ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Η υπόλοιπη μέρα στο γυμναστήριο περνάει σχετικά εύκολα και προτού να το πάρω χαμπάρι έχει φτάσει ήδη το τέλος της. Όσο οδηγάω προς το σπίτι στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα της Ιόλης να με κοιτάζει σαστισμένη όταν νίκησα τον Ηλία στον αγώνα. Της είχα πει να μη με συγκρίνει μαζί του και της το απέδειξα. Όταν φτάνω σπίτι κάνω ένα κρύο ντουζ και παραγγέλνω κάτι να φάω. Για απόψε δεν είχα κανονίσει κάτι οπότε αποφάσισα να κοιμηθώ από νωρίς, μιας και η κούραση από όλη την ημέρα είχε αρχίσει να γίνεται όλο και πιο αισθητή. Λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου ακούω τον ήχο ειδοποίησης από το κινητό μου. Το πιάνω στα χέρια μου και βλέπω μήνυμα από την Εβελίνα. Ομολογώ να πω πως αυτό δε το περίμενα. Με την Εβελίνα είχαμε γνωριστεί σε ένα μπαρ πριν κάμποσους μήνες και είχαμε βγει κανα δυο φορές. Και τις δύο είχαμε καταλήξει σπίτι μου. Είχα να ακούσω από εκείνη από τότε. Στο μήνυμα της με ρώταγε που χάθηκα και έπειτα μου έδινε τη διεύθυνση της προτείνοντας μου αν ήθελα να πάω να τη δω απόψε. Δεν θα άφηνα μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη! Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άλλαξα σε κάτι άνετο. Μέσα σε ένα τέταρτο ήμουν ήδη στο αμάξι. Κοιτάζω άλλη μία φορά τη διεύθυνση και για κάποιο λόγο μου φαίνεται κάπως γνώριμη, αν και δεν είχα πάει ποτέ στο σπίτι της. Όσο πλησιάζω προς την περιοχή αρχίζω να ενώνω σιγά σιγά τα κομμάτια και αυτό που συνειδητοποιώ με φέρνει προ εκπλήξεως. Η Εβελίνα μένει στην ίδια πολυκατοικία με την Ιωάννα και συνεπώς και με την Ιόλη!

Παρκάρω το αυτοκίνητο από κάτω και πλησιάζω στην είσοδο. Για καλή μου τύχη βρίσκω εύκολα το κουδούνι της, αφού είναι το μοναδικό που γράφει Εβελίνα και μάλιστα σε ροζ γραμματοσειρά. Το πατάω και μετά από λίγο ακούω τη φωνή της. Ρωτάει και καλά ανήξερη ποιος είναι, σα να μην με περίμενε. Έπειτα μου λέει τον όροφο και μου ανοίγει. Παίρνω το ασανσέρ και φτάνω στον 2ο όροφο. Υπάρχουν δύο μόνο πόρτες και κατευθύνομαι τυχαία προς τη δεξιά. Κοιτάζω το κουδούνι για να σιγουρευτώ και προς έκπληξη μου αναγράφεται το όνομα Ιωάννα Σημιτζή. Τόση τύχη πια; Να έχουν και διπλανά διαμερίσματα; Κάποιος μου κάνει σίγουρα πλάκα. Γρήγορα πηγαίνω προς την άλλη πόρτα και προτού προλάβω να πατήσω το κουδούνι εμφανίζεται η Εβελίνα μπροστά μου. Φοράει μόνο ένα κόκκινο τιραντάκι και ένα κοντό σορτσάκι. Το μάτι μου πέφτει πρώτα στο σκουλαρίκι στο αφαλό της και έπειτα στο πρόσωπο της. Ήταν αρκετά όμορφη και δε φοβόταν να το δείξει. Είχε ξανθά μαλλιά και μεγάλα πράσινα μάτια που με κοίταζαν όλο νάζι. Πριν προλάβω να αντιδράσω με αρπάζει από το λαιμό και μου δίνει ένα γλωσσόφιλο, ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Την φιλάω πίσω και νιώθω το σκουλαρίκι στη γλώσσα της στο στόμα μου. Την σπρώχνω μέσα στο σπίτι χωρίς να διακόψω την επαφή μας και κλείνω την πόρτα πίσω μας.

