο το Σάββατο ελεύθερο.»
«Ωραία! Να σου πω, εμείς αράζουμε εδώ παραλία αν θες έρχεσαι.»
«Όταν λες εσείς;»
«Εγώ και τα κορίτσια μου!»
«Άσε κατάλαβα.. Στείλε μου την τοποθεσία και έρχομαι.»

Ώστε θα είναι και αυτή εκεί.. Ε λοιπόν αυτήν την ευκαιρία δεν πρόκειται να την χάσω με τίποτα. Έχω και ένα μάθημα να της παραδώσω...ιδιαίτερο!

Μισή ώρα αργότερα φτάνω στην παραλία. Εντοπίζω τον Δημήτρη και πλησιάζω. Όταν αντιλαμβάνεται την παρουσία μου με χαιρετάει, το ίδιο κάνουν και η Νικολέτα με την Ιωάννα. Κοιτάζω τριγύρω αλλά τίποτα. Δεν είναι πουθενά. Γαμώτο! Που θα μου πάει..; Δεν είναι και τόσο μεγάλη η Ρόδος, κάποια στιγμή θα πέσει πάνω μου και τότε δε θα ξέρει από που να κρυφτεί.

Υπάρχει μία μόνο κενή ξαπλώστρα δίπλα από τον Δημήτρη οπότε βολεύομαι με αυτήν. Κοιτάζω αδιάφορα τριγύρω και χαζεύω προς την θάλασσα. Τότε προς έκπληξη μου βλέπω την Ιόλη στα ρηχά να κάνει βουτιές και να χαζογελάει μόνη της. Την παρατηρώ για μερικά λεπτά και άθελα μου ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Όσο και να θέλω να θυμώσω μαζί της βλέποντας αυτήν την εικόνα δεν μπορώ. Μου θυμίζει πολύ την πρώτη φορά που την είδα. Είναι τόσο γλυκιά και χαριτωμένη όπως παίζει με το νερό.. Ευτυχώς φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί πως την κοιτάζω. Παίρνω γρήγορα το βλέμμα μου από πάνω της και προσπαθώ να ξεχαστώ μιλώντας με τον Δημήτρη. Κανονίζουμε να βγούμε για ποτό απόψε, όμως αυτή τη φορά οι δυο μας χωρίς τα κορίτσια.

Κάποια στιγμή ακούω σφυρίγματα και πανηγυρισμούς από διπλανές παρέες της παραλίας. Προσπαθώ να καταλάβω σε τι οφείλεται το όλο σκηνικό και ακολουθώ τα βλέμματα των υπολοίπων. Αυτό που βλέπω μπροστά μου με αφήνει άναυδο! Η Ιόλη με ένα σώμα κόλαση να περπατάει προς το μέρος μας με ένα σαγηνευτικό χαμόγελο βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω. Προσπαθώ να επανακτήσω την αυτοκυριαρχία μου και με όση δύναμη μου έχει απομείνει παίρνω τα μάτια μου από πάνω της. Με την άκρη του ματιού μου την βλέπω να στέκεται από πάνω μου και να με καρφώνει με το βλέμμα της.

«Θα σηκωθείς επιτέλους αγοράκι μου ή πρέπει να στο μεταφράσω κιόλας;» μου φωνάζει και ο θυμός μου από χθες επιστρέφει.
«Τράβα κάτσε κάπου αλλού. Και αν τόσο δεν μπορείς τουλάχιστον προσπάθησε να φερθείς λίγο σα γυναίκα της ηλικίας σου και όχι σαν ανώριμο κοριτσάκι.»
Δε θέλει πολύ για να καταλάβω πόσο νευριασμένη είναι τώρα μαζί μου. Χαίρομαι που τα κατάφερα να της την πω και ιδιαίτερα χαίρομαι που την βλέπω να βγάζει αφρούς. Ο Δημήτρης επεμβαίνει σε μία προσπάθεια να σώσει την κατάσταση και τελικά την καταφέρνει και την ηρεμεί. Το ευχαριστιέμαι και κρατιέμαι να μη βάλω τα γέλια στην εικόνα της που θυμίζει μουτρωμένο παιδί που του πήραν το παιχνίδι. Μικρή όταν θα θύμωνε πρέπει να ήταν πολύ γλυκιά..

