Η μέρα συνάντησης με την κυρία Μισέλ έφτασε. Ο Ντάνιελ, απόλυτα ακριβής στο ραντεβού του, στάθηκε μπροστά στη μεγάλη πύλη της έπαυλης. Τον υποδέχτηκε στην πόρτα ο Αρσέν. Αναζήτησε τον Κλάους ρίχνοντας μια ματιά στον περίγυρο, αλλά δεν τον είδε πουθενά.  Ο Αρσέν τον συνόδευσε μέχρι το δωμάτιο της κυρίας Μισέλ, τού είπε να περάσει μέσα και μετά απομακρύνθηκε.

Έπιασε το πόμολο και το μυαλό του ήδη σχημάτισε την εικόνα που θα αντίκριζε μόλις άνοιγε την πόρτα. Την κυρία Μισέλ καθισμένη στο αναπηρικό της αμαξίδιο, στραμμένη προς το παράθυρο, να κοιτάζει το γαλήνιο τοπίο μπροστά της. Όμως μόλις άνοιξε την πόρτα, η ματιά του ενώθηκε κατευθείαν μαζί της. Πρώτη φορά δεν είχε στραμμένη την πλάτη της προς αυτόν, αλλά τον περίμενε με ένα βλέμμα γεμάτο προσμονή και ελπίδα. Πλησίασε, την χαιρέτησε και κάθισε στη δερμάτινη μπεζέρα δίπλα της. Η κυρία Μισέλ άπλωσε τα χέρια της και έπιασε σφιχτά τα δικά του.

-Λέγε Ντάνιελ, μη με κρατάς σε αγωνία. Τη συνάντησες;

-Κυρία Μισέλ, ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Προσπάθησε να καταλαγιάσει την λαχτάρα της, όμως ήταν σχεδόν αδύνατον. Η κυρία Μισέλ συνέχισε να τον ρωτάει πιεστικά.

-Πες μου πως την συνάντησες, πως κατάφερες να κάνεις επαφή μαζί της. Πες μου Ντάνιελ σε παρακαλώ.

-Ναι, την συνάντησα, της είπε απλά και αμέσως την είδε να παίρνει ανάσα. Άφησε τα χέρια του και ακούμπησε την πλάτη της πίσω. Τα μάτια της γυάλισαν. Η ένταση στο πρόσωπό της γαλήνεψε. 

-Το ήξερα. Το έλεγα συνέχεια, πως το κοριτσάκι μου δεν έχει χαθεί για πάντα και όλοι με αντιμετώπιζαν σαν τρελή. Πες τα μου όλα, με κάθε λεπτομέρεια.

Ξεροκατάπιε. Πήρε βαθιά ανάσα και ξεκίνησε. Της διηγήθηκε την πρώτη του επαφή στον ονειρικό κόσμο της Έμμα, την συνάντησή του με τη Σμέτι. Της περιέγραψε τον ονειρικό κόσμο στον οποίο βρέθηκε, με τα όμορφα τοπία που άφηναν το χρώμα τους πάνω του με κάθε απότομη κίνησή του. Της είπε για την πρώτη του επαφή με την Έμμα και πώς, ενώ προσπάθησε να την προσεγγίσει με μεγάλη προσοχή, αυτή πανικοβλήθηκε διαλύοντας το περιβάλλον γύρω της. Της μίλησε για όλα όσα βίωσε σε αυτές τις περίεργες συνδέσεις. Όλο αυτό το διάστημα η κυρία Μισέλ τον παρακολουθούσε, λες και κρεμόταν από τα χείλη του. Λες και η κάθε του νέα περιγραφή, της έδινε την επόμενη ανάσα της. Αφού της διηγήθηκε κάθε λεπτομέρεια, ήρθε η ώρα των εξηγήσεων. Το σημείο που θα έπρεπε να ξαναγκρεμίσει την ελπίδα, που έβλεπε να χτίζεται με κάθε λέξη του, στο πρόσωπο αυτής της πονεμένης γυναίκας. Προσπάθησε να συνοψίσει όσα της είχε περιγράψει μέχρι τώρα, προσγειώνοντάς την στην πραγματικότητα.

