Κεφάλαιο 7

Μανχάταν Ν Υόρκη

Λίγο καιρό πριν...

Στροβιλιζόμαστε εδώ και ώρα . Έχω χαλαρώσει πολύ και έχω γύρει το κεφάλι μου στον ώμο του. Δεν ξέρω πότε ακριβώς έκλεισα και τα μάτια μου μα συνέβη και αχ ήταν μια αίσθηση ονειρεμένη, ασφάλεια, οικογένεια και σπίτι... αυτό αισθανόμουνα για αυτούς τους ανθρώπους. Μετά από τόσα χρόνια μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οικογένεια δεν είναι αυτοί που σε γεννάνε αλλά αυτοί που σ΄ αγαπάνε άνευ όρων και είναι δίπλα σου για να σε ακούνε, να σε στηρίζουν, να σε κατσαδιάζουν, να τρελαίνονται από τις επιλογές σου, να διαφωνούν κάθετα με αυτές αλλά στο τέλος της ημέρας να παραμένουν εκεί δίπλα σου, φρουροί σου.

«Ε μικρή θα κοιμηθείς ? θα βγάλω άσχημο όνομα στην πιάτσα ότι είμαι βαρετός μέχρι ανίας » με πειράζει και ανοίγω τα μάτια μου χαμογελώντας. Ήταν τόσο γλυκά μέσα στην αγκαλιά του, τόσο καθησυχαστικά που γουργουρίζω σαν γάτα . Αισθάνομαι τόσο αποπροσανατολισμένη σα να ξύπνησα μόλις, και τα μάτια μου... προσπαθούν να προσαρμοστούν στο δυνατό φως των πολυελέων, για αυτό δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε, περισσότερο άκουσα μια φωνή να ρωτά τον Adam «Επιτρέπεται?»

«Εμ ναι βέβαια » απαντά σαστισμένος και ο Adam

«Ρο-Ρο » τραυλίζω την ώρα που με τραβάει στην αγκαλιά του 

«Ρόμπερτ γλυκιά μου, Άλεξ.» Μερικά δευτερόλεπτα περνάνε και το κομμάτι τελειώνει. Σταματάμε να χορεύουμε και εγώ αφήνω μια ανάσα ανακούφισης που δεν γνώριζα ότι κρατούσα. Τόση ώρα δεν έχουμε ανταλλάξει άλλη κουβέντα μόνο κοιταζόμαστε . Την κατάσταση αυτή την αλλάζω εγώ αφού του λέω πως θα ήθελα λίγο νερό. Προχωρώ κάνοντας λίγα βήματα μακριά του, εκείνος όμως με φτάνει και μου λέει επιτακτικά ,προκαλώντας με ένα βλέμμα που λέει εάν έχω κότσια ας διαφωνήσω, «Επίτρεψε μου, να σε συνοδεύσω»

Αφού απομακρυνόμαστε από την πίστα τον ρωτάω αυτό που με καίει περισσότερο «Πώς με βρήκες ?»

«Σου έδωσα χρόνο. Σου έδωσα πέντε ολόκληρες μέρες να έρθεις εσύ σε μένα. Ήξερες που θα με βρεις όμως επέλεξες να με διαγράψεις. Αναγκάστηκα λοιπόν να έρθω εγώ πάλι σε εσένα» Λέει και πάει να με πλησιάσει και να με αγκαλιάσει

«Σε παρακαλώ , όχι εδώ» λέω και απομακρύνομαι από κοντά του κοιτάζοντας ένοχα γύρω μου να δω εάν μας παρακολουθεί κανείς .

«Καλώς σε περιμένω στο ξενοδοχείο σε μια ώρα»

«Είσαι τρελός ? απόψε είναι αδύνατον » λέω μέσα από τα δόντια μου

«Σε μια ώρα» κάνει να φύγει και προσθέτει «και μην αργήσεις δεν φημίζομαι για την υπομονή μου...» με απειλεί και φεύγει ο κρετίνος και εγώ έχω μείνει στήλη άλατος να σκέφτομαι πως θα ξεφύγω.

