Τι είχε στο μυαλό του; Πώς ξεκίνησε να μπει εδώ μέσα, χωρίς να έχει σκεφτεί έναν τρόπο διαφυγής; Χωρίς να έχει ενημερώσει κάποιον για το τι πρόκειται να κάνει; Να έχει δημιουργήσει μια δικλείδα ασφαλείας; Πριν λίγες ώρες δεν είχε ιδέα τι γινόταν εδώ μέσα. Ερχόταν μόνο με κάποιες εικόνες που είχε από τις προβολές στο μυαλό της Έμμα και μια αίσθηση ότι κάτι συμβαίνει εδώ, κάτι ύποπτο που είχε τρομοκρατήσει την Έμμα τόσο πολύ ώστε να το θάψει στο υποσυνείδητό της. Η λαχτάρα του να καταλάβει τι έχει συμβεί στο κορίτσι, τον έκανε παρορμητικό και τώρα βρισκόταν εγκλωβισμένος σε ένα χώρο που δεν είχε τρόπο να φύγει και έναν κλοιό από άνδρες με μαύρες μάσκες που τον πλησίαζαν όλο και πιο απειλητικά. Όταν θα έφτανε κάποιος δίπλα του να του ζητήσει τον αριθμό που αντιπροσώπευε τη δική του διαστροφή, δεν θα είχε τίποτα να πει και τότε θα αποκαλυπτόταν αμέσως ότι ήταν εισβολέας.

Προχώρησε πίσω προς το χώρο που βρισκόταν το τραπέζι με το τεράστιο παγωμένο γλυπτό. Κοίταξε στην αίθουσα μπροστά του. Είχαν μείνει πέντε άτομα ακόμα, που περίμεναν τους άνδρες με τα μαύρα να επιστρέψουν και να τους συνοδεύσουν στον ιδιαίτερο χώρο τους. Και οι πέντε κοιτούσαν προς τις πέτρινες καμάρες, περιμένοντας με λαχτάρα να έρθει η σειρά τους να τους μεταφέρουν. Δεν είχε πολύ χρόνο, με μια γρήγορη κίνηση, προσπαθώντας να μην κάνει τον παραμικρό θόρυβο, έσκυψε και χώθηκε κάτω από το μεγάλο τραπέζι. Μαζεύτηκε σε μια γωνιά και τράβηξε τον κόκκινο μανδύα κάνοντάς τον ένα κουβάρι στην αγκαλιά του, από φόβο μην εξέχει και φανεί κάτω από το τραπέζι. Το μακρύ λευκό τραπεζομάντηλο που ήταν στρωμένο πάνω στο τραπέζι, έπεφτε πλούσιο στα πλάγια μέχρι το πάτωμα. Θεωρητικά δεν θα γινόταν αντιληπτή η παρουσία του, εκτός και αν κάποιος ανασήκωνε το λευκό ύφασμα. Έμεινε εκεί κρατώντας την ανάσα του και παρακολουθώντας τις ακαθόριστες σκιές που διαγράφονταν μέσα από τις μικροσκοπικές τρυπίτσες της ύφανσης του τραπεζομάντηλου.

Είδε τους άνδρες με τα μαύρα να επιστρέφουν και να παίρνουν τους τελευταίους πέντε εναπομείναντες, για να τους συνοδεύσουν στον ιδιαίτερο προσωπικό τους χώρο και η αίθουσα άδειασε. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε, τόσο έντονη που ο Ντάνιελ άκουγε τον ήχο της ανάσας του και ένιωθε τους χτύπους της καρδιάς του. Έμεινε ένα κουβάρι μαζεμένο, ένα αγρίμι κρυμμένο σε μια γωνιά κάτω από το τραπέζι, προσπαθώντας να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του.

Τι κάνουμε τώρα; Ίσως να περιμένω εδώ σιωπηλά κρυμμένος, να τελειώσει ότι γίνεται εδώ μέσα και να ξαναβγούν όλοι έξω. Κάποια στιγμή θα πρέπει να φύγουν με τον ίδιο τρόπο που μπήκανε. Με τον ίδιο τρόπο που μπήκα κι εγώ. Να χωθώ μέσα στο μπούγιο και να βγω έξω, χωρίς να με αντιληφθεί κανείς.