-Κάναμε λοιπόν  ένα μεγάλο βήμα. Καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχει δραστηριότητα στον εγκέφαλο της Έμμα. Επίσης, καταφέραμε να έχουμε και κάποιο είδος αλληλεπίδρασης. Όμως αυτό δεν πρέπει να μας δώσει ψεύτικες προσδοκίες και ελπίδες. Είδε τα μάτια της να γουρλώνουν στιγμιαία από τρόμο.

-Τι θες να πεις Ντάνιελ; Γιατί μιλάς για ψεύτικες προσδοκίες; Αφού... τη βρήκες, τη συνάντησες... είπε και η φωνή της λες και έσβησε στην τελευταία λέξη.

Ήταν η σειρά του να γύρει προς αυτήν και να πιάσει τρυφερά τα χέρια της.

-Ακούστε με κυρία Μισέλ, δεν έχω ούτε την πρόθεση, ούτε το δικαίωμα να σας δώσω ψεύτικες ελπίδες. Ότι κατάφερα μέχρι τώρα, συνοψίζεται στο ότι επιβεβαιώσαμε πως ο εγκέφαλος της Έμμα δεν έχει νεκρώσει και τίποτα παραπάνω. Πρέπει να το καταλάβετε, η επιβεβαίωση αυτή είναι μια τεράστια επιτυχία, αλλά δεν σημαίνει και ότι μπορεί να επανέλθει. 

Το μαραμένο βλέμμα που του έριξε, έκανε την καρδιά του να πονέσει. Πήρε βαθιά ανάσα και συνέχισε: 

-Η Έμμα έχει φτιάξει έναν δικό της κόσμο και έχει βυθιστεί μέσα του. Οτιδήποτε πέρα από αυτόν δεν υπάρχει πια γι' αυτήν. Και αν προσπαθήσουμε να της το δείξουμε, είναι σαν να παίζουμε με τη φωτιά. Μπορεί να την χάσουμε για πάντα. Η χαραμάδα που άνοιξα στα όνειρά της, εύκολα μπορεί να χαθεί για πάντα. Την είδε να κουνάει το κεφάλι της σε ένδειξη άρνησης.

-Όχι Ντάνιελ, δεν μπορεί να το πιστεύεις αυτό που λες. Τόσα χρόνια μου έλεγαν όλοι ότι η κόρη μου είναι κλινικά νεκρή, μια χαμένη περίπτωση. Με αντιμετώπιζαν σαν τρελή που επέμενα να την κρατώ σε ζωή με μηχανικά μέσα. Αλλά είχα δίκιο, το είπες μόνος σου. Εσύ κατάφερες και την βρήκες, την συνάντησες. Πώς μπορείς να λες τώρα αυτά τα λόγια;  

-Κυρία Μισέλ, γνωρίζετε πολύ καλά ότι σε βαριές ψυχιατρικές νόσους, ο ασθενής που δεν συνεργάζεται και αρνείται να λάβει θεραπεία, καταλήγει σε ψυχιατρείο. Η περίπτωση της κόρης σας δεν είναι καν μια τέτοια περίπτωση, μια ψυχοσωματική ασθένεια. Εδώ δεν μιλάμε για μανιοκατάθλιψη, διπολισμό ή σχιζοφρένεια, εδώ μιλάμε για ολοκληρωτική απώλεια συνείδησης και κινητικότητας. Η κόρη σας βρίσκεται σε κώμα εδώ και πάρα πολύ μεγάλο διάστημα και δυστυχώς δεν έχει καμιά επιθυμία να επανέλθει. Η επιθυμία να θεραπευτείς είναι βασικό μέρος της θεραπείας. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση όταν μιλάμε για θεραπείες μυαλού. Η Έμμα έχει φτιάξει έναν κόσμο μέσα στον οποίο νιώθει ασφαλής και αρνείται να γυρίσει πίσω. Όχι, το "αρνείται" δεν είναι η σωστή λέξη. Έχει διαγράψει τα πάντα, είναι πιο σωστό να πούμε. Δεν έχει καμία μνήμη από τον κόσμο στον οποίο έζησε. Της ανέφερα τα βιβλία της, της επισήμανα ότι βρίσκεται μόνη στον κόσμο που έχει φτιάξει και η αντίδρασή της ήταν να με αποκόψει αμέσως. Έδωσα μεγάλο αγώνα για να καταφέρω να βρω ένα νέο άνοιγμα να την πλησιάσω ξανά, όμως απλά μπήκα πάλι στην εικόνα που είχε η ίδια κατασκευάσει και μού επέτρεψε να την συναντήσω. 