Η Ρέητσελ με πλησιάζει και μου δίνει την οδό διαφυγής που χρειάζομαι απεγνωσμένα «Τι έπαθες μοιάζεις σαν να είδες φάντασμα»

«Δεν έφαγα τίποτα σήμερα και με πονάει το στομάχι μου από τα κοκτέιλ που ήπια. Νομίζω θα κάνω εμετό»

«Για να σου πω την αλήθεια μοιάζεις έτοιμη να καταρρεύσεις . Να σε πάω μέχρι το τραπέζι?»

«Ναι»

«Ποιος ήταν αυτός ο παίδαρος?»

«Παίδαρος?» Κάνω πως δεν καταλαβαίνω ποιον εννοεί

«ΩΩΩ έλα τώρα , αυτός ο κούκλος που χόρεψε μαζί σου και σε συνόδευσε στο μπάρ»

Πόσα ψέματα θα πω απόψε αναρωτιέμαι «Α αυτός? Δεν τον ξέρω από ευγένεια μου ζήτησε να χορέψουμε μάλλον και έπειτα με συνόδευσε στο μπάρ να πάρω λίγο νερό γιατί μάλλον είδε και εκείνος την αδυναμία στο πρόσωπο μου»

«Ουαου φιλενάδα και θεός και ευγενικός μα τι πάει λάθος μαζί σου γιατί δεν του ζήτησες να βγείτε?»

«Πας καλά κορίτσι μου? λίγο νερό μου πρόσφερε ο άνθρωπος μόνο»

Δεν μου φτάνανε όλα τα άλλα, πριν φτάσουμε στο ριμαδοτραπέζι για να χρησιμοποιήσω την ριμαδοδικαιολογία του στομαχιού να ριμαδοφύγω από δω μέσα η Ελοίζα μου δίνει την χαριστική βολή .

«Αγάπη μου μωρό μου κοριτσάκι μου γλυκό, το ήξερα πως θα την κάνει περήφανη την μανούλα μια μέρα» λέει και με τραβά σε μια σφιχτή αγκαλιά .

 Από δίπλα της ο Μάρκ την νουθετεί «Άφησε την επιτέλους θα την σκάσεις »

«Τι πάθατε?» απορώ «Δεν αισθάνομαι και τόσο καλά και έλεγα να φύγω »

«Ότι θέλεις πουλάκι μου, ότι θες »

«Ελοίζα τι συμβαίνει ?»

«Το παιδί μου το δικό μου το παιδί το κοριτσάκι μου το γλυκό που το πήρα άγουρο φρούτο και το μετέτρεψα σε πανέμορφη γυναίκα»

«Άφησε την κορίτσι μου να λέει,  η αλήθεια είναι πως είσαι πανέμορφη και ίσως αυτό τον τράβηξε επάνω σου αλλά μόλις σε γνωρίσει αυτό που θα τον κρατήσει είναι το πνεύμα σου»

«Αχ όλες απόψε σε ζηλεύουν» πετάγεται πάλι η Ελοίζα

«Μαρκ μου εξηγείς σε παρακαλώ γιατί αρχίζω να χάνω την ψυχραιμία μου?»

«Ο κ Μπεντλερ πριν 4 ημέρες εμφανίστηκε αυτοπροσώπως στο γραφείο μου, πράγμα σπάνιο γιατί αντιπαθεί τις αρχικές συζητήσεις πάντα δίνει την γραμμή πλεύσης στους συμβούλους του και λίγο πριν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις εμφανίζεται και κλείνει τις συμφωνίες .Όπως καταλαβαίνεις εάν το γραφείο μας αναλάβει τις νομικές του υποθέσεις θα είναι η νίκη του αιώνα»

«Για να καταλάβω αναφέρεσαι στον ιδιοκτήτη της Beatler Group?» Ρωτώ τον Μαρκ μπας και βγάλω καμία άκρη «Αυτών που κάθε χρόνο βρίσκεται στις πρώτες θέσεις του περιοδικού Forbs?» Διαβάζω το περιοδικό και έχω μια ιδέα σε ποιον αναφέρεται. Είναι ένας κύριος κοντά στα εξήντα , γοητευτικός για την ηλικία του και πολύ χαρισματικός. Ξεκίνησε απο το μηδέν και έφτιαξε μια αυτοκρατορία.

