Ο Ντάνιελ κατευθύνθηκε στην πτέρυγα της Έμμα με γρήγορο και εκνευρισμένο βηματισμό. Πέρασε την κάρτα του από το σκάνερ εισόδου και πληκτρολόγησε τον κωδικό του. Μπήκε στο λευκό δωμάτιο, άλλαξε τα ρούχα του και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο της Έμμα.

Η Λορέν διάβαζε στην Έμμα ένα απόσπασμα από ένα περιοδικό ποικίλης ύλης. Μόλις είδε τον Ντάνιελ, το άφησε στο πλάι και τον κοίταξε προβληματισμένη.

-Λοιπόν; Πώς πήγε η γνωριμία με τον κύριο Φερ;

-Αναμενόμενα και τυπικά, Λορέν. Συστηθήκαμε, ανταλλάξαμε δυο κουβέντες και γύρισα στη δουλειά μου. Αυτό ήταν όλο.

-Μόνο αυτό; Αλήθεια;

-Ε, ναι. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει δηλαδή;

-Με συγχωρείς που ρωτάω Ντάνιελ, αλλά δείχνεις... να πώς να το πω. Έφυγες ήρεμος και τώρα δείχνεις ιδιαίτερα εκνευρισμένος. Σαν κάτι να σε έχει ενοχλήσει.

-Όχι Λορέν, τίποτα δεν με έχει ενοχλήσει, όλα είναι μια χαρά. Έχεις τελειώσει με το πρόγραμμα της Έμμα;

-Όχι ακόμα. Έχουμε να κάνουμε τις ασκήσεις μας και την ηλεκτρική μυική διέγερση με το EMS.

-Πολύ ωραία κορίτσι μου. Τελείωσε λοιπόν με το πρόγραμμα εκγύμνασης και μετά θα αναλάβω εγώ. Εσύ μπορείς να φύγεις. Θα είμαι δίπλα στο γραφείο μου, για να κάνεις με την ησυχία σου τη δουλειά σου.

Κάθισε στο γραφείο του φανερά εκνευρισμένος με τον εαυτό του. Μα τι είχε πάθει; Δεν μπορούσε πια να ελέγξει τη συμπεριφορά του; Άνοιξε το μικρό ψυγειάκι και έβγαλε ένα μπουκάλι ανθρακούχο μεταλλικό νερό και το κατέβασε με μεγάλες γουλιές, προσπαθώντας να ηρεμήσει τα νεύρα του. Ναι, ήταν αλήθεια αυτό που εντόπισε η Λορέν. Η γνωριμία του με τον περιβόητο Τζέρεμι Φερ, τον εκνεύρισε ιδιαίτερα. Ακόμα περισσότερο, τον εκνεύρισε η Δάφνη και ο τρόπος που τον παρουσίασε στον εργοδότη του. Αλλά να αφήνει να φαίνεται ο εκνευρισμός του τόσο πολύ που να το σχολιάσει η Λορέν; Αυτό ήταν ανεπίτρεπτο!

Άκου, "ωραίο, τσαμπουκαλεμένο τυπάκι". Όσο το σκεφτόταν, τόσο εκνευριζόταν περισσότερο. Λες και ήταν κανένα αλητάκι που το μαζέψανε από το δρόμο και τού πρόσφεραν δουλειά. Είχε αγωνιστεί πολύ για να φτάσει να γίνει ο γιατρός που ήταν σήμερα. Άπειρες ώρες διαβάσματος, μελέτης και σκληρής δουλειάς τον έφεραν στη θέση που βρισκόταν. Είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια πρωτοποριακή μέθοδο, που εφάρμοζε με μεγάλη επιτυχία και ήταν το μεγάλο του καμάρι. Ναι! Ήταν πολύ περήφανος για αυτό που είχε καταφέρει. Δεν ήταν δα και λίγο να μπαίνεις στο μυαλό του ασθενή σου, να καθοδηγείς τη σκέψη του, να καταπραΰνεις τις εμμονές και να καταλαγιάζεις τις φοβίες του.

