ΙΟΛΗ

Μα καλά τι δουλειά έχει εδώ ο Αχιλλέας; Προτού προλάβω να σκεφτώ το οτιδήποτε η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος ανοίγει και μια μισόγυμνη κοπέλα ξεπροβάλει. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τον έχει αρπάξει από το λαιμό και τον ρουφάει χωρίς σταματημό. Εκείνος την σπρώχνει μέσα στο εσωτερικό του σπιτιού χωρίς να πάρει το στόμα του από πάνω της και κλείνει την πόρτα πίσω του. Μένω για μερικά λεπτά να κοιτάζω ακόμα σοκαρισμένη από το ματάκι προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν βλέπω οράματα. Το κουδούνι μου ξανά χτυπάει αλλά αυτή τη φορά είναι όντως τα σουβλάκια. Η μυρωδιά μου έχει σπάσει τη μύτη προτού προλάβω ακόμα να ανοίξω τη σακούλα. Στο μυαλό μου επικρατεί ένα χάος από ερωτηματικά αλλά προς το παρόν τα αφήνω όλα στην άκρη και επικεντρώνομαι στο φαγητό. Δεν προλαβαίνω να βάλω μπουκιά στο στόμα μου και ξεκινάνε τα βογγητά από δίπλα. Προσπαθώ να τα αγνοήσω αλλά όσο πάει δυναμώνουν όλο και περισσότερο. Ε αυτό πάει πολύ! Η όρεξη μου έχει κοπεί για τα καλά και τα παρατάω στο τραπέζι. Ελπίζω να τα τιμήσει η Ιωάννα όταν έρθει, κρίμα να πάνε χαμένα! Πλένω τα δόντια μου και πάω κατευθείαν στο κρεβάτι. Κλείνω τα μάτια μου σε μια προσπάθεια να κοιμηθώ αλλά μάταια. Πιάνω το κινητό μου από το κομοδίνο και χαζεύω στο ίντερνετ μπας και περάσει η ώρα και σταματήσουν. Μετά από λίγο επιτέλους σταματάνε! Αφού βάλω το ξυπνητήρι για αύριο κλείνω το κινητό και βολεύομαι ξανά στο κρεβάτι. Δεν προλαβαίνω να κλείσω τα μάτια μου και ξεκινάει ο δεύτερος γύρος! Αυτό θα είναι σίγουρα ένα μεγάλο βράδυ...

Ακούω το ξυπνητήρι μες στον ύπνο μου και προσπαθώ να το αγνοήσω. Αυτό δυστυχώς δε μου κάνει τη χάρη και συνεχίζει να τρυπάει τα αφτιά μου ανενόχλητο. Το κλείνω και σηκώνομαι όλο νεύρα από το κρεβάτι. Κοιτάζω προς τη μεριά της Ιωάννας και την βλέπω να αλλάζει πλευρό. Θα πρέπει να ήρθε όσο κοιμόμουν και δε θα την πήρα χαμπάρι. Όσο πρόλαβα να κοιμηθώ δηλαδή γιατί από όσο φαίνεται οι διπλανοί αποφάσισαν να ξαγρυπνήσουν όλη την πολυκατοικία μαζί τους! Το μόνο που μου φτιάχνει τη διάθεση σήμερα είναι που ανυπομονώ να γυρίσω από τη δουλειά και να μάθω τα πάντα για το χθεσινό ραντεβού της Ιωάννας. Κάνω ένα γρήγορο ντους και φτιάχνω μία ζεστή κούπα καφέ για να με ξυπνήσει. Τον κατεβάζω στα γρήγορα και τρώω δύο κομμάτια από το κέικ σοκολάτας που είχε φτιάξει η Ιωάννα. Κοιτάζω το ρολόι και κοντεύει παρά τέταρτο. Πρέπει να βιαστώ αν δε θέλω να αργήσω! Ντύνομαι στα γρήγορα και αφού ετοιμάσω την τσάντα μου βγαίνω από το διαμέρισμα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή βγαίνει και ο Αχιλλέας από δίπλα. Κοιταζόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα και κανείς απ' τους δυο μας δεν βγάζει λέξη. Ήταν που ήταν η αιτία να μην κλείσω μάτι χθες δε θα αργήσω και στην δουλειά εξαιτίας του! Τον αγνοώ και ξεκινάω να φύγω από τις σκάλες. Πριν προλάβω να κάνω δυο βήματα με ρωτάει γιατί κάνω πως δεν τον βλέπω και του απαντάω πως βιάζομαι για το γυμναστήριο. Εκείνος μου προτείνει να με πάει αυτός μιας και πάμε στο ίδιο μέρος και σκέφτομαι πως αυτό μου έλειπε τώρα. Του λέω πως δε χρειάζεται να του γίνομαι φόρτωμα αλλά εκείνος επιμένει λέγοντας μου πως είναι παιδιάστικο να αρνούμαι από πείσμα και αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιος λόγος που τον αποφεύγω. Ε δε θα του κάνω και τη χάρη να νομίζει ότι τον φοβάμαι κιόλας! Το αρνούμαι κατηγορηματικά και αναγκαστικά δέχομαι την πρόταση του. Τον προσπερνάω και κατεβαίνω τις σκάλες. Φτάνουμε στο αμάξι του και αφού το ξεκλειδώσει μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και περιμένει να μπω. Το κάνω χωρίς να πω κάτι και βάζω τη ζώνη μου. Ξεκινάει να οδηγάει και στο αμάξι επικρατεί νεκρική σιωπή. Στο μυαλό μου έρχονται πάλι τα χθεσινά και νευριάζω. Τουλάχιστον έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι μια καλή ευκαιρία να τον ψαρέψω.

