Ένα αρκετά μεγάλο και περιγραφικό γράμμα σε έναν παλιό έρωτα...
Μία ωραία ιστορία που ελπίζω να απολαύσετε!

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Ο ήλιος χάθηκε πίσω από το βουνό • άλλος ένας που χάθηκε

Και ξεθώριασε αυτό το δειλινό • άλλο ένα

Και έφτασε αυτή η νύχτα • άλλη μία που πάγωσε

Και γέμισε κι αυτό το φεγγάρι • άλλος ένας μήνας πέρασε

Και πέρασαν τρεις μήνες • μία τριλογία ποιημάτων

Και έγιναν τρία χρόνια • τρικυμία αισθημάτων

Και έγιναν χίλιες νύχτες που δεν κοιμήθηκες κοντά μου

Και έγιναν χίλια κι ένα τα πρωινά που δεν ξύπνησα αγκαλιά σου

Κι ήρθαν περισσότερα χελιδόνια αυτό το χρόνο στη φωλιά τους

Φέτος μαζί με την αυγή έφεραν και τα μικρά τους

Και ναι αυτή η φωλιά που είχαν φτιάξει τότε έξω από το παράθυρο σου

Και τα λάτρευες• το ξέρω
κι ας μου έλεγες ότι ο πίνακας αυτός δεν ήταν δικός σου

Και ναι ο χειμώνας πέρασε - αλλά αυτό φαντάζομαι το ξέρεις

Άραγε που να 'σαι και τι καιρό να έχει;

Ούτε τα πράγματα σου δεν πήρες • μου τα άφησες εδώ, ενθύμιο

Μήπως είσαι κάπου και κρυώνεις;

Αχ να 'ξερα να σου έστελνα το παλτό σου το μαύρο

ή το πουλόβερ σου το μπλε μαζί με εκείνο το κουτί το τσίγκινο!

Ναι, αυτό που είχες φτιάξει!

Και ούτε ξέρω πως το είχες καταφέρει αυτό

Και είχες ζωγραφίσει πάνω με τόση αγάπη την αγάπη,

Τον έρωτα, σαν Έλληνα Θεό

Και τόση ώρα κάθομαι και χαζεύω το ταβάνι

Εγώ δεν μπορώ να ζωγραφίσω όπως εσύ •
δεν μπορώ να σε ζωγραφίσω

Στο χαρτί, γιατί στο μυαλό μου συνέχεια απεικονίζω τη μορφή σου

Φωτογραφίες δεν έχω πια• τις έσβησες όλες

Και έμειναν μόνο οι αναμνήσεις που με εγκαταλείπουν ώρες ώρες

Και να δεις που πέρυσι το φθινόπωρο έπιασε μια βροχή και πλημμύρισε ο κήπος

Και δεν ξέρω πως έγινε αλλά χάθηκε και ο σκύλος

Και για άλλη μία φορά έμεινα μόνη μου• πιο μόνη από ποτέ η αλήθεια

Να μπαίνει νερό μες στις γαλότσες μου και ο αέρας να κατασπαράζει τη θύρα

Και μια άλλη φορά έχασα τα κλειδιά μου•
ένα βράδυ που γυρνούσα κουρασμένη από τη δουλειά μου

Βασικά δεν τα έχασα μου τα είχαν κλέψει και τότε το κατάλαβα

Και πέρασα το βράδυ στης Γιώτας
γιατί δεν είχα κουράγιο να σπάσω την πόρτα
ούτε να φωνάξω κλειδαρά

Και μάντεψε μπήκαν σπίτι μου οι άτιμοι, λες και θα έβρισκαν κάτι να κλάψουν

Και μου πήραν μόνο την τηλεόραση

Δεν είχα φαίνεται κάτι άλλο να τους προσφέρω

Από τότε δεν εχω πάρει καινούρια •

Δεν με νοιάζει •

Δεν θέλω τι γίνεται στον κόσμο να ξέρω

Ούτε να χάνομαι σε αισθηματικές ταινίες
και κομεντί και δράματα γιατί εγώ μόνο υποφέρω...

