Κεφάλαιο 38

Σκωτία...

Σήμερα

Έκανε ψύχρα και έπεφτε ένα ψιλόβροχο όταν προ­σγειώθηκε το αεροσκάφος στη Σκωτία. Βέβαια, μέσα σε μια υπερπολυτελή Μερσεντές δε νοιάζεται κανένας μας για τις καιρικές συνθήκες που επι­κρατούν έξω. Ούτε προφτάσαμε να νοιώσουμε το κρύο στο σύντομο διάστημα που περπάτησαν από το αυτοκίνητο μέχρι το πολυτελές αρχοντικό στο παλιό κέντρο της πόλης όπου ήταν και το ραντεβού μας με την εταιρία διαχείρισης ακινήτων . Εγώ βέβαια προσφέρθηκα να την πάρω αγκαλιά για να την προστατεύσω από το κρύο αλλά σαν απάντηση εισέπραξα ένα φαρμακερό βλέμμα...

Μας σύστησαν σε όλο το προσωπικό της εταιρείας στη Σκοτία. Τα γραφεία στεγάζονταν σε ένα άλλο αριστοκρατικό κτίριο της πόλης το οποίο είχε κατα­πληκτική θέα . Η Αίθουσα συνεδριάσεων, που βρισκόταν στο τελευταίο πάτωμα, είχε ακόμη πιο φα­ντασμαγορική θέα, αλλά την Άλεξ δεν την ενδιέφερε να κοιτάξει έξω από το παράθυρο. Καθόταν στην θέση της εκνευρισμένη και κοιτούσε τον τοίχο απέναντι, δείχνοντας μου απροκάλυπτα ότι δεν ήθελε να βρίσκεται εδώ. Εγώ Ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε τη δουλειά . Ξέρω ότι θα μας πάρει στην καλύτερη δυο μέρες στην χειρότερη τέσσερεις . Θέλω σαν τρελός να τελειώσουμε όσο ποιο γρήγορα γίνεται με την δουλειά, και τις υπόλοιπες μέρες να τις περάσω μαζί της.

Ο Τζος, ο διευθυντής της εταιρίας διαχείρισης ακινήτων , μας εξήγησε ποιες ενέργειες είχαν κάνει, σε ποια σημεία απέτυχαν και πως ήλπιζαν ότι θα κατάφερνα εγώ να κλείσω την συμφωνία.

Μαλάκα μου εάν είναι να κάνω και την δικιά του δουλειά ποιος ο λόγος να τον πληρώνω.

Ήταν ψηλός, νέος, πολύ ξανθός, κλασικός Σκοτσέζος στην εμφάνιση με πολύ βαριά προφορά. Στο τσακ είμαι να του σπάσω τα μούτρα. Μου εξηγεί πόσο αποτυχημένος είναι στην δουλεία του, αφού δεν κατάφερε να κλείσει την συμφωνία, ενώ συνεχίζει ρίχνει κλεφτές ματιές στην Αλεξάνδρα... Και αυτήν ρε πούστη μου δεν του το κόβει, του χαμογελά συνεσταλμένα.

«Εσείς κ Papa, πρώτη φορά έρχεστε στην Σκωτία? » ρωτά το αρχίδι την δικιά μου γυναίκα.

«Όχι έχω έρθει και μια ακόμη φορά για δουλεία όμως και πάλι»

«Δεν καταφέρατε δηλαδή να την γυρίσετε, να δείτε τα αξιοθέατα?»

«Όχι δυστυχώς »

«Εάν βρείτε χρόνο θα ήμουν κάτι παραπάνω από πρόθυμος να σας ξεναγήσω»

Εεεε όχι ρε αρχίδι αυτό πάει πολύ δεν φτάνει που είσαι αποτυχημένος στην δουλειά σου παλιό μαλάκα , θα την πέσεις και στην γυναίκα μου?

«Τζος, εάν είχες το μυαλό σου στην δουλειά σου και όχι στο να φέρνεις τους εργοδότες σου σε δύσκολη θέση ίσως και να μην ήσουν τόσο αποτυχημένος στην δουλεία σου» Τον επιπλήττω αυστηρά για να μην τον διαολοστείλω.

«Μα κ Μπέντλερ»

«Μην κοιτάξεις ξανά προς την κ Papa» λέω τελεσίδικα

«Είσαι απαράδεκτος» μου λέει η άλλη και πάει να σηκωθεί

«Κάτσε κάτω Αλεξάνδρα έχουμε πολύ δουλειά.» Κάτσε κάτω μην σε σύρω από τα μαλλιά στις τουαλέτες και σε γαμήσω ανάποδα.