Γύρισε και κοίταξε έξω από το παράθυρο για να μην επιτρέψει στην κυρία Μισέλ να δει την ταραχή στο βλέμμα του. Ο αγώνας που έδωσε να διασχίσει εκείνο το σκοτεινό γλιτσιασμένο τούνελ, ο πανικός που τον είχε κυριεύσει μέχρι να αντικρίσει μια στάλα φως, να βρει την έξοδο, ήρθε στο μυαλό του προκαλώντας ρίγη στο σώμα του. Απόλυτη σιωπή απλώθηκε ανάμεσά τους.

-Και όλες αυτές οι ολοζώντανες εικόνες, οι συζητήσεις που μου διηγήθηκες; Δεν σημαίνουν τίποτα;

-Σημαίνουν πάρα πολλά κυρία Μισέλ. Σημαίνουν πως είχατε δίκιο ότι η κόρη σας δεν έχει νεκρώσει εγκεφαλικά. Αυτό όμως δεν μας διασφαλίζει ότι μπορεί να επανέλθει ξανά. Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια εικόνα για τη λειτουργία του εγκεφάλου. Το μυαλό μας καταγράφει εικόνες κυρία Μισέλ. Ότι βλέπουμε γύρω μας το καταγράφει καρέ καρέ, σαν να τραβάς πολλές φωτογραφίες στη σειρά. Όταν κοιμόμαστε και μπαίνουμε σε κατάσταση ΡΕΜ, δηλαδή αρχίζουμε να ονειρευόμαστε, το μυαλό επαναφέρει μπλεγμένες τις εικόνες που έχει καταγράψει. Σαν να βλέπεις ένα μάτσο ανακατεμένες φωτογραφίες. Τη σύνδεση, τα κενά από φωτογραφία σε φωτογραφία, αναλαμβάνει να την κάνει το μυαλό μας. Αυτό που θυμόμαστε το πρωί όταν ξυπνάμε και το ονομάζουμε όνειρο, είναι μια χούφτα φωτογραφίες, που η λογική μας τις συνέδεσε μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει και στον εγκέφαλο της Έμμα. Σκόρπιες εικόνες και φωτογραφίες, έχουν ενωθεί πλάθοντας έναν κόσμο ονείρου. Το μυαλό της που διαπιστώσαμε ότι δεν έχει νεκρώσει, κάνει τη σύνδεση και δίνει ζωή στις εικόνες. 

 Όταν με βρήκε ο δόκτωρ Γκερτ, τού είχα εξηγήσει τη μέθοδό μου και τού είχα πει τους ενδοιασμούς μου για την εφαρμογή της, σε έναν εγκέφαλο που βρίσκεται σε κώμα. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε εδώ, δεν έχει ξαναγίνει. Βαδίζουμε σε τελείως άγνωστα νερά. Μέχρι να έρθω στο νοσοκομείο σας, την μέθοδό μου την χρησιμοποιούσα σε ασθενείς που είχαν απόλυτη γνώση για την επαφή που θα κάναμε και θέληση να βοηθηθούν. Απόλυτη συναίνεση. Με την Έμμα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζει ότι προσπαθώ να πετύχω επαφή για να την βοηθήσω. Γι' αυτήν, αν δεν γίνω μέρος του κόσμου της, είμαι ένας εισβολέας που θα με κλείσει έξω άμα την ενοχλήσω, όπως έκανε την πρώτη φορά. Κατάφερα και βρήκα ένα άνοιγμα και μπήκα ξανά, αλλά αν συνεχίσω να προκαλώ θα τη χάσω για πάντα. 