Την ρίχνω στον καναπέ και της βγάζω τα ρούχα. Εκείνη μου ξεκουμπώνει το παντελόνι και σηκώνεται για να μου βγάλει και τη μπλούζα. Πριν προλάβει την ξανά πετάω στον καναπέ. Δεν χρειάζεται να χάνουμε κι άλλο χρόνο. Είμαι ήδη πέτρα και δεν μπορώ να το ελέγξω. Βγάζω το παντελόνι μου και πριν προλάβω να κάνω το οτιδήποτε μου ζητάει να πάμε στην κρεβατοκάμαρα της. Την ακολουθώ και εκείνη πέφτει στα γόνατα. Χωρίς να χάσει χρόνο τον παίρνει στο στόμα της και εγώ είμαι έτοιμος να εκραγώ. Κλείνω τα μάτια μου και το μυαλό μου πάλι ταξιδεύει αλλού και συγκεκριμένα στην Ιόλη. Φαντάζομαι εκείνη στη θέση της και απευθείας γίνομαι ακόμα πιο σκληρός. Αισθάνομαι γι' ακόμα μια φορά το σκουλαρίκι της να με χαϊδεύει. Συνήθως αυτό με ερέθιζε ακόμα περισσότερο αλλά το γεγονός πως φαντασιωνόμουν την Ιόλη ενώ εκείνη δεν είχε μου το χαλούσε στο μυαλό μου. Τη σηκώνω απ' το πάτωμα και εκείνη αρχικά παραξενεύεται, αλλά γρήγορα μπαίνει στο μυαλό μου και ανοίγει τα πόδια της. Εγώ όμως σε καμία περίπτωση δε θέλω να βλέπω το πρόσωπο της, αφού το μυαλό μου είναι σε εκείνη. Τη γυρνάω μπρούμητα και εκείνη στέκεται στα τέσσερα. Ανοίγει το συρτάρι από το κομοδίνο της και βγάζει ένα προφυλακτικό και μου το δίνει. Το φοράω χωρίς να χάσω χρόνο και της τον καρφώνω άγρια, ενώ εκείνη βογκάει δυνατά. Σκέφτομαι πως στη θέση της είναι η Ιόλη και χωρίς να το καταλάβω τελειώνω γρήγορα μέσα της.

Ανοίγω τα μάτια μου και απευθείας κλείνουν από τον ήλιο. Κάνω μια ακόμα προσπάθεια να τα ανοίξω και συνειδητοποιώ που βρίσκομαι. Πιάνω γρήγορα το κινητό μου στα χέρια και κοιτάζω την ώρα. Ευτυχώς είναι ακόμα νωρίς και δεν θα καταλήξω να πάω ξανά αργοπορημένος στο γυμναστήριο. Κοιτάζω δίπλα μου και βλέπω την Εβελίνα να κοιμάται γυμνή. Σηκώνομαι όσο πιο σιγά μπορώ για να μην την ξυπνήσω και πάω στο μπάνιο να πλυθώ. Έπειτα πάω στο σαλόνι και  αφού βάλω τα ρούχα μου βγαίνω έξω από το διαμέρισμα. Προς έκπληξη μου ακριβώς εκείνη τη στιγμή ανοίγει και η πόρτα του διαμερίσματος της Ιωάννας και μια Ιόλη ξεπροβάλει από μέσα. Κοιταζόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα και έπειτα εκείνη πάει να προχωρήσει αγνοώντας με. Μου κάνει εντύπωση που η παρουσία μου δεν την ξαφνιάζει.

«Τώρα γιατί κάνεις ότι δε με βλέπεις;»

«Βιάζομαι. Θα αργήσω στο γυμναστήριο.»

«Αν το ξέχασες και εγώ εκεί πάω. Θα σε πετάξω εγώ.»

