Η βροχή ήταν κάτι παραπάνω από σφοδρή.Η πρόσκρουσή της πάνω σε πόρτες,παράθυρα και στέγες σε συνδυασμό με τον δυνατό αέρα που φυσούσε παρήγαγαν έναν εκκωφαντικό ήχο.Η Φλόρα Μέιν ξεφύλλιζε την εφημερίδα"The Manchester Guardian"που είχε ξεχάσει πριν λίγη ώρα ένας δύσκολος"πελάτης"της.H εφημερίδα δεν παρουσίαζε κάποιο ενδιαφέρον κι έτσι δεν ασχολήθηκε άλλο μαζί της.Το απότομο άνοιγμα του παραθυρόφυλλου που είχε παραδοθεί στις "ορέξεις"του ανέμου την ανάγκασε να σηκωθεί από το κρεβάτι,στο οποίο είχε βολευτεί.

"Που να σε πάρει και να σε σηκώσει!Όσες φορές και να σε επιδιορθώνω χαμπάρι δεν παίρνεις εσύ,έτσι;"

Χρεώνοντας όλο το φταίξιμο στο παραθυρόφυλλο κι αφού κατάφερε να το κλείσει επέστρεψε στο κρεβάτι όπου ανακάλυψε ότι έλειπε η εφημερίδα .Ο αέρας την είχε μεταφέρει ως την πόρτα με μεγάλη προφανώς ευκολία.Εδώ ταρακουνούσε τα χονδρά κλαδιά του "καραφλού"δέντρου στην πίσω αυλή του σπιτιού,ένα "ταπεινό"χαρτί θα τον δυσκόλευε;Η Φλόρα σηκώθηκε με σκοπό να σηκώσει την ορθάνοιχτη πλέον εφημερίδα από το πάτωμα και να την πετάξει στα σκουπίδια.Αυτό ωστόσο δεν έγινε ποτέ.Τα μάτια της "ερέθισε"η φωτογραφία στο κάτω μέρος της τρίτης σελίδας.Το πρόσωπο της φωτογραφίας ήταν μια γνώριμη σε εκείνη φυσιογνωμία,σίγουρα είχε δει αυτόν τον άνδρα κάπου πρόσφατα.Δεν της πήρε πολύ χρόνο για να θυμηθεί.Ήταν εκείνος ο λόρδος που την λοξοκοιτούσε στο τραπέζι κάθε φορά που ο Άλεξ τοποθετούσε κι άλλο ψωμάκι δίπλα από το πιάτο της.Όλα επάνω του ήταν παγερά,από τα μάτια του μέχρι και τον τρόπο που εκφραζόταν.Aλλά τι μπορεί να έγραφε η εφημερίδα γι'αυτόν;Η Φλόρα διάβασε φωναχτά: 

"Στυγερή δολοφονία του λόρδου Άρθουρ Τόμσον(65 Χρόνων).Το κατακρεουργημένο σώμα του άτυχου άνδρα βρέθηκε στο μπροστινό μέρος της άμαξας που συνήθιζε να χρησιμοποιεί στις κοντινές μετακινήσεις του.Αξιοσημείωτο είναι δε ότι τα δύο άλογα της άμαξας βρέθηκαν επίσης νεκρά.Ο θάνατός τους οφείλεται σε πυροβολισμό στο κεφάλι.Ερωτηματικά υπάρχουν σχετικά με την ταυτότητα των δραστών ,υπολογίζεται ότι είναι πάνω από δύο,καθώς για το κίνητρο της αποτρόπαιας αυτής ενέργειας". 

Η Φλόρα έπεσε από τα σύννεφα.Το φονικό είχε γίνει σίγουρα κατά την διάρκεια που βρισκόταν ακόμη στο σπίτι του δούκα,του πατέρα του Άλεξ.Έστυβε το μυαλό της να αναπαράγει εικόνες που ενδεχομένως είχε αποθηκεύσει η μνήμη προσπαθώντας ταυτοχρόνως να απομονώσει κάποιες αφηρημένες σκέψεις που είχαν παραπλανητικό ρόλο ύπαρξης. 

"Κάποια στιγμή η μητέρα του Άλεξ είπε:Μα πού χάθηκε ο λόρδος Άρθουρ Τόμσον;"μονολόγησε.