-Όμως  θα συνεχίσεις να προσπαθείς, δεν θα την εγκαταλείψεις. Έτσι δεν είναι Ντάνιελ;

Της χαμογέλασε γνέφοντας θετικά. Συνέχισαν να μιλάνε για λίγο ακόμα. Την ρώτησε αν είχε αντιληφθεί κάτι να αλλάζει στην συμπεριφορά της Έμμα, όταν έφτασε στα δεκάξι της. Τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.

-Έχω μεγάλο βάρος στην καρδιά μου Ντάνιελ. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που το λέω δυνατά, αλλά δεν αντέχω να το κουβαλάω άλλο μέσα μου. Εγώ φταίω για ότι συνέβη στην Έμμα. Σκέπασε με τα χέρια της το πρόσωπό της και ξέσπασε σε κλάματα. 

Ο Ντάνιελ τα έχασε προς στιγμήν. Δεν την περίμενε τέτοια αντίδραση. Την άφησε για λίγο να ξεσπάσει και να αποβάλλει την ένταση και το βάρος που κουβαλούσε με το κλάμα της. Γνώριζε πολύ καλά πως το συναισθηματικό κλάμα, σε αντίθεση με το αντανακλαστικό που είναι κατά βάση νερό και άλατα, περιέχει ορμόνες στρες και τοξίνες. Το συναισθηματικό κλάμα είναι μηχανισμός ανακούφισης για τον οργανισμό, ωφελεί σώμα και ψυχή και δρα λυτρωτικά. 

Κύλησαν μερικά δευτερόλεπτα με την κυρία Μισέλ να συνεχίζει το σιγανό θρήνο της. Έπιασε τα χέρια της και της τα κατέβασε απαλά από το πρόσωπό της. Την κοίταξε βαθιά στα μάτια.

-Είμαι σίγουρος ότι δεν φταίτε εσείς για την κόρη σας. Έχω διαβάσει ξανά και ξανά όλο το φάκελό της. Η Έμμα πήγαινε πολύ καλά και είχε ξεπεράσει την απότομη αλλαγή που έφερε το δυστύχημα στην οικογένειά σας. Δεν ξέρω γιατί σέρνετε αυτό το βάρος. Αν σας ανακουφίσει να το βγάλετε από μέσα σας όμως, να ξέρετε πως είμαι εδώ να σάς ακούσω.

-Κι όμως Ντάνιελ, εγώ φταίω για όλα. Η Έμμα πάλεψε τελείως μόνη της να ξεπεράσει το σοκ του δυστυχήματος και το χαμό του πατέρα της. Εγώ δεν στάθηκα πουθενά δίπλα της. Ασχολήθηκα με τον εαυτό μου και δεν κοίταξα καθόλου το παιδί μου. Στο τέλος είχε να διαχειριστεί και την δική μου απώλεια, μαζί με τις φοβίες μου που της άλλαξαν τελείως τη ζωή της.

-Είναι άδικο να παίρνετε όλο αυτό το βάρος πάνω σας. Παλεύατε με επώδυνα χειρουργεία και...