Μια υπάλληλος με πολύ κοντή φούστα μπαίνει από την πόρτα και μας σερβίρει καφέδες «Φωνάξτε με. Για οτιδήποτε, θα χαρώ πολύ να σας εξυπηρετήσω» μου λέει με λάγνα φωνή

Με την άκρη του ματιού μου βλέπω το ύφος την Αλεξάνδρας είναι έξαλλη. Για να δούμε πόσο έξαλλή μπορείς να γίνεις μωρό μου... Χαμογελάω στην υπάλληλο και εκείνη παίρνει θάρρος και ανταποδίδει.

Η Αλεξάνδρα τότε σπεύδει να την ενημερώσει «Ευχαριστούμε .Είμαστε καλυμμένοι. Και τώρα μην σας κρατάμε» τις δείχνει την πόρτα «Όλο και κάποιος θα χρειάζεται καφέ» την κοιτά από πάνω μέχρι κάτω «ή οτιδήποτε άλλο προσφέρεται τέλος πάντων».

Μετά άναψε τον τελευταίας τεχνο­λογίας φορητό υπολογιστή της και στύλωσε το βλέμμα της στην οθόνη .

«Είμαστε καλυμμένοι δηλαδή μεταξύ μας Αλεξάνδρα?» Ας ξεκαθαρίσουμε μωρό μου την κατάσταση.

Σηκώνει τα μάτια της επάνω μου

«Ναι» γρυλίζει

«Ωραία ας ξεκινήσουμε τότε. Λυπάμαι δεσποινίς δεν σας χρειαζόμαστε κάτι άλλο» Ενημερώνω το ξέκωλο μόνο για να πάρω μια φαρμακερή ματιά σαν απάντηση από την Αλεξάνδρα

Την πρώτη μέρα κάναμε δύο διαλείμματα, ένα για το μεσημεριανό κι ένα για το βραδινό φαγητό. Μετά δουλέψαμε μέχρι τα μεσάνυχτα. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο δεν είχαμε κουράγιο ούτε συζήτηση να ανοίξουμε. Το αυτοκίνητο μας αφήνει στη είσοδο του ξενοδοχείου και αφού κατεβαίνουμε κατευθύνομαι προς το ασανσέρ κατευθείαν χωρίς να κάνω στάση στην ρεσεψιόν .

«Έχουμε κάνει chek in?» Με ρωτά με απορία το κορίτσι μου. Το πανέμορφο και πανέξυπνο κορίτσι μου. Γιατί κακά τα ψέματα το κορίτσι μου είναι το κάτι άλλο είμαι περήφανος για τις γνώσεις της και το λαμπρό μυαλό της.

«Ναι μωρό μου» της λέω ενώ μπαίνουμε στο ασανσέρ και πατάω το κουμπί του ορόφου μας

«Μην με λες έτσι» Απαιτεί με πείσμα έχοντας στηλώσει τα ποδαράκια της στο πάτωμα.

«Γιατί ? Είσαι το κορίτσι μου» Της λέω και την τραβάω στην αγκαλιά μου και την φιλώ πεταχτά στα χείλη. Αισθάνομαι την αναστάτωση της . Ναι μωρό μου σε αναστατώνω πολύ το ξέρω

«Τι νομίζεις ότι κάνεις »

«Έχω σκοπό αυτές της μέρες να σε φιλάω πολύ , παντού και συνέχεια»

«Δεν θα είσαι με τα καλά σου...»

«Προχώρα φτάσαμε» την σπρώχνω στο διάδρομο και αφού πλέξω τα χέρια μας την οδηγώ στην σουίτα.

«Εδώ είμαστε»

«Είμαστε?»

«Ναι μωρό μου, εδώ αυτή η σουίτα είναι για μας »

«Ένα δωμάτιο και για τους δύο?»

«Αφού μαζί θα καταλήξουμε...»

«Είπες να κάνεις οικονομία» Γελάω σκανδαλιάρικα

«Καναπέ έχει?» με ρωτά με πείσμα , αρνούμενη να μπει μέσα στην σουίτα

«Φυσικά , τι ερώτηση είναι αυτή»

«Ωραία, γιατί εσύ εκεί θα κοιμηθείς και μην τολμήσεις να πλησιάσεις το κρεβάτι γιατί θα σου κόψω το πουλί σου και θα το πετάξω από το παράθυρο ακούς ?»