 Μη μπορώντας πια να κοιμηθεί από την αναστάτωση που της είχε προκαλέσει η είδηση έβγαλε από το συρτάρι του χαμηλού φθαρμένου επίπλου που χρησιμοποιούσε περισσότερο ως μικρό αποθηκευτικό χώρο,μια πήλινη πίπα κι ένα τενεκεδένιο κουτάκι μέσα στο οποίο φύλαγε τον καπνό.Της τα είχε κάνει δώρο ένας γέρος αριστοκράτης που δεν είχε άλλο τρόπο να την πληρώσει για τις "υπηρεσίες"της.Έκτοτε κάπνιζε αραιά και που,συνήθως όταν αισθανόταν πιεσμένη ή προβληματισμένη.

 "Φλόρα βάλτα όλα στην σειρά κορίτσι μου"είπε μετά την πρώτη ρουφηξιά.

 Ο μακαρίτης είχε αποχωρίσει απ'το τραπέζι πριν σερβιριστεί το κέικ με την βελούδινη υφή.Μάλλον αναγκάστηκε να φύγει αφού από όσο θυμόταν ο νεαρός που ήταν υπεύθυνος για την ανανέωση τον ποτών του ψιθύρισε κάτι στ'αυτί.Η όψη της ιερόδουλης φωτίστηκε,όταν η μια εικόνα διαδεχόταν η μια την άλλη.Επειδή λοιπόν την είχε προσβάλει ο τρόπος που την κοιτούσε στο δείπνο,άρχισε να τον παρατηρεί κι εκείνη,όσο βέβαια πιο διακριτικά γινόταν.Δεν ήθελε να δημιουργηθεί κάποιο επεισόδιο εξαιτίας της και να φέρει σε δύσκολη θέση τον Άλεξ.Ο νεαρός ίσως και να του είχε μεταφέρει κάποιο μήνυμα που αφορούσε "γυναικοδουλειά",αφού το πονηρό σχεδόν λάγνο γελάκι του νεκρού αυτό μαρτυρούσε.Τον είχε δει να κινείται γοργά προς την εξώπορτα την οποία και άνοιξε με δυσκολία.Δεν τον είδε ξανά,δεν αντιλήφθηκε πάλι την επιστροφή του.Εκείνη πάλι η εντυπωσιακή γυναίκα,η λαίδη Αν,εμφανίστηκε δύο ώρες περίπου μετά την αποχώρηση του λόρδου. 

"Ανοησίες Φλόρα,σύνελθε καημένη!"μουρμούρισε.Δεν υπήρχε καμία περίπτωση η λαίδη με το πράσινο φόρεμα να είχε κάποια ανάμιξη σ'αυτό το μακελειό."Κι ο μικρός κόκκινος λεκές στο μανίκι;"ρώτησε τον εαυτό της,που δεν της απάντησε ποτέ.

 "Κινήθηκες λίγο ερασιτεχνικά κορίτσι μου".

 Η λαίδη Αν τα είχε βάλει ανοιχτά με την βιασύνη και την επιπολαιότητά της.Μα ήταν ποτέ δυνατόν να μην αλλάξει ρούχα όταν πήγε στο σπίτι του θείου της του δούκα;Εντάξει είχε καλύψει το φουστάνι με το ειδικό πανωφόρι που είχε ζητήσει απ΄την έμπιστη μοδίστρα της να ράψει κι ό,τι αίμα ήταν να την πιτσιλίσει κατέληξε πάνω στην επιφάνειά του κι εν μέρει στις παλάμες και το πρόσωπό της,αλλά εκείνο το φτωχοκόριτσο ή μάλλον εκείνη η πόρνη είχε εντοπίσει αυτό το μικρό ίχνος αίματος στο μανίκι.Κι αν την υποπτευόταν αργότερα όταν το θέμα θα έπαιρνε διαστάσεις;

 "Τέρμα,έληξε!Ό,τι έγινε έγινε.Όλα θα πάνε καλά"καθησύχασε τον εαυτό της.Αν προέκυπτε και δεύτερος"υποψήφιος"θα ήταν πιο προσεκτική.Ίσως και να επέλεγε άλλον τρόπο εκτέλεσης.