«Πως και από εδώ εσύ;»

«Έτυχε να επισκεφτώ μια γνωστή μου που απ' ότι φαίνεται μένει δίπλα σας.»

«Μάλιστα..» γνωστή το λέμε τώρα... ακόμα ακούω στα αφτιά μου τα βογκητά της γνωστής του! «Θα τυχαίνει συχνά αυτό; Όχι να ξέρω να βάζω ωτοασπίδες πριν κοιμηθώ, μπας και καταφέρνω να κλείνω μάτι γιατί απόψε ήταν αδύνατο.» τον κοιτάζω εξεταστικά και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος μου, συγγνώμη κιόλας αλλά ήθελε να τα ακούσει

«Έχεις δίκιο. Δε θέλω να σε πληρώνω για να σέρνεσαι στη δουλειά. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να μη βγάλει άχνα. Στο υπόσχομαι.» δεν πιστεύω το θράσος του...

«Δεν μπορώ να σε καταλάβω. Προσπαθείς να το παίξεις ώριμος και σοβαρός και μετά πας και αλλάζεις τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα λες και θέλεις να πάρεις κάποιο βραβείο σε κάποιο υποτιθέμενο παιχνίδι. Δεν σέβεσαι καθόλου τις γυναίκες.»

«Αυτές σέβονται τον εαυτό τους όταν μου ανοίγουν τα πόδια τους;»

«Εσύ ήσουν αυτός που τόσο καιρό έλεγες για μένα πως είμαι το ανώριμο κοριτσάκι και αυτές που συναναστρέφεσαι εσύ είναι οι ώριμες και σοβαρές γυναίκες. Τώρα το ρίχνεις πάνω τους;»

«Άραξε. Δεν ρίχνω τίποτα σε κανένα. Το θέλω όσο και αυτές. Είναι απλά ένα πήδημα. Τίποτα περισσότερο.»

«Αν είχα κάποια αμφιβολία για το αν είσαι τελείως κάφρος πλέον είμαι απόλυτα σίγουρη. Είσαι ακριβώς ο τύπος άντρα που σιχαίνομαι.» του απαντάω και εκείνος ξαφνικά σταματάει απότομα το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου

«Και γιατί το λες αυτό;»

«Γιατί μόνο ένας κάφρος θα το έλεγε αυτό.»