Περνάνε τα λεπτά και αυτή φαίνεται να ηρεμεί. Της ρίχνω κλεφτές ματιές και την βλέπω να πληκτρολογεί κάτι στο κινητό. Τότε μου έρχεται μια τρελή ιδέα στο μυαλό! Παίρνω και εγώ το κινητό μου και αφού στείλω ένα μήνυμα στη Μαριάννα βουτάω με τον Δημήτρη στη θάλασσα. Το νερό με αναζωογονεί και ήδη νιώθω πολύ καλύτερα.

Αρκετά λεπτά αργότερα ακούμε τις φωνές των κοριτσιών στο νερό και τις πλησιάζουμε. Στέκομαι ακριβώς πίσω από την Ιόλη και φαίνεται να μην με έχει αντιληφθεί. Βρίσκομαι επικίνδυνα κοντά της και σκέφτομαι πως αν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά ίσως και να είχα κάνει κάτι μαζί της..

Ο Δημήτρης προτείνει να πάμε για φαγητό και τα κορίτσια -πλην εκείνης- συμφωνούν. Σκέφτομαι πως αυτή είναι η ευκαιρία που έψαχνα και προσφέρομαι να μείνω μαζί της. Η φίλη της προσπαθεί να τη γλιτώσει αλλά όπως το περίμενα η ίδια τελικά δέχεται να μείνει μαζί μου. Νομίζει πως έτσι μου θολώνει τα νερά, αλλά εγώ ξέρω πολύ καλά πως στην πραγματικότητα με φοβάται. Οι υπόλοιποι αποχωρούν και μένω επιτέλους μόνος μαζί της. Θέλω να την κάνω να θυμώσει και μάλιστα πολύ. Την παρατηρώ χωρίς να μιλάω ενώ εκείνη έχει σταυρώσει τα χέρια της και με κοιτάζει περιμένοντας κάποια κίνηση μου. Παραμένω αμίλητος και τη σιωπή σπάει η ίδια.

«Λοιπόν έτσι στη μούγκα θα τη βγάλουμε;»

Πάω να της απαντήσω αλλά το ξανά σκέφτομαι και σταματάω. Δεν πρόκειται να της δώσω την ευχαρίστηση να με νευριάσει ξανά.

«Προτιμάς να πούμε κάτι άλλο μήπως; Δεν έχω όρεξη να μαλώνω πάλι μαζί σου.»

«Ούτε εγώ είχα αυτόν το σκοπό. Αν και πολύ θα σου άξιζε με την όλη συμπεριφορά σου απέναντι μου.»

Προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και της απαντάω με όσο πιο ήρεμο τόνο μπορώ «Τη δικιά μου συμπεριφορά; Τη δικιά μου; Ακούς καθόλου τι λες; Θυμάσαι καθόλου πως μου μίλησες χθες το βράδυ;»

«Γιατί εσύ μήπως μου μίλησες καλύτερα; Ούτε καν με ξέρεις και με αποκαλείς και "ανώριμο κοριτσάκι"!»

«Εσύ και οι πράξεις σου ευθύνονται για το συμπέρασμα που έβγαλα. Ας φερόσουν ώριμα λοιπόν για να μου αποδείκνυες το αντίθετο.»

«Δεν έχω να σου αποδείξω τίποτα! Και ξέρεις κάτι; Δε με αφορά καθόλου το τι πιστεύεις για εμένα. Για ένα πράγμα απορώ μόνο.»

«Σε ακούω.»

«Για ποιο λόγο εξακολουθείς και έρχεσαι συνέχεια μαζί μας εφόσον δε γουστάρεις την παρουσία μου;»
Για καλή μου τύχη ακριβώς τη στιγμή που το ήθελα βλέπω τη Μαριάννα να καταφθάνει στην παραλία. Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο και σκέφτομαι καλά την επόμενη μου κίνηση. Την πλησιάζω αλλά αντανακλαστικά εκείνη απομακρύνεται. Την προφταίνω και πριν προλάβει να αντιδράσει της λέω πως πέρα από εκείνη υπάρχει μία άλλη παρουσία πολύ πιο ευχάριστη. Εκείνη με κοιτάζει απορημένη και εγώ της δείχνω προς την κατεύθυνση της Μαριάννας. Αφού της χαμογελάσω αυτάρεσκα την παρατάω μόνη και κατευθύνομαι προς τη Μαριάννα, ικανοποιημένος με το κατόρθωμα μου.

Σαφώς και δεν θεωρώ τη Μαριάννα πιο ευχάριστη παρουσία από την Ιόλη, ίσα ίσα που την βαριέμαι απίστευτα. Ήθελα όμως να την νευριάσω και η Μαριάννα ήταν το πιο κατάλληλο άτομο για κάτι τέτοιο μιας και από όσο έχω καταλάβει φαίνεται να μην την πολύ χωνεύει.