Ήταν η μέδοδός του η αιτία που βρέθηκε σε αυτή τη δουλειά. Και παρόλο που είχε πολλές αμφιβολίες για το αν η μέθοδός του θα έφερνε αποτέλεσμα στην περίπτωση της Έμμα, διαψεύστηκε πανηγυρικά. Είχε καταφέρει να κάνει επικοινωνία ακόμα και με αυτό το κορίτσι που βρισκόταν σε κώμα τέσσερα χρόνια τώρα και όλοι την είχαν ξεγραμμένη. Όμως αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να κρατήσει μυστικό. Είχε δώσει υπόσχεση στη μητέρα της και τώρα που γνώρισε και τον πατριό, καταλάβαινε πολύ καλά γιατί η κυρία Μισέλ του είχε ζητήσει απόλυτη μυστικότητα.

Σκέφτηκε την Έλενα. Πόσο δίκιο είχε σε όλα. Και ήταν πάλι η Έλενα που του είχε επισημάνει ότι αυτή η υπόθεση τον έχει επηρεάσει πολύ. Όμως παρόλο που το συνειδητοποιούσε, συνέχιζε να μην μπορεί να ηρεμήσει. Αντίθετα, ένιωθε ένα πείσμα να φουντώνει μέσα του και να τον κυριεύει. Κοίταξε από την οθόνη την Έμμα και αναστέναξε.

Μια μικρή σπιθίτσα ξεπετάχτηκε ξαφνικά μέσα στο μυαλό του. "Τι στο καλό σημαίνει να με προετοιμάσει για τη νέα Σελήνη;"

Άνοιξε τον υπολογιστή του και πληκτρολόγησε στην μπάρα αναζήτησης τις λέξεις.

"Νέα σελήνη, ή νέο φεγγάρι, ονομάζεται η πρώτη σεληνιακή φάση, όταν η Σελήνη και ο Ήλιος έχουν το ίδιο εκλειπτικό μήκος. Σε αυτή τη φάση ο σεληνιακός δίσκος δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι στη γη. Ονομάζεται επίσης και μαύρο φεγγάρι, ή μαύρη νύχτα."

-Μαύρη νύχτα; Μουρμούρισε. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του. Μετακίνησε το ποντίκι και άνοιξε το φάκελο με τους πίνακες της Έμμα. Μεγέθυνε έναν από τους σκοτεινούς πίνακες που απεικόνιζαν το ορυχείο αλατιού. Έψαξε τον σκοτεινό ορίζοντα, αναζητώντας φεγγάρι. Δεν υπήρχε πουθενά. Κοίταξε άλλον ένα πίνακα και μετά κι άλλον, κι άλλον. Ασέληνες, σκοτεινές νύχτες σε όλους. Η Έμμα είχε ζωγραφίσει μια μαύρη νύχτα, μια νύχτα με νέα σελήνη, σε όλους της τους πίνακες.

Ανατρίχιασε! Η θεωρία της συγχρονικότητας του Ελβετού ψυχίατρου και ψυχαναλυτή Καρλ Γιουνγκ, του ιδρυτή της αναλυτικής ψυχολογίας, τού ήρθε στο μυαλό.

"Συγχρονικότητα: Μια ουσιαστική σύμπτωση δύο ή περισσοτέρων γεγονότων, όπου υπάρχει κάτι διαφορετικό από την πιθανότητα τύχης." Συμπτώσεις δηλαδή, που δεν είναι απλά τυχαία γεγονότα, αλλά έχουν κάποια αιτία, κάποιο νόημα. Μήπως αυτό συμβαίνει εδώ; Δεν μπορεί να είναι απλή σύμπτωση αυτό. Η Έμμα ζωγραφίζει νύχτες με νέα σελήνη. Η Δάφνη μιλάει με τον Τζέρεμι για νέα σελήνη. Ακριβώς αυτό που περιέγραφε ο καθηγητής Γιουνγκ ως συγχρονικότητα. Τι μπορεί να σημαίνει όμως;

Επίσης ο καθηγητής έλεγε και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Έλεγε πως η συνείδηση δεν μπορεί να υπάρξει μόνη της και πως έχει ανάγκη την αναζωογονητική πνοή του ασυνείδητου. Κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση της Έμμα. Αν κάτι την οδήγησε σε σκοτεινά μονοπάτια σε σημείο να πέσει σε κώμα, είναι γιατί δεν μπόρεσε να επεξεργαστεί κάτι πολύ έντονο που της συνέβη και το έθαψε στο υποσυνείδητό της. Η συνείδηση μόνη της δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει και κατέρρευσε.