«Ναι. Όπως καταλαβαίνεις τον κάλεσα στην δεξίωση. Μια τέτοια προσωπικότητα δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός λίστας » Λέει με στόμφο 

«Θα μπορούσε αλλά έχει χάρη που δεν είμαι σε θέση να κάνω αυτήν την κουβέντα τώρα... Μέσα σε όλα αυτά εγώ που κολλάω ?»

«Μα είσαι η μόνη που της έδειξε ενδιαφέρων. Όλο το βράδυ δεν πήρε τα μάτια του από πάνω σου, και στο λέω εγώ δεν είναι εύκολο να τον προσεγγίσεις αλλά φαίνεται πως του έχεις τραβήξει την προσοχή» μου λέει η Ελοίζα με πάθος .

«Δεν ενδιαφέρομαι»

ΜΠΑΜ , Δεύτερο ποτήρι για σήμερα. Όπως πάει θα τις τα χρεώσουν σε λίγο

«Παιδάκι μου χάζεψες? Θεέ μου τι έχω κάνει και με τιμωρείς έτσι» μονολογεί η Ελοίζα, ενώ ο Μάρκ ποιο ψύχραιμα με ρωτά «Δεν πιστεύω να του το είπες όταν χορεύατε?»

Για πότε τους δικαιολογήθηκα για πότε έφυγα ούτε εγώ το κατάλαβα. Τους άφησα σύξυλους με την δικαιολογία του πονεμένου μου στομαχιού μου, αλλά αντί για το σπίτι μου έδωσα εντολή στον Liam να με πάει στο Plaza. Απόψε θα ξεκαθάριζε το τοπίο γιατί τυχαία δεν πήγε στην Φίρμα Νίκολσον και συνεργάτες, ούτε τυχαία βρέθηκε στην δεξίωση. Απόψε θα έπαιρνα κάποιες απαντήσεις.

Ανεβαίνω με τον ανελκυστήρα στην σουίτα του και καθώς προχωρώ αισθάνομαι μια νευρικότητα. Ο άνθρωπος αυτός με ελκύει και με νευριάζει ταυτόχρονα. Θεέ μου τι μου συμβαίνει? Χτυπώ την πόρτα και περιμένω. Και περιμένω και περιμένω τα νεύρα μου έχουν τεντωθεί και το στομάχι μου κάνει συσπάσεις από το άγχος . Επίτηδες με αφήνει και περιμένω, είμαι σίγουρή , είναι μέσα και διασκεδάζει μαζί μου. 3 λεπτά του δίνω του γαϊδάρου. 3 ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω σκέφτομαι και αρχίζω να χρονομετρώ . Και πριν περάσουν αυτά τα καταραμένα λεπτά η πόρτα ανοίγει και ένας μπάτλερ με καλός ορίζει και με ενημερώνει ότι ο κ Μπεντλερ με περιμένει στο σαλόνι. Τον ακολουθώ πειθήνια και τότε τον βλέπω και μου κόβεται η ανάσα. Έχει αλλάξει. Δεν φορά ποια το σμόκιν αλλά ένα ξεβαμμένο τζιν που πέφτει χαμηλά στους γοφούς του και ένα απλό γαλάζιο T-shirt που κάνει τα μάτια του να φαίνονται , αν είναι ποτέ δυνατόν ακόμα ποιο όμορφα . Κάθετε αναπαυτικά σε έναν καναπέ και έχει ένα ποτό στο χέρι του. Προχωρώ και στέκομαι όρθια λίγα μέτρα μακριά του. Μου κάνει νεύμα

«Να υποθέσω σου αρέσει αυτό που βλέπεις μικρή. Δεν θα σε χρειαστώ κάτι άλλο Paul»

Ε όχι με έπιασε το αυτάρεσκο γουρούνι να τον τσεκάρω και μου την είπε από πάνω. «Ναι οκ, ωραίος άντρας είσαι δεν φαντάζομαι να είμαι η πρώτη που στο λέει. Από εμφάνιση είσαι άψογος σε όλα τα άλλα υστερείς »

Το βλέμμα του σκοτεινιάζει «Θα ήθελες να με ενημερώσεις που υστερώ ?»