Μια πνιχτή στριγκλιά που ακούστηκε κάπου από το βάθος της σπηλιάς, τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Σύντομα ακολούθησε κι άλλη, κι άλλη. Κραυγές και βογγητά άρχισαν να ακούγονται από το βάθος της αίθουσας. Ο ήχος μεταφερόταν και διαχεόταν περίεργα στον κλειστό πέτρινο χώρο, δημιουργώντας μια αποπνικτική ατμόσφαιρα με έντονη οσμή τρόμου. Ο Ντάνιελ ένιωσε τον χώρο να τον κυριεύει, να τον πνίγει. Ασυναίσθητα πίεσε τις παλάμες του δυνατά πάνω στα αυτιά του, προσπαθώντας να κρατήσει μακριά τον φοβερό ήχο, που έκρυβε πόνο, τρόμο και απόγνωση. Προσπάθησε να λοξοδρομήσει τις σκέψεις του για να απασχολήσει το μυαλό του. Στο νου του ήρθαν διαλέξεις από το πανεπιστήμιο. Άπειρες μελέτες για την χρήση βίας και το τι μπορεί να προκαλέσει στα θύματα που τους ασκείται. Ανακάλεσε και απαρίθμησε τα είδη βίας μέσα στο μυαλό του, έτσι όπως τα είχε διδαχτεί. Η φυσική βία που προκαλεί πόνο, τραυματισμό και σωματικές βλάβες. Η σεξουαλική βία, που είναι οποιαδήποτε μορφή σεξουαλικής πράξης που δεν γίνεται με κοινή συναίνεση. Η ψυχολογική βία που προκαλεί ψυχολογική ζημιά στο θύμα και τέλος η οικονομική βία. Όπως είχε πει πριν χρόνια και ο Μαχάτμα Γκάντι, "η φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας". Όμως αυτό που συνέβαινε εδώ μέσα ξεπερνούσε κάθε μελέτη, κάθε φαντασία! Όλες οι μορφές βίας μαζί! Και μάλιστα ως απόλαυση! Σεξ άρρηκτα συνδεδεμένο με βία, βίαιη άσκηση εξουσίας, ψυχολογική βία σε αδύναμα θύματα, σε μικρά και νέα παιδιά και ποιος ξέρει σε τι άλλο είχαν... "παραγγείλει" για να χορτάσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους αυτά τα τέρατα εκεί μέσα. Τέρατα με σκοτεινά ένστικτα που στο ασυνείδητό τους, το σεξ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη βία και τη βίαιη άσκηση εξουσίας. Πώς βγαίνει αλώβητος κάποιος μετά από αυτό; Οι συνέπειες μίας ήπιας μορφής βίας, προκαλούν στο θύμα στην πιο ελαφριά περίπτωση, αίσθημα ντροπής, νευρικότητα και άγχος, φόβο, κατάθλιψη, βίαια ξεσπάσματα. Κάτι τέτοιο όμως πώς το χειρίζεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος; Κλειδώνοντας; Αυτό συνέβη στην Έμμα;

Μια σιλουέτα που πλησίαζε το τραπέζι, τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Την παρακολούθησε μέχρι που αυτή έφτασε ακριβώς μπροστά στο σημείο που κρυβόταν ο Ντάνιελ. Κρατώντας την ανάσα του κοίταξε στο μικρό κενό που άφηνε το τραπεζομάντηλο, ελάχιστα εκατοστά πριν ακουμπήσει στο πάτωμα. Αυτό που αντίκρισε, έκανε το στομάχι του να αναπηδήσει. Ξεροκατάπιε. Ένα ζευγάρι ξυπόλητα πόδια βουτηγμένα σε αίμα σταμάτησαν ακριβώς μπροστά του. Άκουσε ήχο από μετακίνηση αντικειμένων πάνω στο τραπέζι. Ο άνθρωπος που στεκόταν μπροστά του, επέλεξε κάτι από το τραπέζι και μετά άκουσε τον ήχο από κάποιο υγρό που έπινε με μεγάλη λαχτάρα. Γύρισε και έφυγε προς το βάθος της αίθουσας, αφήνοντας ξεθωριασμένα ίχνη αίματος στο πέτρινο έδαφος.

Ακολούθησαν κάποια λεπτά, ή και ώρες απόλυτης ησυχίας, που διακόπτονταν από κάποια πνιχτή κραυγή, από κάποιο εξασθενημένο ουρλιαχτό. Ο Ντάνιελ δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα πόσος χρόνος είχε περάσει, γιατί ο χρόνος είχε χάσει το νόημά του μέσα στη νοσηρή αυτή κάμαρα. Έμοιαζε να διαστέλλεται, να καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του.