Με απειλεί με τόσο σοβαρό ύφος που για μια στιγμή σκέφτομαι πως μιλά πολύ σοβαρά.

Περνά σαν βολίδα μέσα στο υπνοδωμάτιο και ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει το κλειδί όταν κλειδώνει. Γαμώ το κέρατο μου με κλείδωσε στο σαλόνι. Ούτε ρούχα δεν έχω. Όλα είναι στο υπνοδωμάτιο.

.

.

.

.

.

Η ώρα είναι εφτά το πρωί. Εκνευριστική γυναίκα δεν έχω κλείσει μάτι όλη νύχτα. Ο καναπές ήταν άβολος και αυτήν η μουλάρα δεν άνοιγε την πόρτα. Τρείς φορές της χτύπησα να μου ανοίξει, και η μουλάρα δεν απάντησε καθόλου.

Τεντώνω το πονεμένο μου κορμί την ώρα που ανοίγει την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Και χασκογελάει. Φίλε θα την σκοτώσω.

«Δύσκολο βράδυ?» Με ειρωνεύεται... Ας τελειώσουμε μωρό μου την δουλειά και να δεις τι δύσκολα βράδια περιμένουν εσένα.

Δεν απαντώ μόνο της γρυλίζω και κατευθύνομαι στο υπνοδωμάτιο να πάρω ρούχα να ετοιμαστώ. Όσο ποιο γρήγορα τελειώσουμε , τόσο ποιο γρήγορα θα έρθουν τα δικά σου 'δύσκολα' βράδια μωρό μου.

Φτάνουμε στην εταιρία λίγο πριν τις οκτώ. Είμαστε αποφασισμένοι να ερευνήσουμε διεξοδικά μια προσφορά που θα κάναμε και καθορίσαμε με λεπτομέρειες την διαπραγματευτική μας γραμμή προκειμένου να αγοράσουμε την έκταση. Σήμερα ήλπιζα ότι θα καταλήγαμε και στην εταιρία κατασκευής του πάρκου. Θα αγοράζαμε την έκταση και θα εξετάζαμε τους φακέλους των εταιριών που μας έκαναν προσφορά για να φτιαχτεί το πάρκο και επιτέλους η δουλεία μας θα τελείωνε. Και μετά...Μετά Αλεξάνδρα μου...

.

.

.

.

Οι δικηγόροι ήρθαν οι διαπραγματεύσεις άρχισαν . Εγώ φόρεσα το προσωπείο μου και κάθισα στην άκρη περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επέμβω και να κλείσω την συμφωνία. Άκουγα με προσοχή υπολόγιζα και ψυχολογούσα τον αντίπαλο μου

Αλεξάνδρα από δίπλα μου με τα δάχτυλά της κεντού­σε κυριολεκτικά πάνω στα πλήκτρα του υπολογιστή. Ανέλυε ποσά και κόστη και έφτιαχνε ένα ικανοποιητικό για μας σενάριο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα κοιτούσα τις αναλύσεις της.

Στη συνέχεια ασχολήθηκα με αυτό που ήξερα να κάνω πολύ καλά, να πιέζω τον αντίπαλο και να τον φέρνω εκεί που θέλω εγώ, και σιγά σιγά άρχισε να με πλημμυρίζει το συναίσθημα του νικητή... Η αδρενα­λίνη μου έφτασε στα ύψη...

«κ Μπέντλερ, κ Papa εύχομαι να αξιοποιήσετε την γη μας με τον καλύτερο τρόπο» μας εύχεται ο δικηγόρος μόλις τελειώσαμε με τις υπογραφές .

«Θα το κάνουμε. Χάρηκα για την συνεργασία μας» ανταλλάσσω μια χειραψία μαζί του και με τους υπόλοιπους την ώρα που ακούω την Αλεξάνδρα να χαιρετά και εκείνη. Μετά το τέλος των υπογραφών σιγά σιγά αποχώρισαν όλοι από την αίθουσα και μείναμε οι δυο μας.

«Είμαι πτώμα, έχει πάει τέσσερεις, δεν φεύγουμε και εμείς?» με ρωτά το κοριτσάκι μου. Σε άλλη περίπτωση θα την πήγαινα αμέσως να ξεκουραστεί αλλά, πραγματικά σήμερα θέλω να τελειώσουμε την δουλειά.