Του απαντάω φανερά εκνευρισμένη με τα λεγόμενα του και εκείνος μένει απλά να με κοιτάζει ανέκφραστος. Για λίγα δευτερόλεπτα επικρατεί σιωπή και ξαφνικά νιώθω τις παλάμες του γύρω από το λαιμό μου και τα χείλη του πάνω στα δικά μου. Ξαφνιάζομαι από την κίνηση του και ασυναίσθητα ανοίγω το στόμα μου για να αντιδράσω. Δεν προφταίνω να αρθρώσω λέξη και εκείνος εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και εισχωρεί τη γλώσσα του μέσα στο στόμα μου. Αρχικά διστάζω αλλά όσο και να θέλω να πράξω λογικά η καρδιά υπερνικάει και παραδίνομαι στο φιλί του. Με φιλάει με πάθος και ένταση και εγώ ανταποδίδω, ενώ νιώθω πεταλούδες χαμηλά στην κοιλιά μου. Οι γλώσσες μας συγχρονίζονται στο δικό τους ρυθμό, ενώ νιώθω τους αντίχειρες του να χαϊδεύουν τα μάγουλα μου τρυφερά και λιώνω. Η καρδιά μου είναι έτοιμη να πηδήξει έξω από το στήθος μου και προσπαθώ να το απολαύσω χωρίς να σκέφτομαι το μετά. Συνεπαρμένη από το φιλί μας δεν καταλαβαίνω για πότε το σταματάει και απομακρύνεται από πάνω μου.

«Δε ξέρω τι με έπιασε.»

Μου λέει χωρίς καν να με κοιτάζει και βάζει βιαστικά μπρος στο αυτοκίνητο συνεχίζοντας την πορεία για το γυμναστήριο, σαν να μην έγινε απολύτως τίποτα. Όσο διαρκεί η υπόλοιπη διαδρομή δεν τολμάει κανείς από τους δυο μας να πει το οτιδήποτε. Προσπαθώ να χωνέψω το όλο σκηνικό αλλά δυσκολεύομαι αρκετά. Όσο υπέροχο και να ήταν το φιλί μας με αυτό που μου είπε μετά το κατέστρεψε τελείως. Τι νομίζει; Ότι μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει έτσι επειδή του ήρθε; Αν νομίζει πως θα με κάνει να νιώσω σαν τα κοριτσάκια που συναναστρέφεται και μετά τα παρατάει σαν στυμμένες λεμονόκουπες είναι τελείως γελασμένος!

Όταν επιτέλους φτάνουμε έξω από το γυμναστήριο βγαίνω από το αυτοκίνητο χωρίς καν να τον κοιτάξω και κλείνω την πόρτα με δύναμη πίσω μου. Μπαίνω μέσα και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βάλω σε μια τάξη το γραφείο μου. Αφού δε μπορώ να βάλω σε τάξη το μυαλό μου ας βάλω τουλάχιστον στο χώρο. Η ώρα περνάει και χωρίς να το θέλω του μυαλό μου πάει πάλι σε εκείνον. Παραξενεύομαι με το γεγονός πως δεν έχει έρθει ακόμα στο γυμναστήριο και αναρωτιέμαι τι να κάνει τόση ώρα απ' έξω. Η περιέργεια μπαίνει μπροστά από την αξιοπρέπεια και πλησιάζω προς το παράθυρο για να κόψω κίνηση. Τόσο αυτός όσο και το αυτοκίνητο του είναι άφαντοι.

«Καλημέρα Ιόλη! Πως είσαι;»

Ξαφνιάζομαι μιας και είμαι τόσο προσηλωμένη στο δρόμο που δεν πήρα χαμπάρι για πότε ήρθε Μιχάλης.

«Καλημέρα Μιχάλη! Μια χαρά εσύ;»

«Πολύ καλά!» μου λέει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά και το μυαλό μου πάει απευθείας στην Ιωάννα «Είναι εδώ ο Αχιλλέας;»

«Όχι..»

Η αλήθεια είναι πως δε θέλω να μπω στη διαδικασία να του περιγράψω τι ακριβώς έχει γίνει μεταξύ μας οπότε το αποφεύγω προς το παρόν. Ο Μιχάλης πάει στο γραφείο του και εγώ ξεκινάω να δουλεύω. Οι ώρες περνάνε και ο Αχιλλέας ακόμα να φανεί. Μου κάνει τρομερή εντύπωση γιατί συνήθως είναι συνεπής με την δουλειά και τόση ώρα δεν έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο να ενημερώσει.. Θα μου πεις που να πάρει; Στο γραφείο και να το σηκώσω εγώ; Άβολο.. Για κακή μου τύχη όμως σε λίγο ξεκινάει το τμήμα που έχει αναλάβει οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να τον πάρω εγώ τηλέφωνο.. Προτού προλάβω να κάνω το οτιδήποτε έρχεται ο Μιχάλης και με ενημερώνει πως στον Αχιλλέα έτυχε κάτι και θα αναλάμβανε εκείνος για σήμερα. Κάνω την ανήξερη μπροστά του αλλά όταν φεύγει δε μπορώ να κάτσω σε ησυχία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμπεριφέρεται έτσι.. Τόσο πολύ τον επηρέασε το φιλί μας; Τόσο πολύ ξενέρωσε; Τόσο που δε μπορούσε καν να με αντικρίσει; Στην τελική δίκη του πρωτοβουλία ήταν. Μακάρι να μπορούσα να ξέρω τι επικρατεί στο ξερό του το κεφάλι..