Είδε κάποιους από τους άνδρες με τα μαύρα να πλησιάζουν στο τραπέζι και άκουσε να ψιθυρίζουν μεταξύ τους.

-Ο τύπος στο δώδεκα πολύ αγριεμένος μας ήρθε.

-Ναι ρε συ, έτσι όπως πάει δεν θα βγάλει τη βραδιά.

-Χαχαχα, θα γκρινιάζει πάλι ο Μεγάλος Μάγιστρος ότι δεν έκαναν καλή επιλογή από το ίδρυμα.

-Ναι, το ίδρυμα του φταίει. Αυτοί είναι λυσσασμένοι εκεί μέσα.

-Σώπα, τρελάθηκες; Να μας πάρει κανένα αυτί να σχολιάζουμε...

Από το βάθος ακούστηκε μια αναστάτωση που έκανε τους άνδρες να διακόψουν την συζήτησή τους. Φωνές και κλάματα ενός μικρού παιδιού. Ποδοβολητά. Μέσα από τις συγκεχυμένες σιλουέτες που διαγράφονταν μέσα από την ύφανση, ο Ντάνιελ διέκρινε ένα μικρό παιδί να τρέχει προς το μέρος τους και να γαντζώνεται σφιχτά στα πόδια ενός από τους άνδρες με τα μαύρα, που στέκονταν μπροστά στο τραπέζι.

-Για πού το έβαλες μικρή μου; Ακούστηκε μια φωνή από το βάθος. Η σιλουέτα που εμφανίστηκε, έδειχνε να είναι γυμνή, χωρίς μανδύα, αλλά φορώντας μια μεγάλη επιβλητική μάσκα, που ο Ντάνιελ δεν μπορούσε να διακρίνει ξεκάθαρα τι απεικόνιζε μέσα από το ύφασμα. Κάτι σαν κεφάλι ζώου με μεγάλα κέρατα. Ενοιωσε το κεφάλι του να μυρμηγκιάζει καθώς η όλη σκηνή του θύμισε την εικόνα του γυμνού άνδρα με κεφάλι ταύρου, από τις προβολές στο μυαλό της Έμμα. Κοίταξε καλύτερα με γουρλωμένα μάτια. Το κοριτσάκι σφιχταγκαλιασμένο γύρω από τα πόδια του άνδρα μπροστά του, ούρλιαζε παρακαλώντας για βοήθεια.

-Να, αυτά δεν μπορώ... ακούστηκε η φωνή του άνδρα με τα μαύρα. Ο Ντάνιελ είδε τις νευρικές κινήσεις του, να προσπαθεί να ξεμπλέξει και να σπρώξει το παιδί από πάνω του. Έσκυψε, ακουμπώντας το μάγουλό του στο κρύο δάπεδο, για να δει καλύτερα. Ο γυμνός άνδρας με κεφάλι ζώου πλησίασε, βούτηξε το παιδί από τα πόδια και άρχισε να το σέρνει στο έδαφος. Το παιδάκι τεντώνοντας τα χέρια του και προσπαθώντας να γαντζωθεί από κάπου, κοίταξε κάτω από το τραπέζι και η ματιά του ενώθηκε με του Ντάνιελ. Αφανισμένα μάτια που εκλιπαρούσαν για βοήθεια, τον κοίταξαν με απόγνωση.

-Βοηθείστε με, σας παρακαλώ... άρχισε να φωνάζει με τα χεράκια του τεντωμένα, ενώ ο γυμνός άνδρας το έσερνε στο πάτωμα και το απομάκρυνε βίαια. Για μερικά δευτερόλεπτα ακόμα, ακούγονταν κάποιες κραυγές και μετά ξανά απόλυτη ησυχία. Μια ησυχία εκκωφαντική που σε χτυπάει στα μηνίγγια.

Ένα χέρι έπιασε την άκρη του τραπεζομάντηλου και το σήκωσε ψηλά. Τρεις μαύρες μάσκες σιωπηλές και ανέκφραστες έμειναν ακίνητες να τον παρατηρούν.

-ΕΧΟΥΜΕ ΚΩΔΙΚΑ 31! ΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΓΙΣΤΡΟ... άκουσε κάποιον να φωνάζει, ενώ δυνατά χέρια τον βούτηξαν από τους ώμους και τον μανδύα και τον τράβηξαν έξω από την κρυψώνα του. Προσπάθησε να αντισταθεί. Πάλεψε να ξεφύγει.