«Δεν γίνεται έχουμε να επιλέξουμε την εταιρία κατασκευής»

«Δεν γίνεται αυτό να γίνει αύριο?» με ρωτά φανερά αγανακτισμένη

«Όχι. Θα μας φέρουν εδώ κάτι για φαγητό και θα συνεχίσουμε την δουλεία μας » της μιλάω κοφτά για να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια εδώ θα γίνει αυτό που θέλω.

«Γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό αύριο»

Αγριοκοιτάζω το εκνευριστικό θηλυκό που μου έχει πάρει το μυαλό, που την βλέπω και είμαι καυλωμένος συνέχεια. Θέλω να την στήσω στον τοίχο και να την πηδήξω μέχρι αύριο, και πάλι δεν θα την χορτάσω. Σουφρώνει τα χειλάκια της και ο πούτσος μου συσπάτε για πολλοστή φορά σήμερα. Αχ αυτά τα χειλάκια τα θυμάμαι γύρω μου επάνω μου τυλιγμένα στον πούτσο μου και ειλικρινά παίρνω μια ανάσα προσπαθώντας να ηρεμίσω και να μην τελειώσω μέσα στο παντελόνι μου.

Το μωρό μου έχει καταλάβει την αντίδραση μου και με παίζει. Έχει τυλίξει τα χειλάκια της γύρω από το στυλό της και το δαγκώνει ρίχνοντας μου ¨αθώες¨ ματιές.

«Αλεξάνδρα μου, σταμάτα το αυτό που κάνεις εκτός εάν θες να γονατίσεις εδώ μέσα και να με πάρεις στο στόμα σου»

Βλέπω να σφίγγει τους μηρούς της. Η ανάσα της αλλάζει καθώς κάνει εικόνα τα λεγόμενα μου. Χαμογελάω σαρδόνια. Ναι μωρό μου το ξέρω, το βλέπω πως σε επηρεάζω. Μην ξεχνάς ότι το παιχνίδι αυτό μπορούν να το παίξουν δυο.

«Ας αρχίσουμε τότε την δουλειά» μου λέει

«Εάν προσφέρεσαι για κάτι άλλο...» αφήνω υπονοούμενο

Με κοιτά με ξινισμένο ύφος

«Ωραία τότε...στρώσου στην δουλειά » της απαντώ αυστηρά. Σιγά μωρό μου μην σου αποκαλύψω πως θέλω να τελειώσουμε σήμερα για να σε έχω όλη δικιά μου από αύριο.

Καθώς εργαζόμασταν, μη έχοντας πλέον την αίσθηση του τόπου και του χρόνου, ο κόσμος όλος είχε περιο­ριστεί στο πληκτρολόγιο και στην οθόνη του υπολο­γιστή, στα χρώματα και τους αριθμούς, ενώ οι παλμοί της καρδιάς της είχαν αυξηθεί όπως του αθλητή του μαραθώνιου. Είχε βρει το κλειδί, ο στόχος της ήταν πλέον ορατός και σύντομα θα τον πετύχαινε. Σε λίγα λεπτά θα είχαμε αποτελέσματα. Θα έβγαιναν τα στατιστικά και θα επιλέγαμε τεχνική εταιρία. Έχω εντυπωσιαστεί μαζί της. Με την μεθοδικότητα της την αφοσίωση της. Το κορίτσι μου είναι διάνοια. Πρέπει να βρω τρόπο να την κλέψω από την εταιρία της και να την πάρω στην δική μου.

Και μετά...

Αυτό ήταν! Έτσι μπράβο! Έτσι!

«Αυτό ήταν η General Construction, φαίνεται να είναι η καταλληλότερη » μου λέει το κορίτσι μου με μια φωνή αλλοιωμένη από την κούραση.

Σηκώνομαι όρθιος και τοποθετώ τα χέρια μου στους ώμους της και αρχίζω να τις μαλάζω το πονεμένο της κορμί

«Τι, κάνεις εκεί?»

«Σταμάτα Αλεξάνδρα έχεις ιδέα τι ώρα είναι?» ρίχνει τα μάτια της στην ώρα που γράφει ο υπολογιστής της και γυρίζει και με κοιτά με έκπληξη

«Είναι 3? Αλήθεια? Πόσες ώρες έχουμε εδώ μέσα?»

«Αρκετές μωρό μου, γι' αυτό άφησε με να σου κάνω λίγο μασάζ και φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Ναι?» την ρωτάω ενώ παράλληλα την τρίβω και μαλάσω τους πονεμένους της μύες...Γαμώτο ο πούτσος μου είναι πάλι όρθιος και έτοιμος. Πάλι θα τον παίξω για ώρα στο μπάνιο...