Ένιωσε το πείσμα που είχε αισθανθεί να τον κυριεύει πριν, να φουντώνει ακόμα περισσότερο μέσα του. Ήταν αποφασισμένος να παλέψει με νύχια και με δόντια, να βοηθήσει αυτό το κορίτσι να επανέλθει στη ζωή. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο. Είχε μπροστά του ένα κουβάρι από πληροφορίες. Οι πίνακες, το ορυχείο αλατιού και τώρα αυτός ο περίεργος πατριός. Το ένστικτό του, ούρλιαζε μέσα στο κεφάλι του ότι υπήρχε κάποια σχέση σε όλα αυτά. Έπρεπε μόνο να βρει την άκρη του νήματος. Από κάπου να ξεκινήσει για να ξεμπλέξει το κουβάρι.

Ένα απαλό χτύπημα στην πόρτα τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Στην είσοδο του γραφείου του, στεκόταν χαμογελαστή η Λορέν.

-Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για πριν Ντάνιελ. Ήταν απρέπεια από εμένα να επιμένω ότι φαίνεσαι εκνευρισμένος. Κοίτα, επειδή σε εμπιστεύομαι θα ήθελα να σού εξομολογηθώ κάτι.

Χαμήλωσε τα μάτια και έμεινε για λίγο διστακτική, να κοιτάζει το πάτωμα. Ο Ντάνιελ ένιωσε ότι η Λορέν ήθελε να βγάλει κάτι από μέσα της. Την παρακίνησε ευγενικά να συνεχίσει. Το κορίτσι πήρε βαθιά ανάσα και άρχισε να μιλάει.

-Όταν γνώρισα τον κύριο Φερ, μού προξένησε ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα. Η αντιμετώπισή του προς εμένα ήταν, να... πώς να το πω, λες και ήμουν από γυαλί, διάφανη. Πέρναγε το βλέμμα του από πάνω μου και ήταν σαν να μην υπήρχα. Τρεις φορές συναντηθήκαμε όλες κι όλες και τις τρεις μού συμπεριφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο. Μετά δεν ξαναήρθε ποτέ εδώ. Για ένα μεγάλο διάστημα, ένιωθα ότι έφταιγα εγώ, πως κάτι είχα πει, ή κάνει λάθος και γι' αυτό με απαξίωσε έτσι. Είχα φοβηθεί μάλιστα ότι θα χάσω τη δουλειά μου, που μόλις είχα καταφέρει να βρω. Όμως αργότερα μίλησα με τις άλλες νοσηλεύτριες και μού είπαν κι αυτές τα ίδια. Έτσι πείστηκα ότι δεν ήμουν εγώ που έφταιγα, αλλά έτσι ήταν η συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου, να σε κάνει να νιώθεις... ένα τίποτα. Όταν σε είδα να μπαίνεις στο δωμάτιο, μού φάνηκε ότι είχες υποστεί κι εσύ την απαξιωτική συμπεριφορά του κύριου Φερ και σε είχε εκνευρίσει. Όμως εσύ είσαι γιατρός Ντάνιελ, δεν θα μπορούσε να σού συμπεριφερθεί έτσι όπως συμπεριφέρεται σε εμάς. Γι' αυτό σού ζητώ συγνώμη, ήταν λάθος μου, απλά μού ήρθε στο μυαλό η δική μου γνωριμία μαζί του και γι' αυτό σε ρώτησα.

Ο Ντάνιελ έμεινε να την κοιτάζει ξαφνιασμένος.