-Βαστάτε τον γερά, γρύλισε ένας από τους άνδρες, ενώ είδε έναν άλλον να πλησιάζει με ορμή κατά πάνω του, βαστώντας μια σύριγγα στο χέρι του, που την έχωσε με δύναμη στο λαιμό του. Ένιωσε ένα έντονο τσίμπημα που συνοδεύτηκε από δυνατό κάψιμο, λες και η βελόνα που τρύπησε το δέρμα του ήταν πυρακτωμένη. Πάσχισε να αντισταθεί στα χέρια που τον βαστάγανε σφιχτά, αλλά δεν τα κατάφερε για πολύ. Ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Οι εικόνες άρχισαν να αλλοιώνονται γύρω του, η όρασή του θόλωσε, οι φωνές γύρω του άρχισαν να σβήνουν και ύστερα... σκοτάδι.
.

Το κεφάλι του πονάει αφόρητα. Προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια του και να κοιτάξει γύρω του. Όλα είναι γκρίζα και θολά. Κάνει προσπάθεια να κουνηθεί, αλλά κάτι τον κρατάει ακινητοποιημένο, σε μια πολύ άβολη στάση. Τα χέρια του είναι δεμένα και τεντωμένα πίσω από την πλάτη του. Είναι καθισμένος στο κρύο πάτωμα και είναι γερμένος μπροστά. Νιώθει τους ώμους του που κρατάνε όλο το βάρος του, να πονάνε αφόρητα. Κάνει μια προσπάθεια να ανασηκωθεί και να εστιάσει για να καταλάβει πού βρίσκεται. Συνειδητοποιεί ότι δεν φοράει πια τον μανδύα του ούτε τη λευκή μάσκα. Στέκεται εκεί δεμένος σε έναν χοντρό μεταλλικό κρίκο καρφωμένο πάνω στο βράχο, τελείως εκτεθειμένος και ευάλωτος. 

Μια πόρτα ανοίγει στο βάθος και δύο σιλουέτες μπαίνουν στο χώρο σέρνοντας κάτι βαρύ, που το πετάνε πάνω σε ένα σωρό. Χωρίς να δώσουν καμιά σημασία στον Ντάνιελ που στεκόταν δεμένος στην άκρη της κάμαρας, γυρίζουν και φεύγουν κλείνοντας την πόρτα πίσω τους.

Ανακάθεται γονατιστός και κοιτάζει το χώρο γύρω του. Γκρίζος βράχος καλύπτει τα πάντα γύρω του. Βρίσκεται ακόμα μέσα στο ορυχείο λοιπόν. Η όρασή του συνεχίζει να είναι θολή και η αίθουσα αρκετά σκοτεινή, αλλά σιγά σιγά η όρασή του προσαρμόζεται. Κοιτάζει στο σημείο που οι δύο άντρες πέταξαν κάτι πάνω σε ένα σωρό και συνειδητοποιεί με φρίκη ότι ο σωρός είναι μια στοίβα από ανθρώπινα σώματα. Δεν μπορεί να διακρίνει λεπτομέρειες αλλά είναι σίγουρα ανθρώπινα κορμιά.

Η πόρτα στο βάθος ξανανοίγει και βλέπει να μπαίνουν στην κάμαρα δύο, ή μάλλον τρία άτομα. Κάποιος πλησιάζει με αργά βήματα και στέκεται μπροστά του. Ο Ντάνιελ ανασηκώνει τα  μάτια του στη θεόρατη σιλουέτα που έχει σκύψει και τον παρατηρεί με προσοχή. Θολή και αλλοιωμένη, διαγράφεται μπροστά του η τεράστια εντυπωσιακή μάσκα του Μεγάλου Μάγιστρου. 

-Ποιος είσαι; Πώς κατάφερες να εισχωρήσεις ανάμεσά μας; Πώς έμαθες για το τάγμα του Μαύρου Φεγγαριού;

Ο Ντάνιελ έμεινε αμίλητος κοιτάζοντας τον ανακριτή του χωρίς να αποκρίνεται.

Ένας άνδρας ντυμένος στα μαύρα, πλησιάζει και του ρίχνει μια δυνατή γροθιά στο σαγόνι κάνοντας το κεφάλι του να τρανταχτεί. Ο πόνος αφόρητος! Στο σημείο που έφαγε την γροθιά, αλλά και σε όλο το κεφάλι του, που το νιώθει να βουίζει και να πάλλεται, λες και είναι έτοιμο να εκραγεί.

-Είσαι σε πολύ δύσκολη θέση για να το παίζεις γενναίος. Μίλα, αλλιώς θα σε βρει μεγάλο κακό. Ξεκίνα από το ποιος είσαι, του λέει με επιτακτικό τρόπο ο Μεγάλος Μάγιστρος.

-ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΓΙΣΤΡΟ, του φωνάζει ο άλλος άνδρας με τα μαύρα και του ρίχνει κι αυτός μια γερή γροθιά στο πρόσωπο. Αυτή τη φορά πιο ψηλά από τον προηγούμενο, με στόχο το στόμα και τη μύτη.

Ο Ντάνιελ έκλεισε σφιχτά τα μάτια του, προσπαθώντας να διαχειριστεί τον πόνο. Κούνησε το κεφάλι του και έφτυσε μια γουλιά αίμα που μαζεύτηκε μέσα στο στόμα του. Ανασήκωσε το βλέμμα του και το κάρφωσε στα μάτια της επιβλητικής μάσκας που φορούσε ο βασανιστής του μπροστά του. Μάζεψε όσο κουράγιο μπορούσε να συγκεντρώσει και μίλησε με αργή και σιγανή φωνή προς τον Μεγάλο Μάγιστρο.

-Στέκομαι εδώ μπροστά σου, κοιτώντας σε κατάματα, χωρίς μάσκα, χωρίς καμουφλάζ. Θα περίμενα να έχεις το θάρρος να κάνεις το ίδιο. Βγάλε τη μάσκα σου αν θες να μιλήσουμε.

Ένα πνιχτό γέλιο ακούστηκε πίσω από τη μάσκα και μετά ένα νεύμα προς τους άνδρες του. Ο ένας άνδρας βούτηξε τον Ντάνιελ από τα μαλλιά και τον ανασήκωσε τραβώντας τον προς τα πίσω και ο άλλος άρχισε να τον χτυπάει με δύναμη στο στέρνο και στο στομάχι, ενώ ταυτόχρονα του φώναζε πως δεν είναι σε θέση να θέτει όρους.

Ο Μεγάλος Μάγιστρος έκανε πάλι ένα νεύμα προς τους άνδρες του και αυτοί αμέσως σταμάτησαν και στήθηκαν δεξιά και αριστερά από το θύμα τους.

Ο Ντάνιελ διπλώθηκε στα δύο από τον πόνο, ενώ προσπαθούσε να διαχειριστεί έναν αλλόκοτο βήχα που τον έπνιξε εμποδίζοντάς τον να πάρει ανάσα. Μόλις κατάφερε να σταθεροποιήσει την αναπνοή του, ανασήκωσε το βλέμμα του προς τον άνδρα μπροστά του.

-Λοιπόν; Τελείωσες με τους ηρωισμούς, ή θες να συνεχίσουν οι άνδρες μου; Τον ρώτησε αυτός με ειρωνική φωνή.

Ο Ντάνιελ κούνησε το κεφάλι του και προσπάθησε να στηθεί καλύτερα στη γονατιστή του θέση. Έφτυσε άλλη μια γουλιά αίμα από το στόμα του. Με βραχνή φωνή από τον βήχα, προσπάθησε να μιλήσει όσο πιο σταθερά μπορούσε.

-Σου αρέσει το θέατρο είναι φανερό. Η ατμοσφαιρική επιλογή του χώρου, οι βαρύγδουποι τίτλοι, όλες αυτές οι επιβλητικές μάσκες, οι μπράβοι δίπλα σου... Όμως ας μην παίζουμε θέατρο και μεταξύ μας, γιατί γνωριζόμαστε πολύ καλά εμείς οι δύο. Έτσι δεν είναι κύριε Τζέρεμι;

Ο πρώτος άνδρας με τα μαύρα παίρνει φόρα να τον χτυπήσει πάλι. Ο Ντάνιελ κλείνει σφιχτά τα μάτια του περιμένοντας να δεχτεί το χτύπημα, όμως η φωνή του Μεγάλου Μάγιστρου ακούγεται επιτακτική.

-Σταμάτα! Αρκετά! Βγείτε όλοι έξω και κλείστε την πόρτα. Να μην μας ενοχλήσει κανείς. Μην τολμήσει να μπει κανείς μέσα αν δεν σας φωνάξω. Έξω όλοι τώρα! Κραύγασε έξαλλος.

Οι δύο άνδρες χωρίς καθυστέρηση γύρισαν και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο, κλείνοντας την πόρτα πίσω τους.

-Οι δυο μας τώρα, μουρμούρισε ο Μεγάλος Μάγιστρος και πλησίασε απειλητικά πάνω από τον Ντάνιελ.