«Ρε μωρό μου...»

«Μμμμ»

«Πάλι στον καναπέ θα με βάλεις να κοιμηθώ?»

«Μμμμ»

«Δεν με λυπάσαι?» Κακούργα γυναίκα

«Όχι, εσύ δεν έκανες οικονομία? Να την λουστείς τώρα. » με επιπλήττει το μωρό μου.

Χαμογελάω...Δεν είμαι πολύ σίγουρος μωρό μου ότι δεν θα με δεχτείς μέχρι το τέλος...στο κρεβάτι σου και στην ζωή σου...

«Αχ Ρόμπερτ, αχ εκεί, ναι ναι εκεί. Μην σταματάς »

Γαμώτο επίτηδες το κάνει θα χύσω στο παντελόνι μου γαμω την πουτάνα μου μέσα και θα ξεφτιλιστώ. Έχω να πηδήξω από τον Αύγουστο Γαμώτο και οι ήχοι που βγάζει από τα χειλάκια της μοιάζουν με αυτούς που βγάζει όταν την πηδάω. Πούστη μου στο τσακ είμαι να την ξαπλώσω στο γραφείο και να την πάρω άγρια...

Εκνευριστικό θηλυκό ούτε που έχεις ιδέα τι μου κάνουν οι αναστεναγμοί σου...

Την φιλώ στην κορυφή του κεφαλιού «Σήκω τεμπέλα, φεύγουμε»

Το αυτοκίνητο μας περίμενε στην είσοδο της εταιρίας για να μας μεταφέρει στο ξενοδοχείο.

«Αργήσατε απόψε», μας λέει ο Σωματοφύλακας μου καθώς μας ανοίγει την πόρτα για να μπούμε μέσα στο υπερπολυτελές αυτοκίνητο. « Θα χρειαστείτε να σας στείλω πάνω κάτι να πιείτε; Η΄ να φάτε τώρα που θα επιστρέψετε στο ξενοδοχείο?»

Την κοιτώ, και εκείνη απλά κουνά αρνητικά το κεφάλι, δοκίμασε να χαμο­γελάσει, συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει και απλά ψέλλισε: «Όχι, ευχαριστώ». Πρέπει να είναι πραγματικά πολύ κουρασμένη. Θα τις ετοιμάσω το μπάνιο μόλις φτάσουμε και αύριο θα την αφήσω να κοιμηθεί αρκετά για να ξεκουραστεί. Την θέλω ξεκούραστη και χαλαρή.

«Καληνύχτα σας κύριε, κυρία» Μας καληνυχτίζουν έξω από την πόρτα του δωματίου μας .

«Καληνύχτα» ψελλίζει το μωρό μου που δεν βλέπει από την κούραση

Μπαίνουμε μέσα και προχωρά προς την κρεβατοκάμαρα

«Μωρό μου θα σου ετοιμάσω το μπάνιο»

«Μην ασχολείσαι μαζί μου μπες πρώτος και μετά θα μπω εγώ» Είναι πτώμα γαμώ την πουτάνα μου, που το βρίσκει το κουράγιο να μου την πει? Να μην ασχοληθώ μαζί της ? Θα μας τρελάνει?

Τρία λεπτά , τρία έκανα να ανοίξω το ζεστό νερό και να βγω να την ενημερώσω ότι η μπανιέρα γεμίζει...Εκείνη χωρίς να βγάλει κανένα ρού­χο, σωριάστηκε στο κρεβάτι και αν είναι δυνατόν κοιμάται. Ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα στο κρεβάτι φορώντας το χοντρό γκρι ημίπαλτο δεν ήταν απλά μια δαιμόνια ερευνήτρια οικονομικών συναλλαγών , ήταν το ωραιότερο θέαμα που είχα δει.

Με προσεκτικές κινήσεις τις έβγαλα τις γόβες και το παλτό και αφού έμεινα γυμνός ξάπλωσα δίπλα της . Την τράβηξα κοντά μου , στην αγκαλιά μου και εισέπνευσα το άρωμα της. Πούστη μου όλο μου το σώμα αντιδρά έντονα. Την θέλω πολύ. Δεν έχω ποθήσει ποτέ άλλη γυναίκα με τέτοιο τρόπο... Αύριο , δίνω υπόσχεση στον εαυτό μου. Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα. Σκέφτομαι και κλείνω τα μάτια μου.