-Κορίτσι μου γλυκό, τι είναι αυτά που λες; Τι σημαίνει ότι εγώ είμαι γιατρός; Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι μετράει το επάγγελμα για το πώς συμπεριφέρεσαι σε έναν άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Ευγένεια και σεβασμό οφείλουμε να δείξουμε σε όποιον έχουμε μπροστά μας, είτε αυτός είναι ο πρόεδρος της χώρας, είτε είναι ένας απλός εργάτης, ή ένας άνθρωπος που ζει στο δρόμο. Λυπάμαι πολύ αν ο κύριος Φερ σε έκανε να αισθανθείς έτσι, εσένα και τις άλλες κοπέλες. Το θεωρώ απαράδεκτο από μέρους του.

-Το ξέρω Ντάνιελ, εσύ είσαι τόσο διαφορετικός και γι' αυτό πήρα το θάρρος να σου τα πω αυτά. Λοιπόν, εγώ τελείωσα με το πρόγραμμα, μήπως με χρειάζεσαι για κάτι;

-Όχι Λορέν, μπορείς να φύγεις. Καλή ξεκούραση κορίτσι μου, θα τα πούμε αύριο πάλι.

-Ώστε έτσι λοιπόν ο κύριος Φερ. Μονολόγησε και κούνησε το κεφάλι του.

Έστησε με γρήγορες κινήσεις το πρόγραμμα, τοποθέτησε με προσοχή τα ηλεκτρόδια στο κεφάλι της Έμμα και φόρεσε το δικό του ιδιότυπο καπέλο από καλώδια και αισθητήρες, που τον ένωνε με τον κόσμο της ασθενούς του.

-Έχω τόσες ερωτήσεις να σου κάνω γλυκιά μου. Όμως δεν ξέρω αν είσαι έτοιμη να δώσεις απαντήσεις. Έκλεισε τα μάτια του και έγειρε στην πολυθρόνα.

.

.

Τα χέρια του έτρεμαν. Για μια ακόμα φορά είχε καταφέρει να έρθει σε επαφή με την Έμμα και μετά να την τρομοκρατήσει και να ξυπνήσει τέρατα που τον πέταξαν έξω από τον κόσμο της.

"Σε περίμενα..." του είπε, μόλις κατάφερε και τη βρήκε μέσα σε εκείνο το μαγευτικό δάσος. Όλα ήταν ειδυλλιακά. Οι φυλλωσιές των δέντρων έκλειναν από πάνω τους δημιουργώντας μια καταπράσινη, φρέσκια αψίδα. Μικρές πυγολαμπίδες πετούσαν εδώ κι εκεί, κάνοντας τους θάμνους και τα κλαδιά των δέντρων να λαμπυρίζουν λες και ήταν Χριστούγεννα. Το μικρό ποταμάκι δίπλα τους, κελάρυζε καθώς κυλούσε και χάριζε τη δροσιά του σε ασημόχρυσες λιβελούλες και πεταλούδες με πολύχρωμα φτερά. Περπάτησαν στο μονοπάτι με τα αγριολούλουδα και σταμάτησαν κάτω από τις τεράστιες βελανιδιές. Τότε της μίλησε για τις νύχτες χωρίς σελήνη. Τον κοίταξε έντρομη. Τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω τους. Ένα φρικτό ουρλιαχτό τον έκανε να γονατίσει και να κλείσει σφιχτά τα αυτιά του με τα δυο του χέρια. Η εικόνα από το τρομερό κεφάλι φιδιού με διάπλατα ανοιχτό το στόμα που ξεπετάχτηκε μπροστά του, ήταν αυτή που τον έκανε να ξυπνήσει έντρομος και να τρέμει σαν το ψάρι που βρέθηκε έξω από το νερό του.

Ένιωσε να πνίγεται. Δεν θα κατάφερνε ποτέ λοιπόν να την πλησιάσει; Πώς ήταν δυνατόν η μεγαλύτερή του επιτυχία, να ήταν συγχρόνως και η μεγαλύτερή του αποτυχία. Απογοητευμένος μάζεψε τον εξοπλισμό του και έφυγε.

.