«Ας αρχίσουμε με του τρόπους σου»

«Τι συμβαίνει με τους τρόπους μου μωρό μου?»

«Είναι ανύπαρκτοι .Δεν έχεις τακτ , σήμερα με έφερες σε δύσκολη θέση. Δεν έχει τρόπους ?»

«Μάλιστα. Κάτι άλλο?»

«Εάν θέλεις να βελτιωθείς ρώτα ανθρώπους που σε ξέρουν και που νοιάζονται για σένα και θέλουν να σε δουν καλύτερο άνθρωπο. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για να σε βελτιώσω. Ή ρώτα ανθρώπους που ενδιαφέρουν εσένα.»

Χαμογελά πάνω από το ποτήρι του και αφού πίνει μια γουλιά από το ποτό του αφήνει το ποτήρι του στο τραπεζάκι και τοποθετεί ένα τσιγάρο στα σαρκώδη χείλη του και το ανάβει. Αφού φυσήξει τον καπνό επάνω μου τον ακούω να ομολογεί «Μα αυτό κάνω...ρωτάω εσένα γιατί με ενδιαφέρεις »

«Τι θέλεις Ρόμπερτ? » Ο άνθρωπος μου γεννά άγρια ένστικτα ,τον ακούω να μιλά και ένα μυρμήγκιασμα ξεκινά από την ραχοκοκαλιά μου, θέλω να με πάρει αγκαλιά να με φιλήσει να...όχι όχι όχι πρέπει να χαλιναγωγήσω τις σκέψεις μου, πήραν λάθος δρόμο. Πρέπει να πάρω απαντήσεις και να φύγω μακριά τρέχοντας.

«Θέλω εσένα. Θέλω να σε πηδήξω»

«Γιατί πήγες στην φίρμα του Μάρκ?»

«Γιατί ήξερα για την σχέση σας έμαθα για την δεξίωση και ήθελα να με καλέσει»

«Δηλαδή δεν έχεις σκοπό να του δώσεις την δουλειά απλά τον χρησιμοποίησες »

«Δεν είπα αυτό, θα εξετάσω την συμφωνία πολύ προσεκτικά και θα αποφασίσω. Δεν επιλέγω τους συνεργάτες μου με βάση τους γνωστούς που έχουν οι γυναίκες που πηδάω. »

«Δεν με πηδάς » γρυλίζω

«Αυτό διορθώνεται εύκολα » μου μειδιά

« Είπα αυτά που είχα να πω, οι απαντήσεις σου δεν μπορώ να πω πως με εντυπωσίασαν, γι αυτό καληνύχτα » Δεν απαντά κοιτά μόνο το ποτό του και στριφογυρίζει το κρυστάλλινο ποτήρι. Δίνω εντολή στα πόδια μου να ξεσκολίσουν και ναι ξεκινήσουν να περπατάνε προς την έξοδο «Καληνύχτα λοιπόν» πετώ ξανά

«Ξέρεις σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ασχοληθώ με τον χώρο του θεάματος. Γνωρίζεις τι εννοώ ΜΜΕ θέατρο κινηματογράφο και... μουσική. Γνωρίζεις καμία εταιρία στην οποία μπορώ να επενδύσω ή ακόμα και να εξαγοράσω, φιλική εξαγορά ή όχι δεν με ενδιαφέρει καθόλου, ας είναι και εχθρική ?»

«Τι υπονοείς ?»

«Τίποτα , απλά η περιουσία μου είναι αμύθητη. Αεροπορικές εταιρίες ανά τον κόσμο φορτηγά πλοία ,ακόμα ακόμα ελέγχω μεγάλα κομμάτια του σιδηροδρομικού δικτύου, διυλιστήρια πετρελαίου, αιολικά πάρκα στα κομβικότερα σημεία ανά τον κόσμο καθώς και μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα σε πλούσιες από ήλιο χώρες»

«Εάν με ενδιέφεραν τα περιουσιακά σου θα έψαχνα μόνη. Αυτό που κάνεις είναι κομπασμός. »

«Αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω .Θέλω όπως σου είπα να ασχοληθώ με τον χώρο του θεάματος και κυρίως της μουσικής. Η Music for the soul ακούγεται ότι βρίσκεται σε μόνιμη άνοδο .»