«Δεν χρειάζεται μη σου γίνομαι και φόρτωμα.»

«Κόφτο. Στο ίδιο μέρος πάμε. Είναι ηλίθιο να μην έρθεις μαζί μου μόνο και μόνο απ' το πείσμα σου.» κοντοστέκεται για λίγο χωρίς να πει κάτι και της δίνω τη χαριστική βολή «Εκτός κι αν έχεις κάποιο λόγο που με αποφεύγεις.»

«Όχι φυσικά. Μην καθυστερούμε άλλο. Πάμε.» με προσπερνάει και κατεβαίνει τις σκάλες, ήμουν σίγουρος πως μετά από αυτό θα λύγιζε και θα δεχόταν

Την ακολουθώ και φτάνουμε μπροστά από το αμάξι μου. Το ξεκλειδώνω και της ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού. Εκείνη μπαίνει μέσα χωρίς να πει κάτι και βάζει τη ζώνη της. Μπαίνω και εγώ στο αμάξι και ξεκινάω να οδηγώ.

Την σιωπή σπάει πρώτη εκείνη πιάνοντας με εξ απροόπτου.

«Πως και από εδώ εσύ;»

«Έτυχε να επισκεφτώ μια γνωστή μου που απ' ότι φαίνεται μένει δίπλα σας.»

«Μάλιστα..» για λίγα δευτερόλεπτα μένει σιωπηλή και έπειτα συνεχίζει «Θα τυχαίνει συχνά αυτό; Όχι να ξέρω να βάζω ωτοασπίδες πριν κοιμηθώ, μπας και καταφέρνω να κλείνω μάτι γιατί απόψε ήταν αδύνατο.» με κοιτάζει με σηκωμένο το φρύδι και σταυρωμένα τα χέρια

«Έχεις δίκιο. Δε θέλω να σε πληρώνω για να σέρνεσαι στη δουλειά. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να μη βγάλει άχνα. Στο υπόσχομαι.»

«Δεν μπορώ να σε καταλάβω. Προσπαθείς να το παίξεις ώριμος και σοβαρός και μετά πας και αλλάζεις τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα λες και θέλεις να πάρεις κάποιο βραβείο σε κάποιο υποτιθέμενο παιχνίδι. Δεν σέβεσαι καθόλου τις γυναίκες.»

«Αυτές σέβονται τον εαυτό τους όταν μου ανοίγουν τα πόδια τους;»

«Εσύ ήσουν αυτός που τόσο καιρό έλεγες για μένα πως είμαι το ανώριμο κοριτσάκι και αυτές που συναναστρέφεσαι εσύ είναι οι ώριμες και σοβαρές γυναίκες. Τώρα το ρίχνεις πάνω τους;»

«Άραξε. Δεν ρίχνω τίποτα σε κανένα. Το θέλω όσο και αυτές. Είναι απλά ένα πήδημα. Τίποτα περισσότερο.»

«Αν είχα κάποια αμφιβολία για το αν είσαι τελείως κάφρος πλέον είμαι απόλυτα σίγουρη. Είσαι ακριβώς ο τύπος άντρα που σιχαίνομαι.» μου λέει με ύφος και τα παίρνω, σταματάω στην άκρη του δρόμου το αυτοκίνητο και της απαντάω

«Και γιατί το λες αυτό;»

«Γιατί μόνο ένας κάφρος θα το έλεγε αυτό.» μου λέει φανερά εκνευρισμένη με το όλο σκηνικό