Η βάρδια μου σύντομα τελειώνει και το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό για να ξεθυμάνω είναι η γυμναστική. Πηγαίνω στα αποδυτήρια και αφού αλλάξω σε κάτι πιο άνετο κατευθύνομαι προς την αίθουσα με τα όργανα.  Στην είσοδο πετυχαίνω τον Ηλία και αφού πιάσουμε ψιλή κουβέντα μου προτείνει να κάνουμε λίγη εξάσκηση στο μποξ μιας και είχε ελεύθερη την επόμενη ώρα. Ξεκινάμε προπόνηση και αφού μου κάνει μια επανάληψη τα παλιά μου δείχνει και κάποιες καινούριες κινήσεις. Παραδόξως τα πιάνω εύκολα και δεν διστάζω να βάλω λίγη παραπάνω δύναμη στο σάκο. Στο μυαλό μου έρχεται ο Αχιλλέας· ασυναίσθητα σκληραίνουν οι γροθιές μου και βαράω τον σάκο με όση δύναμη έχω. Ο Ηλίας εκπλήσσεται και με χειροκροτεί. Αναρωτιέται που έκρυβα τόση δύναμη μια σταλιά κορίτσι και κρατιέμαι να μην του πω πως στη θέση του σάκου βλέπω το πρόσωπο του Αχιλλέα! 

Τελειώνουμε την προπόνηση και αφού με καληνυχτίσει πηγαίνω στα αποδυτήρια για να αλλάξω. Όσο το κάνω ακούω κάποιους ψίθυρους προς τα πίσω μου και γεμάτη περιέργεια γυρνάω το κεφάλι μου προς τα εκεί για να δω από που προέρχονται. Λίγα μέτρα πίσω μου βρίσκεται η ξανθιά που είχε αναλάβει να κάνει ιδιαίτερα ο Αχιλλέας με μία άλλη κοπέλα στραμμένες προς το μέρος μου ρίχνοντας μου υποτιμητικά βλέμματα και γελάκια. Καρφώνω και τις δύο στα μάτια και απευθείας γυρίζουν το βλέμμα τους αλλού. Σκέφτομαι πως βρήκαν το λάθος άτομο για να τα κάνουν αυτά και συνεχίζω να αλλάζω. Έπειτα περνάω από το γραφείο του Μιχάλη και αφού τον καληνυχτίσω καλώ ένα ταξί για να επιστρέψω σπίτι. Στη διαδρομή το μόνο που σκέφτομαι είναι το φιλί μας και η απαίσια συμπεριφορά του μετά.. 

------------------------------------------------

Χελλοουυυ! Το περιμέναμε πολύ αυτό το κεφάλαιο αλλά επιτέλους ήρθε! Για να είμαι ειλικρινής το αρχικό πλάνο ήταν να το κεφάλαιο αυτό να είναι η συνέχεια από την πλευρά του Αχιλλέα αλλά στα μισά είχα ένα writer's block και δεν μπορούσα να αποφασίσω για τη συνέχεια οπότε κατέληξα στο να γράψω την πλευρά της Ιόλης, για την οποία ήμουν πάνω κάτω ήδη αποφασισμένη για το πως θα πήγαινε. Ελπίζω να σας άρεσε! Δε θα σας δώσω κάποια υπόσχεση για το πότε θα μπει το επόμενο γιατί ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσω για το συντομότερο δυνατόν, όποτε και όταν είναι αυτό! Σίγουρα μέσα στις γιορτές θα έχω λίγο παραπάνω χρόνο να αφιερώσω για την ιστορία. Εννοείται πως περιμένω τα γαργαλιστικά σχόλια σας και τα αστεράκια σας!

Υ.Γ.: Σκέφτηκα μετά από κάθε κεφάλαιο να σας κάνω μία ερώτηση για να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Για αυτή τη φορά η ερώτηση είναι ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο μέχρι τώρα στην εφαρμογή.