Καθώς την πλησιάζω μου χαμογελάει παιχνιδιάρικα και μου λέει πόσο πολύ χάρηκε που την κάλεσα να έρθει. Έχε χάρη που ήθελα να την πω στην Ιόλη.. Μου μιλάει ακατάπαυστα και πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο. Βαριέμαι απίστευτα πολύ αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να μην το κάνω εμφανές. Εντωμεταξύ η Ιόλη έχει βγει έξω από το νερό και μαζεύει τα πράγματα της μουτρωμένη. Τα λεπτά περνάνε βασανιστικά αργά και η ανακούφιση που νιώθω όταν βλέπω από μακριά τον Δημήτρη να μας κάνει νόημα να φύγουμε δεν περιγράφεται.

Τα κορίτσια έφυγαν όπως ήρθαν με τον Δημήτρη και  αναγκαστικά μαζί μου ήρθε η Μαριάννα. Σε όλη τη διαδρομή δεν έβαλε γλώσσα μέσα και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μου αποσπάσει την προσοχή. Καθώς οδηγούσα μια μου χάιδευε το χέρι και μια το μπούτι, με φλέρταρε απροκάλυπτα και γνώριζα πολύ καλά πως δε θα έκανε πίσω μέχρι να της δώσω αυτό που ήθελε. Έπρεπε να πάω μαζί της το συντομότερο δυνατό αλλιώς δεν πρόκειται να με άφηνε σε  ησυχία.. Δεν είναι ότι δεν ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο, αντιθέτως αν δεν το ήθελα θα φρόντιζα εγώ ο ίδιος να της το ξέκοβα εξ' αρχής. Το μόνο για το οποίο είχα αμφιβολία είναι ότι ήταν στην παρέα του Δημήτρη και θα μου το έκανε λίγο πιο δύσκολο να την αποφύγω αφού γίνει ό,τι είναι να γίνει. Εννοείται πως δε σκόπευα να πάω δεύτερη φορά μαζί της, αλλά κάτι μου έλεγε πως θα με παίδευε μέχρι να το καταλάβει..

Όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι της επέμενε να ανέβω μαζί της "για να ρίξω μια μάτια στην κλειδαριά που μάλλον σκούριασε και της έκανε κόλπα". Της απάντησα πως δε γνώριζα απ' αυτά και χωρίς να χάσει χρόνο μου είπε πως εκτός από αυτό θα ήθελε να με κεράσει και έναν καφέ μιας και τη γύρισα σπίτι. Της είπα πως ήμουν πολύ κουρασμένος για κάτι τέτοιο και της υποσχέθηκα πως το βράδυ θα ερχόμουν να με κεράσει ένα ποτάκι κλείνοντας της το μάτι. Χωρίς να χάσει χρόνο με πλησίασε και αφού μου έδωσε ένα παθιασμένο γλωσσόφιλο προϊδεάζοντας με για το "βραδινό ποτό που θα με κέρναγε" άνοιξα την πόρτα και έφυγα.

Αφού κάνω ένα γρήγορο ντουζ για να ξεπλυθώ από το αλάτι πέφτω κατευθείαν για ύπνο. Παρόλη την κούραση που έχω οι σκέψεις μου δε με αφήνουν να κλείσω μάτι και καταλήγω αντί να κοιμάμαι να σκέφτομαι την Ιόλη! Δεν μπορούσα να την ψυχολογήσω.. και είναι από τις λίγες φορές που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πίστευα πως ήμουν πολύ καλός με το να διαβάζω τις γυναίκες και ιδιαίτερα τις προθέσεις τους. Με τη συγκεκριμένη όμως σηκώνω τα χέρια ψηλά! Από τη μία φαίνεται να είναι συνεσταλμένη και ντροπαλή και από την άλλη γεμάτη θράσος και ασέβεια. Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν συνηθισμένος στις γυναίκες να μου πάνε κόντρα. Τις περισσότερες φορές -αν όχι όλες αν δεν είχα καθαρά φιλική σχέση με κάποια σίγουρα σε κάποια στιγμή στο παρελθόν θα είχα ερωτική. Μάλιστα κυρίως αυτές ήταν εκείνες που θα με πλησίαζαν και εγώ μπορεί να τις απέφευγα. Ποτέ όμως το αντίθετο. Πάντως ένα ήταν το σίγουρο· η Ιόλη μου είχε κινήσει περιέργως αρκετά το ενδιαφέρον!