Δεν είναι δυνατών «Με απειλείς ? Απαιτώ να ανακαλέσεις »

«Κάθισε κάτω μωρό μου , Δεν είσαι σε θέση να απαιτείς »

«Είσαι επικίνδυνος » Λέω με κομμένη ανάσα

Σηκώνεται και με πλησιάζει, σκύβει στο αυτί μου και με μπάσα φωνή μου απαντά «Όσο δεν φαντάζεσαι μικρή γι αυτό πάρε τον κώλο σου και κάθισε στον γαμημένο τον καναπέ επιτέλους . Ήρθε η ώρα να συστηθούμε σωστά αυτή την φορά .» γυρίζει την πλάτη του και με μεγάλες δρασκελιές κατευθύνεται στο σαλόνι.

Δεν έχω κουνηθεί από την θέση μου, αισθάνομαι υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου και προσπαθώ να τα σφίξω για να μειώσω την έξαψη που νιώθω . Είναι δεσποτικός και επικίνδυνος και εγώ έχω χορτάσει από τέτοιους ανθρώπους δεν θέλω και δεν χρειάζομαι έναν ακόμα. Ποτέ μα ποτέ δεν αντιδρούσα καλά στις διαταγές .

«Μην προσπαθήσεις να φύγεις. Έχω τρείς άντρες της προσωπικής μου φρουράς έξω από την πόρτα »

«Ξέρεις έχω και εγώ φρουρά» Ξεστομίζω με μια φωνή αλλοιωμένη από το σοκ. Τι εννοεί ότι είμαι παγιδευμένη εδώ μέσα ?

«Ναι αλλά εσύ γλυκιά μου Άλεξ τον δικό σου σωματοφύλακα τον άφησες στο αμάξι να προσέχει τα κουβαδάκια σου. Έλα μωρό μου δεν φημίζομαι για την υπομονή μου θα σου κάνω την πρόταση μου και αύριο θα συναντηθούμε να μου πεις την απόφαση σου . Όσο καθυστερείς τόσο θα αργήσεις να επιστρέψεις σπίτι σου »

Με βαριά καρδιά κατευθύνομαι και πάλι κοντά του «Λέγε... ακούω»

«Δεν θα καθίσεις ?»

Δεν απαντώ και δεν κάθομαι, στέκομαι και τον κοιτώ

«Αλίμονο» Καύχασε και συνέχισε «Ομολογώ ότι σε έχω βάλει στο μάτι χρόνια , Με τον Loganείμασταν συμμαθητές. Ω μην παίρνεις αυτό το έκπληκτο ύφος ,είχαμε συναντηθεί 3-4 φορές και μας είχε συστήσει αλλά εσύ δεν είχες μάτια για άλλον. Τυχερός ο μπάσταρδος σκεφτόμουνα , Νέα Ωραία Έξυπνη και Ερωτευμένη . Ταυτόχρονα όμως θύμωνα. Έχω όποια γκόμενα θέλω και εσύ ούτε μια μάτια δεν μου έριχνες »

«Δηλαδή για να καταλάβω το κάνεις όλο αυτό από απωθημένο ? Από θυμό γιατί θεωρείς ότι σε πρόσβαλα που δεν έτρεξα να κερατώσω τον Logan μαζί σου ?»

«Απωθημένο ίσως είσαι, δεν ξέρω, ξέρω όμως οτι ζήλεψα τον φίλο μου, ποτέ δεν με κοίταξε έτσι κάποια. Με λαγνεία ναι, με πόθο ναι, με ζήλια ναι μίσος ναι αλλά αυτό το βλέμμα που εσύ είχες μόνο για εκείνων ,όχι καμία δεν με κοίταξε ποτέ έτσι »

«Τι θέλεις ρωτώ ξανά»

«Εσένα. Να σε πηδάω μέχρι να βγεις από μέσα μου, από τον οργανισμό μου.»