-Και με το να διαχειριστώ πλέον μόνη μου, χωρίς τη βοήθεια του άντρα μου, τις επιχειρήσεις μου. Έριξα όλο το βάρος και την προσοχή μου στο να ελέγχω και να παρακολουθώ τα πάντα, εκτός από την Έμμα μου, Ντάνιελ. Όχι μόνο την παραμέλησα, αλλά επειδή δεν ήμουν σε θέση να της διαθέσω χρόνο, για να διατηρήσω τον γονεϊκό έλεγχο, την εγκλώβισα με τις φοβίες μου και την έκανα να ασφυκτιά. Την έκλεισα μέσα, ούτε σχολείο δεν της επέτρεπα να πάει. Οι καθηγητές έρχονταν εδώ για να μην βγει η Έμμα από το σπίτι και κινδυνέψει. Ο Τζέρεμι το είδε και μου το επισήμανε ότι την είχα πνίξει με τις φοβίες μου, αλλά ήταν πλέον αργά. Η Έμμα είχε ξεκινήσει το δρόμο χωρίς γυρισμό.

Βαθιά λύπη τον κάλυψε για το βάρος και τις ενοχές που κουβαλούσε αυτή η γυναίκα. Και ποιος ήταν αυτός ο Τζέρεμι που της ενίσχυε το βάρος και τις τύψεις της; Ο δεύτερος άντρας της;

-Ο Τζέρεμι σας το επισήμανε είπατε, αλλά ήταν πλέον αργά; Εννοείτε τον νέο σύζυγό σας; Μπορώ να του μιλήσω; Θα ήθελα να μου πει τι είχε επισημάνει στην συμπεριφορά της Έμμα, που το ερμήνευσε ως συναισθηματική ασφυξία.

-Θα τον γνωρίσεις σύντομα τον άντρα μου Ντάνιελ. Ο Τζέρεμι έχει ενεργό συμμετοχή σε όλες μας τις επιχειρήσεις και το νοσοκομείο είναι μία από αυτές. Η διευθύντρια του νοσοκομείου, η Δάφνη Μοριέ, ήταν προσωπική του επιλογή, όπως και όλο το προσωπικό. Μόνο για την δική σου πρόσληψη δεν ανακατεύτηκε, γιατί του ξεκαθάρισα ότι θα αναλάβει να βρει τον αντικαταστάτη του, ο ίδιος ο δόκτωρ Γκερτ. Είναι θέμα χρόνου να σε καλέσει να γνωριστείτε, απλά αυτό το διάστημα λείπει στο εξωτερικό. Όταν βρεθείτε, ρώτησέ τον ότι θες να μάθεις. Μόνο πρόσεχε μην σου ξεφύγει τίποτα για την μέθοδό σου Ντάνιελ. Ισχύει για τους πάντες αυτό που έχουμε πει, ότι ενημερώνεις μόνο εμένα για το κορίτσι μου. Ισχύει το ίδιο και για τον Τζέρεμι.    

Η συνάντηση τελείωσε, το ραντεβού ανανεώθηκε και ο Αρσέν συνόδευσε το γιατρό στην έξοδο. Μόλις βγήκε έξω από την έπαυλη, έβγαλε το κινητό του και έκανε κλήση στον Κλάους. Απάντησε στο δεύτερο χτύπημα. Ο Ντάνιελ του είπε ότι βρίσκεται έξω από την έπαυλη και του ζήτησε αν μπορεί να του διαθέσει μερικά λεπτά. Δεν άργησε καθόλου να εμφανιστεί μπροστά του. Ντυμένος άψογα με τη στολή του μπάτλερ, καθαρό λευκό πουκάμισο, μικρό μαύρο παπιγιόν, σκούρο σακάκι και παντελόνι και λευκά γάντια. 

-Θέλω να σε ρωτήσω κάτι Κλάους. Έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει σε αυτόν τον τόπο και υποθέτω θα τον γνωρίζεις καλά.

-Έτσι είναι Ντάνιελ. Όλη μου τη ζωή την έχω περάσει εδώ. Τι θες να μάθεις;

-Υπάρχει κάπου ένα μέρος με βράχους σε περίεργους σχηματισμούς; Βράχοι σε γκρι σκούρο χρώμα με σχήματα πρισματικά, ή ρομβοεδρικά και πυραμιδοειδή;

Έξυσε το κεφάλι του και τον κοίταξε έκπληκτος.