Τα λόγια της μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι αλλά μένω ανέκφραστος παρατηρώντας την. Εκείνη με κοιτάζει ταραγμένη και σουφρώνει τα χείλια της. Για λίγα δευτερόλεπτα υπάρχει σιωπή και προτού να το καταλάβω το μυαλό μου θολώνει και κάνω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό. Την αρπάζω από το κεφάλι και αρχίζω να τη φιλάω. Νιώθω τα χείλια της υγρά και ζουμερά και τρελαίνομαι ακόμα περισσότερο. Εκείνη ξαφνιάζεται και σε μία προσπάθεια να μου πει κάτι ανοίγει το στόμα της μάταια καταφέρνοντας μόνο να ακουστούν μερικά φωνήεντα. Ασυναίσθητα εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία και εισχωρώ τη γλώσσα μου μέσα στο στόμα της. Διστάζει αλλά τελικά υποκύπτει και με φιλάει πίσω με το ίδιο πάθος. Πιάνω το πρόσωπο της στις παλάμες μου κάνοντας το φιλί μας να βαθύνει ακόμα περισσότερο. Ακούω την καρδιά της να χτυπά δυνατά μέσα από το στήθος της σα να θέλει να βγει απ' το σώμα της. Το φιλί μας κρατάει για αρκετά δευτερόλεπτα που στο μυαλό μου μοιάζουν με αιώνες. Δε θέλω να ξεκολλήσω από πάνω της αλλά πρέπει. Το είχα φανταστεί πολλές φορές στο μυαλό μου να τη φιλάω και να της κάνω και ακόμα χειρότερα· κι όμως τόσο υπέροχο δεν το περίμενα. Όσο και να μου άρεσε όμως ήξερα ότι ήταν λάθος και μία παρορμητικότητα της στιγμής. Έπρεπε να επιβάλω άμεσα σε τάξη το σώμα μου και για το μυαλό μου βλέπουμε.

Σταματάω να την αγγίζω και απομακρύνομαι από πάνω της. Η Ιόλη με κοιτάζει μπερδεμένη σα να μην έχει συνειδητοποιήσει πλήρως το τι έχει γίνει.

«Δε ξέρω τι με έπιασε.»

Ξεστομίζω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό, βάζω μπρος στα γρήγορα το αυτοκίνητο και οδηγώ προς το γυμναστήριο. Όσο διαρκεί η υπόλοιπη διαδρομή επικροτεί μία αμήχανη σιγή• ευτυχώς σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε εκεί. Εκείνη βγαίνει απ' το αυτοκίνητο χωρίς να πει λέξη και αφήνει την πόρτα να κλείσει με δύναμη πίσω της. Κατευθύνεται με γρήγορα βήματα προς το γυμναστήριο και μπαίνει μέσα χωρίς να μου ρίξει το οποιοδήποτε βλέμμα. Εγώ μένω μαλάκας στο αυτοκίνητο να παίζω ξανά και ξανά το όλο σκηνικό στο μυαλό μου μπας και το χωνέψω..

------------------------------------------------

Εεεεπ! Σας έλειψα; Το ξέρω πως είχαμε αρκετό καιρό να τα πούμε και δε σας είχα συνηθίσει έτσι. Η αλήθεια είναι ότι λίγο οι υποχρεώσεις τις καθημερινότητας, λίγο ένα writer's block που έπαθα συνέβαλαν σε αυτό το μεγάλο μου διάλειμμα απ' την εφαρμογή. Όπως και να 'χει επέστρεψα με νέο κεφάλαιο και όπως σας είχα υποσχθεί γεμάτο εξελίξεις!!! Το περιμέναμε πολύ αυτό το πρώτο φιλί αλλά ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ έγινε! Βέβαια όχι ακριβώς όπως θα το θέλαμε να καταλήξει αλλά έστω έγινε. Δεν ξέρω τι επικρατεί στο κεφάλι του Αχιλλέα αλλά σίγουρα θα γίνεται ένας μικρός χαμούλης.
Δεν είχαμε πολύ μεγάλο κεφάλαιο, αλλά προτίμησα να το κόψω εδώ και να το ανεβάσω παρά να το καθυστερήσω κι' άλλο. Βέβαια δεσμεύομαι πως το επόμενο θα είναι μεγαλύτερο. Ελπίζω να σας άρεσε όσο και σε εμένα. Μην ξεχνάτε αστεράκι και σχόλιο. Περιμένω τα ξεκαρδιστικά και πικάντικα σχόλια σας που τόσο μου έχουν λείψει!!!!!