Κατά τις 12 ήμασταν ήδη μέσα στο κλαμπ. Είχε πολύ κόσμο καθώς σήμερα το μαγαζί γιόρταζε 3 χρόνια λειτουργίας. Πάει καιρός από όταν βγήκαμε οι δυο μας με τον Δημήτρη χωρίς τη συνοδεία γυναικών και σκοπεύαμε να το αξιοποιήσουμε στο έπακρο. Αποφασίσαμε να κάτσουμε στη μπάρα για να αποφύγουμε τον πολύ κόσμο και να είμαστε και πιο άνετα. Λίγα λεπτά μετά μας πλησιάζει η σερβιτόρα με το μπλοκάκι στο χέρι.
«Παρακαλώ, τι θα πιείτε;»
«Εσένα στο ποτήρι μωρό μου!» της απαντάει ο Δημήτρης και της κλείνει το μάτι παιχνιδιάρικα. Εκείνη τον κοιτάζει αγριεμένα έτοιμη να τον χαστουκίσει. Πιάνει γρήγορα το μήνυμα και προσπαθεί να το σώσει.
«Αλλά και με δυο μπιρίτσες βολευόμαστε μια χαρά!» εκείνη φεύγει νευριασμένη και εγώ αρχίζω το δούλεμα.
«Αφού δεν το 'χεις ρε φίλε με τις γυναίκες τι προσπαθείς; Αυτά άσε τα για τους έμπειρους..!»
«Άσε ρε καρδιοκατακτητή! Ήταν ζόρικη η μικρή.. αλλά που θα μου πάει, θα την ρίξω!»
«Νόμιζα πως έτρεχε κάτι ανάμεσα σε σένα και τη Νικολέττα, ή κάνω λάθος;»
«Ο Δημήτρης δεν ανήκει σε καμία αδερφέ! Είναι με όλες και με καμία ταυτόχρονα!»
«Αυτές τις μαλακίες λες και μετά δε μπορείς να σταυρώσεις ούτε θηλυκιά γάτα.»
«Δεν κοιτάς τα δικά σου τα χάλια με την Ιόλη.. και κοίτα να τα βρείτε γιατί ήρθε για να μείνει.»
Τώρα αυτή γιατί μου τη θύμισε; Αρκετά τη σκεφτόμουν για σήμερα..
«Ας μείνει όσο θέλει αρκεί να μην χρειάζεται να τη βλέπω συνέχεια μπροστά μου.»
«Έλα τώρα που σε χάλασε.. Και πανέμορφη είναι, και έξυπνη, και εντάξει κορίτσι, και κούκλα.. το όμορφη το είπα;»
«Εντάξει ηρέμησε, δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο.»
Μακάρι να ήταν έτσι..
«Τι 'σαι εσύ ρε Αχιλλέα; Με τίποτα δεν ικανοποιείσαι..»

Συνεχίσαμε να συζητάμε για διάφορα άλλα θέματα και έπειτα καταλήξαμε να λέμε για το γυμναστήριο. Όσο η ώρα περνούσε η Μαριάννα μου έστελνε ασταμάτητα μηνύματα υπενθυμίζοντας μου για το ποτό που της είχα υποσχεθεί για το βράδυ. Της απάντησα πως θα αργούσα αλλά επέμενε να με περιμένει για όσο χρειαστεί.
Ξαφνικά όσο μιλάμε βλέπω τον Δημήτρη να κοιτάζει έκπληκτος πίσω μου προς την είσοδο. Ακολουθώ το βλέμμα του και βλέπω την Ιόλη να εισέρχεται στο μαγαζί. Πίσω της ακολουθούν η Νικολέτα και η Ιωάννα. Δε μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω της.. είναι απλά εκθαμβωτική..! Φοράει ένα κοντό σκούρο πράσινο φόρεμα με τιράντες και ανοιχτή όλη την πλάτη. Έχει ισιώσει τα μαλλιά της και παρατηρώ πως της πάνε πολύ και έτσι. Από όσο καταλαβαίνω δεν φαίνεται να μας αντιλαμβάνονται καθώς προχωρούν στο βάθος και χάνονται με το πλήθος. Τα λόγια του Δημήτρη με επαναφέρουν στην πραγματικότητα.
«Καλώς τα μάτια μας τα δυο..»
«Προβλέπεται μία μεγάλη νύχτα..» απαντάω και πίνω μονορούφι την υπόλοιπη μπίρα.

_________________________________________

Μην ξεχάσετε να αφήσετε αστεράκι και κάποιο σχόλιο!!! (Με βοηθάνε πολύ!!)