-Τι περίεργη ερώτηση... Έτσι όπως μου περιγράφεις τους σχηματισμούς των βράχων, μόνο σε ένα σημείο πάει το μυαλό μου. Το παλιό ορυχείο αλατιού που βρίσκεται πίσω από αυτούς τους λόφους. 

-Ορυχείο αλατιού είπες; 

-Ναι, ορυχείο αλατιού, αλλά είναι εγκαταλειμμένο χρόνια τώρα. Όχι ότι δούλεψε και ποτέ κανονικά δηλαδή. Ξέρεις, όταν έκαναν την πρώτη εξόρυξη εκεί, όλοι ήταν ενθουσιασμένοι. Πίστεψαν ότι η περιοχή μας θα είχε ένα καλό εισόδημα από αυτή την ανακάλυψη, όμως δυστυχώς το ορυκτό αλάτι δεν ήταν βρώσιμο λόγω της μη καθαρότητάς του. Είχε μεγάλη περιεκτικότητα σε ξένα στοιχεία όπως αρσενικό, πολλά διαφορετικά ορυκτά εκτός από χλωριούχο νάτριο και βαρέα μέταλλα, όπως μόλυβδο και άλλα. Έτσι λειτούργησε για πολύ λίγο διάστημα, έβγαλαν κάμποσα κομμάτια αλατοκρυστάλλων που πουλήθηκαν ως διακοσμητικά, κηροπήγια και γλυπτά και μετά εγκαταλείφθηκε οριστικά, αφού δεν έφερνε κανένα κέρδος. Το αντίθετο μάλιστα. Η εξόρυξη ήταν δύσκολη και κοστοβόρα λόγω της σκληρότητας των πετρωμάτων και έτσι ότι επένδυση πήγε να γίνει εκεί, βούλιαξε τελείως.

-Είναι μακριά από εδώ;

-Είναι ένας δρόμος που δεν χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια και δεν ξέρω σε τι κατάσταση βρίσκεται πια. Παλιά θα σού έπαιρνε κανένα μισάωρο από εδώ για να φτάσεις. Ίσως με τη μηχανή σου, να είναι πιο εύκολο να πας, αλλά και πάλι δεν στο συνιστώ. Σίγουρα θα χρειάζεσαι τζιπ για να προσεγγίσεις το χώρο. Αλλά γιατί σε ενδιαφέρει αυτό το παρατημένο ορυχείο Ντάνιελ;

Τον κοίταξε προβληματισμένος.

-Υπάρχει περίπτωση να το είχε επισκεφτεί η Έμμα αυτό το ορυχείο; έκανε νέα ερώτηση αντί να τού δώσει απάντηση. Είδε τον Κλάους να σμίγει τα φρύδια του γεμάτος απορία και να τον κοιτάζει έκπληκτος.

-Το θεωρώ τελείως απίθανο να είχε επισκεφτεί η δεσποινίς Έμμα αυτόν τον χώρο Ντάνιελ. Η μητέρα της δεν την άφηνε να βγει από το σπίτι να πάει στο σχολείο της, που θα πήγαινε με συνοδεία σοφέρ. Ένα ορυχείο είναι επικίνδυνο ακόμα και για τους εργαζόμενούς του. Χρειάζεται να πάρεις ένα σωρό μέτρα ασφαλείας για να εργαστείς σε τέτοιο χώρο. Μα... γιατί ρωτάς γι' αυτό το μέρος, θα μου εξηγήσεις; 

Αντί απάντησης τού έκανε νεύμα με το κεφάλι του να τον ακολουθήσει. Προχώρησαν μέσα στους φροντισμένους κήπους της έπαυλης και μόλις απομακρύνθηκαν κάμποσο από την είσοδο τού είπε:

-Αυτή η εικόνα που σού περιέγραψα κι εσένα το μυαλό σου πήγε στο ορυχείο αλατιού, είναι ζωγραφισμένη με εκπληκτική λεπτομέρεια στους πίνακες της Έμμας, Κλάους. Τους φωτογράφισα και τους παρατηρούσα με προσοχή, προσπαθώντας να βγάλω κάποιο συμπέρασμα για την απότομη κατάπτωση της Έμμα και η εικόνα του ορυχείου απεικονίζεται σαν μινιατούρα κρυμμένη μέσα σε όλους τους σκοτεινούς της πίνακες. Και όχι μόνο το ορυχείο, αλλά και μινιατούρα πολλών ελικοπτέρων. Προσπαθώ να καταλάβω αν σημαίνει κάτι. Υπάρχει περίπτωση να είχε δει το ορυχείο σε κάποια φωτογραφία ίσως;

-Τι να σου πω Ντάνιελ. Αυτό δεν είναι διόλου απίθανο. Είχαν κυκλοφορήσει αρκετές φωτογραφίες στον τοπικό τύπο, τότε που οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι το ορυχείο δεν ήταν βιώσιμο και εγκαταλείφθηκε. Είχε γίνει μεγάλος ντόρος τότε, καθώς ήταν ένα σωρό κόσμος που είχε βρει δουλειά εκεί και πριν προλάβουν να χαρούν, έμειναν ξανά στο δρόμο.

-Και τα ελικόπτερα που πήγαιναν προς αυτό στις ζωγραφιές;

-Τα ελικόπτερα δεν είναι κάτι περίεργο για την οικογένεια Πιερ, Ντάνιελ. Μην ξεχνάς πως είναι η βασική επιχείρηση της οικογένειας. Τα χρησιμοποιούν συνέχεια, ακόμα και για τις πιο απλές μετακινήσεις τους. Ο κύριος Φερ ειδικά, μόνο με ελικόπτερο μετακινείται. Στο πίσω μέρος της έπαυλης υπάρχει ελικοδρόμιο. Πάει κι έρχεται στο γραφείο του καθημερινά, με ένα από τα πολλά που ανήκουν στην επιχείρηση λίζινγκ των Πιερ.

-Τι να πω; Ίσως έχεις δίκιο Κλάους και δεν σημαίνουν τίποτα αυτές οι ζωγραφιές. Απλά όπως λες, να ήταν εικόνες που είχαν εντυπωθεί στο μυαλό της Έμμα και την περίοδο που βυθιζόταν στον σκοτεινό κόσμο της, να έβγαιναν μπερδεμένες ως απεικόνιση στις ζωγραφιές της.

Ευχαρίστησε τον Κλάους για τον χρόνο που του διέθεσε, τον αποχαιρέτησε και ανέβηκε στη μηχανή του. Μόλις απομακρύνθηκε από την έπαυλη, έβγαλε το κινητό του και αναζήτησε το ορυχείο αλατιού στο GPS. Παρά την εξήγηση που έδωσε στον Κλάους, το ένστικτό του, τού έλεγε ότι δεν μπορεί να ήταν μια απλή απεικόνιση όλο αυτό στις ζωγραφιές της Έμμα. Είχε δώσει τόση λεπτομέρεια και είχε κάνει τόσο κόπο να 'κρύψει' τις εικόνες μέσα στους σκοτεινούς πίνακες. Σαν να προσπαθούσε να μιλήσει με έναν δικό της κώδικα, να δείξει κάτι.

"Αν μιλούσα..., συνέχεια μιλούσα, αλλά κανείς δεν άκουγε..."

Έπρεπε να δει από κοντά αυτούς τους περίεργους βράχους που στοίχειωναν τους πίνακες της Έμμα. Φόρεσε το ακουστικό του και πάτησε 'Έναρξη οδηγιών' στο GPS. 

'Κατευθυνθείτε νοτιοδυτικά' ακούστηκε η γυναικεία, απρόσωπη φωνή.

Έκανε αναστροφή αποφασισμένος, μαρσάρισε και έφυγε με μεγάλη ταχύτητα προς την κατεύθυνση που τον οδηγούσε η ηχητική καθοδήγηση του κινητού του.