Το σπίτι ήταν άδειο και σιωπηλό. Η Έλενα δεν είχε γυρίσει ακόμα. Οι τύψεις ήρθαν να τον αγκαλιάσουν σφιχτά για μια ακόμα φορά. Δεν φτάνει που είχε απορροφηθεί τελείως στην προσπάθειά του να μπει στον κόσμο της Έμμα και να την επαναφέρει, είχε τραβήξει και την Έλενα μαζί του, πολλά χιλιόμετρα μακριά από την έδρα και την εργασία της και την είχε αναγκάσει να οδηγεί καθημερινά ώρες, για να πάει στη δουλειά της και να γυρίσει στο νέο σπίτι τους.

Άκουσε κλειδί να μπαίνει στην πόρτα. Κατευθύνθηκε προς την είσοδο και μόλις η Έλενα μπήκε μέσα, την τύλιξε σε μια σφιχτή αγκαλιά και κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά της. Την φίλησε με πάθος κόβοντάς της την ανάσα. Πριν προλάβει να αρθρώσει λέξη, την σήκωσε στην αγκαλιά του και την μετέφερε στην κρεβατοκάμαρά τους.

.

Φρεσκομπανιαρισμένοι και οι δυο τους, με τα μαλλιά τους ακόμα βρεμένα, κάθονταν στο μικρό τραπεζάκι της κουζίνας και έτρωγαν σε απόλυτη ησυχία. Η Έλενα σήκωσε το ποτήρι της και το τσούγκρισε ελαφρά στο ποτήρι του Ντάνιελ, προκαλώντας το χαμογελαστό βλέμμα του.

-Τι ένταση ήταν αυτή αγάπη μου σήμερα;

-Εκφράζει κάποιο παράπονο η κυρία; Μού λέει έμμεσα ότι έχει χαθεί η ένταση από τη σχέση μας; Της είπε γελώντας της σαγηνευτικά.

-Χαχαχα, όχι κανένα παράπονο. Ήταν πολύ ωραία η υποδοχή που μου έκανες. Την απόλαυσα ιδιαίτερα. Απλά δεν το συνηθίζεις να με ξαφνιάζεις έτσι. Λοιπόν; Πώς πήγε σήμερα η μέρα σου; Είχες καμία πρόοδο με την ασθενή σου; Τον είδε αμέσως να σκοτεινιάζει και να χαμηλώνει το βλέμμα του στο πιάτο του.

-Μίλησέ μου Ντάνι, του είπε τρυφερά.

Το είχε ανάγκη να μιλήσει, να βγάλει από μέσα του την ένταση που δεν έλεγε να καταλαγιάσει. Της διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια, μια ακόμα μέρα του στο νοσοκομείο. Της είπε για την γνωριμία του με τον Τζέρεμι Φερ και την άσκημη εικόνα που του άφησε. Για αυτή την περίεργη αναφορά που άκουσε τη Δάφνη να κάνει στον Φερ, για τη Νέα Σελήνη και για την αίσθησή του, ότι αυτή σχετίζεται με την υπόθεση της Έμμα. Την επικοινωνία του στη συνέχεια με την κοπέλα και την επιβεβαίωση ότι η εικόνα μιας ασέληνης νύχτας, σημαίνει κάτι τρομερό γι' αυτήν. Και τέλος για το γεγονός ότι για άλλη μια φορά, ξύπνησε τέρατα στον κόσμο της Έμμα, που τον απέκλεισαν από κάθε επικοινωνία μαζί της.

-Δηλαδή για να καταλάβω Ντάνι. Αυτό το κορίτσι για όλον τον κόσμο βρίσκεται σε κώμα εδώ και τέσσερα χρόνια και όλοι εκτός από τη μητέρα της, την έχουν ξεγράψει. Εσύ όμως κατάφερες να μπεις στο μυαλό της και να επικοινωνήσεις μαζί της. Ανακάλυψες ότι έχει παγιδευτεί σε έναν ονειρικό κόσμο, σε ένα διαρκή ύπνο, που εσύ τάραξες θυμίζοντάς της πράγματα που έχει θάψει. Τα λέω σωστά μέχρι τώρα; Μόνο επιτυχία μπορώ να δω σε όλη αυτή την εικόνα. Εξήγησέ μου λοιπόν, τι είναι αυτό που σε έχει απογοητεύσει;