Δεν θα πάρω καινούργια.

Και είδα πάλι τις προάλλες τον Μίλτο - ναι αυτόν τον Μίλτο, τον φίλο σου-

Είχε αλλάξει λίγο, είχε ωριμάσει - μεταξύ μας, προσπαθούσε -

Και δεν κατάφερα να κρατηθώ και να μην τον ρωτήσω τι κάνεις
αλλά δεν μου είπε

Είπε δεν έχετε επαφή - αλλά λέει ψέματα το ξέρω

Δεν θέλεις να μου μιλήσεις, να με δεις, να με ακούσεις το κατάλαβα

Κι εγώ δεν το θέλω, το χρειάζομαι •

Έχεις δίκιο ας αφήσουμε τα δράματα, είμαστε μεγάλοι γι' αυτά τώρα πια

Απλά ίσως για μένα είναι πιο δύσκολο •
είναι δα τόσο κακό που θέλω να σε έχω κοντά;

Α ξέχασα • πέρσι το καλοκαίρι πήγα στην Πάρο

Δεν ξέρω ίσως ήλπιζα πως θα είσαι εκεί

Μην φανταστείς με κανέναν άλλον μόνη μου - με ποιον θα μπορούσα άλλωστε;

Μου άρεσε αυτή η σιωπή

Καθόμουνα πλάι στο κύμα όλη μέρα

Μέχρι να δύσει ο ήλιος και να μην βλέπω πια

Βλέπεις έγραφα εκείνο το βιβλίο που θέλω χρόνια να γράψω

Δεν το τελείωσα όμως, ίσως του χρόνου•
ίσως την επόμενη φορά

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου πλέον • για να ξέρεις να μην με λες υπναρού •

Κάθομαι στο μπαλκόνι και χαζεύω το πάρκο απέναντι,
τα δέντρα και τον γαλάζιο ουρανό

Φτιάξανε πάρκο απέναντι, λίγο μετά από όταν έφυγες,

Και πάνε τα ζευγαράκια και κάθονται κι άλλες οικογένειες με παιδιά,

εγώ δεν έχω πάει

Νομίζω μια μπάλα έπεσε στο κατώφλι μου

Αχ κάθε φορά που περνάω αυτό το κατώφλι θυμάμαι...δεν πειράζει

Έρχεται να την πάρει ένα παιδάκι και του χαμογελάω

Την παίρνει και για να φύγει πηδάει πάλι τον φράχτη

Ακουμπάω στο περβάζι τώρα που είναι αδικαιολόγητα κρύο και πίνω μία σοκολάτα

Ναι το ξέρω ότι δεν πρέπει αλλά τι να κάνω προσπαθώ να κόψω τον καφέ

Πολλά νεύρα, πολλές ενοχές - δεν μου κάνει καλό

Και σε αφήνω τώρα γιατί θα πάω να ποτίσω τις τριανταφυλλιές

Η κόκκινη, που είχες φυτέψει δίπλα στη γαρδένια,
άνθισε και έγινε ολόκληρος θάμνος

Γεμίζει κάθε άνοιξη ο κήπος μας λουλούδια και αρώματα

Αλλά και η λευκή, αυτή που είχα ήδη όταν με γνώρισες,

Έχει κάνει μπουμπούκια • θα ανθίσει όπου να 'ναι κι αυτή...

Κάθε ένα από αυτά μου θυμίζει αυτό το πρώτο τριαντάφυλλο που μου 'χες δώσει

Τέλος πάντων θα βάλω τελεία εδώ γιατί μπορώ να σου μιλάω με τις ώρες

Έχω τόσα ακόμα που θέλω να σου πω

Ίσως κάποια άλλη φορά να τα ακούσεις και τα υπόλοιπα

Για το παρόν όμως φεύγω, κατεβαίνω κάτω γιατί με φωνάζει η παρέα μου

Θα μαραθούν τα γλυκά μου και δεν θα αντέξω να χάσω κι αυτά

Ωραία σταματάω εδώ....

Τα λέμε!

Για τώρα

Αντίο!