-Μόνο επιτυχία δεν είναι όλο αυτό Έλενα, δυστυχώς. Θα προσπαθήσω να σου το εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ. Ο χρόνος για εμάς είναι γραμμικός. Μια συνεχείς χρονική ροή γεγονότων, συμβάντων, ζωής. Για την Έμμα όμως ο χρόνος είναι ένας κύκλος. Μια συνέχεια εικόνων που αντλούνται από αναμνήσεις και από γεγονότα. Παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα σε μια επαναλαμβανόμενη ενέργεια, σε μία αδιάκοπη λούπα. Επιλέγει να στέκεται στις εικόνες που της δίνουν γαλήνη και ηρεμία. Είναι εγκλωβισμένη σε έναν κύκλο χωρίς αρχή και τέλος. Και εμφανίζομαι εγώ, να της φέρω στην επιφάνεια και να κάνω να ξεπηδήσει στον κόσμο της κάποια δυσάρεστη ανάμνηση, που την έχει θάψει βαθιά στο υποσυνείδητό της. Η Έμμα αυτόματα με κλείνει έξω και χτίζει τοίχους προσπαθώντας να απομονώσει ότι τάραξε τον γαλήνιο κόσμο της.

-Για στάσου μια στιγμή. Είπες μια λούπα που περιλαμβάνει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Πώς δηλαδή εμφανίζεται το μέλλον;

-Το μέλλον εμφανίζεται υπό τη μορφή του φόβου της, Έλενα. Γεγονότα που δεν έχουν συμβεί αλλά που αν συμβούν, θα ξυπνήσουν αυτά τα φοβερά τέρατα που κατασκευάζει το μυαλό της.

-Όμως Ντάνι, η αντίδρασή της, εννοώ να ξυπνάνε τα τέρατα στο μυαλό της και να αντιδρά κόβοντας την επαφή σας, είναι κάτι καλό, έτσι δεν είναι;

-Πώς είναι καλό Έλενα; Κάθε φορά είναι σαν να ξεκινάω από την αρχή. Μόλις καταφέρω να την βρω, κάτι την τρομάζει και την χάνω.

-Όχι Ντάνι, δεν την χάνεις. Είναι εκεί και σε περιμένει. Έτσι δεν μού είπες ότι σε υποδέχτηκε; "Σε περίμενα", σού είπε μόλις συνδέθηκες. Ο τρόμος της είναι μεγάλος, αυτό δεν αμφισβητείται. Γεγονότα που έχουν συμβεί, ή θα συμβούν και φέρνουν τέρατα στην επιφάνεια, όπως είπες. Και γι' αυτό τα κρύβει βαθιά στο υποσυνείδητό της. Όμως κάθε φορά σε περιμένει. Κι ας μην έχει καταφέρει να ελέγξει τον φόβο της ακόμα. Άραγε τι έχει συμβεί σε αυτό το κορίτσι; Τι είναι αυτό που την έκανε να κλείσει από την πραγματικότητα και να αρνείται να επιστρέψει;

-Αυτό είναι κάτι που δεν ξέρω Έλενα, όμως έχεις δίκιο έτσι όπως το προσεγγίζεις. Η Έμμα τρομοκρατείται στην προοπτική να ξαναθυμηθεί, αλλά με περίμενε. Ήταν δικό μου το λάθος, πρέπει να βρω έναν άλλον τρόπο να της μιλήσω. Αυτό όμως έχει να κάνει με τις συνεδρίες μας. Τώρα, όσον αφορά στα στοιχεία που έχω συγκεντρώσει... Ξέρεις, δεν θα κάτσω άλλο με σταυρωμένα χέρια. Σκοπεύω να μάθω και μάλιστα πολύ σύντομα τι είναι όλα αυτά τα στοιχεία που μπλέκονται και τρομοκρατούν το κορίτσι.

-Τι εννοείς Ντάνι; Πώς σκοπεύεις να μάθεις;

-Θα σου εξηγήσω, γιατί για να κάνω αυτό που σκέφτομαι, θα χρειαστώ και τη δική σου βοήθεια. Άκου λοιπόν και δώσε προσοχή τι χρειάζομαι από εσένα.